wij zijn man en vrouw vanaf het moment dat we getrouwd zijn. Ook al waren we toen nog guppies.... 20 en 23.
Toen we getrouwd waren, 15 jaar geleden alweer. 💞 💕💓 Vóór die tijd was het de eerste paar jaar vriend/vriendin en toen op een gegeven moment 'partner'.
Gewetensbezwaren klinkt zo heftig, maar ik zie niet in wat trouwen toe kan voegen aan mijn relatie. Die we al 8 jaar hebben, 6 jaar samenwonen en nu een kindje. Dat zegt mij meer dan een papiertje. Want meer is het niet in mijn ogen.
Ik zeg eigenlijk wel als iemand er t over heeft of ik me man moet noemen , wel zo van me man is nu niet thuis. En ook hij mij vrouw. Tja, we willen echt wel trouwen, maar nu nog niet. Maakt toch niet uit. Als je dat wilt gewoon doen. Wat anderen denken, niks van aaantrekken.
Ja officieel is het je man als je getrouwd bent. Partner zeggen ipv vriend is ook een optie, maar het woord partner kan meerdere betekenissen hebben, zoals bijv. een werkrelatie, een partner kan zowel een man als een vrouw zijn. Voor de ander blijft het dan op een bepaalde manier een beetje vaag als je het over je partner hebt. Maar trouwen hoeft idd niet zoveel poeha te geven, je kan zo op maandagochtend trouwen ..
Iemand met geloof kijkt zowiezo heel anders tegen een huwelijk aan dan iemand zonder geloof. Weet niet of jij gelovig bent? Jaren geleden had ik het perfecte trouwplaatje in mijn hoofd, maar het geld ontbrak.. En nu we al zoveel jaar samen zijn met kinderen kijk ik er anders tegenaan. Als we zouden trouwen dan zou onze relatie hetzelfde blijven. De trouw die je elkaar in je relatie belooft verandert niet door te trouwen. Het gaat dan puur zwart wit om de naam en de regeling voor de kinderen. Zelf bekijk ik het dus gewoon heel zwart wit. Jij hebt het over je trouwbelofte serieus nemen, ik zie het zo dat we onze relatie serieus nemen. Misschien een gek iets, maar ik vind het nog mooier als je al zolang bij elkaar bent zonder getrouwd te zijn. ( Heb daarentegen niks tegen getrouwd zijn hoor !) In principe zou je zo weg kunnen. Als je getrouwd bent is de stap veel groter om uit elkaar te gaan. Als je ongetrouwd zolang bij elkaar bent dan vind ik het een mooi iets en dan heeft dat zeker betekenis. Zelf zie ik er tegenop om dingen te regelen en het kost geld ( andere zaken gaan dan weer voor) dusja zo wordt het trouwen vooruit geschoven. Puur het ''zakelijke'' gedeelte, zoals de naam, regeling voor de kinderen vind ik wel heel belangrijk.
Man en vrouw ben je als je je zo voelt. In mijn ogen is een huwelijk niks toevoegend aan een bestaande relatie. Wil je graag trouwen dan doe je dat. Wil je dat niet is dat net zo prima. Maar om dan geen man te mogen zeggen..... nee sorry dat ik in mijn ogen gewoon achterhaalde bullsh*t. Je gevoel voor je man is niet anders als je een ongetrouwde seieuse relatie hebt of in een getrouwde relatie zit.
Man en vrouw ben je pas als je getrouwd bent. Tot die tijd is het vriend/vriendin of LAT of WOP relatie.
Officieel ben je pas man en vrouw als je voor de wet getrouwd bent daarvoor gewoon vriend. Maar als jij man zegt ook prima niemand zal je bekeuren haha. Buiten dat wij trouwen wel erg bijzonder vinden en dan ook laatst getrouwd ben met de liefde van mijn leven heb ik de dag erna ook meegemaakt hoe fijn het is aan de andere kant van de medaille. De dag na onze bruiloft verloor mijn zusje plotseling geheel onverwacht haar man. Ze waren godzijdank vorig 16 augustus getrouwd (eigenlijk nu zondag 1 jaar) en met het regelen van de crematie werd echt heel goed naar de wensen van mijn zus geluisterd wat zij wilde, hoe ect ect de rest heeft in principe niets te zeggen. Zouden zij niet getrouwd zijn geweest hadden de geluisterd naar de wensen van de ouders en had mijn zusje niets te zeggen gehad. Wat dat betreft waren we allemaal heel "blij " dat ze vorig jaar getrouwd zijn en er naar haar geluisterd werd wat zij wilde. Het hoeft dus niet percee wat toe te voegen "dat papiertje" maar het kan ook hoop ellende in deze situatie voorkomen. Er hoeft helemaal geen poeha aan te pas te komen het is maar net wat voor poeha je er van maakt alles kan. Ik ben blij dat we getrouwd zijn, al is onze dag totaal niet geworden wat het had moeten zijn maar dat terzijde. Ik vind het toch heel bijzonder nu man en vrouw te zijn is gewoon een gevoel.
Wat naar dat dit gebeurt is! Maar je kunt dit soort dingen ook regelen zonder te trouwen. Wij zijn niet getrouwd, maar hebben wel een samenlevingscontract met testament geregeld.
Dat is natuurlijk erg raar. Ik ben al meer dan 8 jaar samen met mijn vriend, hebben een kind samen. Mocht hij komen te overlijden, heb ik toch net zoveel inspraak op het regelen van crematie/begrafenis? Dat hangt echt niet af van getrouwd zijn ja of nee.
Nou, mijn schoonmoeder zou in het geval dat echt wel kijken naar wat ik wil. We zouden samen dat doen. Dat vind ik wel zo fatsoenlijk. En trouwens, wij hebben in ons testament niet staan hoe we onze crematie/begrafenis geregeld willen hebben. Daar praten wij samen over, en ideeen daarover kunnen in de loop der jaren veranderen. Ik ga dan echt niet elke keer mijn testament veranderen.
Ja tuurlijk en gelukkig maar, daar ga ik zelf ook vanuit mocht er iets met mijn vriend gebeuren. Maar als er een hele slechte relatie is met de schoonfamilie kun je t wel beter laten vastleggen. Denk maar aan oa die dochter van Whitney Houston en al dat geruzie eromheen met die begrafenis
Dit geldt als je het formeel hebt geregeld, anders ben je in wettelijke zin geen familie en wordt pas naar je wensen geluisterd als de familie dat toestaat.