Ten eerste wil ik zeggen dat ik niemand wil kwetsen met mijn verhaal, ik heb er lang over gedaan om het lef te hebben om het op te schrijven maar toch moet ik het kwijt...misschien dat ik hier wat herkenning vind. Ik ben 'vroeger' wat aan de stevige kant geweest. Ben op een gegeven moment van stress enz 27 kilo afgevallen en eigenlijk zijn deze er ook af gebleven. Ik let redelijk op mijn voeding, snoep ooit wel wat maar loop niet heel warm voor snoep mij enigste verslaving is chips... Mijn vorige zwangerschap verliep met de nodige problemen waardoor ik op een gegeven moment bij maatschappelijk werk terecht ben gekomen en zij vertelde mij dat het erop leek dat ik een soort allergische reactie vertoonde op de hormonen van de zwangerschap, ondanks alle ellende die ik had dacht zij dat ik me hierdoor meer vervelend voelde over de zwangerschap dan het feit dat ik er alleen voor zou komen staan... Maar nu...inmiddels ben ik 15 weken zwanger en net als bij de eerste was mijn bolletje vrij snel aanwezig. Nu zit er een goed buikje maar ik kan er niks mee. Voel me niet fijn bij het feit dat ik 'dikker' word. Natuurlijk weet ik dat het er bij hoort en ik accepteer het ook hoor maar ik voel me niet goed bij het showen van de buik. Als ik bij familie/vrienden ben en ze me vragen waarom ik geen strakke truitjes aanheb (waar ik nooit van gehouden heb ook niet toen ik niet zwanger was en dus gewoon slank) en ik geef hun aan dat ik me er niet zo fijn bij voel krijg ik werkelijk zo'n uitbranders. Dat ik moet genieten, dat ik mijn buik moet showen, dat ik trots moet zijn op mijn buik het is overigens de laatste keer dat ik dit mee ga maken. Tja dat snap ik zelf ook wel maar mag ik me gewoon mezelf voelen en me dus niet prettig voelen in de standaard strakke zwangerschapskleding. Inmiddels voel ik me zo slecht door alle opmerkingen dat ik er gewoon echt verdrietig van ben. Ben ik nou echt de enigste mama die zich er niet prettig bij voelt dat er een buikje komt?
Lieve lieve pumbaa, wat vind ik het akelig om te lezen dat je je zo rot voelt.... Maar ik begrijp je erg goed... Al zijn er wel wat andere dingen in jou verhaal vergeleke bij die van mij... Het is mijn eerste kindje, en ik mag eigenlijk helemaal niet klagen want ik heb 'een bescheiden' buikje... Zelfs nu op 36 weken. Maar wat voelde ik me vreselijk toen het begon te groeien... ik ben oprecht ontzettend dankbaar voor het prachtige geschenk wat we mogen krijgen, en uiteindelijk is het me alles waard.. Maar met een verleden waarin ik ook 'dikker' was (meer als 20 kilo meer als voor m'n zwangerschap) vond ik de veranderingen aan m'n lichaam vreselijk. Nooit verwacht, want ik vond zwangere vrouwen altijd zo mooi en hoopte zelf altijd op een mooie buik. Maar de werkelijkheid was toch echt geen roze wolk. En nog steeds, ben ik bang.. Ik ben maar 13 kilo aangekomen tot nu toe, maar ik zag een paar dagen geleden foto's van mezelf waarop ik voor het eerst zag dat niet alleen m'n buik, maar ook m'n benen en m'n kont flink gegroeid zijn.. Wat schrok ik daarvan! Wat nu, als ik het er niet meer af krijg? Als m'n buikje niet meer zo mooi plat word als is altijd was? Pfff dat vind ik een heel eng idee... En ik had werkelijk waar geen idee dat ik zó oppervlakkig was! Wat wil ik hiermee zeggen? Je bent écht niet de enige! En ik ben ervan overtuigd dat er nog veel meer meiden en vrouwen zijn die er zo over denken... Alleen zal niet iedereen dat durven uitspreken ómdat iedereen vind dat je moet genieten. Nou guess what? Je moet niks! Als jij je rot voelt mag je daar aan toegeven en mag je daarover praten.. Niemand kan zich precies voorstellen hoe het voor jou is, iedereen ervaart het anders... Kop op meid, het komt goed, als je straks je mooie kindje hebt. Daar hou ik me ook aan vast nu... En probeer los te laten wat anderen ervan vinden, hoe jij je voelt. Niemand kan in jou huid kruipen, en vanuit jou ogen en gevoel weten hoe het is...
Aaahh meid trek je niks aan van die stomme opmerkingen!! Je voelt je zoals je je voelt en zolang jij dit als prettig ervaart gewoon lekker laten lullen. Ik ben 5 jaar geleden 25 kg afgevallen en 2 jaar geleden er helaas 27 bijgekomen door medicatie. Me gruwelijk hieraan geirriteerd en er niks mee gedaan en dus met overgewicht de zwangerschap in. Heeft lang geduurd voordat mensen (die me niet kennen) doorhadden dat ik zwanger was en nu zelf ook enorm trots op mn buik. Ik grap nu zelf altijd "ooohh nu weet ik ook hoe het voelt om een harde/strakke buik te hebben" hahaha. Blijf je gewoon kleden zoals jij wil en schijt aan de rest! Lekker genieten op je eigen manier
Idd, wie zijn die mensen die je uitbranders en commentaar geven? Familie? Collega's? Vrienden? Ik zou een gigantische uitbrander teruggeven: bemoei u er ni mee, tis mijn zwangerschap! Zelf kon ik niet wachten tot mijn buikje te zien was! (Is ook mijn 1ste zwangerschap) voel me heel vrouwelijk nu! en nu heb ik echt wel al een hele grote buik, ondanks dat ik maar 7 kilo ben bijgekomen! Er zitten er precies 2 in! Maar kan me heel goed voorstellen dat niet iedereen dat leuk vind. Ik hoop ook wel dat die buik na de bevalling zo snel mogelijk weer verdwijnt! Voor nu kan hij niet groot genoeg zijn, maar na 9 maanden heb ik er ook wel genoeg van...
Ow ik herken het heel erg, denk elke keer, gats die dikke buik, en dan ownee ik ben zwanger, ik hoor nu een dikke buik te krijgen. M'n buik begint nu te groeien, begint een best mooi zwangerbuikje te worden maar ik kan er echt nog niet aan wennen.
Vreselijk die positiemode ook. Alle shirtjes/hemden/etc zijn gemaakt om je buik te sjouwen. Heb winkels afgespeurt op zoek naar een wijd vallend gevalletje, met een hoop vreemde blikken van de verkopers. Voel me nog het prettigst in mn hemd mt 50 (zelf mt 42/44). Alhoewel ik bij 34 weken wat meer wil gaan showen . Ook deels omdat de wijdvallende shirtjes zo'n randje bloot laten zien. Als wij onze buik niet willen showen, dan doen we dat niet! Klaar, punt, over. Wie daarover gaat lopen zeiken, is maar zielig. Als ik dikke tieten heb, draag ik ook geen diep decollete kleding omdat de wereld vind dat zoiets moois geshowd moet worden.
Ik denk dat ik nog maar amper een weekje heb geaccepteerd tot ik echt een flinke buik heb door de baby. Heb heeel lang met het gevoel gelopen dat ik dik werd. Wist heel goed dat die dikke buik door de groei van beebje komt, maar op de een of andere manier kan ik dat nog steeds niet linken gevoelsmatig.
Oooo meiden bedankt voor jullie lieve berichten allemaal. Aan de ene kant vind ik het zo fijn om te lezen dat ik dus niet de enigste ben maar aan de andere kant vind ik het zo vervelend om te lezen dat er dus meer meiden met het ongelooflijke vervelende gevoel zitten waar ik mee zit, dat gevoel gun ik niemand! @ Moniekj de positiekleding is echt ongelooflijk, de meeste zitten bloemetjes op of een band waarmee de buik naar voren gehaald word. Ik was laatst een positietankini aan het passen, nou heb ik de pech dat ik ook meteen borsten heb van het omvang enorm, alle tankini's die ik aanhad durfde ik niet in te bukken want ik weet zeker dat ze op dat moment naast me neer zouden komen, snap dat er veel vrouwen zijn die ze nou juist willen showen maar denk maak dan op zijn minst ook tankini's die meer sluiten. Maar ja weer genoeg gemopperd voor vandaag, ik ga mijn los shirt weer aantrekken
Ieder z'n eigen smaak hoor! En commentaar houden ze maar lekker voor zich! Ik vind strakke kleding niet erg, maar al die tierelantijntjes erop vreselijk! Jurkjes en rokjes vind ik ook zo erg! Mensen hebben ook weleens gezegd: jij kleed je nooit zo vrouwelijk (ook getrouwd zonder jurk). Uh moet ik toch lekker zelf weten? Bah bah dat commentaar altijd van andere :x
Hahaha het is net of ik mezelf zie (op de strakke kleding na dan) inderdaad al die tierlantijntjes, jurkjes en rokjes bah. Mijn vriend zegt zo vaak:waarom doe je nou geen rokje aan je hebt zo'n mooie benen, nou gewoon omdat ik een hekel aan rokjes heb daarom niet...laag decolleté tot op mijn navel hoeft van mij ook niet, ook daarin ieder eigen. Ik heb van mezelf een D cup die nog leuk zijn ook maar dat wil niet zeggen dat ik me fijn voel bij een laag decolleté. Wil ook niet zeggen dat ik in fleece truien loop enz. Gewoon een bescheiden decolleté met een truitje wat aansluit vind ik prima, leuke spijkerbroek eronder en het is af.
Ik vind sowieso het commentaar tegen zwangere vrouwen echt belachelijk! Je buik is te groot of te klein, zitten er twee in? of weet je wel zeker dat je zwanger bent? Bleh hou gewoon je commentaar voor je. Ik vond die dikke buik ook echt geen pretje, vooral niet omdat mijn buik met 25 weken al zo groot was, dat onbekenden aan me vroegen of ik niet thuis moest blijven aangezien de baby vast snel zal komen Maar aan de andere kant voelde het wel voor een keertje legitiem om een dikke buik te hebben haha
O je hebt helemaal gelijk, hoe vaak ik nu al niet gehoord heb zitten er twee in en het ergste is dat ik mezelf constant aan het verdedigen ben (en dat ook gewoon blijf doen hoe stom ) ik weet ook dat ik straks een tijdje stil zal staan. Wat ook zo is als je dan de kleine hebt en je hebt een keer een vervelende nacht gehad en komt moe aan op het werk mensen dan altijd zeggen tja daar heb je nou zelf voor gekozen....ga weg joh natuurlijk heb ik er zelf voor gekozen maar als je die domme opmerking wil maken waarom vraag je dan hoe het met me gaat, hou gewoon je mond dan en nee ik kies er niet voor dat mijn kindje twee jaar lang gebroken nachten heeft...
Haha niet alleen tegen zwangere vrouwen hoor! Alle commentaar mbt uiterlijk slaan nergens op. Mensen zijn allemaal volwassenen en hebben spiegels dus kiezen er allemaal zelf voor en als ze iets anders willen vragen ze zelf wel om advies. Net zo als met kapsel: "Ohh vond dat langere haar toch leuker" ja dat is fijn voor jou dat jij dat vind! Ik vind kort makkelijker. Gevleugelde uitspraak van mij: "wat je vind moet je naar de politie brengen."
jij ook al met het lange en korte haar verhaal...ik ook al krijg ik ook vaak te horen dat het korte koppie ook heerlijk pittig staat precies zoals ik ben en die opmerking is vaak ook mijn opmerking, dat is wel echt grappig. Je hebt gelijk hoor, vind het zo raar dat mensen alleen maar commentaar kunnen hebben op de medemens. Alles om het uiterlijk en tja als ik iemand voorbij zie komen met een topje waar de buik in is te zien en een legging in combinatie met 150 kilo denk ik ook wel zo jammer er zijn ook zoveel leuke kleren als je dikker bent waarom doe je dan dit aan maar tegen een wildvreemde zal ik dit nooit zeggen die laat ik in hun waarde. Tegen een bekende zou ik het wel zeggen maar genuanceerd zodat diegene zich er niet vervelend door zou voelen... Zelfde dat ik een collega heb die nu standaard roept als ik binnen kom hè dikke...ben in staat om hem op zijn gezicht te slaan maar bedenk me dan dat ie niet meer verstand heeft...ik negeer hem tegenwoordig gewoon en als ik een pestdag heb dan pak ik hem terug op zijn uiterlijk waarop dan de opmerking komt dat vind ik niet zo leuk...nee inderdaad en ik vind het dikke wel leuk
Jaaaa argh daar kies je zelf voor! Mijn zwangerschappen zijn heel zwaar, ik heb hg en invaliderende bekkeninstabiliteit. Mensen die dan zeggen: nou zwanger zijn is geen ziekte hoor! Kom je dan wel even op bezoek als ik weer in het zkh lig? Want het is geen ziekte, dus dan kun je meteen tegen mijn artsen zeggen dat ik best naar huis kan
Waaom moeten mensen zich altijd met anderen bemoeien, en wat zijn sommige mensen lomp en dom! Dat jij je buik moét showen, dat je er trots op moét zijn en dat je ervan moét genieten.... Rot op!!! Je moét helemaal niets!! Ik snap je heel goed hoor. Ook zonder geschiedenis van overgewicht vind ik het veranderen van mijn lichaam lastig. Mijn buik vind ik prachtig, en 2 cupmaten extra was welkom (had een bescheiden B), maar mijn benen en billen.... pffff, daar zat al meer dan zat vlees aan. Ik vind het bestaan van een forum en het lef van mensen zoals jij/jullie zo waardevol. Zo kunnen anderen ook zien dat het normaal is dat het niet alleen maar een roze wolk is. En dat dus ook helemaal niet moét.
Ik herken het helemaal.... ook altijd bezig geweest met die weegschaal.... altijd sporten en zo slank mogelijk willen blijven .... en nu ..... verschikkelijk .... moet je ook nog zo'n man hebben die je voor de lol elke x dikkie noemt ... maar ondertussen super trots is op mijn buik.... ben nu pas 8 weken maar kan het gewoon echt niet verbergen ... en dan die stomme broeken met die lelijke banden .... verschikkelijk ik trek die dingen uit als mijn vriend er niet bij is .... hoort er denk ik allemaal bij die omschakeling .... gewoon lekker doen waar jij je goed bij voelt... en inderdaad wat anderen ook zeggen waar bemoeien mensen zich mee... al wil je in een vuilniszak rond lopen.... jou keus denk ik dan!
O ja ook zoiets inderdaad, ik loop ook al vanaf de acht weken met mijn bekken en gelukkig heb ik een schoonmoeder en vriendin die dat echt erg vinden en me van alle kanten helpen maar de rest pffff zo irritant dat mensen denken dat ze het beter weten dan artsen...net of je voor je lol met die klachten zit en er om gevraagd hebt...
Zo dat is ernstig!! Alsof jij er voor kiest om dat allemaal te krijgen! Zwanger zijn is echt niet voor iedereen een hobby denk ik dan!
Nee... ik raak alleen zwanger omdat ik een baby wil. Die zwangerschap mag van mij overgeslagen worden. En toch he, toch is het wel een heel bijzonder gevoel he, zo'n klein spartelend mensje in je buik <3