Uit wat voor tijd stam jij is net zoiets als vragen naar je leeftijd, maar dat vinden vrouwen zeer onbeleefd. Ik had naar je bouwjaar kunnen vragen, maar oh nee, dan ben je beledigd dat ik je met een auto vergelijk. Come on, zoek geen spijkers op laag water...
Ik ben het met je eens dat het onnodig en schrijnend is en ook dat het onder de noemer 'verwaarlozing' valt. Maar er zijn helaas mensen die een gigantische rotzooi van hun leven maken.
Je opmerking kwam in mijn ogen harder over dan je bedoelde, dat is het nadeel van een scherm. Ik bedoelde meer de toon waarop je het zei, maar waarschijnlijk bedoelde je het niet zo hard als ik dacht (het kwam over als: zo onder welke steen heb jij gelegen). Snap je?
Misschien zou het een idee zijn om met het geld dat sr ophaald, de vluchtelingen in Nederland en de rest van Europa te helpen. En dus ook de landen zelf door bv meer onderdak, voedsel én administratieve verbeteringen te realiseren. Veel gemeentes en steden redden de opvang niet of niet snel genoeg. (Schrijnende situaties waar duizenden vluchtelingen in een stadion zitten en heel lang moeten wachten op hulp) Misschien is dit een beetje idealistisch van me, maar dat zou ik een goed idee vinden. Want landen als sirië, Afghanistan e.d. Waar zoveel oorlog, armoede en leed is, kunnen die (op korte termijn) wel geholpen worden? Met corrupte regeringen, is, en wapenhandel. Over Nederland, ja wat is armoede... Ik vind naar Nederlandse maatstaven dat er wel degelijk armoede is in Nederland. Dit kan je niet vergelijken met oorlogsgebieden en vluchtelingen. Het is een ánder soort armoede. Een voorbeeld, mijn vader heeft de afgelopen jaren erg moeten opletten. Door omstandigheden. We hebben met behulp van inzameling op fb, familie ed z'n huisje kunnen vullen met oude meubeltjes, en keuken spul. Dus hij kreeg wél een nieuw huisje. Hij moest idd met twee euro door de supermarkt lopen en tot op de cent tellen, en wanneer wij konden, gaven we hem een tas spullen. Maar toch, hij heeft onderdak, voedselbank bonnen en thuiszorg. Wat ik wel armoede vind is bv alle bezuinigingen op thuiszorg, verzorgingshuizen, dat mensen nog maar eens per week kunnen douchen. Maar nogmaals dit is een heel ander soort armoede dan in oorlogsgebieden. Wat ik ook heel schrijnend vind is dat m'n vader bv ineens gekort wordt op luiers e.d. Zo van je mag nog maar zoveel per dag gebruiken, en een kleinere maat. Maar ik dwaal af. Het zou mooi zijn als in ieder geval het geld goed terecht komt, en op de juiste manier wordt verdeeld.
Ik heb niet het hele topic gelezen wat vast een enorme discussie is geworden maar ik wil wel graag mijn eigen mening geven. Ik kom uit een gezin met een gescheiden moeder, vader die geen alimentatie kon betalen en 5 kinderen in totaal. Moeder met bijstandsuitkering, dus laag inkomen. Er was vaak weinig eten. Snoep of koek en luxe drinken als sappen en frisdranken hoefden we niet te verwachten. Brood, siroop, water en thee en 's avonds gewoon aardappelen met wat groente. Vaak honger 's avonds omdat er eigenlijk niet genoeg avondeten was voor het hele gezin. 's Ochtends wakker worden en een lege broodtrommel aantreffen. Naar school met een lege maag. Geen lunch bij me en ook geen geld om daar iets te kopen. Geld lenen van vrienden die vervolgens boos op me werden omdat ze niet begrepen dat ik geen 2 euro kon terugbetalen. Nee, 2 euro hadden we gewoon echt niet over. Op vakantie gingen we zelden. Als we een keer een goed jaar hadden of mijn moeder had een financiële meevaller konden we een weekje een goedkope stacaravan huren op een goedkope camping in Nederland. Soms betaalde mijn opa dat zelfs. Daar zaten we dan in een lekkende caravan (het ging ook natuurlijk altijd regenen als wij een keer op vakantie gingen), op een camping waar niets te doen was. Af en toe erop uit naar het bos want dat was gratis. Gelukkig betaalde mijn opa voor de auto en de benzine. Naar een specialist als er iets aan de hand was, lichamelijk of psychisch, was geen optie want er was geen geld voor het eigen risico. Op mijn verjaardag kreeg ik sokken cadeau. Voor Sinterklaas kwamen de cadeaus opnieuw grotendeels bij opa en oma vandaan. Ik heb medelijden gekregen van de moeder van een klasgenoot op de middelbare school dat we zoveel "armoede" hadden thuis. Toch heb ik het zelf nooit zo ervaren. Ik heb natuurlijk wel eens huilend op school gezeten omdat ik me schaamde dat ik alwéér moest kiezen tussen honger houden of aan iemand geld vragen terwijl ik wist dat ik het niet kon terugbetalen. En flink in de schuld gezeten bij de hogeschool omdat mijn ouders mijn studie niet konden betalen en ik dat zelf ook niet redde. Waardoor ik uiteindelijk heb moeten bijlenen bij DUO en nu een flinke studieschuld heb. Maar ik had een dak boven mijn hoofd, ik kon naar de huisarts en de tandarts, ik ben ondanks weinig eten nooit verhongerd en al moest mijn moeder er soms voor op haar kop gaan staan, ik kon altijd mee op werkweken en excursies met school. Ze wist iedere keer weer kwijtschelding of een betalingsregeling voor elkaar te krijgen. Ook hebben we een tijdje bij de voedselbank gelopen. In Nederland is zoveel mogelijk. Echte armoede zoals ze dat kennen in de derde wereld bestaat hier niet. Afrikanen zouden er alles voor over hebben om te leven zoals de armste mensen in Nederland want dat is al zoveel meer dan zij hebben. En daarnaast ben ik van mening: we hebben één aardbol en één mensheid. De grenzen, de rassenscheiding e.d. zijn allemaal ooit gewoon door mensen bedacht. Waarom? Kunnen we niet gewoon de hele wereld en alle mensen die erop leven als gelijken beschouwen? Niet eigen volk eerst, niet een ander volk eerst, maar gewoon allemaal tegelijk. Mensen in de derde wereld zijn niet minder waard. Waarom moeten wij eerst en dan pas zij? Zijn wij meer waard dan zij? Er bestaat niet zoiets als "eigen volk". Iedereen op de wereld is gewoon hetzelfde. We zijn met z'n allen één volk. Dat is mijn mening. En ik heb het nog steeds niet breed, al kom ik gewoon rond sinds ik uit huis ben en mijn eigen inkomen heb. Ik geef liever iets aan een derdewereldproject (en dan eentje waarvan ik zeker weet dat het ook echt daar terecht komt) dan dat ik op vakantie ga, een groot huis huur of een auto aanschaf.
Ik denk dat het belangrijk is onderscheid te maken in twee soorten armoede; - absolute armoede - relatieve armoede Bij absolute armoede kan er niet voorzien worden in de basisbehoeften als eten, drinken en veilige plek om te slapen, bij relatieve armoede is er sprake van in verhouding tot het landelijk gemiddelde (veel) minder te besteden hebben en (in grote mate) afhankelijk zijn van sociale voorzieningen (denk aan voedselbank, bijstand etc.). Absolute armoede komt in Nederland niet tot nauwelijks voor, en is onder alle omstandigheden op te lossen mits de persoon in kwestie aanklopt bij de juiste instanties (dat men hier soms hulp bij nodig heeft of erop gewezen dient te worden is een ander verhaal). Relatieve armoede daarentegen komt hier absoluut voor, echter is deze het zeer persoonsafhankelijk waar men deze grens trekt en het ook daadwerkelijk armoede noemt. Het grijze gebied is hier groot.
Zal niet veel vriendjes maken hier denk ik.... Maar ik denk dat er wel degelijk armoede is in Nederland. Nu woont er hier in de straat ook een gezin die niets te besteden heeft. Naar de voedselbank kunnen ze niet omdat hij nog wel werkt, maar hiermee kunnen ze net de huur betalen en alle verzekeringen. Bijstand krijgen ze niet omdat er een auto is (zonder auto kan hij niet naar zijn werk waar hij rond 4uur heen moet in een stad 40km verder. En nee dan rijden er geen bussen of treinen). Wij hebben in de vriezer maaltijden en brood voor ze staan die ze er uit mogen halen als ze het weer even niet redden, daar kunnen ze altijd bij, ook als wij er niet zijn. Naar mijn mening is dit ook armoede. Mensen die er alles aan doen om hun eigen hagje te redden, van de staat niets krijgen en uiteindelijk met een lege maag naar bed gaan. En dit zijn ondertussen best wel wat gezinnen in Nederland die dit doormaken. Uiteindelijk ben ik het er wel mee eens dat er eerst hier naar gekeken moet worden alvorens wij al ons geld naar het buitenland sturen. Maar hoe ga je dit soort mensen helpen? Andere kant; voor mijn studie ben ik in veel landen geweest, Gambia, Tanzania Senegal etc. In die landen is er een ander soort armoede. Kinderen die op straat leven, of in een in elkaar geknutselt huis uit kartonnen dozen. Maar in al die tijd heb ik nooit het gevoel van armoede gehad daar. De mensen nemen je graag op en bieden je eten en drinken aan. Scholen die door Nederlanders gebouwd zijn, zijn leeg omdat er onderdrukkingen zijn van de staat. Dus wij kunnen met zijn allen wel geld geven voor scholen daar, en die worden wel gebouwd, maar of je de mensen er blij mee maakt?.....misschien dat ik daarom wel geen geld stort naar al die gironummers. Ik wil niemand voor het hoofd stoten, maar dat is mijn mening.......
Het bezit van een auto is geen reden om geen bijstand te krijgen. Dus die kunnen ze gewoon aanvragen als ze onder een bepaalde inkomensgrens zitten. Als je met een lege maag naar bed gaat, komt er minder inkomen in dan dat er uit gaat. Hebben ze een duur huis, schulden? Dure spullen als mobiele telefoons/tv's/tablets met bijbehorende dure abonnementen? In Nederland hoef je niet met een lege maag naar bed. Er zal dus structureel iets mis zijn met hun inkomsten/uitgaven-patroon.
Het ergste is dat het meeste geld wat via bekende instanties wordt opgehaald helemaal niet terecht komt bij mensen die het nodig hebben. Hoe hypocriet is het dat de bestuurders van humanitaire instellingen meestal net zoveel of meer verdienen als minister president? Daarnaast verloopt het financiële hulp met enorme bureacratische rompslomp en corruptie. Maar buiten het geld om zijn de hulporganisaties van enorme hulp voor de vluchtelingen in oorlogsgebieden zelf. Sommigen willen het niet geloven, maar 90% van de oorlogsvluchtelingen blijven in het land zelf en naburige landen. Hulporganisaties zorgen voor tentenkampen, voedsel en medicijnen. En als dit er niet was, zou het dodenaantal velen malen hoger zijn. Rode kruis zorgt voor voedselpakketten (en nee, niet naar maatstaven die wij hier willen zien), voor zakken rijst en meel, voor schoon water en voor ambulanceposten. Dat is echt van levensbelang om deze mensen in leven te houden, meer doen ze niet. Een vluchtelingengezin krijgt voor 1 maand (als daar geld voor is): 1kg meel, 1kg rijst, 1 fles olie, 1 zeep, en 3-4 blikken. En er zijn geen winkels in tentenkampen om meer te kopen. En wat jullie niet snappen is dat deze mensen vóór de oorlog een normaal leven hadden, en in 1 klap alles kwijt zijn. Zou het niet onwijs krom zijn om dit geld in te trekken zodat mensen hier in een wat meer luxere positie kunnen verkeren? Een kado voor een kind hier is belangrijker dan het kale leven van een even oud kind elders?
Het is ook maar hoe je hetzelf bekijkt hè. Ik ken bijv iemand die woest is dat hij niet meer naar de voedselbank mag omdat je er max 3 jaar gebruik van mag maken en mensen die zijn werkelijke verhaal niet kennen vinden het ook schandalig dat hij nu in armoede moet leven. Maar in werkelijkheid zijn zijn schulden ontstaan omdat hij lekker snel geld wou verdienen en een plantage begon en hiermee gepakt is, maar dat vertelt die natuurlijk niet aan iedereen. En zo zul je wel meer van die halve verhalen horen dat iemand zielig klinkt terwijl het aan hen zelf ligt. Ik denk dat de groep mensen die zelf schuldig zijn aan hun situatie groter is, dan de groep die er gewoon echt niks aan kan doen en denk dat die laatste groep dit ook niet zo van de daken zou schreeuwen hoe slecht ze het hebben. Ze zeggen niet voor niets klagers hebben geen nood en poches hebben geen brood.
Helemaal mee eens. Je zou je ook afvragen of die kinderen dan (voorlopig) niet beter af zijn in een pleeggezin of bij lieve familie of vrienden.
wij leven geloof ik ook onder de armoedegrens. maar ik kan de hypotheek betalen, de verzekering en met 40 euro per week boodcshappen doen en vakantie 2x zijn we zeker niet arm. kunnen alleen niet doen en kopen zoals we dat willen... maar dat is een luxe probleem
Ook wij hebben ooit zware tijden gekend, maar ik heb nooit geklaagd. Ik heb met eigen ogen in Sudan kinderen met missende ledematen gezien die aan het bedelen waren. Kinderen die uit hun dorp zijn ontvoerd om als kindsoldaat te moeten dienen en vervolgens op straat gedumpt worden omdat ze niet meer bruikbaar zijn. Moeders die hun kindje geen borstvoeding kunnen geven omdat ze zelf ondervoed zijn. Ben je ziek? Zonder geld geen behandeling, ook al lig je op sterven. In Nederland word er geklaagd over de ouderen zorg, vraag jezelf wat doe jij voor je ouders en schoonouders? Hoe vaak ik hier op zp wel niet lees dat men echt nooit schoonouders in huis zou nemen op hun oude dag. Nee maar wel klagen als ze niet de zorg kunnen krijgen die ze nodig hebben, maar er vervolgens zelf geen moeite voor doen. Ja in Nederland is armoede, maar in mijn ogen is deze armoede niet nodig. Nederland word maar steeds egoïstischer, men denkt alleen nog maar aan zich zelf. Als we eens wat meer om de medemens dacht, iedereen zich wat meer om hun naasten, vrienden en buren bekommerden zouden er al heel wat minder schrijnende gevallen zijn. Wat dat betreft kunnen we nog veel leren van bepaalde landen, in sommige landen is het normaal om je laatste stukje brood te delen met je buren.
Door ze duidelijk te maken dat ze zichzelf kunnen helpen. Waar is de vrouw in dit verhaal? Werkt zij? Kan ze anders ergens schoonmaken oid? Wonen ze in een huis, zit daar een tuin[tje] bij? Hebben ze van die tuin een moestuin gemaakt zodat ze zelf voor veel groenten kunnen zorgen? Als je een tuin hebt hoef je geen geld uit te geven aan wortels, uien, sperzieboontjes ed. Er is groente, en vers ook. Andere mensen kunnen ze dan helpen om de zaden te kopen en misschien een tentendoek om een soort kasje te maken tegen vorst en felle zon, dat is 1/2x per jaar een kleine bijdrage. Hebben ze bedacht dat ze bij veel boeren in Nederland voor heeel weinig geld [en vaak gratis] B-keuze groente en aardappelen zelf mogen komen oogsten. Het verschil zit hem meestal in uiterlijk. Bij veel molens kunnen ze ook goedkoop meel en 10kg zakken kopen en zelf brood bakken. In plaats van brood bij anderen te vragen. Bij mensen die dit soort voor de hand liggende oplossingen kan ik echt boos worden als ze vervolgens kinderen hebben die honger lijden. Voedsel hoeft niet perse uit een supermarkt te komen.
Lezen is ook een kunst, wij doen heel zuinig zoals ik vertel maar met sinterklaas en een verjaardag krijgen ze wat extra,s ja daar spaar ik voor zodat mijn kinderen ook kunnen vertellen wat ze hebben gehad. De redenen waarom ik niet werk heb ik al geschreven.
Maar als je niet werkt omdat je kind autisme heeft en de ander een angststoornis kun je ze via JGZ laten indiceren, een PGB aanvragen en jezelf als verzorger daaruit laten betalen. Dus dan wordt je eigenlijk betaald voor het feit dat je voor je Eigen kind zorgt. Dus geen armoede nodig in Nederland.
Helaas werkt dit niet zo makkelijk. Tegenwoordig gaat het ook via de gemeente, en daar is het momenteel 1 grote chaos waardoor het erg lang duurt voordat je een indicatie krijgt als je al een indicatie krijgt! Ik heb een zoon met ADD die veel structuur nodig heeft. Ik werk daarom onder schooltijd. Zodat ik hem thuis de structuur en rust kan geven die hij na een schooldag nodig heeft. Misschien is dat voor haar ook een idee.
Aanvulling in kader van de ontwikkelingshulp en bijvoorbeeld ouderenzorg/bijstand etc. wat genoemd word: Vanuit de overheid gezien vallen deze zaken onder verschillende ministeries welke elk hun eigen begroting hebben, en logischerwijs wordt het geld niet zomaar even omgegooid. Net zoals het ministerie van Veiligheid niet ineens geld aan het onderwijs gaat besteden. Wel kan je van mening zijn dat het geld anders onder de ministeries verdeeld zou kunnen/moeten worden. Geld schenken aan goede doelen die in binnen- of buitenland actief zijn valt hier natuurlijk buiten en welke de voorkeur heeft is natuurlijk de keuze van de schenker en persoonlijk denk ik dat je mensen vrij moet laten in die keuze en niet zou moeten veroordelen op basis van hun besluit. Het feit dat ze überhaupt al een deel van hun inkomen af willen staan ten behoeven van een ander zonder dat ze hiertoe verplicht zijn vind ik an sich al bewondringswaardig genoeg. Verder is het vergelijken van bijv. Syrië en Nederland al appels en peren vergelijken evenals het vergelijken van absolute en relatieve armoede.