Bron: Onderzoek wijst uit: Van kinderen word je ongelukkig | RTL Nieuws Toen ik dit las dacht ik even een paar tellen niks meer. Mijn mening: wow dat mensen zo kunnen denken, ja kinderen kunnen soms vermoeiend/frustrerend/moeilijk ect. zijn(ons eerste kind was een huil baby) ik weet er alles van af op dat moment denk je wel eens van pfff. Maar als ik kijk naar alle mooie momenten eerste keer dat je elkaar ziet na de bevalling/keizersnede eerste keer lachen eerste stapjes eerste keer het woordtje mama. Op moederdag een klungelig ontbijt op bed en dat ze zo hun best hebben gedaan voor de tekening. Dat ik ongelukkig wordt van mijn kinderen Nee! Als je een baan hebt waar je het niet naar je zin hebt kan je ook ongelukkig van worden. Ja je kan wel weer iets nieuws zoeken maar je kan ook een manier zoeken (oplossing) hoe het weer goed gaat in de relatie met je kinderen. En als of je gelukkig wordt van al die nep feest vrienden die eigelijk geen vrienden zijn. Die geven nooit zo warmen kinder knuffel als ze je weer zien of afscheid nemen. Nee kotsen naast de wc met een kater van elk weekend feesten is leuk. Nee hoor ik zal nooit meer anders willen! Wat vinden jullie daar van?
Sjonge jonge wat een zwaar artikel. Ik ben zeker niet ongelukkiger geworden na de geboorte van mijn dochter. Ja, het is anders dan in onze kinderloze tijd en ja, ik heb een fors deel van mijn vrijheid ingeleverd. Maar ik weet dat dat weer terug komt. Maar om nou te zeggen dat ik minder gelukkig ben? Als het écht allemaal zo erg is, waarom hebben veel mensen dan meerdere kinderen? Dan houden ze het toch bij één?
Volgens mij ligt het daadwerkelijke verhaal een stuk genuanceerder dan in dit artikel naar voren kom.t Ik heb onlangs ook een dergelijk onderzoek gelezen (weet niet of het hetzelfde was) en hierin kwam naar voren dat het vooral om een indirect effect gaat. Dat wil zeggen dat je door kinderen te krijgen minder tijd voor jezelf, je relatie, etc hebt en minder slaapt en dat dit je (tijdelijk!) ongelukkiger maakt. Overigens is er ook onderzoek dat laat zien dat oudere mensen met (oudere) kinderen juist gelukkiger zijn. Dus zelfs als je tijdelijk ongelukkiger wordt kun je het zien als een goede investering in the longrun... Wat betreft mezelf, vind ik het moeilijk om te zeggen. Ik vind het echt heel moeilijk om mn geluk voor mn kinderen en nu te vergelijken. Vroeger haalde ik geluk uit andere dingen. Die dingen doe ik nu minder en dat vind ik zeker jammer. Vooral het feit dat mn partner en ik nu zo weinig tijd voor elkaar hebben valt soms best zwaar. Tegelijkertijd kan ik heel erg gelukkig worden van mn dochters en haal ik veel geluk uit de immense liefde die ik voor mn dochters voel. Ik zou in ieder geval hoe dan ook niet anders meer willen!.
Ik denk dat het allemaal niet zo zwart wit is. Ik denk ook dat (bijna) niemand ongelukkig is met de kinderen maar dat het tegen kan vallen vind ik niet raar hoor. Je weet nu eenmaal niet hoe het allemaal is voordat je daadwerkelijk een kind hebt. Ik geef eerlijk toe dat ik het best zwaar vind, en heb ook best moeite met het feit dat ik mijn vrijheid kwijt ben, maar dat zegt niks over hoeveel ik van mijn kinderen hou en dat ik niet gelukkig met ze ben. Ik zou ze nooit meer willen missen en zal mijn best doen om ze liefdevol op te voeden want ze zijn mijn belangrijkste bezit, maar soms denk ik wel waarom wou ik dit zo graag?
Wat bij mij ook meespeelt is dat ik door mijn kinderen ook anders naar de wereld kijk. Ik trok me al behoorlijk wat aan van wereldproblematiek, nu nog meer. Dat heeft niet direct met mijn kinderen te maken en of ik gelukkig van ze word, maar ik ben zelf wel veranderd doordat ik kinderen heb. Ik denk ook dat als je verwacht dat je gelukkiger wordt van kinderen, het wel eens tegen zou kunnen vallen. Niet dat ik denk dat je er óngelukkiger van wordt. Net zoals dat mensen denken dat ze heel gelukkig zouden worden met 20 miljoen; nieuwe verantwoordelijkheden brengen ook nieuwe zorgen met zich mee. Kinderen dus ook.
Het leukste van (wetenschappelijk) onderzoek doen is het vinden van controversiële dingen. En als je geluk moet uitdrukken in cijfers is het prachtig als je kunt zeggen dat je van kinderen ongelukkig word, al scheelt dit misschien maar 0.1 in het totale gelukscijfer. anyway ik geloof best dat je ongelukkiger word van kinderen in bepaalde onderzoeken. Vaak ligt het ook een beetje aan de vraagstelling. Op de vraag "hoe gelukkig ben je in je vrijheid" zal iedereen met kinderen een lager cijfer geven omdat je gewoonweg minder vrijheid hebt. Het ligt dus heel erg aan de manier waarop zij geluk hebben willen meten.
Haha, mijn schoonzus had dit bericht pas op fb gedeeld, ze is het hier volkomen mee eens. Type die veel van feesten houdt, vriendinnen om haar heen krijgen stuk voor stuk kinderen, wat voor beperkingen zorgt, ik moest er wel om lachen. Het is maar net hoe en wanneer je het bekijkt. Ik zou mijn dochter voor geen goud kwijt willen maar heb echt een tijd gehad dat ik mij veel ongelukkiger voelde dan voordat zij er was. Nu moet ik er wel bij vertellen dat de begintijd met haar ontzettend heftig was en daarna is het ook zeker tot een jaar echt zwaar geweest vanwege slaapproblemen, nauwelijks leuke dingen kunnen doen omdat zij niet tegen prikkels kon en dan nog slechter sliep, eigenlijk alleen maar mij accepteren als troost... Inmiddels is dat helemaal veranderd en ben ik zielsgelukkig met haar. Ze betekent alles voor mij. Als je dit mij nu vraagt zeg ik dan ook "nee" op de vraag of ik ongelukkiger ben. Maar vroeg je het mij een jaar geleden dan had ik waarschijnlijk "ja" gedacht.
Dit laatste. Maar nu begint het allemaal te wennen en kan ik ook goed de balans vinden. is zoontje wat chiller (op wat dagen na haha) en kunnen mijn man en ik het ook beter samen in balans houden. Dus nee ik ben niet ongelukkiger, het is wel anders maar ik haal geluk uit andere dingen en vooral uit mijn schattige vet lieve zoontje. Maar ik weet ook niet of ik gélukkiger ben dan een jaar geleden. Want voor ik een kindje had was ik ook gelukkig. Nu heb ik alleen een plus erbij