Hoi moeders en vaders? Ik zal vertellen dat wij het volledig verkeerd hebben aangepakt met onze dreumes. Ze slaapt altijd al moeilijk en wij zijn erg makkelijk daarin, als ze langer als 5 minuten huilt gaat ze mee naar beneden een filmpje kijken. Tot op heden werkte dit redelijk en viel ze meest in slaap bij mij. De afgelopen weken/maanden lukt dit echter niet meer. Zodra ik haar in bed leg rolt ze op haar buik. Gaat staan en gooit haar knuffel en speen Door de spijlen. Dan zet ze het op een krijsen puur omdat ze weet dat wij komen. Nou heb ik de laatste tijd meerdere dingen geprobeerd maar nergens in doorgepakt. Maar nou komt het, hoe moet ik precies doorpakken en wat voor methode? Ik heb namelijk het idee dat het puur uittesten is. Ze slaapt meestal 1 keer op een dag een uur of anderhalf. Ze is wel gewoon moe. Ook het volgende. Het verschonen, wat een hel! Bij neerleggen direct op haar buik en zitten. Of ik nou boos word of haar tegenhouden het heeft geen zin. Heel soms werkt afleiding maar 9 van de 10 keer niet. Tips? Dit zelfde geld voor de stoel. Ze heeft nu Door dat ze er uit kan klimmen en wil dan op tafel. Ik zet haar elke keer terug en zeg dat ze moet blijven zitten.. het zal wel een fase zijn maar heeft iemand er tips voor? Als ze bijvoorbeeld iets doet wat niet mag dan zeg ik heel duidelijk nee dat mag niet, wanneer ze het weer doet haal ik haar dan weg. Ze gaat dan op de grond liggen huilen en ze houd net zo lang vol tot ik haar pak. Ik ben echt een zacht gekookt eitje maar wel een eitje die er zat van is. Vooral het slapen, afgelopen week ben ik 2 keer met haar gaan rijden zodat ze maar gaat slapen! Sorry voor dit Lap tekst maar tips zou ik erg op prijs stellen
Wat verschonen betreft, luierbroekjes en leren om staand te kunnen verschonen. Heeft hier echt goed geholpen. Verder qua slapen gewoon doorpakken. Op bed leggen, ritueeltje en dan afscheid nemen. Desnoods 5 minuten later terugkomen, dan pas weer na 10 minuten ect ect. Het duurde hier even, maar hij snapte het.. Ik zou graag wat meer tips geven, maar mijn telefoon is bijna leeg...
Voor de stoel zijn hele mooie tuigjes.. heeft hier goed geholpen Slapen zoals hierboven. Boekje lezen voor het slapen gaan. Liedjes zingen. niet meer eruit halen. Verschonen idd staand helpt maar is hier nog steeds een hel om te doen als er een poepbroek is. Helaas geen tips Bij het op de grond liggen lekker laten liggen en verder gaan met waar jij mee bezig bent. Ze gaat vanzelf inzien dat het niet werkt.
Ik heb altijd ook makkelijk gedaa. Nooit laten huilen nam ze dan in bed en ging ernaast liggen maar als je daar mee begint is ook lastig af te leren vooral als je meerdere kids hebt
Wou ze maar bij maar bij mij in bed liggen helaas heeft ze dan een leuk spelletje te spelen. Tnx voor de tip van de luierbroekjes!
Ik haal haar er ook altijd uit als ze het op een krijsen zet. En eerlijk gezegd...waarom niet? Ik merk aan mn dochter (10 mnd)dat als ze echt moe is ze wel in een keer gaat slapen. Als ze niet moe genoeg is dan zet ze het op een krijsen en breekt ze de tent af. Moet ik wel zeggen. Als ik haar eruit haal neem ik haar bij me in bed, daar mag ze rollen enzo maar spelen of een filmpje kijken doen we dan niet. Ik probeer het dan wel zo saai mogelijk te houden..misschien een idee??
Gaat ze dan liggen dollen? Dl doet dat ook...gebruikt het matras als judomat... maar ik laat haar gewoon...hou haar vast als ze naar de rand dreigt te gaan... Maar als ik haar laat spelen op de grond...dan weet ik dat ik de volgende keer ook gewoon het haasje zal zijn en dat is niet mijn bedoeling
Verschonen heel herkenbaar. Hier geef ik haar altijd een luier in haar hand of iets anders. Elke keer weer wat anders zodat het ook leuk blijft. Hier is de kam wel favoriet en gaat ze haar haren kammen en zo blijft ze liggen.
Ik heb twee kindjes van bijna 2 en 4 en we kijken altijd naar hun behoefte, dat betekend voor ons dat we s avonds bij ze liggen tot ze slapen (vanaf 4 sliep mijn zoon alleen in) en we hebben nooit slaap problemen gehad en nu twee jongetjes die altijd graag en blij gaan slapen. We laten ze ook de wereld zo vrij mogelijk ontdekken, want dat is wat kinderen doen. Op tafel klimmen mag, aan de afstandbediening komen mag, alleen dingen die gevaarlijk zijn mogen niet en die zetten we dan gewoon weg/hoog. En geloof me.. als dingen gewoon mogen is de interesse er binnen no time vanaf. Mijn kinderen zitten nooit aan de videorecorder/afstandsbediening, etc. ze zitten ook nooit op tafel, klimmen er tijdens het eten niet op (maar dat heb ik ze een aantal keer wel gewoon laten doen toen ze kleiner waren). Kleine kinderen kunnen dit soort regels nog helemaal niet begrijpen en door er boos om te worden vestig je alleen maar de aandacht er op. Ik heb echt inmiddels twee hele relaxten jongetjes die eigenlijk ook heel goed luisteren (al hoeven ze dat van mij echt niet) en heel empathisch zijn naar andere kinderen en naar volwassenen. Empathisch met je kinderen om gaan geeft echt zo veel moois! Probeer je in hun leefwereld te verdiepen, ze begrijpen maar zo weinig en het is hun levenstaak om hun omgeving te ontdekken. Laat ze dat lekker doen! Zo ontwikkelen ze zich. Knuffel ze, help ze om gaan met frustraties van natuurlijke grenzen. Je hoeft als moeder echt niet allerlei kunstmatige grenzen op te gaan leggen! En je bent juist een goede moeder als je je kinderen vrij kunt laten! Ik blijf het ook echt bijzonder vinden dat ouders denken dat dat zo belangrijk is. Ik ben orthopedagoog en ik heb in mijn opleiding ook nooit ergens gelezen/geleerd dat het belangrijk is om streng te zijn voor kinderen. Juist niet! En toch heerst deze opvatting heel erg door het beleid van o.a. het consultatiebureau (door het verschrikkelijke niet effectieve triple p programma). Lees eens wat artikelen op kiind.nl , zo waardevol! Beschadig je band met je kind niet, maar laat hem groeien! (en groei zelf)
Ik heb een dochter van 3,5 en een van 1; ik kan echt niet met de jongste gaan liggen overdag als ze niet wil slapen. Ik kan ook niet bij mijn oudste in bed kruipen 's avonds, want de jongste moet natuurlijk ook naar bed. Dus ik vind het wel heel fijn als ze zich prettig voelen wanneer ze alleen in hun eigen bed liggen. Ik heb veel gehad aan 'baby in een droomritme' je hebt ook een dreumes-versie ervan meen ik. Met die tips ben ik aan de slag gegaan en ik heb twee vrij makkelijke slapers nu. Mijn oudste sliep als baby heel slecht, rond 11mnd rustig aan haar slaapassociaties gaan werken, zo ging ze vaste dingen associëren met 'lekker slapen' en na een paar weekjes sliep ze plots klokje rond 's nachts. Zonder huilen. Bij verschonen geef ik altijd iets heeeel interessants; sleutelbos, afstandsbediening, garde, bijzonder doosje... En dan snelllll verschonen In de stoel zit ze met een riempje, anders klimt ze er uit en dat vind ik gewoon te gevaarlijk. Ons huis is heel kindvriendelijk; er is vrij weinig dat niet mag, maar ik haal haar bv wel bij de oven weg als die aan is. Dan zet ik haar ergens anders neer en geef ik haar wat speelgoed, daag haar uit bv met een rammelaar te rammelen etc. Dat geeft vaak al genoeg afleiding. Verder is er weinig gevaarlijks, dus kan ze ongestoord ontdekken.
Heb genoten van je tekst, nuttig om bepaalde dingen te weten.., lijkt netof je mij omschrijft. Mijn dochtertje van 9 maanden mag niet aan de afstandsbediening zitten en ook niet aan mobieltjes..maar nu je het zegt, als je hun de vrijheid geeft dan zullen ze op ten duur idd niet meer zoveel interesse meer tonen. Ik ga het eens proberen
Consequent zijn is 99/100 keer het beste. En dat betekent niet per sé streng zijn of boos worden oid, maar het betekent wel dat je vol moet houden, ook (of juist) zeker als iets niet meteen lukt. Als je het een probleem vindt dat ze niet zonder jullie in slaap kan vallen ed, dan zou ik dat proberen te veranderen. Maar dan moet je er wel echt achter staan en haar dan niet op een gegeven moment toch weer uit bed halen en mee naar beneden nemen ed, want dat heeft ze echt wel door en dan blijft ze het doen. Welke methode je precies kiest maakt niet zoveel uit, als je het maar een flinke tijd (bv. een week of twee weken) probeert en tussentijds niet opgeeft. Om te blijven zitten (en gevaarlijke situaties te voorkomen), hebben wij ook een tijdje een tuigje gebruikt. Werkte prima en ze vonden het allebei niet erg. Verschonen zijn we op een gegeven moment staand gaan doen, met gewone luiers (alleen poepluiers niet). Dingen waar ze echt niet aan mochten zitten hebben we zoveel mogelijk weg gehaald. Wel een of twee dingen zo gelaten, want ik vind dat kinderen ook moeten leren dat iets soms gewoon niet mag. En daar mogen ze best boos of verdrietig om zijn.
Bedankt voor jullie verschillende berichtjes. Ik ben ook absoluut voor het vrije opvoeden, alleen dan met vaste structurele dingen in een dag. Ontbijt lunch avondeten aan tafel en slapen op bed. Ze mag bijna overal aan komen alleen zat ze met d'r handen in de wc pot, dat vind ik weer niet zo hygiënisch Het laten huilen blijf ik lastig vinden, ik had het er net met mijn over dat we misschien wel na 5 minuten heen kunnen gaan, zeggen dat we een boekje lezen en dat ze daarna moet gaan slapen. Dat we dan het boekje voorlezen ( 5 bladzijde ) en dan een aai over haar hoofdje en weer weg lopen en dit dan elke 5/10 minuten herhalen? Jammeren vind ik niet erg in bed maar ik laat haar niet overstuur worden, dan haal ik haar er normaal uit om even te troosten, dan wijst mevrouw naar de deur en wanneer we bij de trap zijn gaat ze klappen
Ik ben het voor een groot deel met je eens, maar absoluut niet met het dik gedrukte. Baby's (10+ mnd) kunnen al heel veel simpele regels begrijpen. Dit betekent niet dat je boos op ze moet worden en ze moet straffen, maar het is mijn ervaring dat simpele regeltjes leren (zoals wat wel in je mond mag en wat niet, wat je wel mag pakken en wat niet) soms gewoon wel zo handig is. Je moet gewoon veel geduld hebben en het eindelood herhalen- dan valt het kwartje vanzelf. Natuurlijk kan het af en toe nog mis gaan en natuurlijk wordt je dan niet boos op zo'n klein hompie, maar alle keren dat het goed gaat hoef je je energie er niet in te steken. Bovendien is het fijn voor je baby om te leren wat wel en niet mag, zolang je het maar op een positieve manier doet. On-topic: Ik zou eerst even kijken naar wat bij jouw kindje en vooral ook bij jezelf past en dan hiermee doorgaan. Zoals je zelf ook al aangeeft is het vooral belangrijk om altijd op eenzelfde manier te reageren, zodat je kindje weet wat hij/zij kan verwachten. Ik ben zelf geen fan van uit bed naar beneden halen of bij ons in bed leggen, maar ieder zijn ding. Wij troosten onze baby (en vroeger haar zus) op haar kamertje. Als het nodig is pakken we haar wel op, maar we verlaten de kamer niet en doen geen licht aan. Succes!
Je hebt al een boel tips gekregen en mijn ervaring is dat je vooral iets moet doen/doorpakken waar je zelf echt 100% achter staat, want anders gaat het niet werken... Ik probeer altijd zoveel mogelijk alternatieven te verzinnen. Heb dus ook oude afstandsbediening, oude telefoon, oude DVD etc. die ze dan wel mocht gebruiken/ontdekken. Als ze dan iets van mij hadden, dan ruilde ik met iets 'gelijkwaardigs'. Kijk ook altijd kritisch of het echt nodig is om een grens te trekken (veiligheid bijvoorbeeld), of dat het alleen maar 'makkelijker' is. Vooral bij het laatste probeer ik het dan meer los te laten... Maar goed, het opvoeden blijft toch vooral goed kijken naar je kind en je gevoel volgen. Wat voor ene kind prima werkt, is drama voor een ander kind. Als mijn middelste huilbui had (omdat zin niet kreeg), moest ik die vooral meteen bij me pakken en troosten, mijn jongste moet ik juist echt even in haar sop laten gaarkoken voordat ze weer openstaat voor mij. Mijn middelste schrok enorm van stemverheffing/strenge toon (en ging dan huilen), de jongste heeft het echt even nodig om te begrijpen dat ze een grens bereikt heeft. En zo kan wel tig verschillen tussen mijn kinderen (en dus ook tussen mijn aanpak) benoemen... Veel succes! Het blijft hoe dan ook een erg vermoeiende leeftijd , het wordt in mijn ervaring beter na 2,5-3 jaar...
Kies een methode die bij jullie past en volg die heel consequent op. Hier waren ze ook een poosje lastig met omdraaien. Maar ze gaan hier gewoon in de houdgreep. Ik vind het namelijk totaal niet handig om staand te verschonen, dus ze mogen mooi blijven liggen. Maar als jij staand verschonen niet erg vind kun je dat proberen en blijven volhouden. Consequent zijn is gewoon het belangrijkste, anders snapt je kindje er niets meer van.
Herkenbaar! Enige wat hier helpt met luier verschonen is mijn gsm geven en youtube kinderfilmpje nijntje Slapen blijven we bij tot hij slaapt. Als hij wakker wordt bij ons in bed of alleen als we nog niet slapen (babyfoon met camera) als hij een nachtangst "aanval" heeft meenemen naar beneden en zorgen dat hij zichzelf niet bezeerd en na een tijdje wil hij wel een flesje water. Pffff zo zijn wij ook elke dag bezig. Maar goed,het went...
Ik begrijp je ontzettend goed. Wij hebben drie kinderen, oudste is 6,5 jaar, middelste is vorige maand 3 jaar geworden en jongste is ook vorige maand jarig geweest zij is 1 jaar. Laten huilen doe ik niet, dat gaat zo tegen mijn natuur in. Alleen ben ik nooit consequent geweest met de middelste en die heeft me echt een jaar lang behoorlijk laten zweten. Ik neem ze overigens nooit meer uit bed als het bedtijd is en ze niet ziek zijn. Middelste heeft 2 jaar naast mij geslapen in zijn eigen bedje ivm ruimtegebrek. Ik lag altijd naast m tot hij sliep. Jongste heeft sinds deze week een eigen kamertje en zij lag dus ook een jaar naast mij. Ook hier bleef ik er altijd bij tot ze sliep. Maar na haar geboorte ben ik heel consequent geworden. Nee is nee, en ja is ja. Kinderen hebben duidelijke grenzen nodig om zich veilig te voelen, en dan nog kan je vrij opvoeden. Bij mij mogen ze ook dingen ontdekken, en uitvreten enz. Maar er zijn wel wat regels: eten doen we aan tafel, op bed gelegd dan niet meer naar beneden. Ik neem ze met alle liefde bij mij in bed als ze daar behoefte aan hebben en zo eens per maand ligt er eentje naast me. Soms paar nachten, en soms een maand niet. Elke avond douchen voor het slapen gaan. En zo bouw je gelijk structuur in je dagelijkse dingen wat ze ook weer houvast en veiligheid bied. Dat de spinazi in de oren en in het haar zit, omdat ze via rapley eet, prima. Ik ga in op de behoefte van het kind, binnen mijn eigen grenzen en onze regels. Dat deed ik niet toen onze jongste er niet was, maar toen zij geboren werd, werd het duidelijk tijd om orde te scheppen in de choas
Ik zou niet weten in welke categorie moeder ik val. Ik denk dat ik een aantal pedagogische theorieën combineer. Betreft slapen ben ik overdag niet heel moeilijk. Ik doe een poging om de standaard tijden maar als hij niet wil slapen is het ook goed. Ik controleer nog een keer de basisbehoefte (eten, drinken, luier). En dan leg ik hem neer. Wil hij niet slapen neem ik hem weer mee. Meestal heeft hij dan teveel energie en dan laat ik hem wat actiefs doen. Mocht hij dan iets later wel moe zijn dan breng ik hem alsnog. Maar savonds heeft hij wel een standaard tijd. En dan ga ik niet meer met hem uit zijn kamer. Meestal als ik hem zijn knuffel geef is hij mij weer vergeten en valt hij snel in slaap. Hij heeft ook een stuk of 10 knuffel dingetjes en 1 ding waar hij in kan bijten in bed. Tijdens het verschonen geef ik hem zijn broek in handen. Daar gaat hij dan een beetje mee spelen. Als ik dat niet zou doen dan moet ik hem in de houtgreep houden. Verder mag hij vrij veel. Maar er zijn dingen die hij niet mag. Deze dingen zijn of gevaarlijk, of pijnlijk. Daarbij gebruik ik 3e keer is rode kaart en dan gaat hij zijn box in. Ik verhef niet mijn stem, maar ik zeg met een strak gezicht dat ik niet wil dat hij dat doet. (maar bijten is een uitzondering, als hij dat doet gaat hij gelijk zijn box in voor 5 minuten). Ik denk dat kleintjes wel kunnen snappen wat niet mag, zolang er niet teveel dingen zijn die ze niet mogen. Om hem wat af te leiden van dingen waarvan ik liever niet heb dat hij eraan komt leg ik op die plekken wat speelgoed in de buurt. Als hij vervelend/gefrustreerd doet dan ga ik opzoek naar de reden daarvan. De ene keer is het wat langer zoeken dan de andere keer. Maar ik heb bijna altijd de reden gevonden. Bij de keren dat ik het niet zeker wist had ik het vermoeden dat hij pijn had of niet lekker was. Tot nu toe heb ik in ieder geval een vrolijk tevreden mannetje. Maarja je weet niet hoe dat verder ontwikkeld.