wij hebben geen grote familie. als we een verjaardag hebben dan komen er buiten mijn ouders en zussen, hoogstens 2 ooms en tantes, nichtje en mn oma. ik ga altijd naar verjaardagen van mn tantes en ooms. toch wel fijn om ze af en toe weer te zien. als ik moet werken dan kan ik uiteraard niet gaan. nu heeft 1 oom bedacht dat hij en mn tante niet meer naar verjaardagen van neven en nichten gingen die bijvoorbeeld zelf hun verjaardag nooit vieren of die zelden of nooit bij hun op verjaardag komen. ok, helemaal te begrijpen. ze hebben een grote familie en vriendenkring en het word allemaal wel duur zo. en niet leuk als ze wel wat geld geven maar ze zelf nooit op verjaardag zien. we hebben inderdaad een aantal mensen die niet de finaciele middelen hebben om een verjaardag te vieren en dus dit niet doen en een paar die weinig zelf naar verjaardagen gaan. nu kreeg iedereen dus bovenstaande in een mailtje. nu heb ik afgelopen donderdag mn verjaardag gehouden. hun kwamen dus niet. blijkt dus dat ze helemaal niet meer naar verjaardagen van neven en nichten gaan. ik vind het erg raar, ik kom immers altijd en je hoeft toch niet perse wat mee te nemen?? ik voel me eerlijk gezegt een beetje afgewezen, blijkbaar ben ik niet de moeite om even langs te komen. en nu zit ik ook ernstig te twijfelen wat ik moet doen. wel bij hun op verjaardag gaan of niet? en zo ja, dan wat meenemen of niet? aan de ene kant heb ik zoiets van: zak maar in de stront. waarom zou ik wel bij hun komen en hun niet bij mij?
Bespreek het met hun. Geef aan dat je uit hun mailtje begreep dat ze alleen niet meer naar de neven en nichten komen die nooit bij hun komen. En dat aangezien jij wel altijd gaat, je hun wel verwacht had. Dat je het altijd gezellig vindt om ze weer te zien en daarom verrast en teleurgesteld was dat ze er niet waren. Stel eventueel voor om nog wel bij elkaar op bezoek te gaan met verjaardagen, gewoon om weer bij te kletsen. Maar vanaf nu geen cadeaus meer te geven. Voeg de daad bij het woord en maak meteen een afspraak met ze om alsnog bij jou langs te komen. Lekker koffie en gebak, maar zonder cadeau. Ik denk dat dat een oplossing is waar iedereen zich goed bij kan voelen. Als je nu niet meer naar hun gaat, hebben het zij misschien niet eens echt in de gaten dat het jou wel dwars zat.
Nee als iemand niet bij mij komt kom ik daar ook niet meer. Kijk een keer een afzegging ivm niet kunnen vind ik wat anders. Maar naar niemand van neven en nichten meer gaan dan Zou ik daar ook niet meer langs gaan.
Ik zou terug sturen dat je het jammer vind dat ze niet komen aangezien jij ook altijd naar hen gaat. Dat het niet gaat om de cadeaus maar dat jij het altijd erg gezellig vind en je toch een beetje teleurgesteld bent nu. Eventueel erbij dat je wel graag naar hen komt maar als hun besluit vast ligt je niet meer komt. Ik vind het een beetje vreemd en zou me ook best aan de kant gezet voelen.
Je oordeelt over de beslissing die zij hebben genomen. Maar weet je eigenlijk wel wat de achterliggende gevoelens zijn waarop zij deze keuze hebben gebaseerd? Spreek uit wat jij voelt nu en welke behoefte jij hebt en vraag of ze zouden willen verhelderen hoe ze tot hun keuze zijn gekomen. Op deze manier kun je begrip ontwikkelen voor andermans keuzes en daardoor ook de irritatie los laten en dus jezelf daarmee helpen. We denken al heel snel dat we weten waarom een ander dingen doet en reageren daar op met bijvoorbeeld boosheid of vullen het in: " ik ben blijkbaar niet belangrijk genoeg." Terwijl ze dat niet hebben gezegd. Voor het zelfde geld ervaren zij elke keer heel veel schaamte dat ze geen cadeau mee kunnen brengen en hebben daardoor uit een angst of schaamte gevoel de vermijdende weg gekozen en komen maar helemaal niet meer. En hebben gedacht: als we naar een niet meer gaan, moeten we naar allemaal niet meer gaan om wel een lijn te trekken om niemand teleur te stellen. En misschien hebben ze geen idee dat jij ze graag als visite hebt, ook zoinder cadeau.
Ach jee, van je familie moet je het hebben....wat triest dat volwassenen dit soort problemen maken ipv dankbaar zijn dat ze nog voldoende familie hebben in goede gezondheid en het fijn vinden om tijd met elkaar door te brengen. Who cares wat het allemaal zou moeten kosten, kom zonder cadeau maar met een oprechte glimlach en dikke knuffel......bah. 😞 Kortom, ik zou terug mailen en zeggen wat je op je lever hebt. Eigenlijk zou ik liever bellen, belangrijke dingen spreek je gewoon uit vind ik. Zeg hen dat je teleurgesteld bent en je aan de kant gezet voelt. Kijk verder hoe het verloopt en aan de hand daarvan beslis je om zelf wel of niet te gaan naar hun verjaardag. 😐
Tja, vreemd dat ze dat zo sturen Maar snap dat ze niet iedereen meer af kunnen gaan. Vind niet dat jij dan precies moet doen wat zij doen en dus niet meer naar hun verjaardag gaan. Zou gewoon blijven gaan, want jij vind dat belangrijk. Ik zou ze wel zeggen dat je teleurgesteld bent en het fijn had gevonden als ze waren gekomen. Daarbij niet benoemen dat jij wel altijd bij hen komt, want daar gaat t niet om vind ik. Het gaat om dat je gezelligheid met hen mist, als dat niet zo is, is er ook geen reden om ze toch op je verjaardag te willen.
Het mailtje an sich vind ik geen probleem. Ik vier zelf ook nooit m'n verjaardag voor ooms tantes en neefjes en nichtjes. Als ik dat ga doen heb ik steeds verjaardagen met 50 man of heb ik elk weekend een verjaardag. Daar hebben wij ook de tijd niet voor dus als ik toevallig kan die dag ga ik wel en anders niet, ik houd er geen rekening mee. (Wat ik bij vriendinnen en m'n directe gezinsfamilie wel doe) Zoals jij het beschrijft had ik het echter ook begrepen dus ik zou wel aangeven dat je het jammer vindt (liefst telefonisch) het erover hebben is beter dan dat het een ding wordt!
Dit. Wie weet hebben ze gewoon behoefte aan tijd voor zichzelf in pkaats van die eeuwige familie. Wie weet hebben ze je liever een keer gewoon op de thee. Verjaardagen zij toch vaak van die momenten dat je elkaar niet spreekt. Misschien is er een doof aan het worden en kan die niet meer tegen de herrie. Wie weet heeft er een chronisch slaapgebrek en geen energie. Niet gelijk aangevallen voelen maar gewoon vragen hoe het zit. En los daarvan: wat maakt het uit als je ze een dag per jaar minder ziet?
Ik ben het helemaal eens met wat hiervoor al werd gezegd. Ik zou alleen vooraf wel bedenken of je zeker weet dat je deze mensen regelmatig wil blijven zien. Persoonlijk vind ik het niet zo erg dat de relaties met sommige familieleden een beetje doodbloeden. Als ik ze dan wel weer eens zie hebben we weer veel te bespreken.