Bah wat vervelend! Vroeger meegemaakt toen mijn broer jarig was op een Hemelvaartsdag. Om 15u was er nog niemand en zijn we met het gezin maar naar een speeltuin gegaan. Briefje op de voordeur geplakt dat de jarige zeer teleurgesteld was..
Nou ik vind het gewoon een stukje sociale vaardigheden...wat jij hier beschrijft vind ik echt meer dan onbeschoft. Ben blij dat wij hier zo niet met elkaar omgaan?
Als ik dit lees ben ik heel blij met mijn familie.. Die komen gewoon 'even' een uurtje voor ze een uur later op vakantie gaan.. Dit is trouwens wederzijds. Toen mijn zoontje uit het ziekenhuis kwam sochtends ben ik savonds naar zijn trouwfeest gegaan. Man bleef thuis. We verwachtte beide niet dat we zouden komen maar toch komen we.
Even een kleine situatieschets waarom wij (gelukkig allemaal) het op deze manier zien en doen Mijn moeder komt uit een gezin van 11 kinderen. Mijn vader 2, maar die zijn overleden. Ik ben de jongste van 6 kinderen. Mijn man is de oudste van 4 kinderen. Doe dit alles zo x2 en per gezin 2,2 kinderen! Daarnaast hebben we een best grote vriendengroep (met best veel neven en nichten ook van mij, dus die zijn dubbel) van zo'n 30 personen excl. kinderen. Per jaar zou ik serieus zo 100 verjaardagen af kunnen lopen... En daar pas ik voor, vandaar als ik kan (en zin heb) dan kom ik. Zoniet, dan kom ik dus niet. En met mij de rest van onze heule grote, zeer hechte familie en vriendengroep. Op de gemiddelde verjaardag bij ons komen/zijn ook meestal zo'n 50 personen.
Nou inderdaad. Dit zijn vaak trouwens wel de mensen die het kwaadst worden als de desbetreffende vriendin hun verjaardag skipt om een zelfde reden. Kijk: als je al een uitje hebt gepland en er achteraf achter komt dat vriendin een verjaardag viert voor haar kids. Oke! Ik zou dat een vriendin van me ook niet kwalijk nemen dat ze in zo een geval voor haar uitje kiest. Maar als er last minute even besloten wordt om weg te gaan en de verjaardag dan maar te laten... Ik zou dat best zuur vinden. Voor familie laat ik alles a la minute vallen trouwens.
Het is gewoon die algemene gedachte van: jammer dan! Ben benieuwd of je dat nog zo ziet als jouw kinderen een kinderfeestje geven...jij alles georganiseerd en een dag van te voren belt 3/4 af.
Wij hebben ook een hele grote familie. Maar uitgenodigd worden op een kinderverjaardag gaan we altijd. (Of we kunnen echt niet maar dit laat je van te voren weten). De volwassenen is het niet "belangrijk" dus maakt het idd niet uit. Daar komen we ook alleen bij een klein clubje. Trouwen,doop, kinderverjaardag is wel belangrijk.
Daarom begon ik met dat andermans reden de jouwe niet hoeft te zijn. Voor het kind maakt de reden toch niet uit.
Een keer niet kunnen gaan oké. Hier altijd in de zomervakantie een kinderverjaardag en elk jaar zijn er weer mensen op vakantie. Maar als je hebt toegezegd om te komen en diegene houdt rekening met de boodschappen de taart enzo dan vind ik dat ook onbeschoft. En logisch dat kinderen daar verdrietig van worden want in ons geval zijn we enthousiast en vertellen we wie er allemaal zullen komen....
Zoals ik er al bij schreef... bij ons zijn de verjaardagen groot en druk, zo'n 50 personen zeker wel.
Poeh ts, ook ik zou behoorlijk teleurgesteld zijn!! Ik vind het ronduit onbeschoft om een (kinder)verjaardag zo kort dag af te zeggen met een wazige reden! Ik denk altijd; als iemand de moeite neemt om je uit te nodigen voor een verjaardag, dan zal die persoon wel graag willen dat je komt anders nodigen ze je niet uit. Om dan zo laks met die uitnodiging om te gaan, door die verjaardag af te bellen met smoesjes die er zo dik bovenop liggen, of omdat er een scheet dwars zit, vind ik echt niet kunnen. Natuurlijk kan er altijd iets gebeuren, of iets tussen komen, maar wees dan gewoon eerlijk. Zeker als het om een kinderverjaardag gaat vind ik het zooo sneu! Dat doe je toch niet?
Ook vind ik niet dat je allemaal dingen moet doen die je niet leuk vind om een ander blij te maken. Ik combineer dan liever het behulpzaam zijn of het plezieren van de ander met iets dat ik zelf ook leuk vind. Mensen die gedreven worden door wat een ander van ze vraagt zijn in mijn ervaring enorme zeurkousen en slachtofferfiguren en terecht, want ze worden geleefd. Laat iedereen lekker zelf beslissen of ze blij worden van een kinderverjaardag of niet.
Hoe zou je het vinden als er niemand komt voor je kind? Dus ipv 50 maar 5 mensen? Kan mij niet voorstellen dat het je niets doet.
Wel als het kind er naar uitkijkt. Mijn zoon kan oprecht teleurgesteld zijn als zijn favo oma, ooms, tantes e.d niet komen. Hier trouwens ook een grote familie/vriendenkring met altijd een vol huis (40 a 50 man). Maar waar de verjaardagen voor volwassenen geen verplichting zijn, slaat NIEMAND een kinderverjaardag over.
Ik heb geen idee hoe dat zou zijn? Is hier nl helemaal niet aan de orde. Ze heeft al meer opa's en oma's dan 5. Weet je, ik denk dat een kind dat helemaal niet interesseert hoeveel mensen er zijn, als je het maar leuk voor ze maakt. Vorig jaar waren we niet thuis op haar verjaardag (oh wat erg, zelf op mijn kind haar eigen verjaardag drukken we onze snor) En zelfs op de camping waren er al 12 mensen, uit onze familie voor haar gekomen.
Haha..hier ook altijd drukbezochte verjaardagen hoor. Nu vieren wij wel 1 groot feest in juni omdat er dan 3 kinderen na elkaar jarig zijn. En dan is het druuuuk! En wij gaan ook alle verjaardagen af, maar ik zie een verjaardag ook niet als een verplichting maar als een gezellige dag, met vaak weer dezelfde mensen. Volgend weekend weer 3 op de kalender...gezellie! Tis maar net wat je er van maakt!
Denk dat het per kind zal verschillen. Mijn moeder vertelde mij dat ik als kind vaak heb gezegd dat ik het jammer vond dat er niet veel mensen kwamen op mijn verjaardag.
Ik zou ook boos zijn; en sterker nog, ik ben ook boos op iemand die alweer de verjaardag van mijn kind af zei. Ik had het natuurlijk allang aan zien komen en verwacht, maar toch. GRRR! Het is een kinderverjaardag en sommige mensen horen daarbij te zijn (de incrowd, om het maar even zo te noemen). Verder nodig ik héél veel mensen uit en als er dan 1 of 2 mensen niet kunnen komen, valt het gelukkig niet zo op. Maar de redenen voor afzeggen vind ik vaak sowieso nergens op slaan. Je maakt een afspraak met iemand, en afspraken zijn over het algemeen al iets waar ik veel waarde aan hecht, dus dan moet je wel minstens halfdood of invalide zijn mocht je niet kunnen komen. Niet omdat je geen zin hebt - want dan had je het niet moeten beloven. Als je zegt dat je komt, ben er dan ook! En niet op de laatste minuut afzeggen; ik vind dat echt laf, dat wist je 3 weken daarvoor namelijk ook al.
Dat snap ik wel, maar eenmaal afgezegd ga je daar toch niets meer mee doen en maak je er het beste van? Ik denk dat je beter kan focussen op het positieve dan op het negatieve. Daar help je je kind ook niet mee. Ik denk dat als jij je druk maakt je kind zich ook sneller druk maakt.