Herkenbaar hoor.. Ik vond de zwangerschap heel zwaar en had veel klachten. Wilde zo graag dat ze geboren zou worden. Toen dat eindelijk zo was, heeft ze de eerste maanden heel erg veel gehuild. Alsof ze echt nog niet op deze wereld wilde zijn leek het wel in mijn gevoel. ik heb zo vaak gedacht: kon ik je maar nog even terug stoppen in mijn buik. Ik miste het gevoel dat ze daar veilig binnen zat, heel gek. Ik vond de wereld zo groot en boos en eng voor haar.. Dat gevoel werd steeds minder en nu denk ik er nooit meer aan, maar het klinkt me dus wel heel bekend!
Zo herkenbaar. Ook ik had hier vorig jaar last van. Kon haar ook moeilijk afstaan aan andere mensen. Zat het liefst heel de dag met haar te knuffelen. Ook als ik dan een zwangere buik zag voelde ik me weer leeg en een tikkeltje jaloers. Ik hoop niet dat ik dit na deze zwangerschap weer heb, want we willen ooit nog een 3e. Maar dat duurt deze keer langer dan een jaar! Ik heb geen tips, behalve genieten van je meisje en veel knuffelen.
herkenbaar maar ik zou me nu vooral richten op je dochter! Lekker van haar genieten, het is zon wonder en ze zijn zo snel groot. Probeer te genieten van alle kleine momenten en wees blij dat je het kleine wondertje nu echt bij je hebt!
Inderdaad dat heb ik ook. Dat moment van het bevallen. Wat een mooi moment. En papa die de navelstreng Door knipt. De verbinding tussen mama en baby zo mooi en emotioneel. Het gaat ondertussen al wat beter met me maar zo nu en dan komt het weer even! Meeste verklaring me voor gek maar zelfs de pijn doet me nu niet veel hihi
Velen van jullie beschrijven mijn gevoel, veilig bij mama! Nog niet te hoeven delen. Nog geen gevaar als je zelf veilig bent Ik wilde zo graag bevallen ik was het zo zat. 3 dagen lang weeën gehad. En toch zou ik en haar in me buik willen maar ook voor me neus het is heel dubbel. Zal er dan wel bij horen denk ik
Oh zooo herkenbaar! Het slijt wel hoor... Wat mij op zo'n momenten enorm hielp was om in bed te kruipen en dat kleine hummeltje op mijn (blote) borst te leggen. Huid op huid contact en lekker van dat moment genieten. Ik kijk zo uit naar het moment dat ik die kriebeltjes weer ga voelen, het kan nu elk moment zijn en ik denk nu soms wat te voelen
Heel herkenbaar hoor! Ik ben pas bevallen na een inleiding op 42 weken en 1 dag. Ik was de zwangerschap dus echt zat. Maar man man man, ik heb wel 2 weken kraamtranen gehad. Ik kon de hele dag wel huilen om alles, maar vooral om het feit dat hij inderdaad niet meer in mijn buik zat. Vooral foto's van de bevalling kijken vond ik vreselijk, meteen weer brullen: daar zat hij nog in m'n buihuiiikkkkkk booeeeeeeee! Meid het is echt normaal en laat alleen maar zien dat je een geweldige moeder bent met het hart op de juiste plek! Maar wel goed om jezelf denken hoor!
Dankjewel dames fijn om te horen dat eik niet de enigste ben. Mijn man begrijpt het natuurlijk niet helemaal. Probeerde wel te steunen ! Hernia gelukkig al wat afgezakt en ik denken zodra ik weer mag voetballen en me lichaam wat neer terug heb dat ik me dan wat meer mezelf voel. Ik had een zware bevalling. Me moeder zei ook nou ik zou echt geen tweede nemen, maar ik zou zo nu weer zwanger raken Zo iets moois. En maar 3 dagen even Door zetten en pijn leiden en kan dan wat voor moois je voor je leven heb gekregen! Word je toch super gelukkig van. Ik heb alles wat ik wilde nu! een super lieve man. En mooie gezonde dochter. Een eigen dak boven onslze hoofd financieel stabiel. Wat wil je nog meer ben ineens helemaal in de wolken hihi