Ik ben van 1975 en ik kan je verzekeren dat het toen toch echt veel gezelliger was. We speelden als gezin veel spelletjes en zaterdagavond keken we een familie show op tv. Nu zitten de kinderen vaak helemaal in zichzelf gekeerd op hun ipad of telefoon. Nu hebben we daar echt wel afspraken over maar helemaal tegenhouden doe je het niet. Wel zijn er veel dingen makkelijker geworden door internet. Neem het internet bankieren,even snel de openingstijden van het een of ander opzoeken etc etc Wel vind ik dat alles veel onpersoonlijker is geworden. Een afspraak wordt niet meer afgebeld maar per mail of een app of sms en daardoor worden we met zijn allen steeds minder sociaal vaardig.Nu zal dit voor onze generatie niet zo gelden maar wel de volgende generatie. Het heeft zijn voor en nadelen maar ik heb zelf leuke herinneringen aan de verregende zondag middagen die we doorbrachten met spelletjes doen en hutten bouwen in huis.
Ik ben van '83 en ken beiden. Vroegâh....zaten we lekker met z'n allen met een bak chips en cola voor de tv om de surpriseshow of die shows van André van Duin te kijken. Supergezellig was dat! Toen had je nog penvriendinnen en moest je op de fiets stappen om je vriendin iets te laten zien oid. Toen ik een jaar of 13 was, hadden wij onze eerste computer waar je via MsDos spelletjes kon spelen via de C:// schijf. En weer een laar jaar later kreeg ik m'n eerste mobiel (Nokia formaat koelkast) en heb ik het voor elkaar gekregen de eerste maand een rekening van een paar honderd gulden weg te smsen, want wist ik veel dat dat zo duur was. En nu inderdaad regelmatig de telefoon of tablet in de hand om even iets op te zoeken (wat ik dan wel weer handig vind) of gewoon een beetje kansloos op ZP, FB, Instagram etc te snuffelen..
Ik heb nog altijd geen internet of smartphone. Met mijn gewone "dum"phone kan ik bellen en sms'en en dat volstaat voor mij. Vooral het "bereikbaar zijn onderweg" is voor mij belangrijk. Ik heb onlangs bijvoorbeeld nog een uur ergens staan wachten op mijn schoonmoeder van 81. Die heeft geen gsm (kan ze niet mee om) en de afspraak was heel onduidelijk gemaakt ... Effe bellen waar ze was kon dus helaas niet. Ik ben van 1984 en de eerste gsm kwam rond mijn 17de. Ik heb alleen een tweedehandse laptop en een gsm. Een tablet komt er hier niet in en een smartphone heb ik ook niet nodig. Ik heb internet thuis en op mijn werk. Dat volstaat voor mij. Telefoon aan tafel ... Hell no. Da's echt ons moment samen, dat moet niemand of niets afnemen. Facebook heb ik wel ... vooral om foto's van de kinderen van mijn neven en nichten te zien. We hebben gewoon tv, een gewone telefoonlijn, ... Mijn man zit nu gewoon tv te kijken naast mij (laptop staat op 't salontafeltje). Mijn ouders hebben overigens jaren zo'n inbel-verbinding gehad. Een kind met een gsm voor zijn 10de vind ik overigens pure onzin. Elke volwassene heeft er één, dus als het echt nodig is ... volk genoeg. Net zoals mijn kind gerust tot zijn 10de op mijn computer zal mogen werken, maar pas dan zijn eigen toestel zal krijgen (en dan nog enkel als ik het nodig vind). Ik las overigens veel als kind. Doe ik nog altijd. Voor mij overigens geen e-boeken ... ik wil echt nog iets fysieks in mijn hand hebben (en geen computerscherm).
Voor mij was internet juist een uitkomst. Ik viel altijd een beetje buiten de groep en had vaak andere denkwijzes dan de meeste mensen. Voelde me als kind vaak eenzaam. Toen we internet kregen ging er een wereld voor me open. Vond ik opeens mensen die hetzelfde over dingen dachten als ik. Kon experimenteren met mijn mening geven, wat ik in het dagelijks leven niet durfde. Voor mij was internet dus een soort redmiddel waarmee ik veel mensen heb leren kennen. Maar ik merk wel nu ik gesetteld ben dat het heel erg een gewoonte is om even op de laptop of mijn telefoon te duiken, terwijl ik nu ook bijvoorbeeld met mijn man zou kunnen praten enzo... (Niet dat we dat nooit doen, maar wel minder dan zou kunnen). Overigens heb ik mijn man ook via internet leren kennen
Ik ben van 1990 en ik herinner me de tijd zonder pc/mobiel/social media heel goed. Mijn ouders waren dan niet zo gezellig maar ik zat vrijwel elke avond bij mijn beste vriendin en haar gezin gezellig spelletjes doen, heel veel praten. Ik moet zeggen dat ik echt dolblij met de komst van de pc met inbelverbinding was, en nog blijer met mijn eerste mobieltje Maar ik kan me er nu af en toe best aan irriteren. Ik doe het zelf ook, maar een avond tv kijken is niet meer voor jou en je partner samen, die rotdingen liggen naast je. En gaan piepen. En dan móet je toch vaak even kijken wie het is en wat er is. Nee dat was vroeger gezelliger. Al probeer ik wel zo vaak mogelijk gezellig met mijn dochters een bordspel te doen met de telefoon op stil. Gewoon even quality time samen.
Ben van '84 en geen liefhebber van social media. Ik heb dus wel een omgeving waarbij mensen meer voor hun telefoon leven en dus voornamelijk social media. Ik zie het te vaak gebeuren dat mensen momenten missen doordat zij op een schermpje staren. Ook voel ik mij meer opgejaagd dan vroeger of dan mijn moeder zich voelde op mijn leeftijd. Ik check steeds nieuwssite's, instagram, pinterest... Om de een of andere reden lijk ik niets te willen missen. Vaak is het ook zo dat als je iets mist, gelijk commentaar krijgt, zoals op whats app...mensen lijken dan ook veel ongeduldiger te zijn geworden. Sinds de geboorte van mijn zoontje hou ik de tablet en telefoon dan ook weg. (En krijg dan ook vaak commentaar omdat ik niet reageer😏 Zo neem ik ook geen telefoon mee naar de speeltuim etc of kijk er niet op. Er is niets ontspannender dan in de speeltuin zitten om naar je kind te kijken, achterna te zitten etc. Vind het dan ook zo vreselijk zielig wanneer kindjes de aandacht van de ouders vragen en geen of nauwelijks contact kunnen maken omdat die schermpjes blijkbaar belangrijker zijn.
Herkenbaar idd. Ik ben van '77 en dat vind ik toch wel een heel groot voordeel van nu. Lijkt me ook super handig op de universiteit: ik moest alles gaan opzoeken in de bieb, nu kan dat allemaal online. Scheelt behoorlijk wat kopieer kosten. Ik had mijn eerste mobiel pas toen ik 20 was en die kon echt alleen bellen en sms-en. Zelfs geen spelletje Ik had toen meer in mijn hoofd zitten (trein/bus tijden, telefoonnummers etc). Wat ik wel fijn vond is dat als je voor internet/mobiel wegging je ook echt weg was. Je kon niet gebeld worden. Maar verder vind ik het niet eens zo echt anders. Nu zitten mensen met hun telefoon een film te kijken als ze het niet interessant vinden en toen pakten ze de krant erbij of een tijdschrift. Toen waren er net zo goed aso's hoor Ik doe ook eigenlijk dezelfde dingen in mijn vrije tijd (lezen, film kijken, spelletje spelen). Ja nu speel ik met mijn zoon soms een wii spelletje, maar net zo goed spelen we een bordspel. En ja soms zitten we op onze tablet, maar is dat zo anders dan als je allemaal een ander boek hebt?
Sommige mensen worden er juist sociaal vaardiger door, dat ze niet meer altijd hoeven bellen maar ook een berichtje kunnen sturen. Er zijn echt hele hordes mensen die bellen verafschuwen en liever een berichtje sturen.
Ik snap dit niet zo eigenlijk. Je kunt je mobiel/tablet toch wegleggen? Als ik met mijn vriend een serie kijk ga ik echt niet op mijn mobiel kijken oid. Sterker: als er wordt gebeld neem ik niet op...
Precies dit. Ben van 82, en er werd op de midelbare school amper wat met computers gedaan, laat staan internet.
Ik ben van 1984 en kan het me nog goed herinneren. We zaten veeeeeel meer voor de tv En ik ging wekelijks naar de bibliotheek. Dat mis ik wel een beetje, maar er is gewoon geen reden meer voor. Alles dat ik wil weten zoek ik in een oogwenk op, spellen en muziek kan ik downloaden en boeken koop ik tegenwoordig. Ik denk dat ik me vroeger veel meer verveelde en dat dingen wat langzamer gingen voor mijn gevoel. Nu verveel ik me nooit, want ik pak meteen mijn telefoon tevoorschijn. Dagen vliegen tegenwoordig voorbij... Bezoek e.d. ging spontaner. Volgens mij hoefde je niet te bellen van tevoren. Je kon gewoon aanbellen en dan werd je uitgenodigd om wat te drinken en als het niet uitkwam ging je gewoon weer weg.
wat let je om dat nog steeds te doen?! Ik lees deze reacties veel.. maar ik snap het niet zo goed. Als je het zo mist.. doe het dan toch gewoon? Je kan nog steeds kaartjes kopen en opsturen.. doe het regelmatig... Buiten zijn we ook veel, lekker in de tuin, ogen dicht. Heerlijk. Soms een spelletje, soms een boek, soms lekker in de tuin werken.. We hebben meer dan 100 bordspellen thuis.. minimaal 1 avond, maar vaak veel meer spelen we samen of met vrienden.. je hebt nog steeds winkels die ze verkopen. En we gaan ook op bezoek, de hele avond kletsen, lekker wijntje drinken, kampvuurtje in de zomer.. dan zie ik mijn telefoon niet hoor. En mijn telefoon heeft de mega handige functie dat hij uit kan. Ideaal.. Ik zal wel een vertekend beeld hebben van de wereld, maar de mensen in mijn omgeving, zijn echt nog wel gewoon sociaal, en hebben ook gewoon allemaal een smartphone en een tv en social media, tablet en pc's. Maar je hoeft toch niet daar 24/7 naar te kijken? Dat is toch gewoon een keuze die je zelf maakt? Maar goed, onze ouders vonden de tv ook een gezelligheids verstoorder, i.p.v. met elkaar praten, ging je met elkaar naar een scherm staren, lees ondertussen veel reacties dat ze het samen tv kijken missen dus waarschijnlijk, ons nazaad, zal deze tijd, dat iedereen nog gezellig op hun mobieltjes keek gaan missen
Ik ben van 1980 en kocht mijn eerste mobieltje pas toen ik bijna klaar was op het HBO. Toen was ik 19. Maar daar kon je alleen mee bellen en sms-en en ik gebruikte hem echt zelden. Alleen bij 'nood' / spoed. Internet had ik op de middelbare school niet. Ik had mijn eerste e-mailadres pas toen ik ging studeren. Internet vond ik 'wel handig' maar niet onmisbaar. Ik vind het met internet en smartphones wel fijner hoor. Ik zoek zoveel dingen op! Ik ben echt een spons wat kennis betreft en vind het dus heerlijk om dingen op te zoeken. Dat gaat nu veel makkelijker. Zodra ik een vraag verzin, zoek ik het antwoord op. Anders was ik tegen de tijd dat ik bij een encyclopedie ofzo was, mijn vragen alweer vergeten. Ook qua sociale contacten vind ik het prima zo. Ik gebruik geen Facebook maar ben fanatiek met whatsapp. Het is lekker laagdrempelig. Vooral fotootjes van onbenullige dingen verzenden en zo een beetje uitwisselen wat je gedaan hebt op een dag. Ik lees alleen een stuk minder. Dat is wel jammer, maar dat doe ik ook zelf. Op vakantie hadden we waardeloze WiFi en heb ik in twee weken bijna 11 boeken uitgelezen. Thuis lees ik veel minder, zelfs als we vakantie hebben. Terwijl ik het heerlijk vind. Maar thuis zit ik toch sneller weer op het forum of elders op internet.
Ik ben het helemaal met je eens, sterker nog, ik krijg vaak reacties van mensen dat "Trirani toch alleen maar terugbelt, maar nooit opneemt". Maar als jouw partner het anders ziet, en je probeert een gulden middenweg te vinden tussen meningen en eisen van de buitenwereld, is ergenis m.i. onvermijdelijk.
Heel herkenbaar, waar ik vroeger de gehele jeugdbibliotheek leeg las, en vervolgens de Engelse literatuur van voor 1910, lees ik nu zeer sporadisch. Overigens zijn er wel wat mooie en m.i. kwalitatieve series voor in de plaats gekomen.
Ben van '91 maar wij hadden pas echt laat een pc en dat soort dingen. Eigenlijk meer omdat ik naar de middelbare ging en we daarvoor een pc moesten gebruiken. Een mobiel kreeg ik pas toen ik uit mocht gaan zodat ik m'n moeder een smsje kon sturen dat alles goed ging en hoelaat ze me kon komen halen. Bij ons in de familie zijn we sowieso veel van de spelletjes en samen dingen doen. Lekker de openhaard aan en mens erger je nieten of een fijn boek lezen. Bij m'n vriend thuis waren ze wel van de mobiele brigade dus hij werd zoet gehouden met mobieltjes, gameconsoles en dat soort dingen. Dat verschil merk je wel heel erg. Zo win ik wel (bijna) altijd met spelletjes dus kan er stiekem wel om lachen
Ik vind het mooi om alles op te kunnen zoeken. Wordt er een land of stad genoemd waar ik geen beeld bij heb, dan is google je vriend. Wil je weten hoe je iets zelf maakt, dan zoek je het zo op. Heerlijk vind ik dat. Wat ik minder vind is dat mensen altijd zo verwachten dat je er bent om over al hun scheetjes te lezen. Natuurlijk weet ik graag hoe het met mijn vrienden gaat, maar als er weer eens iemand een ijsje heeft en dat moet meteen uitgebreid besproken worden over whatsapp, dan ben ik daar ook wel eens klaar mee. Ik ben even bezig, laat me. En niet reageren is dan ook weer not-done. Heel jammer. Dus ik heb wel eens de neiging om die telefoon het raam uit te kieperen en al mijn vrienden en kennissen te melden dat als ze iets willen vertellen, ze me maar een brief schrijven. Dan wordt het opeens een stuk minder aantrekkelijk om even te vertellen dat je het zo warm hebt of dat het al bijna donker wordt. Want wat kan ik daar moe van worden. En ja, er wordt wel verwacht dat je altijd bereikbaar bent. Appen over de boodschappen vanuit de winkel? Heel normaal. En er moet natuurlijk wel geantwoord worden voor de kassa bereikt is. Appen over hoe ver je al bent? Zelfs als mensen weten dat je achter het stuur zit op dat moment. Pff...
Ik ben van '73 en hadden nog zwartwit tv met twee zenders en je moest er naar toe lopen om het andere kanaal aan te,zetten. De telefoon had een draaischijf en wat was ik trots op mn roze cassette spelers waarmee ik de top 40 van de radio opnam. Ik heb ooit in een vakantiehuisje in de winter zonder telefoon gezeten vanwege een stage en dat was best eng. Dat je zo makkelijk van alles op Google kan opzoeken is heel handig. En als je bel angst hebt zoals ik is de mail en de app ideaal maar ik merk wel dat wanneer je niet oplet iedereen op zn eilandje zit. Dat we bijv geen tv op vakantie hadden dit jaar,vond ik lekker rustig en je doet dan toch sneller een spelletje