Het maakt wel alles een stukje makkelijker. Maar het zou van mij minder mogen. Maar ja, hoe hypocriet? Ik doe er zelf aan mee. Ik vind het bv erg jammer dat je met verjaardagen nog hooguit 2 kaartjes krijgt.. Niemand neemt die moeite nog. Bellen gebeurt ook al zo weinig. Alles via fb en whatsapp. Ik probeer daarom altijd nog zoveel mogelijk kaartjes te sturen en soms als ik een verhaal aan het typen ben gewoon te stoppen met appen maar ff bellen. Even 'echt' contact. Anderzijds heb ik via het internet een hoop leuke en gezellige mensen leren kennen en zie ik bijv. het forum echt als een uitlaatklep. Ik moet er niet aan denken om elke avond maar gezellig bij mensen live op bezoek te moeten. Dan is dit dus ideaal. Wat ik ook irritant vind zijn de mensen die ALLES moeten vastleggen en ALTIJD foto's moeten maken en moeten taggen etc. Ik vind het heus leuk om fotos te maken met vriendinnen maar kom op, niet elk biertje hoeft er op. En dan schrijven hoe gezellig het is... Praat gewoon met elkaar Mijn zus heeft er echt een handje van. Aan wie wil je dan wat bewijzen vraag ik me af?
O ja en er was alleen kindertjes op woensdag en zaterdagmiddag. Een videorecorder kwam pas veel later
Ik ben van voor 1980 en opgegroeid met zwart-wit tv en draaischijftelefoon. Woensdagmiddag zat je voor de tv om Veronica te kijken. Toen ik voor het eerst ging stappen, waren er geen mobieltjes. Was een stuk gezelliger. Overigens was ik wel weer als eerste van mijn vrienden met mailen en internetdaten (dat laatste was toen nog voor losers, dus dat zal ik wel geweest zijn . Een mobieltje heb ik jarenlang tegen gehouden. Mijn een na laatste mobiel heb ik zo lang gebruikt, dat ie niet verder ging dan jaartelling 2014. Toen heeft mijn vriend maar een smartphone voor mij gekocht.
Ik vind inderdaad dat het ongezelliger is geworden. Iedereen zit tegenwoordig maar met zijn neus op zijn telefoon te kijken, alles gaat per app of mail of Facebook. Ik vind er eigenlijk niks aan hihi. mag van mij wel weer terug naar de oldschool telefoon waarmee je kon sms'en...
Ik ben van 1980, en dit inderdaad. Ik was thuis zooo blij toen wij een draadloze vaste telefoon kregen! Ik kon eindelijk gewoon weglopen uit de woonkamer als mijn vriendinnen of vriendje belden. Toen ik een jaar of 5 was, was onze technische hoogtepunt in huis een gekoppelde videorecorder . Wij hadden 1 videorecorder en die was wel aan 2 tv's in huis gekoppeld, dat was zo cool haha! Op middelbare school hadden we wel internet, maar dat was zoo traag dat je een kopje thee kon gaan halen totdat je getypte zin op het scherm verscheen Op mijn 18de heb ik mijn eerste mobiel gekocht, ik had een hele bijzondere, hij had 2 spelletjes en een 'stemmingsvoorspeller' Of het gezelliger was: - we belden de hele dag door, ik wist wel 100 telefoonnummers uit mijn hoofd, maar dat was eigenlijk ook een soort sociaal media; - op school werden constant briefjes rondgedeeld [nu kun je appen]; - voor informatie moest je echt naar de bieb, dat vond ik altijd geweldig; - wegzoeken deed je met een kaart; enz enz
tja... ik ben zo iemand die der telefoon gerust 3 dagen in der tas heeft terwijl de batterij leeg is... Ik mis het echt niet als ik een dagje niet op mn telefoon kijk... sommige anderen vinden dat dan weer vervelend omdat ik dan dus niet reageer op dingen. Wat mij betreft zouden we hier af en toe een internetvrij weekendje invoeren, maar krijg het nog niet door de ballotage
Misschien ben ik gek, maar volgens mij is de werkelijkheid nu niet veel anders. In onze omgeving gaan beste vrienden nog steeds naar elkaar, blijven logeren, eet een gezin samen aan tafel enz. In mijn jeugd keken wij idd samen tv, maar dat doen we als gezin nu ook vaak. Maar als mijn vader de zoveelste biljarttoernooi op tv moest zien, ging ook gewoon een tijdschrift lezen, of in mijn agenda kladderen. Een tiener zal nu zijn smartphone erbij pakken, maar het principe blijft hetzelfde. Nu appen kinderen constant met elkaar, toen ik 15 was hing ik 2 uur per dag aan de tel, ook al had ik mijn vriendinnen die dag op school gezien. We vergeten dat sinds eeuwen mensen blijven klagen over 'de jeugd van tegenwoordig'
Ik ben van 1983 en blij dat ik ben opgegroeid zonder mobieltje, ik kreeg er 1 toen ik 16 was. We hadden wel internet, we moesten toen nog inbellen Ik belde toen wel dagelijks met mijn vriendinnetjes, nu appen we heel veel. Ik vind op zich niets mis met de technologie en social media, maar ik vind het wel irritant dat mensen de hele dag op hun telefoon zitten te kijken. Ik heb zelf geen Facebook meer en dat is ook een stuk relaxter
Voor het tijdperk van de social media waren mensen denk ik wel socialer. Als ik nu in de winkel iemand tegenkom die ik ken en vraag 'hoe gaat het' krijg ik antwoord terwijl de dame in kwestie druk is met appen. Terwijl ze met social media bezig zijn, zijn ze in het echte leven maar asociaal. Of altijd moeten gesprekken voortvloeien uit 'ik zag gisteren op facebook dat henk de neef van de kennis van de buurman een zoontje heeft gekregen...' enzo. Ik heb niet eens heeel lang een smartphone en had hier nooit zo'n behoefte meer aan, maar ik werd gewoon nooit meer gebeld/gesms't 'want appen is gratis'. Mijn smartphone heb ik min of meer te danken door druk uit de omgeving, facebook heb ik trouwens nog steeds geen behoefte aan, evenals Twitter.
Haha herkenbaar, zelf heb ik een hekel aan bellen (ook altijd al gehad) maar mijn zus kon hier ook wat van en mijn moeder vond dit dus onbegrijpelijk.
Gelukkig is deze liefde bij mij nooit minder geworden. Een [liefst oud] boek is nog steeds mijn enige echte ontspanning. Films/series enz kunnen me eigenlijk gestolen worden, als ik een boek open verdwijnt de wereld om me heen. Zolang echte boeken blijven bestaan zal ik ook geen e-reader kopen
Ik ben van '88 en wat ik me kan herinneren uit het pre-digitale tijdperk is VERVELING! Ondanks dat alles sneller gaat, heb ik toch ook weer genoeg leuke dingen te doen. En de leuke dingen van toen zijn gewoon gebleven hoor: spelletjes met mijn zusjes, afspreken met vriendinnen zonder smartphone, aan tafel eten met het hele gezin met iedere maaltijd met aandacht voor elkaar (zowel bij mij thuis als bij mijn ouders ben ik dit gewend). Wat wel minder is geworden is lezen. Ik heb bijna nooit de rust om aan een boek te beginnen. 20 jaar geleden had ik meer tijd en geen verantwoordelijkheden, wel een verschil. Ook ben ik minder snel onder de indruk van boeken.
Ik wil ook wel terug naar "voor" alle sociale bende.. Gewoon n ouderwetse gsm om mee te bellen/smsen is wel handig maar voor de rest hoeft t eigenlijk allemaal niet zo voor me..
Telefoon mét draadje! als je een vriendin wou bellen, zat je daar middenin de kamer! De verticale radirogrammering: op ma de AVRO, op di de VARA, op wo de EO, op do de TROS, op vr Veronica, op za de NCRV en op zo de KRO. Ik had een gele Sony walkman (trots!), maar mocht geen rollerskates, wij hadden rolschaatsen die je onder je laarzen bond. We luisterden hoorspelen en draaiden elpees. We sjoelden en schaakten. We skippybalden en liepen stelt en sprongen touwtje met elkaar en kaatsenbalden. We speelden poppenkast en hadden een ton met verkeedkleren. Op zondag wandelden en fietsten we. We lazen (iedere wijk had een bieb). We hadden penvriendinnen. Op de rode brievenbussen stond stadspost en overige bestemmingen. We aten 5x per week tussendemiddag thuis. Personal computer bestond in mijn vroege jeugd niet. We kregen een keer een leencomputer van mijn vaders werk thuis. Zwart scherm met groene letters en we konden 'pong' erop spelen. De kinderwagenbak waar we in lagen, stond los op de achterbank. Shall I go on?
Oh, en die foto's!! Ik was nog vóór de smartphnones een fotogek geweest. Toen we op uitwisseling gingen met school had ik 5 rolletjes á 36 foto's per rol meegenomen. Iedereen werd helemaal gek van mij haha. En je kon pas na het ontwikkelen zien of je foto gelukt was of niet. Maar ik vind die albums en schoenendozen vol met foto's nog steeds geweldig om door te bladeren.. Wat ook altijd geweldig was: het opnemen van je eigen bandje. De hele middag naast de radio zitten als top 40 aan de gang was, en opletten!! Songteksten noteren ging ook zo. 100x terugspoelen met pen en papier bij de hand om die lyrics te pakken te krijgen. Tig gaten in je liedje omdat je bepaalde woorden niet te pakken kreeg ...
Toen was alles nog in zwart-wit. Dat weten wij, ouwe besjes, nog heel goed. Vroeger was alles beter! Dus!
Ik ben van '81 (is niet aan mijn nickname af te leiden ). Ik had mijn eerste mobiel op mijn 17e. Die heb ik van mijn eigen geld moeten kopen, maar omdat ik vaak op stap was (naar vriendinnen enzo) miste ik nog wel eens telefoontjes over invalwerk van het uitzendbureau. Dat eerste mobieltje heeft zich dubbel en dwars terugverdiend op die manier! Ik ben opgegroeid met een pc, dus computerspelletjes speelde ik niet online. Ik hoefde aan niemand levens te vragen! Heerlijk. En cheatcodes kreeg je viavia, die kon je nog niet opzoeken op internet Ik heb altijd veel gelezen, keek tv, ging met vriendinnen op pad en afspreken deden we op school of via de telefoon (vaste lijn). Toen het internet in opkomst was, kon je aan het begin niet bellen als iemand in huis op internet zat (de goede oude napster-tijd met inbelmodems). Gelukkig hebben mijn ouders vrij snel isdn aangeschaft. Zonder mobiel was soms lastig. Wij hebben wel eens staan wachten op een bus van de reisorganisatie en zagen hem in de verte langsrijden en hij kwam maar niet. Degene die ons wegbracht had gelukkig een autotelefoon (zo'n grote als in films, de voorloper van de mobiel). Stond de verkeerde plek op de reservering! Dankzij die telefoon is het goed gekomen. Gelukkig maar. Als kind speelde ik ook veel buiten. Sowieso deden alle kinderen dit. Je deed verstoppertje, stoeprandje, landveroveren, voetbal, honkbal, basketbal, stoepkrijten, bouwde hutten, ging op zonnige dagen naar het zwembad (op de fiets, je ouders brachten je echt niet met de auto). In de vakantie kon je tienertoeren. Dan had je een treinkaartje waarmee je binnen een week 3 dagen onbeperkt kon reizen. Je belde eventueel vanuit een telefooncel (ja, die waren er toen nog) dat je was aangekomen op bestemming
Sja hoe het mij bijstaat. Is een denk ik een stukje jeugsentiment. Het pre-internet tijdperk dat we inderdaad samen tv keken. Veel buiten speelden, maar was ook een ander wijk met veel speelruimte. Ik schreef brieven met pen vriendinnen. Als je met de trein ging moest je thuis de route opzoeken met boekjes en opschrijven. En als je dan later was omdat de trein vertraging had kon je dat niet laten weten. Had je een lekke band, sja dan liep je naar huis. Op de basisschool schreven we werkstukken met de hand. En heb zelfs nog leren typen op een typemachine. Als we liedjes wilden hebben dan zaten we urenlang de top 40 te kijken op de zaterdag en dan met een cassettebandje klaar in de aanslag om het nummer op te nemen. En dan maar hopen dat de dj er niet te lang doorgeen ging praten. Wij kregen de eerste pc toen ik in de brugklas zat. Er konden cd-roms in, vond ik toen al heel wat. Dat was net nieuw, daarvoor had je floppy's. Als je geluk had kon je van iemand een floppy met spelletjes kopieren. Internet en mobiel kwam een paar jaar later. Eerste mobiel was ik 16, maar toen had nog lang niet iedereen dat. Sms-en in de klas. Daarna kwam er internet thuis met inbellen. Soms moest je meerdere keren inbellen voordat je verbinding had. En als je dan thuis kwam meteen de pc aan en ICQ opstarten, MSN bestond nog niet. Met ICQ kon je gratis sms uren weet ik nog. Nou dat was wat! Die tijd was anders maar ik vind het niet 'beter'. Boeken en bordspellen bestaan nog steeds. Wij eten hier iedere avond aan tafel, en aan tafel zijn mobils en tablets verboden. Het is maar net wat je er zwlf van maakt. En ik vind dingen als whatsapp en facebood gewoon handig. Heb met veel oude vriendinnen we contact en hou ook makkelijker contact daardoor. Ik heb een grote familie die allemaal ver weg wonen. Zonder facebook etc zou ik geen flauw idee hebben hoe sommigen van mijn nichten en hun kinderen er uit zien bijv.