In mijn ogen wel. Er wordt niet over gepraat. Doordat mijn man en ik het nu openbaar maken, horen we opeens dat er veel meer mensen in onze nabije omgeving in de mmm lopen. Mensen vinden het vaak lastig dit verdriet te delen.
Ja, er rust toch wel een taboe op, als mensen het al delen, is het meestal maar met een klein groepje mensen Aan de ene kant zou ik het ook wel van de daken willen gillen, en aan de andere kant durf ik dat ook weer niet, ik houd t wel bij de mensen die het nu weten ... En slik lomp geplaatste opmerkingen wel in, ik geef m'n kussen erna wel een elleboog, alsof het die persoons oog is
Ik ken het probleem niet om zwanger te kunnen worden, Maar prachtig dat ze zo open zijn! Had wel even met der te doen met al dien heftige commentaren, zo zie je maar hoe oppervlakkig mensen kunnen reageren
Ik heb het opgenomen, ga vanavond met vl terug kijken! Ben benieuwd, maar de FB reacties waren idd mooi lovend.
Net terug zitten kijken met tranen in mijn ogen. Super gaaf dat ze dit heeft gedaan en ze weet niet hoeveel mensen ze hiermee een boost geeft. Ik twijfel al een tijd om een blog te starten of iig wat op papier te zetten over onze situatie. Heb momenteel een instagram pagina, alleen voor onbekende, maar daar krijg ik echt dagelijks lieve reacties en berichten op. Doet me goed!
Ik vind het persoonlijk ook niet zo'n taboe. Ik begrijp dat bn'ers het niet meteen open en bloot overal vertellen maar ikzelf ben er ook altijd open over tegen mensen.. het is mooi dat ze er nu open over is maar grappig dat iedereen nu ineens zo vol lof is en dat het zo moedig van haar is etc. Dat deze 'taboe' nu doorbroken wordt door haar? Denk het niet.. mensen bepalen zelf hoe ze hier mee omgaan of wat ze willen vertellen. Denk dat dit meer ligt aan hie je als persoon in elkaar zit.
Ja ik hoop dat ze zich diep schamen! Heb het vanmiddag terug gekeken, en heb echt diep respect moest er bijna zelf van huilen haha
Prachtig hoe open ze was, zo puur. Ik vond het heel mooi dat ze zo haar verhaal deed, en dat ze nooit wat van anderen aantrekt, of iig, dat niet laat blijken. Ik zat gezellig mee te huilen... Hormooooonen.
Ik denk dat dat binnen zulke groepen wel een taboe is. In dat wereldje. Ik vond haar ook erg puur in dat gesprek. De tranen schoten mij ook in de ogen...
Dames die het taboe niet zien, gefeliciteerd, fijn dat jullie zonder blikken of blozen dit privé probleem zo op Facebook durven gooien, en iedereen ook meteen meeleeft, en natuurlijk ook op ieder moment vragen 'hoe gaat het?!? al gelukt?' Ik heb een klein groepje erover verteld, en nu het intussen zo lang duurt kijken de moeders die het weten zelfs een beetje meelijwekkend naar mij als ik een van hun lieve schattige babies vasthoud, of gezellig knuffel en speel met 1 van hun peuters, maar het onderwerp, dat wordt als de pest daar ontweken. Andere vrienden die het weten maar geen ouder zijn nog, vragen om de zoveel tijd hoe het gaat, en als ik dan antwoord, helaas nog niks afgelopen maand, mag nu weer terug aan de injecties, dan griezelen ze eigenlijk al weg. En zijn ze weer een maand stil alvorens te vragen 'en nu?' Dit hele gedoe maakt mij al terughoudend in open en blood praten over mijn traject, soms denk ik had ik wel die mensen hierover moeten vertellen? Bij de mensen probeer ik wel eerlijk en open (behalve eisprong en menstruatie momenten dan..) te praten, maar dat ging de eerste 2 a 3 maanden alleen goed, daarna is het gewoon langdradig en voor hun te deprimerend, terwijl ik wel vaak te horen krijg 'wat blijf je er toch positief onder'
Gisteren op de Belgische zender Eén was er om 22.20 u een documentaire The baby makers: fertility clinic. Daarin zag je hoe alles te werk ging in een Engelse vruchtbaarheidskliniek. Zelf ben ik gelukkig spontaan zwanger geraakt, maar ik vond het erg leerrijk om te zien hoe alles gaat en het toont ook goed hoe zwaar ICSI en IVF behandelingen zijn voor koppels. Een aanrader!
Jammer dat er dan meteen het uiterste gedacht wordt.. nee ik drop ook niet alles op facebook, ik drop uberhaupt niks op facebook. Wel ben ik open over onze mmm. Dat is mijn eigen keuze. Ik begrijp uit andere reacties dat Yolanthe een taboe doorbroken heeft. Waaruit ik dus concludeer dat mensen die eerst niet open waren, dat nu ineens wel zouden zijn. Ik denk dat dit persoonlijk is. Ik heb ook moeite met de mmm, maar geen moeite om het de delen met mensen. Dat wil niet zeggen dat ik het meteen op facebook zet. daarnaast vraag ik me af of ze er ook zo open over was geweest als ze nu niet zwanger was geweest? Ze heeft er namelijk voor gekozen om bij rtl late night er niks over te zeggen en alle negatieve reacties maar voor lief te nemen... Al met al wil ik haar nit omlaag halen ofzo, maar de lof die ze nu krijgt vind ik wel wat overdreven (niet perse op zp maar op het hele internet)
Sorry hoor, maar wat minder gefrustreerd mag ook . Nee, ik heb dit prive probleem niet op facebook gesmeten, net zoals ik al mijn andere prive problemen niet op facebook smijt ... dat heeft niets met taboes oid te maken. Maar wij hebben er nooit geheimzinnig over gedaan in gesprekken, en ja, iedereen leeft mee en ja, iedereen vraag hoe het gaat. Niets mis mee lijkt me, het heeft me zelfs geholpen in die vreselijk lange periode die het duurde, ik had schouders om op uit te huilen als het even niet meer ging en dat vond ik heel belangrijk. En als ik geen behoefte had om erover te praten (wat ook is voorgekomen), dan zei ik dat dus gewoon. En niemand die dat niet begreep. Mensen hielden rekening met ons in bepaalde dingen, ik hoefde niets te vragen, te zeggen of uit te leggen. Het werd begrepen. Ik denk dat daar ook een hoop waarde in ligt, en soms ook de kern van het onbegrip raakt. Als mensen weten wat je meemaakt, dan kunnen ze ook makkelijk zich daaraan aanpassen (voor zover mogelijk). Iedereen in mijn omgeving die zwanger werd heeft het altijd eerst aan ons verteld zodat we het even konden verwerken voordat ze het wereldkundig gingen maken bv. Ik heb dat altijd zo vreselijk gewaardeerd. Daarnaast ... ja IK (lees even goed .. IK dus) heb het niet als een taboe ervaren. Maar ik ben van mening dat een taboe voor een deel is wat wij er zelf van maken (so shoot me). Er is in mijn optiek niets taboes aan. Het is prive misschien, en daarom hou je dit voor jezelf, net zoals andere stellen het voor zich houden dat ze proberen zwanger te worden. Ja, het is pijnlijk ... ik weet daar echt alles van geloof me. Maar mijn ervaring is dat als je open(er) ben over dit soort dingen, je alles vaak wat beter een plek kunt geven, je kunt praten met anderen hierover, wat zeker een positieve invloed heeft op je emotionele gestel, gewoon omdat je voelt dat je er niet alleen voor staat. Mijn ervaring he ... wederom. Als je alles op gaat kroppen, binnen gaat houden en voor de buitenwereld mooi weer speelt, dat heeft gewoon een grote invloed op jezelf op emotioneel vlak.
Sorry als het gefrustreerd over kwam Strijkkraal ik had gisterenmiddag al een rustige kleine uitleg gezet, en dan zie ik daarna nogsteeds berichten als "Is de MMM een taboe dan? Ik heb dat werkelijk nog nooit zo ervaren eigenlijk." en daarop nog iemand anders met "Ik snap dat ook nooit" Maar sorry, ik zit in de laatste dagen van mijn menstruatie, en ik ben weer begonnen met mijn hormoonspuiten... ik kan wat "gefrustreerd" uit de hoek komen deze dagen...