Natuurlijk merkte ik als kind wel dat we nauwelijks iets te besteden hadden thuis maar ik heb er geen last van gehad. Het was gewoon zo! Ja soms baalde je wel eens dat anderen een nieuwe fuets krefen en ik een opgeknapte van het grofvuil... maar geloof echt niet dat een kind slechter wordt door die teleurstelling. En ja ook hier was studeren op kosten van mn ouders niet eens aan de orde of een zak geld als je het huis uitgaat. Maar de tijd dat een dubbeltje geen kwartje kon worden ligt heeeeel ver achter ons. Als je een kwartje WIL worden op de juiste manier (namelijk gewoon gaan studeren enzo) kan dat prima
Mijn bek valt open door de inhoud en arrogantie van bepaalde postings. Ja, er is verstopte armoede in Nederland. Armoede die niet gelijk opvalt, maar er heus wel is. Het zij materieel, hetzij geestelijk..
Moeten niet heel veel mensen dat? In mijn omgeving is het bijna niet andres dan dat mensen zelf hun rijbewijs betaalden, hun studie, studentenkamer, etc. En echt niet iedereen had het vroeger zo slecht thuis, maar veel ouders vinden het belangrijk dat kinderen het zelf betalen. Ik vraag me dan af: wat krijgen anderen dan mee van hun ouders wat jij niet hebt gehad en waardoor jij het zwaarder had? (Daarmee wil ik niet zeggen dat je het niet zwaar had en dat het knap is wat je zelf hebt opgebouwd, maar ik ken eigenlijk niet anders, vandaar dat dit me opviel)
Mee eens, Ik ken het ook niet anders dan dat je vanaf je 15de werkt voor rijbewijs en studie. Ik heb daar niet eens geld voor gevraagd, heeft niks met armoede te maken. Ik ga ook geen rijbewijs betalen voor mijn kinderen, ik geef ze veel meer mee als ze deze zelf leren verdienen.
Denk idd ook dat het normaler is dan je denkt om niet alles te krijgen. Ik kom uit een modaal gezin (denk ik, misschien iets onder modaal?) en ik kreeg dat soort dingen ook niet. Nooit mee gezeten eigenlijk
Jaaa de air max ik ook...kosten 199 gulden toen en mn vader riep altijd: " in geen 199 jaar" En nu vind ik het de afschuwelijkste schoenen die er zijn VOORAL voor kinderen.
Mmh ik groeide op met een moeder die thuis was, afgekeurd ivm chronische ziekte. Al mijn vriendinnen waren kinderen van tweeverdieners, net als de rest van mijn klas. In mijn jeugd was het verschil al erg duidelijk, maar na de middelbare al helemaal. Echt, in mijn omgeving kregen ze allemaal rijbewijs, studie, zakgeld en in een aantal gevallen betaalden ze nog hun zorgverzekering ook. Ik niets, werkte vanaf mijn 15e naast mijn school, maar nog kwam ik tekort. Ik moest dus een studielening afsluiten, en heb nu een studieschuld waardoor ik geen huis kan kopen. De anderen hebben dat probleem niet. Nou wil ik niet zeggen dat ik het zo zwaar heb hoor, maar verschil is er zeker!
Over de middelbare schooltijd en daarvoor kan ik niets zeggen, omdat mijn ouders mij toen wel hielpen. Mijn ouders hebben ook aardig wat geld, ze vonden alleen dat ik zelf moest leren met geld om te gaan. Dus ik heb ook mijn rijbewijs en studie zelf betaald, ik had een hele grote schuld daarna, maar dat was wel voor het goede doel. Maar goed, bij mij zat zo'n beetje iedereen in hetzelfde schuitje. Ik kan me wel voorstellen dat wanneer jij de enige bent die het niet krijgt, dat heel zuur voelt. Vind het ook wel bizar dat die mensen dan nog zakgeld en hun zorg van hun ouders krijgen. Ik kan me zo voorstellen dat veel van die mensen nu totaal niet met geld om kunnen gaan. Overigens ben ik bijna 35 en heb ik nu mijn studieschuld afbetaald (vriend is nog bezig) en denken wij nu pas na over een huis kopen.
Klopt, ik stond ook met mijn oren te klapperen haha. Wij zijn nu ook pas voor het eerst aan het kijken naar een koopwoning (29-31 jaar) maar ik loop tegen studieschuld aan. Geen groot bedrag , maar ik moet eerst maar eens werk vinden.. Ik heb idd wel enorm goed geleerd om met geld om te gaan, das dan weer een voordeel
Dit dus.... Het lijkt tegenwoordig wel de standaard : papa en mama betalen alles zolang je studeerde (soms inclusief de boodschappen en vaste lasten van op kamers gaan) en je rijbewijs. En als je gaat trouwen de jurk of het feest. O en als het even kan ook nog borg staan voor een koophuis
Zoals Nikki88 al benoemde, heeft het hier echt wel een stempel op mijn jeugd gedrukt. Geen auto, nooit op vakantie, ouders die altijd zorgen hadden over het schoolreisgeld, boekengeld, etc. Ook was er geen geld voor nieuwe kleding en konden er geen verjaardagsfeestjes gevierd worden. Naar de middelbare school op een krakkemikkige fiets met een tas op je rug die vreselijk maar goedkoop is. Geloof me, dat heeft mijn jeugd wel moeilijker gemaakt. Mijn zussen zijn blijven hangen in deze cirkel. Ik heb mijn jeugd juist aangegrepen als motivatie om het anders aan te pakken. Nee, helaas niet rijk maar we hebben beiden een goede baan. Onze kinderen kunnen we bieden wat ze nodig hebben. Dwz een goede fiets, passende kleding, een verjaardagsfeest en ze hoeven zich geen zorgen te maken over rekeningen. Daar ben ik gelukkig mee
En uiteraard ben ik gaan werken vanaf mijn 15e, niks raars aan en zal dat ook verwachten van mijn eigen kinderen. Het eerste wat ik kocht van mijn 'salaris' was een grote tas boodschappen voor ons gezin. Natuurlijk ben ik hier niet slechter van geworden, maar dat wil ik liever niet voor mijn kinderen.
Die moest ook naar school geduwd worden door vriendinnen, omdat haar ketting er voor de 342e keer af was?