Waar lopen jullie als thuisblijfmoeders tegenaan qua problemen / uitdagingen? Ik geniet meestal heel erg van het thuis zijn, maar er zijn soms ook van die dagen bij dat ik er even van baal. Maar ik vind het moeilijk om daarover te praten, omdat de standaard-reactie dan is "dan ga je toch weer werken?" Terwijl ik soms ook gewoon even mijn hart wil luchten over de mindere dagen die er wel eens bijzitten.... maar tegelijk wil ik ook weer niet de vooroordelen die sommige mensen hebben voeden, want meestal is het gewoon hartstikke leuk. Dus ik vind het best lastig om over de mindere dingen te praten
Oei, toch best wel wat; - weinig aanspraak (en vriend die moe thuiskomt dus niet zit te wachten op een spraakwaterval); - onbegrip als niet alles in huis tip top in orde is (heb je toch tijd zat voor? Uh nee, niet altijd); - geen tijd voor jezelf (je wil ook alles in orde hebben en jonge kinderen kan je niet achterlaten als je naar buiten wil bijvoorbeeld); - commentaar, je weet wel, mensen die iedereen hun mening op willen dringen en geen flauw idee hebben waar ze over praten omdat ze hun eigen kind en/of toekomstige kind direct na het verlof naar de opvang brengen. Allemaal prima natuurlijk maar vrijheid blijheid he, alleen dat iemand anders het op een andere manier doet maakt de ene methode niet meteen beter dan de andere. An sich is het geen ramp maar herken wel dat het af en toe niet zo makkelijk en luxe is als dat het lijkt. En inderdaad is het bovenal natuurlijk hartstikke fijn om thuisblijfmoeder te kunnen zijn. Maar er zijn dagen dat ik best wel even jaloers ben op mensen die werken haha.
Geen idee, ik ga het straks ervaren! Ik ben van mijn superdrukke carriere gerichte baan gaan freelancen waar ik echt totaal niet van geniet en ga dus na deze opdracht voor onbepaalde tijd thuis zijn. Ik behoud wel 2 ochtenden kdv, luxe om eens te sporten of iets aan het bedrijf van mijn man te gaan doen en het huishouden soort van glad te houden.
Ik heb al heeeel vaak gehoord dat ik maar weer moet gaan werken. Sommige mensen snappen ook echt niet dat dit een heel bewuste keuze is van ons. Verder ontbrak het nogal een tijd voor mezelf, ik was van 6.30 tot 22 met de kindjes en huishouden bezig en dan ook 's nachts nog 4x eruit voor de jongste... Maar mijn man heeft in zijn vakantie een paar dagen alles gedaan en was toen doodop Dus nu betere afspraken gemaakt over wie wat doet etc, nu heb ik meer tijd voor mezelf, erg fijn!
Ik ontdekte dat het hier overdag erg luidruchtig is. (verbouwingen, studenten, kinderen) en dat er minder begrip is als je daar last van hebt dan bv op de werkplek.
Dat onbegrip als niet alles netjes en opgeruimd is herken ik heel erg. Ik ben geen geweldige huisvrouw. Nooit geweest. Ik kijk toch vaak wel door de rommel heen en mis vaak het inzicht wat er allemaal nog moet gebeuren. Toch denken veel mensen dat je als je thuisblijfmoeder wordt, dat je dan ook direct opeens een karakter-transplantatie krijgt en opeens een huisvrouw wordt. Nou, in mijn geval dus niet...
Hahaha precies! En dat je 8x aan dezelfde klus moet beginnen omdat er al-tijd wat tussenkomt zorgt er echt niet voor dat het sneller gaat of dat je ontzettend gemotiveerd blijft! @Purk: wat fijn dat je man nu meer bijspringt! Ik moet de mijne af en toe nog goed achter zijn vodden zitten voor wat hulp (het argument dat hij werkt komt nogal eens klagelijk naar voren maar die uurtjes stellen natuurlijk niet veel voor in vergelijking met de uren die wij draaien haha).
Ja, dat 8x hetzelfde doen maakt het ook niet echt motiverend Toen ons zoontje nog kleiner was deed ik vaak het huishouden tijdens één van zijn slaapjes. Maar nu hij nog maar 1 slaapje doet vind ik dat lastiger, want als ik dan het huishouden ga doen terwijl hij slaapt dan heb ik dus echt geen enkel momentje voor mezelf. Vind ik best lastig.
Het huishouden moet je ook gewoon gaan doen als hij wakker is . Vast moment voor inbouwen, na het ontbijt bijvoorbeeld, hij gaat lekker spelen en jij gaat een uurtje aan de slag. Is even wennen maar werkt daarna heel goed, hier in ieder geval wel Ik verveelde me als thuisblijfmoeder toch wel vaker, toen de kinderen nog niet naar school gingen. Nu met 1 op school en 1 vier dagdelen op de psz kom ik soms tijd tekort. Ik werk af en toe wat vanuit huis en ik ben heel actief op school (in de ouderraad, hou facebook en website van school bij, ben overblijfmoeder etc) dus nu zijn er gelukkig nog maar weinig momenten dat ik denk 'wat heb ik weinig 'volwassen' aanspraak' of 'wat duurt deze dag weer lang'.
De muren! Nee, ik pas misschien niet helemaal in dit topic, want ik vind het verschrikkelijk om thuis te blijven. Ik ben de gehele dag aan het opruimen. Want ik kan niet tegen troep en er is altijd wel wat te doen. Daar word ik gek van. Sowieso het continu bezig zijn met het huishouden of de kindjes, ik mis tijd voor mijzelf. Gelukkig heb ik dat opgelost, scheelt al een hoop ergernis. En nu we in januari verhuisd zijn ben ik ook best vaak eenzaam..
Ik zit sinds mei thuis en weet nog niet of ik weer aan het werk ga. Maar voor mijn gevoel heb ik het veel drukker sinds ik thuis zit! Manlief gaat er vanuit dat hij niks meer hoeft te doen, omdat ik toch 'de hele dag de tijd heb'. En met mijn oudste 7 dagen per week thuis, kan ik de hele dag door blijven opruimen. Terwijl op de dagen dat ik werkte, het huis keurig aan kant bleef
Wat ik trouwens soms ook lastig vind: dat je nooit echt écht weekend hebt. Als thuisblijven je "baan" is dan doe je dat ook echt bijna elke dag. Op die ene uitzondering na dat we een keertje een avondje of middagje samen weg zijn...
Ik hoor ook niet helemaal bij de doelgroep, maar aangezien ik altijd de volledige zomervakantie vrijneem, ben ik die 6 weken wel een beetje een thuisblijfmoeder. En je hebt gelijk, ik blijf maar alles grondig opruimen, krijg elk uur weer ideeën over allerlei klusjes die gedaan kunnen worden, en plan 16 verschillende dingen en uitjes per dag, waardoor ik vervolgens alles door elkaar doe haha.
Ik had dat in het begin ook, ik ben thuis en het huis moest en zou spik en span, was soms teveel aan het poetsen, nu kan ik dat wel loslaten gelukkig. 3 vriendinnen van me werken wel, maar daar spreek ik wel mee af op hun vrije dagen voor koffie oid(niet 3 keer per week hoor, wisselend), dat is wel fijn even wat andere praat met een volwassene. En met 1 vriendin ga ik op zaterdag regelmatig uit of bandje kijken oid, heb ik wel nodig af en toe wat anders en tijd voor mezelf (en de kids merken er niets van als ik weg ben, die liggen lekker te slapen dan)
Hahaha Wat ik wel eens vervelend vind is dat sommige mensen denken dat je de hele dag netflix kijkt, of denken dat je zeeën van tijd hebt voor een projectje ernaast.
Herken ik gelukkig totaal niet. Nu krijgen wij niet veel bezoek, dat scheelt Bovendien, ik ben zelf heel netjes en schoon, maar ik ga dus echt niet tig keer per dag alles opruimen, ben gek. Mijn peuter mag gewoon spelen en vies worden en vies maken (tot op zekere hoogte ha ha), want dat hoort er bij (vind ik). 's Avonds ruimen we op, stofzuig ik, dweil ik, en ga ik genieten van mijn schone huis... dito de volgende ochtend als ik de woonkamer in stap... met de wetenschap dat het de rest van de dag weer een zooi is Wat thuisblijfmoeder zijn betreft... Het enige minpuntje vind ik toch wel dat ik soms wel sociale aanspraak en omgang mis, van mijn eigen "niveau" dus even wat minder "Jip & Janneke", zeg maar Verder ben ik er nog altijd blij mee, want geniet met volle teugen en eerlijk is eerlijk... de openlijke waardering van ML draagt daar ook aan bij.
Die krekelgeluiden als je verteld; Ander; wat doe jij nu? Ik; ik ben nu thuis met de kinderen. Ander; oh nog met verlof? Ik; nee gewoon thuis. *krekelgeluiden* En verder idd al het bovenstaande. Mensen denken ook altijd dat mijn man dan elke maand een megabedrag op mijn rekening stort en ik dat maar aan het uitgeven ben, terwijl dat dus echt niet zo is. Oh en als ze vragen hoe vaak mijn jongste nog s nachts komt. Als ik dan zeg 1 a 2 keer met borstvoeding, en dan de opmerking krijgen; oh, ja maar je bent toch thuis. Ehmmm.. Ja dat betekent niet dat ik kan uitslapen??? Dat schijnen mensen toch te denken. Ook als ze mij opbellen rond 10.00 met de vraag; ik bel je toch niet wakker? Ehm wat denk je zelf om 10.00 met een peuter en een baby