ik ben zelf 2x 7 maanden thuisblijfmoeder geweest na geboorte van kinderen. Ik vond inderdaad ook wel beetje irritant dat mensen soms vonden dat ze je tijd konden claimen, want je bent toch altijd thuis. overigens vond ik dat als je slechte nacht had het idd wel fijn dat je thuis was, want dan kon je rustig aan doen. (thuis kan je zelf beslissen om een dag geen klusjes te doen zoals bv was of stofzuigen, op je werk heb je geen keuze). Ik heb ook vrijwel altijd de 2 kinderen tegelijk op bed dus altijd 1,5 uur voor mezelf (nu dus ook op mijn 2 vrije dagen) dus dat is wel een luxe. Ik vind fulltime thuis ergens heel fijn voor jezelf en de kinderen maar je mist wel afwisseling in de week. dat vind ik nu fijner. O, en ik vond weekend wel echt weekend hoor want dan was mijn man ook thuis dus kun je alles samen doen.
Ik voel mij vaak een voed-verzorg-verschoonfabriek....never ending story. Ik mis intellectuele prikkels. Al is mijn oudste een filosoof in dop met uitspraken als 'ik denk wat ik denk en jij denkt wat jij denkt'. Ik heb weinig bewegingsruimte. Ik voel mij soms eenzaam. Positief aan het thuisblijfmoeder-schap vind ik dat ik heb leren leven in het hier en nu, beter kan loslaten, op een andere manier heb leren observeren/kijken, alle rust en aandacht voor mijn kinderen.
Eigenlijk krijg ik veel positieve reacties als ik zeg dat ik thuis ben voor de kleine. Vaak zijn juist de 40+ers heel positief, zij hebben de kinderen vaak al wat ouder of al uit huis. Zij zien zelf de positieve effecten van een ouder (man/vrouw) die thuis is voor de kinderen heel duidelijk. Waar ik wel tegenaan loop, is dat de dagen vaak hetzelfde zijn.
Ik ben pas sinds mei thuisblijfmoeder. Ik vond het erg wennen om geen eigen salaris meer te krijgen. Vond het ergens helemaal niet fijn om geld van mijn man uit te geven. Natuurlijk is het ook mijn geld maar dat voelde toch niet zo. Nu heb ik daar een weg in gevonden. Inmiddels verdien ik ook zelf wat omdat ik gastouder ben. Vind dit de ideale combinatie. Sommige opmerkingen vind ik wel stom. Dan vertel ik dat ik thuis ben bij de kinderen. Nou dat zou ik niet kunnen of ik zou dat voor geen goud willen, wil ook wel mezelf blijven. Nee alsof ik opeens een ander ben... ik zie het maar als een beetje jaloezie. Ik heb geen gestress meer na het werk om de kinderen op te halen, geen gedoe meer met oppas en ik hoef me niet meer schuldig te voelen als ik extra moet werken.
Ik werk wel, maar erg weinig (nu al 5 weken niet) dus ben een halve thuisblijfmoeder Waar ik tegen aan loop zijn de lange dagen! Ik verveel me soms gewoon enorm... ga er zo veel mogelijk tussenuit maar dat is ook niet altijd mogelijk helaas.
En dat is waar je als werkende moeder tegenaan loopt Ik ben niet jaloers en moet er echt niet aan denken om fulltime thuis te zijn. Ook als werkende moeder dus weleens opmerkingen, haha. Iedereen moet doen waar ze zich goed bij voelt. Zolang er maar wederzijds respect is. En dat krijgen de thuisblijfmoeder van mij zeker, want ik vind werken soms een stuk ontspannender dan thuis zijn. Wat zou het toch fijn zijn om niet te horen te krijgen dat ik een 'ontaarde moeder' ben omdat ik 4 dagen werk en Dafne 2 dagen naar kinderdagverblijf gaat. Want de werkende moeders kunnen hard zijn naar thuisblijfmoeder, maar andersom is dat ook. Altijd die discussies die toch niet te 'winnen' zijn, want je wint altijd als je doet wat je leuk vindt.
Tegen mensen die maar blijven benadrukken dat je financieel zelfstandig moet zijn en dat soort opmerkingen
Ik ben noodgedwongen thuisblijfmoeder, de beperkingen van mijn kinderen maken werken op dit moment niet mogelijk. Het eerste waar ik tegenaan liep was mezelf: met een wo diploma thuisblijven was echt even omschakelen. nu loop ik er vooral tegenaan aan dat veel mensen vinden dat ik moet gaan werken omdat mijn jongste maandag naar school gaat.. ze denken dat ggz, fysio, logopedie etc dan ineens ophoudt ofzo. Daarnaast is mijn jongste nog niet volledig zindelijk en zal ik beschikbaar moeten zijn om hem op school te verschonen indien nodig. Ik heb regelmatig het gevoel dat ik een assistente nodig heb, laat staan dat ik kan werken..
Maar dat hebben mensen die een baan buitenshuis hebben toch ook? Zelf ben ik heel kort thuisblijfmoeder geweest na de geboorte van de tweede, heb toen 5 maanden verlof gehad ipv 3 en ik vond het loodzwaar. Ik ben er niet voor gemaakt, petje af voor de mensen die het wel kunnen.
Maar dat hebben buitenshuis werkende mama's ook! Ik kom uit werk en doe dan nog mijn hele huishouden, op zaterdag en zondag ga ik ook van hot naar her. Ik heb net om 20.00 uur nog mijn ramen staan zemen Me-time wat is dat haha. Ik ben een half jaar thuis geweest met S. en ik vond dat heel pittig! Je bent gewoon de hele dag in de weer met vanalles en ook jij bent dan toe aan me-time s avonds. Mijn man had dan zoiets van: hoezo je was toch chill de hele dag thuis? Uhhhh?
Nee. Als je buitenshuis werkt ben je als je weekend of vakantie hebt ook echt WEG van je werkplek. Ik nooit. Ik ben NOOIT weg van mijn "werkplek". En als mijn man thuis is doen we het samen. Dus wanneer ben je als thuisblijfmoeder dan ooit echt vrij? Op een middagje/avondje hier en daar na?
Ik denk dat je het nu een beetje uit zijn verband trekt. Als je voor je kinderen zorgen als werk ziet, heeft een werkende moeder toch een fulltime/parttime baan buiten huis en nog een parttime baan binnenshuis erbij? Voor je kinderen zorgen wordt als je werkt niet opeens vrije tijd... Iedereen moet lekker doen wat ze zelf willen en ik denk dat als je doet wat je leuk vindt je ook ervan moet genieten!
Ik denk dat Pepijn bedoeld dat een buitenshuis werkende moeder én op haar werk aan het werk is en als ze thuis komt vrolijk doorgaat met het huishouden, kindjes, eten etc. dus dat die dan ook nooit écht vrij is. Het weekend is dan gewoon ''werkplek'' twee (want ik vind mijn huishouden nou ook niet echt ontspannend) Ik denk dat je gewoon als mama nooit meer ''vrij'' bent Al klopt het wel dat ik niet fysiek 's avonds achter mijn bureau zit On topic Bolkje, ik denk dat je je niets aan moet trekken van wat anderen zeggen behalve als je er zelf niet tevreden mee bent! Wat je ook doet er is altijd iemand het niet met je eens!
Dat zou mooi zijn he! Nee weet je, ik zie thuisblijfmoeder zijn wel een beetje als werk. Nu niet meer zo omdat ze allebei naar school gaan, maar toen ze nog klein waren....pfoei! En nu in de weekends/vakanties ook, mannnnnn dat is verrekte hard werken in je eentje. Maar ik denk dat veel ook samenhangt met STEEDS in dezelfde omgeving zijn. Geen ontsnapping mogelijk. Geen weekend, geen vakanties. Alleen maar "mama". Echt retezwaar vind ik het eigenlijk.
Dat kan ik me echt ontzettend goed voorstellen! Ik heb echt respect voor ouders die fulltime zorgen. Ik ben pas echt van mijn zoontje gaan genieten toen ik door mijn werk wat afstand kon nemen. Ik mis hem soms heel erg en dan is het dubbel zo fijn om hem weer te zien. Thuis had ik dat niet zo. Jammer dat je (nog) niet het gevoel hebt dat je de balans gevonden hebt.
Nee. Aan de ene kant zou ik graaaaaag willen werken, al was het maar voor m'n eigenwaarde, m'n individualiteit/zelfstandigheid enz. Maar als ik zie hoe hard mijn man werkt en hoe kapot hij ook is als hij thuis komt.. ik denk dat er voor allebei wel genoeg te zeggen is. Of tegen.
Vind je stukje over jaloezie kul. Niet iedereen die iets niet begrijpt is gelijk jaloers. Ik persoonlijk vind het afschuwelijk dat ik thuis zit. Mis het werken, wil dolgraag ook even weg bij m'n kinderen, de muren komen op mij af en zou het liefst morgen weer aan de slag gaan. Maar dat gaat nou eenmaal niet. Betekend absoluut niet dat ik jaloers ben. Hoe ziet jullie dag er trouwens zoal uit? Ben wel benieuwd
Dit geeft de zoektocht mooi weer. Afstand nemen van je kinderen van je kinderen doordat je naar je werk gaat, zorgt voor gemis maar ook voor een hele fijne thuiskomst waarbij je weer ontzettend blij bent elkaar te zien. Lucht.. Daar loop ik ik wel eens tegenaan.. Nu ik alle dagen bij ze ben, zijn er wel eens irritaties die er gewon niet zijn als je minder tijd met elkaar doorbrengt. En vind ik soms moeilijk want ik ben erg van de harmonie. Met vier kinderen, twee jonge kinderen en twee echt ukjesvan 1 en 2 jaar, is het verder knetterdruk. De kleinste heeft nooit overdag geslapen en wordt snacht ook nog steeds wakker. Maar de opmerkingen van buitenaf dat ik veel tijd zou hebben, krijg ik niet.. ik denk dat dat stopt na een kind of drie