tja ik zit er op te wachten en dan duuuuurt het eindeloos. Pff word er helemaal gek van. Ze zeggen 2 weken, maar iedereen die ik ken had binnen een week, uiterlijk 10 dagen, de uitslag. Ik heb vorige week dinsdag de nipt gedaan, dus begin hem nu wel een beetje (erg) te knijpen. Niet zozeer voor het feestje, als we het nog niet weten zeggen we niets over het geslacht. Maar maak me wel druk over de uitslag. Wil gewoon weten dat het goed is, en wel NU...... herkenbaar?
Ja hoor, heel herkenbaar! Hier helaas ervaring met een minder goede 20-weken echo, na 4 dagen een nieuwe echo in het ziekenhuis en na weer een lange week wachten een GUO in Nijmegen. Die spanning, verschrikkelijk! Ik herinner me het allemaal nog als de dag van gisteren, terwijl dit alles in december 2010 speelde... Hopelijk voor jullie snel een goede uitslag!
Laten we het er op houden dat ik van de roze wolk afgedonderd ben en nog wel heb kunnen genieten, maar wel met een zwart randje. Er was een handafwijking geconstateerd, hoe ernstig en of er meer mis was kon men op de echo niet zien. Met 30 weken weer een echo gehad, nog steeds geen duidelijkheid... Uiteindelijk is onze dochter geboren met "alleen" een handafwijking, ze heeft een rechterhand met slechts twee vingers. Bij geboorte zaten deze vingers aan elkaar, met 13 maanden zijn ze gescheiden en zijn de vingers een beetje gedraaid zodat ze een betere grip kreeg. Goed gekomen is het dus niet, dochter is verder goed gezond en er zijn geen andere afwijkingen gevonden dus daar zijn we heel blij mee. Maar met vlagen hebben we te maken met frustraties, verdriet, vreemde blikken en vragen van buitenstaanders en dat is best lastig.
Oh eeka, dat is inderdaad niet wat je wilt horen met de 20weken echo. En wat erg van je dochtertje! 'Gelukkig' is er alleen een afwijking bij haar hand, maar je wilt natuurlijk dat er niets is met je kindje! Wel fijn dat ze nog twee vingertjes hebben kunnen herstellen zodat ze betere grip heeft. Dit zal wel fijner zijn voor haar. Mijn nichtje is geboren met een afwijking aan haar mond. Zij is met een half jaar geopereerd daaraan. Ik weet nog goed dat ik gebeld werd door mijn zus dat ze geboren was, maar dat het niet helemaal goed was. Nou toen zakte ik al door de grond. Er zijn ergere dingen die een kindje kan krijgen, maar op zo een moment is dat echt het allerergste. En dan was het nog geeneens mijn eigen kindje...
KleineM wachten duurt altijd te lang!! Zeker als je ol zoiets belangrijks moet wachten! Weet je al hoe je het wilt gaan doen met het bekent maken van het geslacht?
Hallo meiden, Hier ook een branbantse en het lijkt me leuk om mee te kletsen als dat nog mag... Ik woon in Best, hiervoor 2 jaar in Waalre gewoond maar mijn man en ik zijn allebei geboren en getogen in Zeeland. Daar woont onze familie ook nog, en die missen we soms best wel! Maar gelukkig hebben we al heel wat nieuwe vrienden gemaakt. Ik heb een zoontje van 14 maanden en wil nog een tweede (en derde, vierde ...). Helaas is mijn man er nog niet klaar voor en staat het nu even stil. En dat is ook prima, alleen soms wel jammer! O ja, ik werk als gastouder aan huis bij drie lieve meiden van 7-6-3 jaar oud en die voelen ook een beetje als 'mijn' kindjes
Welkom Gitaartje! Dat zal best wennen zijn, als jullie allebei uit Zeeland komen. Verhuisd ivm werk? Wat gezellig, als gastouder van drie meiden.
Hoi Gitaartje, wat gezellig! Iedereen is hier welkom volgens mij! Ik ben er ook nog niet zo lang! Eeka: oh, bah ja ik kan me voorstellen dat die vragen en vooral de frustratie van je dochtertje heel vervelend kan zijn Inderdaad is het "maar" een handafwijking en geen hartafwijking, maar toch schrik je je rot.
Wij waren natuurlijk al vanaf 20 weken voorbereid, dus met de geboorte was het eigenlijk vooral opluchting over hoe haar hand er uit zag. Grappig detail is wel dat wij vooral oog hadden voor haar hand, terwijl we nog niet eens wisten of we een zoon of dochter hadden ... Na een paar minuten vroeg de verloskundige of we wisten of het een jongen of meisje was, nou nee dus. Daar waren we totaal niet mee bezig.
Leuk dat ik mee mag schrijven! Klopt, wij zijn voor het werk van mijn man verhuisd. Ik zag het helemaal niet zitten, zo ver weg van alles wat ik ken enzo... Maar alles is 100% meegevallen! Sterker nog, ik ga voorlopig niet terug naar m'n oude woonplaats. Lekker vrij en blij zonder dat iedereen zomaar binnen komt vallen. M'n oma reed bijvoorbeeld altijd langs ons huis als ze boodschappen ging doen, rond 8 uur. Kreeg ik vervolgens te horen dat 'ik wel uitgeslapen had he of had je de gordijnen nog niet open?' Nieuwe mensen leren kennen, andere cultuur. Ik ben christelijk en hier is bijna niemand dat. In m'n oude woonplaats was dat echt heel belangrijk, werd er veel op je gelet enzo en hier gelukkig niet! @KleineM hoelang moet je nog wachten? Kan je het nog volhouden? @Eeka76 (en de rest). Ik heb me deels hier aangemeld omdat ik je verhaal toevallig las over je dochter. Mijn zoontje heeft ook een congenitale afwijking. Zijn rechterarm is korter, elleboog kan hij bijna niet buigen. Onder aan zijn arm heeft hij 1 vinger, die hij niet gebruikt. Ik ben vanavond, vannacht en morgen alleen thuis. Hopelijk slaapt de kleine man de hele nacht door (pff hij zit weer in zo'n periode). Nu lekker op de bank Flikken Maastricht kijken
@gitaartje. Lijkt me inderdaad niet fijn, dat controlerende van de familie/omgeving. Je voelt je dan zo op je hoede lijkt me. Wat toevallig dat jouw zoontje ook een armafwijking heeft. Wisten jullie dit al voor de geboorte? En krijg je vaak vragen van anderen over hem? Ben je ook lid van de Handvereniging toevallig? Veel vragen, hopelijk vind je dat niet erg.
Niet erg hoor! Ik ken verder niemand met deze afwijking dus ik wissel graag ervaringen uit. De Handvereniging ken ik niet, wat is dat? Komen jullie vaak in het ziekenhuis? Welke dan? Heel af en toe dat mensen een opmerking geven of een vraag. Vaak is het dan 'wat is hij er handig mee' en 'hij weet niet beter'. Word er soms wel moe van En natuurlijk kindjes die het eerst niet zien en dan ineens verschrikt wegduiken 'hij heeft maar één vinger!' Hij heeft het zelf nog niet door dat hij anders is. Dat moment lijkt me erg lastig. Als hij misschien gepest word. Hoe is dat bij jouw dochter? Hoe gaat ze daar mee om? Wij wisten het niet tijdens de zwangerschap. Over het hoofd gezien... Het was dus een behoorlijke schok na de keizersnee. Mijn man viel bijna flauw! Ik vond het zelf niet zo schokkend. dat hij met 35 weken kwam, keizersnee, maar heel even bij me en gelijk weer weg moest vond ik veel erger. Er heeft daarna nog een geneticus naar gekeken die zei dat het niet genetisch was maar gewoon een foutje, pech gehad. Dat heeft ons erg gerustgesteld. Ik ben dus blij dat we het tijdens de zwangerschap niet wisten, heb ik daar gelukkig van kunnen genieten! We kregen later nog wel een excuusbrief van Diagnostiek voor u, waar we de 20 weken echo hebben gehad.
Oei, een minder fijne tijd net na de bevalling... Kan me de reactie van je man wel voorstellen, het is ook schrikken als je een gezonde baby verwacht en je ziet dit. Hoe reageerden mensen die op kraamvisite kwamen? Bij ons wist iedereen het al voordat ze geboren was; we zijn tijdens de zwangerschap heel open geweest over de handafwijking. Dat voelde voor ons heel prettig. Wat ik wel heel erg vond was dat we een kaart kregen met twee babyhandjes erop. Dat heeft me best wel verdriet gedaan, vond dat zo confronterend... En nog steeds doen de geboortekaartjes (geboorte-aankondigingen) met de tekst "10 vingertjes tellen" of foto's van babyhandjes me pijn, dan raak ik even van slag. Zal ook wel nooit over gaan, hoewel de scherpste randjes er wel vanaf zijn. De Handvereniging is een vereniging voor ouders van kinderen met een hand-/armafwijking. Ze organiseren ongeveer 1x per jaar een thema-ochtend en 1x per jaar een familiedag voor basisschoolkinderen en een jongerendag voor de pubers. In september is er weer een familiedag en ik kijk er al naar uit. Lekker spelen in een speeltuin en met de ouders tips en ervaringen uitwisselen. Voor dochter fijn omdat ze dan ziet dat ze niet de enige is met een bijzondere hand. Onze dochter heeft zelf heel goed in de gaten dat ze een andere hand heeft. Ze wilde vorig jaar een nieuwe hand vragen aan Sinterklaas (gelukkig merkte ik al aan haar gedrag dat er iets ging komen en heb ik weten te praten dat ze dit soort dingen niet aan Sinterklaas kon vragen)... Echt gepest wordt ze (gelukkig!) nog niet. Ze zit op een kleine school, iedereen kent iedereen, en na de eerste paar weken was iedereen gewend aan haar hand. Nu na de vakantie zal het wel weer even wennen worden, maar school speelt er aardig goed op in. We wonen op een dorp en veel kinderen kennen onze dochter, en als ze het eenmaal weten is het goed. Maar op vakantie of tijdens een dagje weg ziet ze de blikken van andere kinderen wel en soms kan ze er beter mee omgaan dan andere keren. Als kinderen iets vragen zegt ze meestal dat ze zo geboren is. Laatst ging ze met een jongen haar vingers tellen en de vingers van die jongen, de grootste lol hadden ze samen. Sorry andere dames, beetje offtopic gegaan...
O ja, en we komen zelden in het ziekenhuis. We zijn onder behandeling van het Handeteam in Rotterdam. Twee jaar geleden zijn we voor het laatst geweest, over twee jaar worden we weer een keer verwacht. We hebben sinds kort wel fysiotherapie ivm een motorische achterstand
Gelukkig word je dochter niet gepest! Al lijken die starende blikken me ook niet leuk voor je kind. Ik probeer er nu ook heel open over te zijn tegen andere kinderen. Kijk maar, voel maar en weer verder spelen. Alleen dat moment dat hij het zelf door gaat krijgen... Dat lijkt me zó niet leuk. Wij hebben het na de geboorte gelijk aan iedereen laten weten, op Facebook en mailtjes. Geboortekaartjes hebben we pas een week later verstuurd omdat we die nog niet hadden uitgezocht Dus vandaar de mail naar iedereen. Merkte wel dat we soms rare reacties kregen. En m'n ouders kregen ook veel vragen zonder dat ze gefeliciteerd werden. Mensen die het hadden over een handicap en dat het allemaal veel groter was gemaakt. (Hij heeft helemaal geen armen enzo) Kaartjes met 'veel sterkte'. Dat was echt niet leuk, ik wilde gewoon gefeliciteerd worden met m'n knappe zoon! Ik heb de website van de Handvereniging gevonden. Wist helemaal niet dat ze bestonden! Maar wij gaan wel behoorlijk off topic. Zullen we anders in pb verder praten?
Ja! Mommy-to-be dan Gisteren fantastisch feest gehad!! Mensen geresgeerden heel leuk. In een toespraak nodigde ik ze vast uit voor een borrel in maart (ivm reisafstand familie) en dat we een thema zouden doen. Daarna trok ik mijn t-shirt omhoog. Daaronder had ik een wit topje aan waar mijn vriend een hartje op mijn buik had getekend met ' baby' erin.., mijn neefje en nichtje moesten het voorlezen, hihi