Hey dames, Ik heb een zoontje van nu 7,5 maand. Onze zoon is geen huilbaby... Maar als ie eens huil hoelang moet/mag je hem dan laten huilen? 1 min 2 min 3 min 5 min? 10 min? Ik vraag me dat eigenlijk af.... Ik vind dat als ze gaan huilen zo zielig... En troost hem dan ook gelijk... Maar ik wil er ook gene verwend kind van maken... Hoe doen jullie dat?
Dank jullie wel voor jullie reacties! Ik wil hem zeker niet verwennen maar mijn moederhart kan het niet verdragen om hem te zien huilen. Ze zeggen ook dat ze je op een gegeven gaan uit proberen... is dat zo?
Ik heb onze dochter nog nooit laten huilen. Echter nu ze flink aan het peuterpuberen is, is ze ons inderdaad echt aan het uittesten. Dat vind ik echt wat anders dan een baby.
Ik laat mij zoontje ook geen minuten huilen. Hij is pas 3 maanden oud, maar ook als hij straks de leeftijd van jou kindje heeft, zal ik hem niet laten huilen. Ook naar mijn mening huilen ze niet voor niets. Ik denk dat je straks het echt wel zal merken of het uitprobeer huilen is, of niet! En vooral omdat je zegt dat het gewn huilbaby is, lekkee gaan troosten
Ik laat hem wel eens huilen hoor. Zoals laatst.. Zijn zus op het toilet alles eronder. Toen was ik toch echt wel dik 10 minuten verder voordat alles was opgeruimd en schoon was. Hiervan heeft haar broer zeker 5 minuten gebruld. Tja het is niet anders. Hij wordt er niet minder van en is naar mijn weten prima gehecht en houdt veel van z'n moeder. Tenminste dat maak ik op aan alle aaitjes en kwijlkussen die ik krijg. Soms moet ie even wachten. Klaar. Daarna krijgt ie een kus extra <3
Ik heb op advies van de dokter en het cb mijn jongste laten huilen, elke keer 5 minuten en dan er weer naar toe, na een paar weken bleek ze oor ontsteking te hebben die maar niet wegging, dit heeft zeker een jaar geduurd, nog steeds heeft ze continu keel neus en oor ontsteking, laten huilen ben ik dus absoluut geen fan meer van, Nu is ze bijna 2 en ik zet haar weleens in de box om dingen gedaan te krijgen in huis, dit vind ze niet altijd leuk en huilt dan weleens, dan laat ik haar wel even tot ik klaar ben met bijv de was boven in de kasten ruimen.
Dit, in principe, want ik kon met twee andere kinderen niet altijd alles laten vallen om meteen naar de jongste te rennen (denk aan zindelijk worden, ook verdriet/pijn etc.). Soms moest ze dus even wachten, maar in principe gingen wij altijd zo snel mogelijk troosten. De jongste heeft echter wel een in-slaap-val-huiltje gehad s' avonds: moest ze even een 5 minuten huilen. Erbij blijven verergerde dat alleen maar enorm. Dus hoe erg ik dat ook vond, het was beter haar dan even te laten. Dit huiltje was echter wel duidelijk te onderscheiden van de andere huiltjes.
Kleintjes gaan je zeker uitproberen, daar ben je een kind voor maar dat is in het eerste jaar zeker nog niet, 2e jaar ook nog niet vind ik. ik heb hem nog nooit laten huilen en hij is nu 2 jaar en 8 maanden. Wil niet zeggen dat hij nooit huilt! Met een woedeaanval wil bij bijvoorbeeld niet getroost worden, dan maak ik het erger dus dan observeer ik en wacht tot ik een teken zie tot hij getroost wil worden. maar een kind niet laten huilen wil niet zeggen dat je het kind verwend. Neen is bijvoorbeeld neen en blijft neen. Hij kan dan huilen en dan laat ik zien dat ik het begrijp en troost ik hem maar die neen blijft een neen maar ik ben er wel voor hem. Ze hebben fases dat ze vanalles gaan uitproberen en dan begint het opvoeden en herhalen herhalen en herhalen maar ook dan hoef je je kleintje niet alleen te laten huilen. Het zijn allemaal leerprocessen en ze moeten zoveel! Van helemaal niks naar een springende peuter in 2 jaar. Doe dat maar eens na! Er gaan momenten komen dat je even helemaal gek kan worden maar blijf altijd in je achterhoofd houden dat ze het niet opzettelijk doen. Ze leren door te herhalen. ook dan hoef je het kleintje niet alleen te laten huilen. Natuurlijk gaat je kindje huilen en krijg je het niet of moeilijk getroost maar laat dan weten dat je er voor hem bent en observeer hem als hij niet getroost wil worden. Met niet luisteren kan je herhalen, een beetje boos worden maar ik zou hem dan niet apart zetten en iets hebben van huil maar! Niet laten huilen heeft niks met verwennen te maken. Gewoon standvastig zijn. Niet van " geen snoepje" naar "oke hier heb je je snoepje" neen is neen maar wel begrip tonen. Tenzij hij dan in een woedeaanval terrecht komt en even niet getroost wil worden dan kan je niet anders. Ik toch Maar dit is onze mening met ons kindje. Had hij een heel ander karakter had ik misschien een ander verhaal getypt. als ik naar ons manneke kijk is laten huilen niet nodig. Kind kan wel huilen maar moet niet het gevoel hebben alleen te zijn in die momenten.
Ik laat m alleen huilen als ik net op dat moment op de wc zit ofzo. Vind laren huilen persoonlijk niet nodig. Een kind leert er juist van dat hij/zij iemand heeft die er voor hem is. Het geeft geborgenheid en dat vind ik erg belangrijk. Vind dat je ze met troosten ook niet echt kan verwennen. als ik huil wil ik ook gewoon getroost worden omdat ik dat nodig heb, vind dat bij een kindje ook zo.
Ik vind het zelf ook erg zielig als ie gaat huilen. Ik troost hem dan ook altijd hoor. Had namelijk wel gehoord dat ze je rond de 8e maand gaan uitproberen... tja... maar zover ik hier kan lezen van sommige meiden dus niet?
Nee nier niet hoor. Maar jij kent je kindje natuurlijk het beste en wat elk huiltje betekent. Hier heeft ze als baby zijnde nooit gehuild zonder reden. En zoals iemand anders hierboven zei dat haar baby weleens huilde terwijl zij met haar andere kind bezig was, begrijp ik dan weer wel. Ik zal er straks ook vast mee te maken krijgen als de 2e geboren is. Maar echt bewust laten huilen zou ik nooit doen.
Me jongste is 5 maanden De andere zijn 4,6,8 dus ja ook hij moet wel eens even wachten als ik net bezog ben meestal stuur ik dan 1 van de kids even en dan is het ook goed gaan ze bij hem zitten of ff gek doen. Maar laten huilen doe ik niet. En ja als je bv op wc zit dan is niet anders of als ik ney douche i stap terwijl hij sliep dan os ook niet anders Kleintjes huilen nooit zomaar os altijd wel een rede
ik heb geleerd dat je met laten huilen het vertrouwen kunt schaden, je kunt er zelfs voor zorgen dat ze niet meer in hun bedje willen, als ze daar heel lang hebben gehuild. Die van mij kregen bijna altijd voeding
0 minuten. Nooit gedaan en ga het ook niet doen, voorlopig. Nu ze bijna 11 maanden is, zal ze wel beseffen, als ik huil, komt mama. Ik heb haar dat vertrouwen gegeven, als zij huilt, neem ik dat serieus, wat de reden ook mag zijn. Ik vind het zo jammer dat mensen honger, vieze luier e.d. goede redenen vinden om op het huilen van je kindje te reageren, maar in het geval van behoefte aan mama gelijk denken dat hun kind een manipulerend monstertje is. Dit is wat ik veel gehoord heb in mijn omgeving en nog hoor, trouwens. 'Niet te veel verwennen hoor!' 😩
Wat fijn om te lezen dat het laten huilen van je kindje steeds minder standaard is. Het wa im de jaren 80 nogal hip en vooral heel gewoon. Gezond, vonden de meeste mensen. Dat kan je aan het twijfelen maken, omdat moeders van de vorige generatie dit vaak wel deden (en dat nu adviseren). Het advies van het cb is ook erg achterhaald. Ik heb ook ooit op het punt gestaan om het te doen. Voordat ik begreep dat het gedrag van mijn baby normaal was en ik hem niet hoefde te resetten. Toen ik baby resetten googlede (ja echt) kwam ik dit artikel tegen: Column: Handleiding voor het resetten van je baby | Kiind Magazine En toen ben ik verder gaan lezen. Gelukkig maar want mijn visie is compleet veranderd. Past meer bij mijn eigen moedergevoel. Maar ik heb mijn zoon wel eens laten huilen hoor. In mijn armen zonder te hobbelen of wiegen, maar alleen met mijn aanwezigheid/hartslag (midden in de nacht), of laatst tijdens een woedeaanval terwijl hij nòg bozer werd als ik hem aanraakte. Maar ik vertel hem dat ik zie dat hij heel boos is, dat ik dat begrijp en dat hij bij mama mag komen als hij dat wil. Dan komt ie vanzelf. Of in de tula draagzak terwijl hij doodmoe was, maar niet wilde gaan slapen op de camping. Of als ik hem achter moet laten bij oma (die hij heel lief vind hoor), en naar mijn werk moet. En een periode dat hij s avonds heel moeilijk ging slapen, maar in mijn armen alleen maar vingers in mijn neus en mond propte, legde ik hem uit dat het bedtijd was, maar als hij liever wilde gaan spelen dat dat mocht, maar dat mama dan weg zou gaan. Krijsen natuurlijk als ik de kamer uit ging. Mijn punt was na 15 seconden al duidelijk hoor. Daar heb ik geen kookwekker voor nodig. En als je baby huilt terwijl jij toch echt 2 minuten naar de wc moet, is dat echt niet schadelijk hoor. Dat is imo niets in vergelijking tot alle slaaptrainingen waarbij je wekenlang 5, 10,15 minuten aan moet houden. Responsief ouderschap heeft ook niets te maken met grenzeloos opvoeden. Juist wèl de grenzen van jezelf en je kindje serieus nemen. En dus niets met verwennen. Nog een mooie: Niet voor watjes: Baby's, huilen en hechting | Kiind Magazine Nee, ik heb geen aandelen kiind.nl, maar ik ben wel fan ja
Nou dit dus! Het verbaast mij ook zo. Het ergste wat ik gehoord had was een moeder die haar kindje (3 jaar, gevoelig meisje en dus s nachts soms overstuur) onder de koude douche zette en beloningen geeft als ze een nacht niet bij mama is gekomen. Ik probeer tegen haar neutraal te reageren als ze me dit verteld. Niemand heeft wat aan veroordelende andere moeders, maar het snijdt gewoon door mijn moederhart dit.
Hier test ze me nu al uit als ze niet naar bed wil. Maar het is meer jammeren dan huilen. Speen uit bed gooien, gillen.. Ik ga dan niet continue reageren want als ik dat doe komt er een enorme glimlach.. Maar echt huilen laat ik haar (nog) niet en overstuur zijn al helemaal niet. Hou haar lekker tegen me aan, knuffelen, en dan is t meteen over