Goedemorgen dames, Even van me afschrijven hoor... Vanwege de vele aanhoudende angstklachten ben ik toch maar doorverwezen naar de pop poli van het ziekenhuis. Mijn grootste angst is dat de baby overleden is in mn buik. Ik heb vele "pret" echo's gehad op verzoek, het heeft me al handenvol geld gekost. Steeds weer kreeg ik te horen dat alles goed was. Wat voelde ik me dan blij! Had weer alle vertrouwen in de zwangerschap en dacht er weer ruimschoots tegen aan te kunnen. Tot een paar dagen later.., het malen begint weer. Zal de baby nog wel leven. Is het hartje niet gestopt, zal het geen hersenbloeding hebben gekregen. Bah...wat baal ik dan weer van mezelf zeg. Dan weer een "pret" echo laten maken; Ja hoor mevrouw, het hartje klopt nog. Ik weer blij, als blijk van vertrouwen weer wat leuke babykleertjes gekocht. Tot weer een paar dagen later..ik kijk naar alle babyspulletjes en denk dan alweer...het zal toch niet he? Dat de baby is overleden in mn buik en ik met alle lieve babyspulletjes achterblijf, wat een verdriet zal ik dan hebben! Uiteindelijk toch maar aan de bel getrokken voor hulp en doorverwezen naar de pop poli. Ik krijg nu gesprekken met een maatschappelijk werkster, en als ik me angstig voel mag ik langskomen en kijken ze met de echo. Wat fijn dat dit mogelijk is! Ik dacht, nu komt het vast goed. Sinds een paar dagen voel ik de baby af en toe. Eergisteren zelfs een paar keer gedurende de hele dag! Ik ben nu bijna 20 weken zwanger. Ik heb woensdag toch weer bij een pretechobureau om een uitgebreide echo gevraagd, want heel uitgebreid doen ze het in het ziekenhuis niet. Dar is pas bij de 20 weken echo. Omdat ik daar zo zenuwachtig voor ben, ter voorbereiding alvast een uitgebreide "pret"echo gehad. En alles was goed! Daarna weer de halve babywinkel leeggekocht, want mn vertrouwen was weer groot, dit gaat helemaal goedkomen! Gisteren heb ik de baby nauwelijks tot niet gevoeld, en vanochtend nog helemaal niet. Ik weet dat dit normaal is op dit termijn...maar het zal toch niet he? Ik heb weleens gelezen dat... (dat na een goede 20 weken echo babietje toch dood was gegaan) en dit zal mij uitgerekend natuurlijk weer overkomen! Denk ik dan he? Nou je raad het al...straks weer naar de pop poli voor een echo. Bah...ik wordt zo moe van mezelf! Dit wou ik even kwijt
Bah wat vervelend meis dat je je zo voelt, ik hoop dat je je angst een plekje kunt gaan geven, is heel normaal hoor had ik ook en dat je van je zwangerschap kunt gaan genieten. lieve groet, Monique
Is er een reden waarom je deze gevoelens hebt? Een gelijkaardige situatie van dichtbij meegemaakt? Ondanks dat het voor ons gemakkelijk praten is, denk ik toch dat je het een beetje moet loslaten. Gewoon al omdat je jezelf zoveel stress bezorgt en dit ook niet goed is voor je kindje. Eenmaal je verder bent, zal je je kindje ook meer voelen en misschien heeft jouw dat wel meer vertrouwen!
Ik heb deze klachten ook gehad, en mijn redding was een angelsound om naar het hartje te luisteren. Zo kon ik elke dag even luisteren. Ik weet dat ze er niet om staan te springen bij de verlos, maar voor mij was het een life saver (en een money saver in vergelijking met de pretscho's) Nog een paar weekjes, dan voel je hem veel vaker.
wat vervelend dat je die klachten hebt. ik heb daar geen ervaring mee maar bij 20 weken weet ik wel dat ik af en toe wat voelde en dat absoluut niet raar is als dat niet dagelijks is. Vanaf 28 weken moet dat pas. En daarna wordt het een drukte van belang sterkte, hopelijk helpen je gesprekken/echo's op de POP poli!
ochhhh meis wat een boze wolk hangt er over je zwangerschap zo, en hier kun je niets aan doen, baal niet van jezelf het is een angst en daar kies je niet voor het overkomt je en dan kun je vaak niet rationeel meer denken, ( net zoals dat alle spinnen mij vast wel kunnen opeten) wel ontzettend fijn dat je bij de pop poli terecht kan, want deze angst moet je vanaf, voor je ook na je zwangerschap hiermee blijft zitten, inderdaad hoef je je kleintje nu nog niet continue te voelen, maar probeer je gedachte ook eens een zetje de andere kant op te duwen. waarom zou het nou juist bij jou mis gaan, heb je ooit de loterij gewonnen, een kindje dat op deze termijn overlijd is zeldzaam geen standaard zaak namelijk. de meeste zwangerschappen gaan toch echt gewoon nog goed en word er niets afwijkends gevonden, waarom denk je dat jij zo uniek bent dat het bij jou wel zo is. wees arrogant in je gedachte dat mag echt wel jou kindje is de sterkste van allemaal, die wilt bij jou zijn, daarom doet hij of zij zoo ontzettend hard zijn/haar best, heb vertrouwen in je kindje hij of zij is al compleet gevormd het enige wat hij nog moet doen is dikker worden, na alles wat hij nu al gedaan heeft helemaal zelf is dat beetje aankomen een piece of koekie een angelsound kan je aanschaffen, maar je moet wel geduldig kunnen zijn in het zoeken naar het hartje dit moet je van jezelf weten, want soms duurt het minuten voor je het hartje vind (en ja je verloskundige vind hem binnen no time) angelsound is iets minder gevoelig, echter heb je die wel snel bij de hand en kun je lekker ontspannen naar je kindje zijn hartje luisteren. en meis je kan het lot niet tarten, maar je kan wel spijt krijgen dat je niet heb kunnen en mogen genieten van je zwangerschap en ik denk dat ik echt mag zeggen dat de mama's van een vlinderkindje op en top genoten van hun zwangerschap dat is een recht ongeacht wat er gebeurt heb vertrouwen in je baby dat verdient hij na al deze weken wel. daarnaast wil ik je adviseren om alle negatieve aspecten rondom het zwanger zijn te vermijden zoek de leuke dingen op, de luchtige dingen, hartstikke leuk om te lezen hier op ZP genante momenten tijdens de bevalling, het helpt je relativeren heel veel sterkte meis
Hoi Manoes, ten eerste wat dapper dat je het hier zo neerschrijft.. lijkt me niet makkelijk. Maar je bent niet alleen in die gevoelens. Ik schrok er van omdat ik het erg herkenbaar vind. Helaas heb ik twee miskramen meegemaakt en dat in combinatie van te veel verhalen hebben gelezen door de jaren, maakt mij ook angstig en onzeker. Bij mijn dochter (4 jaar terug) was ik ook wel wat angstig maar nooit over of het niet meer leeft. Dat heb ik nu dus wel. Het is me twee keer overkomen en ik ben doodsbang dat het weer gebeurt. Voor iedere echo ben ik kotsmisselijk van de zenuwen en na een goede echo sta ik mij toe even blij te zijn.. maar na ongeveer 4 dagen begint het weer.. Wat als ik nu lekker loop te genieten en het leeft niet meer? Wat als we weer die echo krijgen dat het stil is? Wat moet ik mijn dochter vertellen dan? Hoe moet ik dat verwerken? Toch niet weer? Ook ik heb wat gesprekken gehad en wat me troostte was dat het niet heel gek is om dit te voelen. Het is ook nog zo vers, en het zit net onder de oppervlakte. Voor ons is het stapje voor stapje en idd wat vaker naar het hartje luisteren bij de vk. Gelukkig steunen ze mij goed. Maar spullen kopen? Nee dat durf ik nog niet. Een angelsound hebben wij ook aan gedacht.. maar ik vrees dat het mijn angst voed.. dat ik er nog meer mee bezig ben.. alhoewel ik wel twijfel.. ik lees dat het veel meiden wel echt heeft geholpen. Wellicht schaf ik er 1 aan wanneer het echt niet meer gaat.. maar voor nu.. kan alleen tijd mij helpen. Ik wens je veel sterkte en ik hoop op een goede zwangerschap voor je!
Ik herken wel het één en ander uit je verhaal maar meer omdat ik een miskraam heb gehad. Ik heb vanaf 14 wkn even om de 2 dagen de angel sound gebruikt deze keer en dit stelde mij wel gerust. Ik ben één keer heen geweest voor een pretecho bij 10 weken maar dit omdat ik het graag aan mijn familie wilde vertellen op mijn verjaardag en zeker wilde zijn dat alles goed was voor toen. De gedachten en angsten die je hebt zijn tot op zekere hoogte normaal maar probeer toch een beetje te relativeren. Is makkelijk ge zegt ik weet het maar de stress is ook niet goed voor jou en je kleine. Heel veel sterkte en ik hoop dat je gaat genieten.
Ik heb toevallig gister deze besteld via eBay, hij komt van de week al binnen. Ik moet hem nog gaan testen uiteraard, maar bij mijn oudsten heb ik ook zo'n soort doppler gehad en die werkte top! Deze kost 27,- incl verzendkosten.
Hey meiden, Bedankt voor de lieve reacties. Doet me goed om te lezen. Ook lees ik dat meerdere zwangere dames last van angst hebben. Meestal na aanleiding van een miskraam of vroeggeboorte. Dit heb ik niet meegemaakt, en ook niemand in mn omgeving. Wel heb ik er veel over gelezen, misschien komt de angst daarvandaan? Op de pop poli hebben ze gisteren gezien dat het hartje nog steeds klopt. Daarna heb ik een gesprek gehad met de maatschappelijk werkster. Even van me afprayen, dit alles heeft me wel weer goed gedaan. Vandaag voelde ik me ook vrij relaxed. Ook omdat ik de baby een paar keer licht gevoeld hebt. Dit stelt me dan gerust, ook ben ik veel bezig geweest, dus veel afleiding. Soms dan kijk en voel ik aan mn steeds dikker wordende buik, en dan overvalt me even een gevoel van paniek. Dan denk ik; o jee, het is nu echt, er is geen weg meer terug (dit wil ik ook zeker niet hoor, is meer de angst) . Ook ben ik bang voor een vroeggeboorte. Als ik waterige afscheiding heb, wat ik eigenlijk constant heb, ben ik bang dat het vruchtwater is. Bang voor bloedverlies (heb ik gehad met 10 wkn door laagliggende placenta) en ook al bang voor complicaties tijdens de bevalling. Deze angsten spelen overdag, maar met name s' nachts als ik wakker lig. Maar al met al had het erger gekund, ik functioneer nog Over een angelsound heb ik ook nagedacht. Maar de verloskundige raad het af. Als ik het hartje eens niet vind zou ik nog meer in paniek raken. Liever hebben ze dat ik naar het ziekenhuis kom. Dat vind ik prima. Ook heb ik aankomende dinsdag een guo in het ziekenhuis. Dit is natuurlijk voor iedereen superspannend, zo ook voor mij. Gelukkig heb ik vorige week een giede echo gehad bij een oarticuliere echiscopiste, maar wel een derdelijns. Zij maakt ook guo's. Ze heeft goed gekeken voor me, maar kon geen bijzonderheden vinden. Dit heeft me zo erg gerustgesteld. Heb er nu wel vertrouwen in dat het goed zit. Maar dan weer dat stemmetje...stel dat..stel dat ze iets over het hoofd heeft gezien,of dat er in die week tijd toch iets veranderd is bij de baby. Ik zou blij zijjn als de guo er op zou zitten en dat alles goed is. Maar ja..de kans dat ik angstig blijf is aanwezig, en dat moet ik accepteren. Ook de andere zwangere dames die angstig zijn wil ik zo laten weten (maar dat wisten ze natuurlijk al) dat ze niet alleen zijn. En dat angst echt een donkere wolk legt over de zwangerschap. Maar ik probeer me er niet door te laten verslaan.
Hallo,wat rot om te horen hoe je je voelt. Ik zelf heb al vanaf mijn jeugd een angststoornis. In mijn1e zwangerschap ging dit redelijk goed en kon ik dingen wat meer loslaten dus heb niet die ervaring in de zwangerschap zoals jij die nu hebt. Wel daarbuiten met lichamelijke klachten (ben een hypochronder) en voor elk pijntje ging ik naar de huisarts. Ik ben al jaren in therapie en daar leer ik dat toegeven aan de angst en telkens de huisarts bezoeken je juist in een neerwaartse spiraal brengt. Je voedt als het ware zo de angst. Op een gegeven moment met mijn partner afgesproken dat ik niet meer naar de huisarts mocht en toen kreeg ik ook steeds meer vertrouwen. Ik kreeg overigens wel medicatie ter ondersteuning. Mijn advies voor jou zou zijn om niet toe te geven aan je angst dat er iets mis is met je baby. Zo wordt de angst alleen maar erger. Je zou bijvoorbeeld grenzen kunnen afspreken dat je iedere 2 weken voor een echo gaat, of dat je 1x per week dat doet. Ik weet niet hoe vaak je nu gaat. Maak hier afspraken over en zo zul je zien dat het makkelijker wordt. Je kunt niets aan de natuur veranderen, maar je mag er echt wel op vertrouwen dat het goed gaat. Angelsound zou ik je afraden, raadde hier mijn psycholoog ook ten strengste af! Mocht je hem wel willen gebruiken ook dan met afspraken. Zo bescherm je jezelf. Ik weet hoe je je voelt meid! Hopelijk heb je wat aan mijn tips. Mij klonken ze eerst ook vreemd in de oren, want als je denkt dat er iets mis is dan moet je daar toch naar laten kijken? Het bracht mij toen alleen maar verder naar beneden.. Ik wil je heel veel kracht en geluk wensen!
Wat vervelend dat je op deze manier niet echt kunt genieten van je zwangerschap. Misschien komt het ook dat je er gewoon totaal geen controle over hebt wat er gebeurd in je buik. Hopelijk kun je met de maatschappelijk werkster je vertrouwen opbouwen dat alles goed blijft gaan en straks aan het einde van de rit een gezonde mooie baby in je handen kunt houden.
Wat ontzettend mooi geschreven, moest even een traantje wegpinken.... Veel sterkte Manoes, heb vertrouwen! ♡
Ik wou even laten weten, dat we vandaag een goede 20 weken echo hebben gehad. Hier ben ik erg blij om! Ik zat vannacht nog in het ziekenhuis, omdat ik dacht dat ik weeen had. Ik had zulke erge krampen, en het voelde echt een beetje als weeen (voor zover ik me daar iets van voor kan stellen) oh wat was ik weer bang en angstig, ik zat hyperventilerend in de auto. Gelukkig zagen ze dat ik geen ontsluiting had, en een dichte baarmoedermond. Van twee uur s' nachts in het ziekenhuis, vier uur pas thuis. Daarna de zenuwen voor de 20 weken echo. Ondanks dat ik een goede 20 weken echo heb gehad,blijft de angst voor een vroeggeboorte. Terwijl er geen enkele aanleiding voor is genieten doe ik wel een beetje, dat moet van mezelf.we hebben ook nog een gebakje gegeten om het te vieren. Ik heb mn moeder nog gebeld maar die was 'vergeten' dat ik vandaag de 20 weken echo had. Ook geen steun aan dus. Ieder pijntje en sensatie maakt me angstig en onzeker. Hoort het erbij of is het echt iets. Ik hoop dat de weken snel voorbij mogen vliegen. Vanavond lekker op tijd naar bed want ben behoorlijk moe van het nachtelijke avontuurtje.
Jeetje meid, je angst gaat echt heel erg ver! Ik vind het stukje van mamaatjevan 5 heel mooi geschreven, misschien kun je daar iets mee? Het komt op mij nu echt ziekelijk over, alsof het echt een heel ernstige angststoornis is Wat zeggen de artsen als je elke keer weer terug komt in paniek? Let op hoor, want je speelt jezelf zo heel erg in de kijker. En dat bedoel ik niet gemeen, ik wil je waarschuwen dat je op deze manier jezelf juist heel ongeloofwaardig maakt naar artsen toe. Je kunt niet elke keer naar het zkh gaan omdat je iets voelt, daar hebben ze geen tijd voor, het kost handenvol geld en je schiet er niks mee op want je blijft hysterisch. Wat zeggen ze bij de pop-poli? Gaan ze medicijnen geven of therapie oid? Probeer het voor je kindje en voor de mensen om je heen. Dit verpest een periode die niet perse prachtig hoeft te zijn, maar wel iets dat geluk en hoop geeft. Ik zat ook echt niet op die roze wolk hoor, maar ik kon wel realistisch blijven en stelde me precies zo op zoals mamaatjevan 5 schreef. Dat helpt echt! En ik bedoel dit echt met oprechte bezorgdheid, want het klinkt alsof je volledig aan het doordraaien bent en de angst je leven regeert. Zonde!
Ik heb dit m'n eerste zwangerschap enorm gehad. M'n man was aan een acute hartstilstand overleden en mn dochter bewoog zelden in de buik. Uiteindelijk ook met 37 weken ingeleid omdat ik er psychisch doorheen zat. Had zelf een angelsound en kon zo het hartje horen. Ook kon ik dag en nacht terecht op de afdeling kraamsuites en verloskunde om een echo te maken. Heb je enig idee waar je angst vandaan komt?
Jeetje meid heftig. Ik herken het 1 en ander in me verhaal.ik ben ook steeds voor van alles bang ook omdat ik veel lees op internet.eerst bang voor miskraam ,misabortion,doden baby,vroeggeboorte.maak me zelf gek. Dat met de echo's doe ik niet.maar luister bijna iedere dag met de angelsound,al is het maar 30 sec,dat ik het hartje hoor en ben ik even gerust. Voel de kleine nu ook sinds 1,5 week.niet de hele dag door.de ene dag is ze ook drukker als de andere keer en maak ik me weer druk. Slik ook medicijne waar van je ze eigenlijk of liever niet mag slikken,het kan op het einde van de zwangerschap de placenta doorbloeding verminderen.daardoor zit ik in de stres,omdat dokters niet echt bekend zijn heb ik over 2 weken een afspraak bij de gynocoloog.vind het zwanger zijn vaker niet leuk als wel,en denk ik had ik je maar vast.veilig bij ons. Waar de angst vandaan komt geen idee.
Het punt is, is dat de geboorte van je kindje misschien niet de opluchting geeft die je zoekt. Toen mijn zoon geboren werd, werd mijn angst nog veel groter om hem te verliezen. Ik ging constant kijken of hij nog ademde, droomde dat ik hem kwijt was, was heel erg in paniek en angstig steeds om hem ook te verliezen. Na therapie is dat weg en heb ik een gezonde bezorgdheid en belast ik mijn kinderen niet met mijn angsten.