Jeejtje meid wat rot dat jij dit allemaal sinds kinds af aan mee moest maken! Dit verdient geen enkel kind! Mijn man heeft soorgelijke jeugd gehad en ik weet wat voor impact het op je heeft mijn hart breekt hier echt van... Heb je verhaal met tranen in mn ogen gelezen, vooral omdat ik het grotendeels herken (sinds ik met ml ben). Wij hebben sinds ik zwanger werd, de contact verbroken, want zo iemand wilken we niet in de buurt van onze dochter. Uiteraard heeft ml die beslissing genomen & ik steun hem hierbij.. Nu heeft hij meer rust zonder dat hij zich continu onterecht ergens schuldig over hoeft te voelen. Uiteraard worden wij ook overal zwart gemaakt (met name ik & mijn familie), maar mensen weten maar al te goed hoe diegene is, dus kan het ons niks schelen! Nou zeg ik niet dat je contact moet verbreken, maar neem wat afstand om je rust te bewaren! Hier kan je echt niks aan doen helaas.... Ik wil je een hele dikke knuffel geven & wens je het allerbeste en mooiste toe in het leven!
Om eerlijk te zijn denk ik ook dat ze dat bij haar man heeft gedaan, die schijnt ook een totaal ander persoon te zijn geworden sinds ie met haar is. Heb ik gehoord van vrienden van ze (die overigens ook vinden dat mijn moeder "bijzonder" is door haar felle reacties e.d.). Leven met een partner met narcisme lijkt me dan persoonlijk nog erger, omdat je er dan de hele dag mee te maken hebt. Ben blij dat je daar dan vanaf bent (voor zover dat lukt als je samen een kind hebt) Ik heb meteen een verzoek gedaan om lid te worden. Zoveel kun je er ook niet over praten met mensen. Hier in de omgeving sowieso niet, want iedereen kijkt tegen haar poppenkast gezicht aan (zelfs mijn schoonzus) Nu ik er meer over nadenk enzo en dit allemaal zo aan het lezen ben, word ik nog boos ook haha. En komen echt zoveel dingen naar boven.
Herkenbaar inderdaad, in het verleden voelde ik me schuldig als er woorden waren ergens over. Ondanks dat ik beter wist omdat ik gewoon niks bijzonders gezegd heb. Maar: duldt geen tegenspraak en weerwoord, want: grote bek en geen respect. Verbreken kan ik niet zo goed, niet zo zeer om mezelf, maar ze woont 400 meter verderop en we hebben net een zoon. Vind ik nogal lastig. Contact drastisch verminderen is sowieso eentje die op mijn lijst staat. Ze wilde ook niet oppassen, want ze wilde geen vaste dag, want ze heeft het zo druk met haar bedrijfje (doordeweeks afgezien van wat bestellingen of afspraken voor feestjes valt dat best mee) maar een vertegenwoordiger die onverwachts langskomt is belangrijker dan haar kleinzoon. Prima, maar ik ben dus in overweging om vanwege die reden mijn zoon 3 dagen naar een gastouder te brengen, omdat ik dat liever heb momenteel (maar dan begint mn moedergevoel te spreken want dat vind ik echt teveel eigenlijk...) minder werken kan ik helaas niet en mijn partner heeft ook een eigen bedrijf waardoor het lastig gaat. Gelukkig werk ik maar 4 dagen, maar toch. Zal het er straks eens over hebben met man... Fijn dat de rust voor jullie is wedergekeerd
Narcisten willen waarschijnlijk ook niks aannemen? want als ik wat vertel over hoe het moet met onze zoon (flesje ofzo) dan is het: Ja dat hoef je niet te vertellen hoor, dat weet ik wel! Want ik heb er ook 2 groot gebracht. Ja jammer dan, dan luister je niet, maar ik vertel het wel.
Ja, en weet wat het is, niemand weet dat nog na een lange tijd. Na een paar jaar weet je al niet meer precies hoe het ook alweer zat met ml, schepjes, ritme, slaapjes etc. En daarbij is elk kind nog anders. Ik zie hierboven dat je ook hebt overwogen om haar te laten oppassen. Of begrijp ik dat verkeerd?
Nee narcisten zijn alwetend. Zij weten het altijd beter. Narcisten hebben een heeeeeel groot ego. Die besloten groep is echt heel behulpzaam. Ik heb er zoveel aan gehad en die meiden/vrouwen geven echt hele goede tips. Er zitten trouwens heeeeel veel vrouwen die kind van een narcist zijn
Ja dus dat, dat zei ik ook, maar dan weet ze het weer beter. Dus dan hou ik maar wijselijk mijn mond om de lieve vrede te bewaren. Zij weet alles, maar ondertussen is ze gewoon niet de allerslimste (maar goed) Nou ja, ze gaf zelf al aan dat het niet kon, want ze heeft het heel druk natuurlijk. Met zichzelf. Ze past vanavond bijvoorbeeld wel op, maar dan slaapt ie toch. Mijn partner zegt ook wel dat ze wel lief is met onze zoon, en dat zie ik zelf ook wel. Laatst gaf ze aan dat ze dan toch misschien wel kon oppassen af en toe (blabla). Maar ik zit er aan te denken om m toch 3 dagen naar de gastouder te brengen (soms 2, beetje afhankelijk van mijn partner en mijn eigen uren die ik gelukkig wel makkelijk kan indelen, maar weet nog niet hoe mijn collega's daar over denken ) zodat ze helemaal niet meer op hoeft te passen (geen hele dagen althans) Ik ben namelijk zo bang dat ze straks ook zo gaat doen naar zoonlief, als die wat ouder wordt... misschien ook wel niet hoor. Maar ik heb momenteel een heel vervelend gevoel over haar en dan breng ik m nog liever naar een "vreemde" gastouder als het niet anders kan.
Ik heb op lid worden geklikt, het wachten is op de toelating Tja zo gedraagt ze zich ook... en als ik het beter weet (wat helaas vaak zo is) dan krijg je weer een typische reactie. Misschien moet ik alles, voor mezelf, eens in verhaalvorm gaan schrijven. Kan ik haar dat eens onder de neus drukken ooit.
Ze rookt overigens ook, laatst gaf ze aan dat ze niet meer rookt in huis ivm onze zoon. Dus toen zei ik alleen maar: Nou gelukkig maar, want anders wil ik m hier niet hebben. Zegt ze: oh hoor je dat *naam van haar man*, we moeten weer flink gaan roken, want dan komt ze niet met hem. Euh say what? %)
Wil je wel dat ze op past dan? Dan komt ze nog dichterbij.. Mijn moeder heeft het ook veel te druk met niks doen om op te passen, maar ik wil het ook niet. Voor af en toe een avond prima maar verder niet. Dan weet ze meer van ons en gaat alles in negatieve zin door naar familie. Ze waren paar weken op vakantie, uiteraard niks gehoord maar heerlijk rustig. Sinds gisteravond terug, eerst foon maar zat in bad dus niet opgenomen. Toen een mail dat ze terug waren en ze een hartklopping had gehad. Niet even vragen hoe het hier is.. Het zal nooit veranderen. Word je ook zo boos als je aan alles denkt wat ze geflikt heeft?
Meid, echt niet laten oppassen hoor. Als het eenmaal zo is geregeld is het heel moeilijk om terug te draaien. En je bent er dan niet bij he, dus je weet niet precies hoe ze dat oppassen dan vorm geeft. Nu is het nog een baby en dat is echt totaal anders dan een ouder kindje. Dat vraagt ook heel andere dingen van iemand.
Ik kon er niet mee omgaan dus heb ervoor gekozen het contact te verbreken toen mijn dochter 4 maanden oud was. Zij zal ze zich dus ook niet kunnen herinneren.