Annacf, een leven beëindigen? Kom op zeg er klopt waarschijnlijk nog geen eens een hartje nu. Sorry hoor maar nu sla je door. Wat voor moeder zal ze zijn als ze depressief op de bank zit zeg je, nou wat voor moeder zal ze zijn als ze niet meer rond kan komen en hutje mutje met twee kinderen in een hokkie zit? Er is maar één (emotionele) reden om geen abortus te plegen en wel honderd andere redenen, in dit geval, om het toch maar wel te doen.
zoals ik al zei de manier waarop je hier mee omgaat heeft te maken met hoe je als mens is het leven staat en naar het leven kijkt. Zo kan een emotionele reden zwaarder wegen dan 100 rationele redenen bij elkaar. Daarom kan ook alleen de TS afwegen wat in haar situatie de beste keus is. De zwangerschap afbreken of de zwangerschap uitdragen. En ik ben van mening dat er hier niemand op dit forum haar in een bepaalde richting hoeft te duwen. saar 24 had 5 berichten achter elkaar nodig om duidelijk te maken dat ze vind dat de TS de zwangerschap af moet breken. Ook jij hebt er geen probleem mee de ts af te schilderen als een leugenachtige manipulatieve vrouw die vast express is zwanger geworden. Maar he zoals de waard is vertrouwt hij zn gasten. En dat voor jou een vruchtje van 5 of 6 weken geen waarde heeft wil niet zeggen dat dat voor de TS ook zo is. Als dat niet het geval was dan had ze de zwangerschap al lang afgebroken.
Wow, jij blijft echt heel netjes AnnaCF: zelfs na een aantal van die kortzichtige en snel 'geroepen' reacties hier. Want inderdaad, niet iedereen kijkt er hetzelfde tegenaan. En misschien zijn er wel oplossingen te bedenken waardoor het moeilijk en zwaar, maar wel realiseerbaar is met 2 kindjes. Daar kunnen en moeten wij helemaal niet over oordelen. En dan roepen dat er maar 1 emotionele reden is om het niet te doen, terwijl er legio redenen zijn om wel een abortus te laten plegen: wtf! Hoe is het ondertussen met je TS? Heb je de dingen voor jezelf al op een rijtje weten te zetten?
Natuurlijk zal het zwaar worden met een 2jarige en een pasgeboren, zeker als je er min of meer alleen voor staat. Maar dat maakt het nog niet onmogelijk! Als jij het echt wilt, dan komt het altijd goed. Links of rechtsom, door de storm, door de regen. Ooit komt het goed. Waarschijnlijk kijk je er over een paar jaar lachend op terug en denk je, hoe ik het heb gedaan héb ik het gewoon gedaan en het is allemaal op zijn pootjes terecht gekomen! Kijk waar we nu zijn. En misschien ook niet, maar dat is een zorg voor dan. Je hebt je gevoel gevolgd en dat is altijs het belangrijkste, al is verstand natuurlijk ook belangrijk. Dit gaat om een leven en als je gevoel zo sterk zegt dat het bij jou hoort, kan verstand daar gewoonweg niet tegenop. Heel misschien draait zelfs je ex nog bij, maar aan je verhaal te lezen is die kans minimaal, daar zou ik niet teveel op hopen uiteraard. Maar ik bedoel, positief zijn in een negatieve situatie is geen zwakte, dat is leiderschap. Kom op meissie! Je kan het zeker weten!! Daarvoor ben je een vrouw en zo te horen ben je sterk. Als jij het niet kunt om weg te halen, doe het dan niet. Waar een wil is is een weg en je wilt niet je hele leven met een schuld rondlopen, wat als wat als.. Dat je er nu zo weloverwogen over nadenkt zegt ook genoeg! Sterkte en succes
Bedankt voor de wijze woorden van de meeste van jullie. Helaas ben ik er nog niet uit. Volgende week is wel de laatste week om het af te breken, dan ben ik 8 weken en daarna kan ik het helemaal niet meer omdat ik het dan te menselijk vind. Misschien niet voor iedereen logisch maar ja, jammer dan. Tot nu een hoop uitgezocht. De voornaamste conclusie is dat, als ik het af laat breken, ik ook geen garantie op werk heb en die kleine alsnog van de opvang af moet. De makelaar is geweest. Wil na lang denken sowieso verhuizen omdat het tegenwoordig bijna overal jaar contracten zijn en ik niet ieder jaar hetzelfde wil zitten, dan liever huren. Mocht ik het verkopen dan krijg ik urgentie voor een huurwoning omdat ik, door het lagere inkomen, genoodzaakt ben om te verhuizen. Als ik het niet verkoop dan is er een mogelijkheid dat de hypotheek verstrekker een overbruggingsregeling toepast. Dan zijn de kosten lager tot na mijn verlof. Heel verhaal maar al met al dus nog een spannend weekje. Oh ja, een aantal roepen "denk aan je zoontje" maar hoe wordt dat precies bedoeld? Misschien ben ik inderdaad niet zo snugger 😉 maar het is toch juist leuk, een broertje of zusje? Ja, natuurlijk zal hij minder aandacht krijgen maar daarentegen krijgt hij een speelmaatje voor het leven.
Volgensmij heb je een hoop tegen elkaar afgewogen. Hoe is pa in spe er onder nu? Ja natuurlijk is een broertje of zusje leuk voor je zoontje. Het zal best pittig zijn in het begin. Heb je trouwens bij de psz al gevraagd of er geen oplossing js voor de financiën? Kan best dat daar een potje voor is. Heel veel sterkte de komende week. Heb je eigenlijk al een echo gehad?
De vader zwijgt erover. Hij vraagt hoe het met zijn zoon is maar niet met mij, ik laat het maar. Hoe je het ook bekijkt, voor hem is het ook een spannende tijd. Wat is psz? Verder nog geen echo, als ik dat doe dan staat mijn keuze direct vast
Psz is wel gesubsidieerd geloof dat je zelf 20 euro pm moet betalen met een laag inkomen. Als het goed is mag hij daar binnenkort ook naartoe. Misschien een idee om eens te bekijken.
Tja, Saarr reageert wat hard, maar ik ben het net als Hilly (wat genuanceerder, wel eens met het feit dat het onvoorstelbaar is...
Helemaal prima dat mensen bepaalde dingen niet kunnen indenken maar ik blijf mezelf niet herhalen of verdedigen. Nogmaals, ik ben heel blij met de wijze en lieve woorden die hier geplaatst zijn maar de vooroordelen en aannames pfffffff heel vermoeiend.
Tja, op een forum krijg je nu eenmaal verschillende meningen.. We kunnen niet iedereen naar de mond praten.
Ik bedoelde met denk aan je zoontje dat je beter 1 kind een goed leven kan geven dan 2 een minder goed leven. Jij mag bepalen wat goed is: alleen een dak boven je hoofd en drie maaltijden, of ook sporten en af en toe een uitje met mama.
Maar je kunt niet in de toekomst kijken, misschien vind je wel een baan, misschien komt er een andere oplossing. Het is echt zo persoonlijk of je zou kunnen leven met het afbreken van een zwangerschap. Zelf zou ik dat bijv absoluut niet kunnen en zou ik liever 2 kinderen een iets minder leven geven. Waar er 1 kan eten, kunnen er ook 2 eten, uitjes kunnen heel erg leuk zijn ook zonder geld, een broertje of zusje kan ook heel waardevol zijn etc. En wie weet binnenkort wel een baan, andere huisvesting en komt alles weer op de rit. Maar er zijn zoveel 'wat als-en' en inderdaad als je volop in de schulden terecht zou komen, zonder baan, alleen, met twee jongen kinderen: geen fijne en goede situatie met 2 kindjes natuurlijk. Dan ben je misschien inderdaad beter 'af' met een eventueel schuldgevoel en verdriet, maar wel een misschien grotere kans op het vinden van een baan (ook wel weer compleet afhankelijk van de sector en omgeving etc.). Ik wil je veel wijsheid toewensen met dit moeilijke besluit Muts008!
Daar gaat het helemaal niet om. Waar het om gaat is dat het vermoeiend is om in herhaling te vallen en sommige opmerkingen totaal nutteloos zijn. En wie is "we"?
Dank je. Inderdaad nog veel om over na te denken komende dagen. Vooral over het feit dat afbreken geen garantie is voor werk en een makkelijke toekomst.
Nee, dat ook inderdaad.. Heel moeilijk! Weet je familie van je zwangerschap af, of doe je dit nu verder echt 'alleen'? Ik hoop dat je steun hebt in je directe omgeving, al is het alleen iemand om je even een knuffel te kunnen geven, omdat diegene ziet dat t niet lekker met je gaat.
Luister niet naar die nare reacties. Achter een scherm voelen vele moraalridders zich altijd wat sterker. Niemand kan je zeggen wat je moet doen. Zelf weet ik niet of ik het aan zou kunnen om nog een 2de alleen op te voeden. Zie je jezelf als single mom van 2? Dan kan je erover nadenken. Alleen moet je wel werk zien te vinden, anders is het echt geen optie. Geen thuiswerk dat je kan doen tijdens de zwangerschap? Of via via werk vinden al is het maar tijdelijk? Sterkte.
Ik heb niet alle reacties gelezen dus ik geef je hierbij mijn mening. Geloof nooit in gouden bergen die je van een man krijgt, zorg ervoor dat je altijd in staat bent om voor jezelf en je kroost te zorgen. Dat gezegd hebbende: volgens mij is het prima mogelijk om met een uitkering (ook als alleenstaande ouder) voor 2 kinderen te zorgen. Het verhuizen naar een huurwoning zal er dan wel bij horen inderdaad en wellicht kun je op financiele gronden wel urgentie krijgen omdat je je huidige woning niet meer kunt betalen? Ik zou dat eerst eens goed uitzoeken: hoeveel uitkering ga je krijgen, is er een mogelijkheid om met urgentie een goedkopere woning te krijgen en als je dat op een rijtje hebt gezet kan ik je alleen maar adviseren om diep in je hart te kijken en heel goed te luisteren naar je gevoel. Veel sterkte.