Pfff zulke dingen zei m'n moeder ook tegen mijn oom (haar 10 jaar jongere broertje dus) over mijn neef. En dat ze maar alvast een afspraak moesten maken bij een jeugdpsychiater... Is overigens alles goed gekomen hoor, juist zijn zusje (die als kleuter helemaal niet zo moeilijk was) werd verschrikkelijk als puber. Nu besef ik inderdaad pas hoe storend zulke uitspraken waren. Van de andere kant had ze nog een broer die zijn dochtertje ernstig verwaarloosde (hij + z'n vriendin drugs- en alcoholverslaafd, was vaak geen geld en dan hadden ze of honger, of gingen ze stelen waardoor hij vaak weer eens vastzat, en dit is overigens nog maar een klein deel van wat er allemaal speelde hoor) waarover ze vaak zei 'nu ga ik wel de kinderbescherming inschakelen' wat ze vervolgens gewoon dus nooit deed.
Ik heb zelf weinig last van commentaar van kinderlozen. Oh ja, alleen mijn schoonzusje. Die zei laatst dat ze zich niet kon voorstellen hoe wij in zo'n puinhoop kunnen leven. Bij haar in huis is alles helemaal piekfijn ingericht, met antiek, veel frutsels en glanzende meubels. Ze vertelde toen dat ze niet eens zeker wist of ze ooit wel kinderen wilde, want ze kon echt niet leven zoals wij dat doen in een huis met speelgoed en tekeningen aan de muur. En dan is het bij ons nog niet eens zo'n vreselijke puinhoop, maar ja, er wordt wel geleefd door 3 kinderen inderdaad. Ik vond het vooral een beetje zielig voor haar. Hopelijk komt ze er overheen en durft ze toch ooit aan kinderen te beginnen.
Ja, ik kreeg van mijn oudste (kinderloze) zus ook eens zo'n opmerkingen, nota bene toen ik zelf de griep te pakken had en zij rustig ook nog 2 uur kwam koffiedrinken en bleef eten, zonder zelf een poot uit te steken. En dat terwijl het bij haar vroeger altijd een puinhoop was!
Mijn broer is wijs genoeg er geen opmerkingen over te maken, maar hij vindt het echt vreselijk die viezigheid die kinderen maken. Hij wilde altijd op een plek zitten zodat hij niet hoeft te zien hoe er met eten wordt gekliederd. Inmiddels heeft hij zelf een dochter van (ruim) 1 en hij vindt het nog steeds vreselijk. Maar ja, bij je eigen kind zul je toch aan de bak moeten
Haha, mijn zwager denkt dat ook. Helaas heeft hij wel 2 kinderen en het gevolg is 2 nerveuze, onzekere kinderen
Er zijn ouders die daar helaas nooit overheen komen. Mijn vader heeft dat bijvoorbeeld heel erg. Ze hebben mij elke maaltijd dat een beetje geknoeid kan worden gevoerd, met de lepel in 1 hand en een servet in de ander hand om mijn mond af te vegen. Kliederen was totaal uit den boze, ik kreeg zowat een tafellaken onder mijn kin om maar schoon te blijven. Ik heb er nog steeds 'last' van, kan absoluut niet tegen een kruimeltje op mijn lip of hand, en kan niet eten zonder een doekje of servet. Gelukkig heb ik er met mijn kinderen geen last van.
Haha herkenbaar allemaal. Toen ik nog geen mama was dacht ik over dingen heel anders als nu. Ik werkte toen al in de kinderopvang en werkte toen echt wel meer naar wat ik dacht dat "moest" ipv dan wat een kind "wou". Ooit met brood eten ben ik de strijd aangegaan met een kind want ik vond dat zij haar brood op moest eten en melk op moest drinken.... Als moeder zijnde kijk ik naar wat mijn kind wil: "heb je genoeg gehad? Is je buik vol? dan stoppen we ermee, laat de rest maar staan". Ook het stukje van kind naar kdv brengen terwijl je zelf vrij bent. Onervaren: "dat doe je toch niet? Ik zou nooit mijn kind droppen op het kdv als ik vrij ben!" Mama: "oh heerlijk, kind op kdv, ik thuis: boodschappen doen, huis schoonmaken, met vriendinnen kletsen. Kind weer thuis dan echt mama-kind tijd!" Dus oh wat ben ik mezelf tegengekomen de laatste jaren. Als je geen kinderen hebt weet je ook echt niet hoe het is....
Hier ben ik het mee eens. Ik had geen idee. Ja zat ideeën maar geen ervaring. En je weet niet hoe jij je voelt, hoe je gezinsleven gaat, hoe je kind is, wat je kind doet. Echt waar alle mensen die van tevoren roepen dat het absoluut zo en zo gaat die komen zichzelf nog wel tegen. Maar dan denk ik ook. Ach, ik moest het ook ontdekken. Ik dacht ook, je bent toch gewoon consequent joh! Niet beseffende dat je soms ook gewoon moe bent van werken, huishouden en als dan je kind weer eens een driftbui krijgt je ook maar een mens bent en denkt: hoppa in je wipstoel lekker Peppa Pig kijken (die dan weer verschrikkelijke ouders heeft )
Oh ja, dat wegbrengen op je vrije dag idd. Dat was ook iets dat ik me nooit kon voorstellen, zelfs niet toen ik mijn eerste kind al had. Nu met de derde ben ik daar heel makkelijk in. Hij gaat elke vrijdagochtend extra naar het kdv. Meestal moet ik dan werken, maar soms is het rustig en dan heb ik die tijd niet nodig, dus dan ben ik gewoon thuis. HEERLIJK! Met hoofdletters ja, dat is echt mijn bijkomochtend. En ik ben dan gewoon met het huishouden bezig, maar zo lekker om dat even ongestoord te kunnen doen. Kon ik me vroeger echt niet voorstellen, haha.
Of wat denk je dan van moeders die meteen na de geboorte van hun eerste kind hun haar afknippen, een lekker kort "pittig" kapsel nemen, fleecetruien aanschaffen in de SALE in alle mogelijke kleuren zodat het te "combineren" is met hun cargobroek en bergschoenen. Die moeders kijken je dan aan of je een of andere ontaarde moeder bent omdat je nog lang haar hebt en er redelijk modieus uit ziet. Wat ze niet weten is dat je elke freakin ochtend vroeger opstaat om de klitten uit je haar te krijgen, je k;leren voor de 50e keer te wassen omdat het weer is ondergekotst en allerlei mogelijke fratsen uithaalt om er nog enigzins toonbaar uit te kunnen zien. Stiekem ben je dan jaloers op de bergschoenen, fleecetruien en kortharige medemoeders, maar toegeven? Nooit. Realiteit is gewoon zo anders dan wat mensen zien :') lol. Kinderen zonder vlekken op hun shirt? In het paradijs zeker, grappemakers. Ik dacht vroeger, Iel kijk die baby met die kotsvlekken op zijn truitje... Nu denk ik: Kots jij maar lekker de hele zooi onder hoor man, een of 6 kotsvlekken maakt ook niet meer uit.
Morgen word er bij ons laminaat geplaatst en ik moet nu nog een berg troep opruimen. Dus ik klaag daarover bij mijn zusje... Zegt ze: dan had je het vanmorgen maar moeten doen. O ja, ik zal Tobias' speelgoed alvast allemaal weghalen. En hij kruimelt natuurlijk ook niet meer bij het middageten. En 's middags laat ik hem netjes de hele middag op een stoeltje zitten, dan blijft het lekker opgeruimd de hele dag
Ik klaag wel eens dat ik, als ik alleen thuis ben met mijn 3 kinderen, ik echt niets, en dan ook niets gedaan krijg naast het politieagentje spelen, 'brandjes' blussen en natjes en droogjes verzorgen ... En dat ik handen te kort kom. Er waren een aantal mensen in mijn omgeving (kinderloos of 1 kind hebbende) die zich daar weinig bij voor konden stellen. Kreeg ik tips: "neem je kinderen gewoon mee naar bovenverdieping en laat ze daar spelen terwijl je poetst" (en je denkt dat ik dan langer dan 10 seconden dat poetsdoekje kan vasthouden?) "dan zet je ze toch even rustig aan tafel om te kleuren of knutselen?" (zonder mij supervisie?? gaat 'm niet worden) "je moet ze gewoon leren dat ze even iets voor zichzelf moeten doen" (als het jou gelukt is, tell me your secret!!) Ze komen er vaak op terug als ze een middagje met eigen ogen hebben gezien of ervaren... Ben dus nu ook 1 van die moeders die haar kind een ochtendje naar KDV brengt, om simpelweg even rustig iets gedaan te krijgen!
Hahaha dit! Waarom ik m'n dochter niet gewoon meeneem om lekker te gaan lunchen met vriendinnen? Uuuuh omdat ik geen normaal gesprek kan voeren aangezien ik de enige aan tafel ben die op haar let en Oja ook nog haar moet verschonen in een restaurant waar ze zelfs geen vershcoonplank hebben en dus op een matje op de grond in de gang moet zitten. Nou nee, ik pas 👍🏻
Hahahah Of kleertjes waar je de vlekken met geen mogelijkheid meer uitkrijgt na 4x wassen vanish schout bleek etc, maar die ze nog maar 1x aangehad hebben. Nou pech onderweg, die krijgt ze gewoon aan hoor!
Zo had ik laatst een lunchdate staan met 2 lieve vriendinnetjes, 1 kinderloos, 1 stiefmama van oudere kids. Oppas kon niet, vriend in buitenland voor zijn werk. Maar, de afspraak ging door gelukkig. Ik opperde diverse locaties waar de kids lekker kinden spelen, maar dat was "te veel lawaai". De opties waren 3 trendy luch gelegenheden. Zonder kinderfaciliteiten. Yeah right... En dan 3 uur lang die kinderen netjes in hun stoel? En dan ook nog een goed gesprek voeren? In mijn dromen... Uiteindelijk dus maar thuis afgesproken
Dit dus Vroeger dacht ik zelf altijd dat de plek van een moeder bij haar kinderen was. Als je thuis was, dan waren je kinderen ook thuis. Punt. Oh ik snapte wel dat het heus ook wel eens pittig zou zijn maar ja, zo werkte dat naar mijn idee nou eenmaal! Nu denk ik daar anders over Onze kinderen vinden de opvang en de BSO geweldig en zijn blij dat ze er heen mogen! Ik doe ze veel meer plezier om op een kdv-dag vrij te nemen en de boodschappen te doen dan ze op een 'vrije-dag' overal mee naartoe te sjouwen! Het is hun tweede thuis en daar kunnen ze hun ei kwijt! Maar tjonge jonge hee, dat idee wat ik vroeger had (maar wel voor mezelf hield) dat wordt soms duidelijk tegen mij geventileerd hoor!