TS: ik zeg nergens in mijn reacties dat je een slechte moeder bent hoor! Ik krijg het idee dat je wat onzeker bent geworden omdat jouw dochter maar niet zelf inslaapt terwijl je een ander kind dat wel ziet doen. Wat ik me herinner van jouw posts op ZP is dat je juist veel rekening houdt met je dochter en haar veiligheid wilt bieden. Niet naar anderen kijken en gewoon bieden wat jouw dochter nodig heeft. Ik denk, zo te lezen, dat je juist precies doet wat haar goed doet. Niet twijfelen en niet te veel denken aan wat hoort bij de leeftijd. Misschien is ze een meisje als mijn dochter, dat met een hoofdje vol gaat liggen en juist met mama ernaast genoeg ontspant om lekker in slaap te vallen. Ik herken het van mijzelf, ik ga wel eens liggen met veel gepieker en heb dan veel aan mijn man die even rustig kletst en masseert. Dan val ik zonder zorgen in slaap. Ik behandel mijn dochter als een persoon met een specifiek karakter en behoeftes, net als ikzelf. Ik weiger negatief te kijken als ze me nodig heeft bij in slaap vallen. Ik hoop dat je je een weg vindt waar iedereen zich lekker bij voelt.
Ik vind dat je het goed opgelost hebt! Ieder kindje is anders en ieder kindje heeft een andere aanpak nodig die het best bij hem of haar past En als ze ruim 2 zijn zitten ze wel in een fase om te kijken hoe ver ze kunnen gaan. De een gaat er om de zoveel minuten naar toe en de ander laat het even gaan. Prima toch?
Nacht 3: wederom binnen 10 minuten in slaap. We blijven dit dus toch maar volhouden zo. Even ter nuancering. Ik zou haar ook nooit meer zo lang laten huilen. Hoewel ik denk dat het iets minder is geweest dan anderhalf uur, heb ik haar niet cold Turkey van de een op de andere nacht aan deze methode onderworpen. Ik had al van alles geprobeerd. Ook de 5 minuten methode en die werkte behoorlijk averechts bij mijn dochter. Ze werd elke keer als ik binnenkwam en weer wegging heel erg boos (hysterisch vind ik zo onaardig klinken) en kwam helemaal niet meer in slaap. Vandaar dat ik uit nood (en enigszins op aanraden van mijn vriendin) dit had geprobeerd nog voor dat we het advies van het CB hebben gekregen. Ik heb eerder advies van ze gehad en dat was (in de babyleeftijd) ook laten huilen terwijl ze reflux en kma had. Daar was ik absoluut tegen in de babyleeftijd! Heb ik ook nooit toegepast. Kortom, ik neem het advies van het CB vaak met een korreltje zout. Nogmaals erg veel dank voor jullie reacties en tips! Ik voel me absoluut niet aangevallen eigenlijk. In tegendeel ik heb er erg veel aan. Ik snap het ook heel goed door de aard van dit topic. Juist de verschillende meningen vind ik interessant om te horen. Wel vind ik dat er wat voorbarige conclusies getrokken zijn. Bijv. dat ik mijn dochter vergelijk met andere kinderen. Ik zeg heel duidelijk 'mijn dochter kon dit ook', het zelf in slaap komen. M.a.w. ik weet dat ze er toe in staat is. Ook was het op vakantie niet handig want ze sliepen in 1 kamer. Ik moest er dus een poos bij zitten, wat weer van mijn avond afging. En dat doet het al een tijdje en precies dat is de reden waarom ik wil dat ze zelf in slaap komt en niet omdat ik haar vergelijk met leeftijdsgenootjes. Ik heb zelf ook nog een stukje avond nodig. Ze slaapt namelijk ook niet voor 21.00 vaak. Ik ben eigenlijk meer de moeder die veel over heeft voor haar kind en er lang bij gaat zitten maar ik weet dat het bij haar altijd fases zijn geweest dus ik vind het nu frapant lang duren. Ik moet zeggen dat ik zelf als kind ook heel erg was en ik weet dat ik mijn ouders tot wanhoop kon drijven daarin. Daarom weet ik een beetje hoe ver het kan gaan en dat het vaak ook erger kan worden naarmate ze ouder worden. Dat is wat het CB wel zei, dat ze het beter vroeger kunnen leren omdat het alleen maar moeilijker wordt naarmate ze ouder worden. Eigenlijk ben ik dus wat zoekende en probeer ik het advies van anderen ter harte te nemen maar wel afgepast op mijn eigen moedergevoel en mijn kind. Moeilijk uit te leggen.
Meis ik vind juist dat je het goed doet! Ik heb mijn zoontje omdat ik t echt niet meer wist en hij hele nachten avonden en alles wakker was en bleef ook wel eens 1,5 uur al was t niet langer laten huilen, brak m'n hart natuurlijk maar als ik tussendoor langs ging kon ik van voor af aan beginnen en na weken lang was ik ook gewoon op! Ik had ook alles al geprobeerd echt je kon t zo gek niet bedenken! Maar super toch dat ze nu al steeds binnen 10 minuten gaat slapen, soms hebben ze dat gewoon even nodig dat je even streng doet en doorzet, je zult vast zien dat het steeds beter zult gaan! Succes!
Of je een slechte moeder bent, kan ik niet beoordelen, omdat ik je niet ken. Anderhalf uur laten huilen vind ik lang. Onze dochter is ook drie. We hebben een bedritueel en eigenlijk vind ik dat prima. We zijn met z'n drieën (als gezin) daar bij betrokken. Het ontspant mijn dochter en ze slaapt goed in. Voorlezen is een mooi moment om de dag af te sluiten. Ik zou haar niet bij jou in slaap laten vallen. Je poot stijf houden daarin. Waarschijnlijk heeft het zo lang geduurd, omdat ze jou in de kamer er naast hoorde rommelen. Mama is dichtbij, maar komt niet bij mij. Wees dan duidelijk en zeg dat het tijd is om te slapen en dat jij naar beneden gaat. Laten huilen zou niet mijn manier zijn om je kind iets te leren.
Dat vetgedrukte is heel herkenbaar hier; als ik dus niet haar haar rust aanbied (fysiek), dan wordt oudste hier midden in de nacht wakker en komt dan alsnog bij ons liggen... Dan liever even de rust aanbieden voor het naar bed gaan. Heeft ze hier ook alle reden toe; naar school, BSO, verhuizing en baby in het verschiet... Jongste is een totaal ander kind, daar moeten we juist weglopen om haar in te laten slapen, anders komt ze niet tot rust als je erbij blijft. Wat op die leeftijd ook erg hielp was even de dag doornemen; wat vond je leuk/ wat vond je niet leuk? Meestal was er nog wel iets waarover ze het even met me wilde hebben... ( kindje heeft ander kindje geslagen/ gebeten, kindje moest huilen, pappa/ mamma/ juffie was boos, kindje in de hoek etc. ) Vaak waren het dingen die ze gezien had, maar niet goed (genoeg) begreep.
Nacht 4: ging helaas wat moeizamer. Ik ben wel naar haar toe gegaan na ongeveer 7 minuten. Toen ging ze nog harder gillen. Daarna duurde het 10 minuten en werd het huilen minder en gaf ze het op (zo voelt het eigenlijk). Al met al duurde het nog geen 20 minuten maar het voelde als uren. Ze begint nu tegen slapen te protesteren dus ik weet niet of dit een lange termijn oplossing gaat zijn. Het voelt ook gewoon niet goed. Ik wacht het advies van het CB toch maar even af. Ik ga nu wel de 5 (a 10) minuten methode toepassen en daar consequent in zijn. In ieder geval haar niet meer als een baby vasthouden. Dan heeft ze toch haar veiligheid (mocht dat spelen, dat is het volgens mij niet eens maar sluit ik niet uit natuurlijk, ze vindt het gewoon veel te gezellig met papa en mama spelen en vraagt telkens om meer boekjes en zelfs speelgoed). Het gaat me er niet eens om dat het me m'n avond kost maar vasthouden als een baby daar stop ik mee.
In moeizamere periodes met mijn dochter ga ik naast het bed zitten. Ik leg dat vooraf ook duidelijk uit zodat ze weet wat er komt en dat ik me aan die afspraak hou. Ik doe dan gewoon het normale ritueel met twee boekjes, even terug -en vooruitkijken op de dag en dan ga ik er naast zitten. Ik zeg dan niks meer en herhaal (mocht het nodig zijn) de afspraak dat ze gaat slapen. Ze weet wel dat ik wegga wanneer ze slaapt. Belangrijk is dat je samen tot een aanpak komt. Ik bespreek dat soort dingen overdag en we stemmen samen in met de regels zodat ik haar ook op kan wijzen dat je afspraken nakomt. Het is dus niet iets wat ik haar opleg, ik kan haar verantwoordelijk stellen voor een gemaakte afspraak. Misschien moet je eerst wat avonden herhalen maar het kwartje viel hier snel. Ze vertrouwde erop dat ik bij haar bleef en dat ze veilig in slaap kon vallen. Na een paar nachten sliep ze binenn een paar minuten in. Langzaamaan kun je werken naar zelfstandig in slaap vallen. Iets verder weg zitten of op de bovenverdieping rommelen zodat ze ja hoort. Het valt of staat hier met hoe zij zich voelt. In spannende tijden gaat het slapen lastiger en wanneer ze goed in haar vel zit, slaapt ze zelf in. Mijn dochter moet weten wat er gaat gebeuren anders zet ze de boel op stelten. Ze heeft zekerheid nodig en laten huilen zou hier never nooit niet resultaat geven. Lamp aan of deur open helpt ook nog wel eens. Hier is ze namelijk vaak bang voor weet ik wat allemaal.
Nacht 5: ging beter! Ik kon haar zonder huilen in bed doen. Pas toen ik beneden was begon ze te huilen. Dit duurde 5 minuten en toen viel ze in slaap. Ze was dan ook wel erg moe van het kinderdagverblijf. Heel erg bedankt voor je tips Carino! Dat is ook een klein beetje hoe ik het heb gedaan vanavond. Ik heb haar precies verteld wat we gingen doen en gevraagd of ze daarmee akkoord ging. Dat was niet helemaal het geval maar ze gaf wel toe uiteindelijk. We hebben 3 boekjes gelezen die zij heeft uitgekozen. Ik wil deze week nog even handhaven wat ik nu doe. Op bed leggen en dan zonodig (vanavond was dat dus niet nodig gelukkig ) de 5 minuten methode toepassen. Er lijkt dus weer wat vooruitgang na 5 dagen. Ik zit wel over jouw methode (of deels) te denken maar ik wil het nu nog even niet drastisch omgooien. Dat zou weer verandering van de routine betekenen. Het voelt in ieder geval weer beter dan gisteren, daar ben ik blij om!
De aanhouder wint lijkt wel. Vandaag is ze helemaal zonder morren naar bed gegaan!! Ze was wel erg moe want ze heeft niet geslapen vandaag. Dat doet ze soms nog wel eens. Ook heb ik de dag goed afgebouwd. We waren naar de bieb geweest dus het werden wat meer boekjes dan normaal. Uiteindelijk zei ik nu ga je slapen. Ze zegt dan altijd 'ik wil niet in bed.' Ik hield vol en zei je gaat gewoon als een groot meisje lekker in bed slapen. Ik legde haar neer en gaf haar een kus en zwaaide haar goedenacht, ze zwaaide terug lachte nog even en ging toen lekker slapen. Blije mama!
Niet het hele topic gelezen. Maar precies, kinderen verschillen nou eenmaal. In mijn ogen heb je kinderen die zelfstandig inslapen, kinderen die het nodig hebben dat je erbij blijft en kinderen die dat niet nodig hebben, maar het gezellig vinden en het proberen te rekken. En dat laatste gebeurt niet altijd vanuit een gevoel van onveiligheid. Waarom ze dat doen? Gewoon, omdat pret hebben met je ouders leuker is dan slapen. Huilen is niet altijd vanuit angst en verdriet, het kan ook uit drift zijn. Ik zou persoonlijk mijn kind niet 1,5 uur laten huilen zonder ze te troosten. Waarmee ik absoluut niet wil zeggen dat je een slechte moeder bent, TS. Ik zou persoonlijk regelmatig even gaan troosten, zonder mijn kind uit bed te halen. Ieder kind is anders en iedere moeder is anders. Onze eigen situatie: Onze kinderen slapen allebei makkelijk in. Sterker nog, mijn dochter zegt na het liedje en een knuffel dat we weg moeten Als ze huilend wakker worden, ga ik er altijd meteen naar toe. Maar dat neemt niet weg dat ik geloof dat er pittige kindjes zijn, die het moeten (en kunnen) leren om zelfstandig in slaap te vallen.
Pffff ik heb een beetje moeite met de term (zoals jullie die gebruiken) liefdevol. Niemand hier is een slechte moeder en niemand hier is niet liefdevol naar haar kinderen toe. Het feit dat je er op deze manier over nadenkt bewijst dat al. Je kent je eigen kind het beste, als jij het idee hebt dat je kind je aan het uitproberen is (wat goed zou kunnen op die leeftijd en als ik je verhaal lees) dan zou ik ook niet blijven kroelen. Daar leren ze niet zo veel van. En het feit dat het huilen in een nacht van 1,5 uur naar 5 minuten gaat zegt al een hoop. Dus goed gedaan. Als anderen niet het idee hebben dat je kind je aan het uitproberen is en je wilt hem of haar vasthouden ook prima toch. Maar noem het asjeblieft niet de "liefdevolle" manier, daarmee impliceren dat een andere manier niet liefdevol zou zijn. Hier gebruiken we een combinatie en dat gaat goed (dus is het hier de goede manier). Eerst bedritueel, verhaaltje, knuffel/kusje lieve woordjes en weltrusten en de deur dicht. Als er dan gezeurd of gehuild wordt terug naar binnen en: " nee niet gaan huilen hé. Dat is nergens voor nodig bladiebla." daarna vragen wat is er nou aan de hand en zo steeds strenger. Maar meestal is terugkomen al helemaal niet meer nodig.