Waarschijnlijk eten jouw kids prima en heb je geen ervaring met slecht etende kinderen. Of heb jij die ellenlange fase ook doorgemaakt met je kinderen? Het valt me namelijk op dat ouders van prima etende kinderen er altijd zo vreselijk makkelijk over denken! Bij ons is het toetje in tegenstelling tot bij jou een ONDERDEEL van de maaltijd. Wat we dus niet gaan weglaten, omdat ze het voorgaande niet eten. Maar goed, Aiden is bij ons de slechte eter en die geeft eigenlijk niks om het toetje . TS, mocht je bang zijn voor een vitaminetekort, dan zou je kunnen overwegen om een kindermultivitamine te geven.
Wij maken van eten ook geen strijd, hebben slechte eters in huis, maar als ze van de warme hap niet willen, krijgen ze ook geen toetje. Heel simpel: geen honger meer=verder niks meer eten. Dus nee, die redenering gaat niet altijd op voor ouders van goede eters. Ik maak me er, met nu de 4e peuter in huis, gewoon echt niet druk meer om. Als ze honger hebben, eten ze namelijk echt en als ze dat niet doen, is het zaak om uit te zoeken wat er aan de hand is en iets aan de oorzaak daarvan te doen, zodat je kind wel weer gaat eten. Gezonde kinderen hongeren zichzelf namelijk niet uit, die eten als ze het nodig hebben. Hoe weinig dat ook is vaak. Ik heb ze hier echt zien groeien op lucht en liefde.
Wij eten eigenlijk nooit een toetje. Yoghurt na spaghetti brrrr hij krijgt wel soms een waterijsje, en eigenlijk altijd wel 2 letterkoekjes. Nou oke,... toch een toetje en melk krijgt hij ook altijd een kwartiertje na het eten.
Eens met het meeste, maar niet met als ze honger hebben eten ze wel. Als het avond eten alleen uit broccoli zou bestaan bijvoorbeeld, dan zou mn zoon gerust verhongeren. Hij krijgt het gewoon niet weg, hij gaat er echt van braken van de meeste soorten groenten ( En ja, verwijzing logopedie is binnen hoor want dat is natuurlijk wel extreem ) maar hier zijn ze wel een gevalletje van als ze honger hebben eten ze niet persee wat op tafel staat... Of een gerecht als chilli con carne of curry/nasi. Hij zou verhongeren. Lust bepaald geen kruiden, zit dan echt te huilen als hij dat proeft.
Elk mens heeft dingen die hij ECHT niet lust. Daar mag je natuurlijk gewoon rekening mee houden. Hier houden de twee jongsten niet van pastasaus. Nouja, dan eten ze kale pasta, krijgen daar wat rauwkost bij dan en dan eten ze met smaak. Prima dan. Zolang dat niet dagelijks zo gaat, dat ik overal voor moet gaan alternatieven bedenken/dingen apart moet houden, lijkt me dat prima.
ik denk er toch niet makkelijk over...maar ik zeg gewoon hoe ik erover denk. Eten erin gaan proppen heeft volgens mij geen nut. Vandaar zeg ik: eet hij niet dan eet hij niet. En wat betreft het toetje...daar zit niet echt iets in dat ze "nodig" hebben vandaar dat ik er geen moeite mee zou hebben om het weg te laten. Voor heel veel kinderen is het toetje nl wel een traktatie en die hebben daar net voldoende aan om toch geen lege maag te hebben...dat geeft hen dus een goede reden on de warme maaltijd waar ze geen zin in hebben niet op te eten.
Onze toetjes zijn een gezond onderdeel vd maaltijd. Of hebben ze volgens jou b.v. geen zuivel "nodig"? Voor heel veel kinderen is het vlees bij de maaltijd ook een "traktatie". ga je dat ook maar weglaten dan als ze hun groente niet eten?
Ze hebben de zuivel nodig maar niet per se in de vorm van een toetje. Vanaf 1 jaar hoeven ze maar 300 cc/gram zuivel...daar zit je zo aan. Ik zie dat in heel veel gezinnen het toetje bestaat uit kindertoetjes, vruchtenyoghurt e.d. dat is niet echt gezond. Dat je een bakje kale kwark of yoghurt geeft kan ik mij op zich nog voorstellen. Qua vlees...ja ik vind vlees nodig...zorgt voor bepaalde voedingsstoffen maar niet veel vlees. Ze zouden een paar stukjes krijgen op het bord met de rest van het eten en op is dan op. Van een paar stukjes vlees zit hun buik niet vol itt een bakje yoghurt...dat vult veel meer.
Ik zit dus helemaal niet 'zo' aan 300 cc. Toetje is vaak de manier om dat te halen. Hier inderdaad meestal yoghurt maar ook wel eens chocolade ijs hoor, als wij dat eten. Zoals gezegd is het hier onderdeel vd maaltijd. Dat is in eerste instantie omdat ik tegen straffen of belonen met voedsel ben. Er zijn al genoeg kinderen (en volwassenen) met eetstoornissen, vooral meisjes.
maar dan heb je niet goed gelezen wat ik schreef. Ik zou ook niet het toetje laten zitten uit straf maar uit de simpele gedachte dat een toetje voor NA de maaltijd is. En als je niet eet heb je blijkbaar geen honger en kun je dus ook geen toetje meer eten. Ik straf ook niet met eten.
Nou, soms eet ik ook minder omdat ik weet dat er iets lekkers in de snoepkast ligt. als je iets echt lekker vind eet je het wel op. Vind je het minder lekker eet je minder en zit je ook met je kop in de snoepkast zodra de kleine in bed ligt
Bedankt allemaal voor de reacties! De meningen zijn uiteenlopend lees ik Ik merk ook dat het vooral om het "toetje" gaat (wel of niet geven). Zelf gaf ik het voorheen altijd, zodat hij in ieder geval nog iets "gezonds" binnen kreeg, als hij zijn avondeten niet goed at. Maar nu hij in een fase zit waarin hij alles uit aan het proberen is, wil ik wel consequent en duidelijk zijn. Bij ons is het toetje geen vast onderdeel van de maaltijd. Zelf pakken wij (mijn partner en ik) namelijk bijna nooit een toetje. Dus als hij niet goed eet, geef ik hem geen toetje. Wel pak ik dan soms nog wat fruit in de avond.
Niet? Een nagerecht is onderdeel vd maaltijd. Ook voor een kind hoort iets dat vlak na het hoofdgerecht komt, gevoelsmatig gewoon bij de maaltijd. Jij bepaalt dan als ouder dat je kind dat deel vd maaltijd niet mag hebben, omdat een eerder deel niet helemaal is opgegeten. Je stelt daarmee voorwaarden aan het verkrijgen vh laatste deel vh eten: je moet eerst je bord leegeten. Stel kind wil wel toetje, dan ervaart het jouw weigering wel degelijk als straf. Hoe naief je je als ouder daarin voordoet verandert daar niks aan
Maar wat is daar dan mis mee, als je een gezond toetje geeft? (In het beste geval slaapt ie daarna lekker de hele nacht door en heb je er zelf ook plezier van.) En tja, fruit kan ook een toetje zijn. Of bedoel je dat niet
Nee een nagerecht IS geen onderdeel van de maaltijd...jij vindt dat...ik ken zat mensen die nooit een nagerecht eten. En ik weet niet hoe je bij naïef komt...het is hoe je het brengt bij een kind. Voor mijn kinderen is dit compleet logisch.
Vind een toetje ook niet bij de maaltijd horen. Het is iets extra's. Wij eten zelf nooit een toetje. Kinderen dus wel (als ze goed gegeten hebben ) En dat ze daardoor een eetstoornis zouden ontwikkelen vind ik helemaal bullshit.
Grappig de meningen over het toetje: Wel of geen onderdeel van de maaltijd. Bij ons wordt er standaard pap ((vanille)yoghurt, vla oid.) gegeten na de maaltijd, dus voor ons is het een vast onderdeel. De peuter eet daar ook gewoon van mee of hij nu zijn prak gegeten heeft of niet. Voor hem zou het er uitzien als een straf als wij het wel eten en hij niet. Maar als je (bijna) nooit een toetje eet kan ik me goed voorstellen dat je het toetje als iets extra's ziet en dus een beloning voor goed eten.
Ervan uitgaand dat je niet de hele dag door eet, maar een paar vaste eetmomenten per dag hanteert, gebruik je het woord 'maaltijd' als een verwijzing naar wat je op een bepaald moment vd dag eet. Als je mij niet gelooft, check wikipedia: "De avondmaaltijd is meestal de hoofdmaaltijd van de dag, zo genoemd omdat men vaak een grotere variatie aan voedsel tot zich neemt in gezelschap van familie, vrienden of televisie. Een doorsnee avondmaaltijd bestaat vaak uit een hoofdgerecht en een nagerecht ('toetje'), eventueel een voorgerecht." Als je thuis geen toetje eet, dan speelt de hele discussie per definitie niet, lijkt me ?!?
Ik verzin het niet zelf hoor. Van eclg.nl: Verschillende type eetproblemen Bij kinderen van 0-3 jaar: Aan eetproblemen van Type I liggen pedagogische problemen ten grondslag. De kinderen eten minder dan gemiddeld maar groeien voldoende en functioneren goed. Er zijn geen aanwijzingen voor een onderliggende ziekte. De ouders zijn bang dat ze te weinig eten en denken bovendien dat hieraan een medisch probleem ten grondslag ligt. Als de ouders tijdens het eten te veel druk uitoefenen kan er gemakkelijk een eetaversie ontstaan. Wanneer er toch al gedragsproblemen (in ontwikkeling) waren, is het risico van het ontstaan van een eetprobleem nog groter. Hier laat ik het bij, fijne avond nog!