Een nuchter type als ik kan altijd makkelijk dingen relativeren. Behalve nu. Ik merk dat het me steeds meer grijpt, dagelijks beïnvloed zelfs. Het bepaalt op sommige dagen mijn stemming. Ik ben hooggevoelig en wereldnieuws grijpt me altijd al aan. Ik kijk daarom niet vaak naar het nieuws. En als ik keek kon ik het nog wel weer van me af zetten als de tv uit ging. Maar nu lukt het niet. Is het omdat ik nu moeder ben? Ik maak me erge zorgen over of ik mijn gezin wel deze veilige omgeving kan blijven bieden. Beelden in de media, geschreven teksten en imo logische theorieën over hoe de wereldproblemen langzaam gevaarlijk dichterbij komen bevestigen het alleen maar. Minder lezen en minder nieuws kijken doe ik, maar je komt het óveral tegen. Radio, facebook, mensen praten erover. Je kunt er niet omheen..maar dat het me zo aangrijpt en bang maakt.. Ik weet soms niet meer hoe ik moet genieten van dagelijkse dingen. Dat is niet goed! Herkenning?
Ik niet. Mijn vriend wel. Hij is er 24/7 mee bezig volgens mij. Ik ben er ook veel mee bezig maar niet obsessief. Heb hem nu verboden om er nog maar iets iets te zeggen als onze zoon wakker is. Ook al begrijpt hij er niks van, hij kan wel meekrijgen dat de wereld niet zo onschuldig is als zijn wereldje. Hopelijk helpt dat 'verbod' ook om hem er minder mee bezig te zijn.
ik ben na de aanslagen in metro's londen en spanje heeel bang geweest om met de metro te gaan , toen theo van Goch vermoord werd in 2004 vroeg ik me af waarom ik eigenlijk een kind wilde als de wereld er zo hatelijk ... daarna zijn er nog meer dingen gebeurd waar ik een tijdje angstig was en niet weg wilde thuis of hele dag zenunwen had als mijn zoon op kamp was oid ...
Geweld en oorlog is er al sinds mensheugenis. Kijk maar eens in de geschiedenisboeken hoeveel oorlogen tussen 1900 en 2000 plaatsvonden. Het komt alleen nu keihard je huiskamer binnen via de tv, radio, computer, telefoon, iPad e.d.. Ik maak mij meer zorgen over hoe mensen met het milieu omspringen en hoe de natuur daar op reageert.
Goh Samarinde, ik had dat kunnen schrijven. Precies hoe ik me nu voel. Ik heb dagen dat het goed is en dagen dat het minder is en dit is zo'n dag. Ik vraag me af hoe lang het duurt voordat wij met onze kinderen moeten vluchten. En niet omdat Europa door een kracht van 'buiten' onveilig zal worden, maar omdat Europa zijn eigen principes van medemenselijkheid en mededogen overboord gooit. Erover praten helpt altijd. Mijn man heeft een enorm brede kijk op de zaken, daarbij reageert hij niet zo emotioneel als ik. Ik maak me zorgen om hoe we omgaan met mensen, met vluchtelingen, dat een kind zo oud als mijn dochter moet verdrinken voor de Turkse kust, dat geen politicus verantwoordelijkheid wil nemen, dat een Hongaarse sadistische trut met haar lelijk smoelwerk mensen schopt en laat struikelen die voor ontbering en oorlog zijn gevlucht, en dat misbaksel zich journalist durft te noemen. Voor mij heeft het Kwaad nu een gezicht. Daarbij vind ik het belangrijk zoveel mogelijk te lezen over een onderwerp. Hoe meer je leest, hoe meer info (geduid), hoe zekerder je kan worden. Als je alleen naar het nieuws kijkt of kranten leest word je angstig. Omdat ze vaak een platte versie geven van de feiten. Ze kunnen ook niet de hele achtergrond in kaart brengen. Historische duiding helpt altijd.
Het grijpt mij nu ook veel meer aan op een of andere manier. Er is zo ontzettend veel ellende op de wereld nu. En idd, dat komt nu veel vaker en intenser binnen door alle social media. Bij de afweging om wellicht ooit nog voor een derde kindje te gaan, heb ik nu ook de gedachte: doe maar niet, als de pleuris uitbreekt kunnen mijn man en ik ieder met 1 kindje op de arm vluchten... Dat beeld zie ik dan ook echt voor me, bah, akelig . Offtopic: gisteren weer eens zo'n film op tv gezien over 9/11. Wat blijven de beelden toch bizar en onwerkelijk om te zien.
Ja ik vind het ook akelig en heb ook een back up plan. Kort komt het erop neer dat als hier de pleuris uitbreekt wij er vandoor gaan. Verwacht niet dat dat ooit nodig is, maar het is een fijne gedachte dat dat plan er is. Ik pieker er niet steeds over maar af en toe schiet het door mijn kop.
Nee, gelukkig niet herkenbaar want dat lijkt mij erg vermoeiend. 😥 Ik ben heel nuchter, praktisch en realistisch ingesteld dus heb zelden last van 'irreële angsten'. Ik maak mij soms wel zorgen hoor om bepaalde wereld zaken maar kan het dus goed van mij afzetten en blijf er niet over piekeren. Wat gebeurt, gebeurt toch. 😊
Waarheen en hoe ziet dat backup plan eruit? 😊 Nu moet ik zeggen dat wij in een land wonen wat zodanig veilig is dat er zeer hoogst waarschijnlijk nooit de pleuris zal uitbreken. 😅
Ik maak mij ook zorgen.. Vooral om de denkwijze en daden van mensen tegenwoordig! Het is niet normaal meer wat voor uitspraken ik om mij heen hoor en wat ik op social media lees! Mocht er inderdaad in Europa een oorlog uitbreken dan vertrekken wij ook direct.
Ja ik maak mij echt wel zorgen. Vooral om het naïeve wat ik om mij heen lees. Mensen hebben veel niet door. Ik maak me zorgen omdat ik nu zwanger ben en mijn kind straks misschien wel in een verknipte wereld op moet groeien. Wat het al is eigenlijk.
Waarheen dan? Europa geen optie, zuiden geen optie, oosten niet, westen niet.. ben zo benieuwd. Overigens ben ik hier niet bang voor hoor maar waar wilt men dan geen gaan?
Volgens mij blijft er altijd geweld en oorlog op onze wereld, dat is nu niet anders dan 5,10,50,100 of 500 jaar geleden. Het verschil zit hem nu in de media en het "spectakel" wat zij er van maken. Ik besef wel dat ik en mijn naasten ontzettend veel geluk hebben dat wij in Nederland mogen leven en dat onze beschaving ontzettend veel verschilt met dat van sommige andere werelddelen. Ik heb het gevoel dat deze werelddelen erg achterlopen en zelfs minimale beschaving hebben. Ook ben ik mij ervan bewust dat onze beschaving afgebroken kan worden en de zogenaamde pleuris kan uitbreken en dat bezorgt mij wel angst. Het feit dat tussen vluchtelingen ook terroristen ons land binnen zouden kunnen komen en grote schade aan kunnen richten, dat geeft mij een naar gevoel.
Geloof je dit echt zelf??? Ik ben er van overtuigd dat we richting een hele moeilijke periode gaan. Dat komt ook doordat dit in de Bijbel al is voorspeld. Nu is dat voor velen van jullie ws helemaal niet relevant, maar toch is het voor mij wel realiteit. We mogen er ook onze troost uit halen, maar ook ik (en vele gelovigen met mij) zien ook met angst naar de toekomst, omdat ook wij kinderen hebben die je niet over hebt voor narigheid. Ik typ dit nu met angst in mijn hart, ben er echt niet 7/24 mee bezig maar wel regelmatig en realiseer me ook steeds dat we nergens veilig zijn.
Ik vraag me ook heel geregeld af in wat voor wereld mijn zoontje op zal groeien. Heb ook al eens nagedacht over een eventueel back up plan mocht het ooit nodig zijn. Ik zou dan (evt tijdelijk) terug naar Z-Afrika vertrekken - in dat land zijn er zeker ook de nodige problemen maar nood breekt wet.
Reality check: terroristen zijn tot nu toe altijd mensen van westerse bodem geweest. Daarbij, als die mensen worden gefinancieerd, zullen ze gewoon op het vliegtuig stappen met een visum, niet tussen mensen die huis en haard moeten achterlaten een levensgevaarlijke tocht ondernemen! En die minimale beschaving is vaak een gevolg van eeuwenlange uitbuiting, plundering en onderdrukking. Door wie? Door ons, welteverstaan, het westen, dat zijn rijkdom heeft te danken aan "slimme handel", het steunen van bedenkelijke of zelfs volledig corrupte regimes en het invoeren van goedkope arbeidskrachten zonder vervolgens verantwoordelijkheid te willen opnemen voor deze mensen. Irak en Syrie waren welvarende landen voor de oorlog. Met een hoogopgeleide bevolking. Kijk naar Libanon, idem. Maar door alle onrust in die regio is dat helemaal teniet gedaan. Wij moeten nu onze verantwoordelijkheid opnemen voor alle mensen die vluchten voor allesverwoestende oorlogen.
Zij woont niet in Nederland he? Verder geloof ik zelf niet in de bijbel en is er sinds mensenheugenis al sprake van oorlog en geweld. Ik ben dus nu niet extra bang oid. We kijken wel wat er komt. En voor al die mensen die vertrekken, waar ga je heen en hoe denk je er dan te komen? Vooral ook, hoe welkom denk je daar te zijn?
Ik denk dat wat er nu allemaal gaande is in zekere zin een bedreiging is voor Europa en ook voor Nederland. De oorlogen in het midden-oosten, de daarmee gepaard gaande vluchtelingenstroom en de Europese politiek die eigenlijk niet weet wat ze moeten doen gaan uiteindelijk tot meer problemen zorgen. Er komt een moment dag Europa de vluchtelingenstroom niet meer aan kan...hoe triest dat ook mag zijn. En ik geloof dat ook hier dan de zogenaamde pleuris uit kan breken, op wat voor manier dan ook. Ik vraag me ook af hoe veilig Nederland eigenlijk is? Iedereen kan hier het land binnen komen lopen, er is nauwelijks controle. Van ons leger hoeven we ook niets te verwachten, dat is op een haar na compleet wegbezuinigd. Ik denk dat onze regering daar nog spijt van gaat krijgen. Ik hoop alleen maar dat we hier kunnen blijven wonen en leven zoals we dat gewend zijn en dat onze kinderen veilig, gelukkig en gezond mogen opgroeien... Oh en wat betreft het gevoel van TS: ik herken me er volledig in. Ik denk dat jouw angst tot op zekere hoogte echt wel reëel is. Blijkt denk ik ook wel uit mijn visie zoals beschreven. Een oplossing is er denk ik niet.