Dat is een zin, die ik regelmatig hoor bij kindjes die niet willen doen wat hun op dat moment wordt opgedragen. Binnen de 3e tel, doet kindlief braaf wat deze doen moet. Nu is hier ook de tijd aangebroken dat madam absoluut niet wil komen als ik daar om vraag/dat zeg. Hoe hebben jullie dit geïntroduceerd? Als ik zeg 'ik tel tot 3', dan kan haar het natuurlijk geen moer schelen of ik tot 3 tel of tot 100, ze begrijpt niet dat ze binnen die 3 tellen bij me moet zijn. Wat waren/zijn de consequenties als ze niet komen binnen die 3 tellen? Haar ophalen na die 3 tellen, dat werkt hier niet... Alle tips zijn welkom, want ze begint nu echt wel zelf te bepalen of ze komt ja of nee en af en toe lijkt het van kwaad tot erger te gaan
Bedoel je als jullie buiten wandelen iod? De consequentie hier als ze niet luistert is in de buggy. En inderdaad het tellen hoeft ze ook geen moer te schelen maar de consequentie wel
Als ik bijvoorbeeld wil dat ze op de bank gaat liggen zodat ik haar luier kan verschonen... Dan rent ze rustig de andere kant op... Of als ik wil dat ze van ons bed af komt... of dat ze in haar stoel gaat zitten zodat ik haar haren kan kammen. Al deze dingen zijn een strijd (en nog veeeeel meer ).
Hihi, dat tafereel zag ik vanmorgen nog in de supermarkt. Moeder met kleuterjongetje die er alsmaar vandoor rende. Ze zei:"ik tel tot 3 en dan kom je hier!", bij 3 was het jochie verdwenen. Die moeder riep heel nuchter:"nou, dan ga ik alleen naar huis, blijf jij maar lekker hier!" Het is heel herkenbaar! onze dochter is 2 en zoekt ook de grenzen op, ze weet donders goed wat er van haar gevraagd word. Tot 3 tellen werkt hier ook niet. Ik waarschuw haar een paar keer of ik probeer haar te motiveren, maar als ze dan nog niet doet wat ik zeg, pak ik haar gewoon en neem ik dr mee. Als ze bv de trap op moet naar boven, dan kan ze zo treuzelen en mij uitproberen! Nou, als ze niet zelf naar boven klimt, dan neem ik haar mee. ze word dan boos en als ze boven is zegt:"mama luisteren" dus, mevrouwtje weet het dondersgoed! Ik denk dat het gewoon een kwestie van herhalen is en na 2 á 3x waarschuwen of motiveren gewoon oppakken en meenemen. En laat ze dan maar even boos worden, ze moeten gewoon leren luisteren. Althans, zo denk ik er over, ben zelf ook zo opgevoed.
Wij hebben een positieve wending gegeven aan het tot 3 tellen. Wij zeggen: ik denk dat jij niet in 3 tellen hier kan zijn. Dan wordt het een spelletje en rent vooral de jongste zijn benen uit zn lijf om er op tijd te zijn. Werkt goed bij kindjes die competatief zijn. Bij dochter werkt het iets minder goed, die hoeft niet zo nodig te winnen
Hier werkt het perfect, magisch! Maar is zo gegroeid: ik ben niet heel geduldig, dus telde altijd hardop tot 10 en dan voerde ik 'het' uit of dl nou klaar was of niet. Toen ze ouder werd vond ze het interssant en telden we samen, en nog later greep dl haar kans om die 10 tellen nog even van alles uit te halen, en inmiddels kan ik het inkorten tot 3 Het gaat eigenlijk alleen om het aankondigen, dat ze zich betrokken voelt bij wat er gaat gebeuren.
Het werkt hier ook (meestal) maar je moet wel een duidelijke consequentie hebben die je ook daadwerkelijk uitvoert bij 3. Alleen maar tellen en dan hopen dat ze luisteren werkt maar heul even. Mijn dochter wilde bijv vandaag haar brood niet opeten (maar wel nog een cracker) en ging klieren, steeds van haar stoel af enzo. Oke, dan zeg ik dus, nou op je stoel gaan zitten anders breng ik je op bed. 1.... (Zie dochter nadenken) iets luider 2..,.,, (dochter klimt op stoel) en klaar.
Je moet idd een consequentie verbinden als ze na 3 tellen niet doet wat je vraagt, anders heeft het geen zin. Ik was altijd een beetje tegen "deze methode" maar het werkt hier super goed Zoonlief weet dat er consequentie volgt na die 3 secondes, dus ik hoef vaak alleen maar te tellen en voorkomt dus zo ook een boel strijd/straf! Overigens pas ik het alleen nog maar toe bij de oudste nog niet bij de jongste (die bijna 2 wordt), die wordt daar nog niet warm of koud van hij legt de link nog niet tussen het tellen/consequentie
Hier werkt tellen fantstisch. Bij 1 springen ze al op. Je hoeft er maar een paar keer een consequentie aan te verbinden en die ook uit te voeren. Nu moet ik zeggen dat dit bij de jongste beter werkt dan bij de oudste op diezelfde leeftijd.
Mijn zoon is wispelturig. Soms springt hij bij 1 op. Soms maakt hij het rijtje voor me af -_-. Zo dus: "Ik tel tot drie en dan moet je... (van de kast af zijn/je blokken hebben opgeruimd/een hap groenten hebben genomen) Eeeeeeheeen!" Zoon: "Tweeeheeee!... Drie!!!" Tsja.. stil ben je.
alleen "ik tel tot 3" is niet voldoende. "ik tel tot 3, als je dan niet opruimt gaat het in de prullenbak" bijvoorbeeld is duidelijker, de consequentie van niet op tijd word genoemd. "als je niet luisterd als ik roep moet je een hand vasthouden" Of alleen weggaan, maar daar zijn niet alle kinderen gevoelig voor
Het helpt ook als je zelf een actieve houding aan neemt. Als je kind bijv. speelgoed moet opruimen en als moeder zeg je dat terwijl languit op de bank hangt, ja, dat komt niet erg motiverend over
Ik heb nu geloof ik een consequentie gevonden die lijkt te werken. Mama telt tot drie en dan ben je hier, anders ga je je bed in!!! En het gaat nog wel eens mis, dus na 3 mag ze even in dr bed "nadenken" over het niet willen luisteren en daarna doet ze braaf wat ik zeg... Er wordt dus vooruitgang geboekt Thnxx voor de tips
Hahaha, ik doe het ook wel eens....... Hmmm.. Met bed straffen doe ik nooit, zeker niet omdat slapen hier een issue is. Naar de kamer (waar ze ook wel eens gewoon spelen) doe ik wel eens, maar dan vooral voor de oudste. Ik zou eerst eens proberen het gedrag te negeren. Dus wel ophalen, zonder boosheid of grapje oid. Misschien alleen zeggen wat je verwacht. Soms werkt het ook om af te leiden met een gezellig praatje, of En niet vragen, maar zeggen als iets echt moet: We gaan even een schone luier aan doen. Kom maar even op de bank liggen. (Nope) Ik wil dat je even hier komt, want zon vieze luier is niet fijn. Straks krijg je zere billen, dat zou je niet leuk vinden, dat doet pijn. Kom maar even, dan kun je daarna weer spelen. Zal ik het extra snel doen? En als je wel wilt gaan tellen, dan gewoon doen. We gaan even een schone luier aan doen. Kom maar even op de bank liggen. (Nope) Je gaat even op de bank liggen, anders breng ik je even naar de gang(??). (Nope). Ik tel tot drie: 123. (Nope) Consequentie uitvoeren. Duurt een keer of twee of drie en dan snappen ze het echt wel! Ik ben heel erg van duidelijkheid en structuur e.d. maar soms is afwisseling en onverwachts zijn ook een kracht van opvoeden..
Slapen is hier totaal geen issue en het naar bed brengen gaat hier heel rustig, liedjes zingen etc... en bij "straf" zet ik haar gewoon op haar billen in bed en zeg ik dat ze even kan gaan nadenken en loop ik meteen weg. Gang heeft geen zin, vindt prachtig, in de hoek vindt ze ook helemaal niet erg, op de trap zitten is helemaal het einde.... dus veel plekken kan ik haar niet laten "nadenken" Jouw verhaal, met negeren, dat werkt hier ook niet... het interesseert haar niet of ze daar zere billen van krijgt, want het (bijv) kleuren waar ze dan mee bezig is, is vele malen belangrijker dan evt. zere billen.. Uitleggen kan ik na het "nadenken" doen, dan luistert ze wel en neemt ze het ook echt ter harte. Ze is heel vasthoudend en als ze iets in dr koppie heeft zitten, dan zit het niet in dr kont.
Werkt hier ook heel goed. Meestal heeft het als consequentie dat ze naar 'de groene stoel' moet voor een time-out. Vaak wacht ze wel af tot 2 1/2....haha. Op het allerlaatst kiest ze eieren voor haar geld .
De oudste staat vlak voor '3' wel bij me, maar begint pas te rennen bij '2'. De jongste komt al meteen bij '1' Ik weet niet meer hoe ik het geïntroduceerd heb, maar wat je niet moet doen, is met loze dreigementen komen. Als je zegt dat je iets gaat doen, dan moet je het ook doen. Altijd. Wat ik deed als de oudste niet kwam (is gelukkig maar een paar keer voorgekomen), is hem (relatief!) hardhandig halen en dan niet al te zachtzinnig oppakken en neerzetten waar de bedoeling is. Of bij zijn bovenarm pakken en half meesleuren (klinkt erger dan het is hoor! Ik trek hem niet helemaal, maar met duw of trek met lichte druk). Dit uiteraard zonder hem pijn te doen, maar wel lomp genoeg dat het onprettig is.
Zelf zou ik hier niet voor kiezen omdat haar bed dadelijk gelijk staat aan een strafplek (negatief) in plaats van een fijn, veilig bedje om lekker in te slapen...