Hahahahahaha, geweldig dit topic! Aftakelen op je 30e. :') Nu moet ik wel zeggen dat ik wel opeens veel grijze haren krijg, dus in die zin ben ik nu wel begonnen met aftakelen. Dus je hebt nog 12 jaar uitstel!
Wanneer kom je nu eens bij mij een advocaatje drinken met je breiwerkje om je nieuwe rollator te komen showen? Dan laat ik je kennismaken met mijn kapster, zij zet geweldige watergolf!
Tot 35 voor mijzelf. Ook met het oog op de toekomst, het lijkt mij zo vervelend als je als opa en oma zo oud bent dat je niks meer met je kleinkinderen kunt doen.
Klopt inderdaad, in probleem gezinnen waar bvb Jeugdzorg bij betrokken is zijn de ouders statistisch gezien veel vaker < 25 jaar. 😔 Als mijn kinderen ooit kinderen willen zou ik diep in mijn hart hopen dat ze niet zo heel jong beginnen, maar eerst alles goed op de rit hebben in alle opzichten. Maar goed, het is uiteindelijk hún keus natuurlijk. 😅
Maar wie zegt dat je kinderen kinderen willen? En wie zegt dat je op je 65ste nog vitaal bent, er gebeuren zoveel onverwachte dingen bij mensen dat dit niet vanzelfsprekend is. En wie zegt dat je op je 85ste niet meer vitaal bent? Mensen worden steeds ouder en blijven gemiddeld tot op oudere leeftijd langer vitaal.
Ik heb altijd gezegd voor mijn 25ste maar je hebt het niet voor het zeggen.. Ik word over 2 weken 25 en we zitten nu in ronde 4 en de eerste echte poging..
voor mezelf 32...maar voor anderen vind ik 35 nog te doen en daarna word je in mijn ogen een beetje oud. Volgens mij treden er ook vanaf je 36e eerder complicaties op. Ik denk als je bewust ervoor kiest om op late leeftijd een kind wil en kunt krijgen het wel anders is dan als je al ruim tien jaar probeert zwanger te raken en dit pas op je 40e gebeurd..of als je je partner pas laat hebt leren kennen...dat is een ander verhaal
Ja dat laatste is op mij van toepassing. Niet iedereen ontmoet de man waarvan je denkt 'dit wordt de vader van mijn kinderen' op haar 18e.
Ik schrik best wel van het feit dat veel mensen blijkbaar 30 jaar al te oud vinden . Ik word eind deze maand 29! Ik wilde vroeger altijd op mijn 25e moeder worden, maar ben blij dat ik nog rustig de tijd heb genomen om een tweede studie te doen en mezelf te ontwikkelen. Ook wilde mijn man en ik financieel alles op de rit hebben en een fijn huis hebben. Nu dat allemaal geregeld is, zou je willen dat het ook snel lukt. Wie weet, word ik geen eens moeder meer voor mijn 30e (ook al zijn we begonnen toen ik 28 was). Heb je er invloed op? Nee... Helaas niet! Ikzelf vind dat elke vrouw dit voor zichzelf moet beslissen. Ik zou graag voor het eerst moeder worden op mijn 28e (lukt niet meer), zeker voor mijn 30e. Een eventueel (/hopelijk) tweede kindje zou ik rond mijn 32e zwanger van willen zijn. Maar het is hopen dat dat allemaal mag lukken! Ik vind ook niet dat vrouwen die later hun man/vriend leren kennen of al langer zwanger proberen te raken, 'wel' ouder zwanger moeten worden. Wat is er mis met eerst je schaapjes op het droge te krijgen? Beetje dubieus om het in de ene situatie wel oké te vinden en in de andere niet. Dit heb ik namelijk ook vaak genoeg gezien in de praktijk : Natuurlijk zijn er genoeg jonge meiden die wel alles op de rit hebben en verantwoordelijk genoeg zijn om aan kinderen te beginnen én er zijn ook genoeg oude vrouwen die niet hun zaakjes op orde hebben en tóch aan kinderen beginnen. Daarom moet iedereen het lekker voor zichzelf bepalen denk ik! Maar we zullen goed onze best doen, want ik begin blijkbaar al af te takelen !
Ik ben getrouwd op mijn 35ste en gelukkig meteen zwanger. Daarna even gewacht en toen mijn tweede op mijn 37ste, na een half jaar proberen. Geen problemen tijdens de zwangerschap gehad en was behoorlijk vitaal. Nu alsnog zwanger van de derde. Vierde zwangerschap. En we zijn er superblij mee! Mijn kind is gewenst en nu al geliefd. Volgens mij is dat het belangrijkste van alles. Zelf heb ik 49 jaar gestemd, moet daar niet meer aan denken, maar ik vind dat als de natuur je nog zwanger laat zijn, dit dan ook moet kunnen. De kans dat het kind gezond is blijft nog altijd het grootst.
Het is écht heel persoonlijk. Ik was zelf mijn leeftijd emotioneel gezien al ver vooruit op de havo. Ik wist precies welke studie ik erna wilde doen, was echt klaar om op kamers te gaan en roetsjte dan ook door de havo heen en ging op m'n 17e op kamers. Anderen blijven met gemak tot hun 25e of nog ouder bij hun ouders wonen. Ik kon dat echt niet, vond het zelfs een beetje soft om dat te doen, heb me er vaak over verbaasd. Maar dat komt gewoon omdat ik anders in het leven stond. Ik was klaar om me zelfstandig te ontwikkelen, mijn eigen leven te beginnen. Dus ik ben nu 24 en vind het zelfs al best laat dat ik nu pas op z'n vroegst 25 ben als ik mijn 1e krijg. (En dan heb ik het geluk dat ik op mijn 17e ook al de jongen tegenkwam met wie ik samen oud wil worden en kinderen wil krijgen) Daarnaast was mijn moeder ook 23 toen ze mij kreeg, dus ik ben dat gewend, zo'n jonge moeder, en heb dat altijd nagestreefd. Zeker als ik hoorde hoe oud ouders van klasgenootjes soms waren. Verjaardagen van hun 50-jarige vader terwijl de mijne nog maar 35 was of zo. Dat is puur je blik op de wereld die beïnvloed is door je eigen jeugd, opvoeding en kijk op de wereld. Voor mij is dat dus echt meer dan logisch, rond je 25e kinderen krijgen. Ik heb 35 gestemd omdat ik dat voor mij echt al oud vind. Ik heb ook echt niet het gevoel dat ik iets mis als ik nu of al eerder zwanger was geworden. Ik ben op mijn 25e klaar met een 2e studie en heb het hele uitgaan en losbandige gebeuren tussen mijn 13e en 17e al ruimschoots beleefd. Ik zorg nu met mijn vriend voor een hond en een konijn, we hebben een huurhuis met kelder, zolder, schuur en tuin. De volgende logische stap is voor ons dus een kind en aan het geklapper van mijn eierstokken te horen ben ik daar ook wel klaar voor Maar voor een ander kan 35, 40, 45, 50, whatever, juist precies voelen als de leeftijd om 'er klaar voor' te zijn, of dat het je dan pas gegund is. Waarschijnlijk voel ik me nu als 24-jarige precies zoals een 34- of 44-jarige zich kan voelen. Er klaar voor. En dat is toch het hele punt. Na het lezen van dit topic wordt voor mij dus extreem duidelijk hoe persoonlijk zo'n keuze en mening is en dat die voor iedereen simpelweg anders is Mijn stem op '35' betekent echt niet dat ik het iemand van 45 niet gun of dat ik het dan niet snap. Het is simpelweg dat ik het niet voor me zie om (zelf) dan pas/weer zwanger te worden.
Mijn oudste gekregen op mijn 17e ! Niet gepland maar zeer gewenst. Het was pittig ! Heel pittig. Mevr was een huilbaby 18-22 uur per dag huilen . Het cb en wijkverpleegkundige wisten er ook geen raad mee, alles geprobeerd . Kort daarna werd ik 18. Heb van mijn spaargeld een ticket Portugal gekocht voor ons 2. Daar gingen we geheel tegen het advies van familie in. 3 weken met zijn tweeën weggeweest , beiden tot rust gekomen. Het was het beste wat ik ooit heb kunnen doen. Bij terug komst in NL er volledig voor gegaan. Terug gegaan naar school , rijbewijs gehaald etc.... Tussendoor door nog genoeg ellende meegemaakt. Maar met steun en liefde van de mensen om mij heen , zijn we waar we nu zijn . Tweede gekregen op mijn 25e ( nu 4 ) en nu bezig met een derde en laatste hoop dan rond de 30 te kunnen eindigen.
Voor mij is dat 30 jaar, maar da's enkel omdat ik op mijn 25jaar zwanger ben van de derde en het hierna gedaan is bij ons. Als ik naar anderen kijk, vindt ik 35jaar, eventueel 40jaar het maximum. Ik vind het vooral jammer om te lezen dat iedereen zo bevooroordeeld is. Niet iedereen die vroeg aan kinderen begint, heeft financiële problemen enzo. Wij hebben het mooi voor elkaar. Onze kinderen krijgen alles wat hun hartje begeerd, hebben ons eigen huis,.. Financieel waarschijnlijk zelfs beter dan sommige dertigers.
Ohja en de Max leeftijd vind ik heel persoonlijk... Maar denk dat voor mij de grens ergens ligt bij 45.
Ik was 19 jaar tienermoeder nu ben ik 21, maar we willen nog kindjes max 30 jaar dus we zien wel hoop dat ik snel zwanger raak binnen 9 jaar hahahah..
Tjah voor mij was dit 28, maar ben dan ook op m'n 22e zwanger geraakt van de 1e. Ik heb hierdoor niks gemist, gewoon m'n HBO afgemaakt, goede baan ect. Het onbezorgde wat je hebt zonder kinderen is iets wat je nooit meer krijgt, dat gevoel had ik nog wel even willen uitstellen. Maar ja, moederliefde voelen zo jong is natuurlijk een mooie tegenhanger. Iedereen moet het persoonlijk weten en je kunt niet zeggen dat je als je jonger bent meer gemist hebt, of te oud bent na je 35e. Vind ook vreemd dat hier te lezen. "Ik ben blij dat ik niet zo jong was, omdat bla bla bla. Als je jong zwanger wordt verandert je leven compleet, dus zul je je daar (als het goed is) op aanpassen.
Ik heb niet gestemd omdat ik vind dat ieder dat voor zichzelf bepaald. Ik ken goede jonge moeders en goede oudere moeders....