Denk ik nu ondankbaar?

o dat laatste klopt wel hoor...hier wordt ook op alles even enthousiast gereageerd, maar wel zonde als na 3 dagen iets al stuk is terwijl er echt voorzichtig mee omgegaan is...gewoon prul dus. Ik neem toch aan dat je wil dat de jarige er een poosje plezier aan heeft.

En ik zorg dat er eigenlijk allemaal betaalbare cadeautjes op staan, al vanaf 3 euro dingen.

 

Hier werd ook gevraagd wat dochter wilde hebben en vervolgens werd er wat anders gekocht. Tja, kan mij er niet druk over maken. Dochter vind het leuk om cadeautjes uit te pakken, inhoud lijkt soms niet te boeien. We hadden een fiets voor haar gekocht, maar ze zat de halve ochtend met een juwelendoosje met muziek op haar schoot. Ze kreeg van oma een ondergoedsetje met een van haar favo figuurtjes. Dit legde ze aan de kant, maar als ze nu haar ondergoed aantrekt is ze helemaal enthousiast als ze die aan kan doen.
Ik snap je insteek wel, maar vind het wel wat vreemd dat je mensen wil verplicht om datgene te kopen wat jij voor je kind uitzoekt. Ik kan mij heel goed voorstellen dat bijv. grootouders het leuk vinden om zelf
iets uit te zoeken. Is toch ook leuk dat iemand daar de moeite voor neemt.

 

Ik snap wat je bedoelt. Gelukkig zitten we hier aardig op 1 lijn. Wij geven aan wat ze willen hebben en dat word gekocht in overleg.

Mijn schoonmoeder heeft er een handje van om 4x per jaar een cadeautje voor de kids te kopen. Zo groot mogelijk voor zo min mogelijk geld. 9 van de 10 keer prut wat na een paar keer spelen al kapot is. Onze jongens kunnen daar echt verdrietig van zijn en hoe vaak ik ook aangeef dat ze het niet hoeft te doen, doet ze het toch. Mijn aangegeven alternatief om dan 1x per jaar het geld wat ze normaal in die 4x besteed in 1x te besteden aan een kwalitatief beter cadeau gaat het ene oor in en het andere uit. Ze is wel teleurgesteld als blijkt dat een gegeven speeltje binnen een week in de container ligt. Aan het eind worden ze hier het meest bij van een nieuwe auto alleen, koopt ze dat dan weer nooit helaas

 

Hmm ik zal hier waarschijnlijk de enige in zijn maar mij interesseerd dat echt niet .
Als mensen vragen wat ze willen dan geven de kids het zelf aan maar eigenlijk sta ik in het leven dat alles wat we krijgen dankbaar is ook al is het nutteloos of dubbel. Er kan altijd wel iets mee
Afgelopen jaar was het zelfs zo erg dat mijn jongste geen cadeau's wilde hebben en open maken! Zijn reactie was ook letterlijk: (even kort gezegd) nee mama ik vind het alleen leuk dat de mensen er zijn! Zo sta ik dus ook in het leven. Maar als jij je er prettig bij voelt om lijstjes te maken moet je dat doen. Dat wilt niet zeggen dat je niet dankbaar bent

 

Ik vraag net altijd aan mijn schoonbroer bijvoorbeeld wat mijn neefje wil hebben voor zijn verjaardag. En met kleding kom ik toch echt nooit af of er moet echt specifiek achter gevraagd worden.

Ik heb overigens zelf heel erg de reflex "Het is een kind, dus ik koop speelgoed."
Tenzij er dus andere orders zijn van de ouders of 't kind.

 

Vind het wel goed eigenlijk. Me oudste heeft 26 september een feestje van een klasgenoot je. Ze word dan wel 6. Maar dan nog ga ik lorenzo Bv geen pyjama laten geven. Nee speelgoed. Hier hebben ze bij de speelgoedwinkel een mandje staan, met spulletjes die ze zelf hebben uigezocht, en dan kun je daar iets uit kiezen, heel fijn is dat.

 

Mijn kinderen zullen ook erg blij zijn met een pyjama, maar ik vind die lijstjes toch altijd wel erg handig hoor haha.
Soms ben ik erg lang aan het piekeren over een goed cadeau.
Veel makkelijker met zo'n lijstje.

 

hier ben ik het mee eens, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik ook echt een ramp ben in het verzinnen van cadeautjes, en de kids altijd met de meest dure cadeautjes aankomen (want die zouden ze zelf graag willen hebben en mocht ik dat dan kopen dan kunnen zij daar ook mee spelen ) dus ja ook ik vraag altijd aan of de ouders of het kindje wat hij of zij graag zou willen hebben

 

Haha dit is zo herkenbaar @Insomniac en mijn kleine is niet eens geboren.

Bij mij is het echter ook een beetje een financieel ding, hoor. Ben ongepland zwanger geraakt en heb een hele waslijst van spulletjes die ik echt nog nodig heb / heel mooi vind of goed kan gebruiken zoals bijvoorbeeld verzorgingsproducten of slaapzakjes. Ik geef ook netjes aan waar ik al meer dan genoeg van heb. Zo heeft men massaal besloten dat ik rompertjes en pakjes nodig heb in maat 62.

Komen ze dan nog met kleertjes die ze zoooo schattig vonden in maat 62 (wat dus gebeurt), dan is dat hartstikke welkom en ben ik natuurlijk wel dankbaar. Maar het is anderzijds wel zonde dat de kans groot is dat mijn ventje het misschien niet eens allemaal aan zal kunnen en hij zoveel meer zou hebben aan andere producten die hij wel echt nodig heeft (en die mij helpen in de portemonnee).

Het is uiteindelijk superfijn, gul en een echt luxeprobleem dat ik zo veel kleertjes in maat 62 kado heb gekregen. Maar het zou nog fijner zijn als we op basis van dat gegeven met z'n allen andere kado's voor mijn zoontje kunnen gaan kopen .

Maar misschien is dat ook een beetje ondankbaar.

 

Enerzijds vind ik een lijstje makkelijk en ik houd me er keurig aan maar ik vind het ook saai en voorspelbaar.
Ik was weleens ergens op een verjaardag en die jongen kreeg zowat alles wat ik op het lijstje had zien staan tot de voetbalsokken aan toe haha
Onze dochter werd een aantal weken terug 3 jaar en het gros van de kado's bleef ingepakt en hebben we de dagen erna uitgepakt.
Kind werd er helemaal nerveus van.
Ik had geen lijstje en gaf mensen die het wilden weten wat opties en daarmee konden ze het doen en kwamen met verrassend leuke kado's.

 

Ik heb de schurft aan lijstjes. Zeker als ze je in de maag gesplitst worden in een uitnodiging. Dat komt gedeeltelijk omdat ik nog heel oldskool ben opgevoed met het idee dat dat niet heurt. En gedeeltelijk ook omdat ik het wat inhalig vind overkomen. Alsof een verjaardag een moment is om een paar spullen te scoren. En gedeeltelijk ook omdat de leukste cadeaus de onverwachte zijn.

Als ik wil weten wat iemand wil hebben vraag ik wel naar zijn wensen. En als iemand het mij vraagt weet ik ook vaak wel wat, maar ik heb geen standaard lijstje liggen.

En dat pakt vaak goed uit. Dochter is bijvoorbeeld kneiterblij geweest met een ongevraagde rugzak, mondharmonica, een stapel plastic eten (pizza en ijs van zo'n lelijke kwaliteit) en een minnie mouse pyjama. En naar een pop die ze zelf zei te willen heeft ze maanden niet omgekeken.

 

Van mijn schoonouders kreeg ik overigens gewoon een geldbedrag om iets leuks te kopen en ze gaven dochter een boekje van Woezel en Pip.
Kind was er dolblij mee.

 

Ik snap je punt. Ik kan me soms ook wel geschiktere cadeaus bedenken. Mijn schoonouders geven bijvoorbeeld gerust 3x hetzelfde. Soms zelfs op 1 verjaardag dat ze iets dubbel kopen. Ik vind dat zonde. Maar ik wil ook geen gegeven paard in de bek kijken. Dus ik maak geen lijstjes, behalve als ze erom vragen, dan krijgen ze een lijstje voor diverse budgetten. En tot een bepaald bedrag want mijn ouders zijn weer te gul en ik denk dat mijn dochter daar ook niet beter van wordt.

 

Geen last van eigenlijk. Hier nodig ik de mensen persoonlijk uit. Dus geen kaart uitnodiging. Dan gaan de mensen vragen wat ze wil en daarna geef ik pas het lijstje. Zou dat niet snel op een uitnodiging zetten.

Hier moet ik erg veel verzinnen want mensen geven hier dus alles van het lijstje en als er iemand niet kan is het lijstje soms gewoon leeg haha.
Moet ook zeggen dat het lijstje altijd bij een lokaal shopje is waar mijn familie en vrienden graag komen.

 

Ik peil zelf altijd voor andermans kindjes waar ze graag mee spelen en/of ze nog ideetjes hebben.

Zelf houd ik altijd ideetjes achter voor onze kindjes en dat gaat prima. Ware het niet dat mijn schoonzusje altijd aankomt met "zo-veel-mogelijk-voor-weinig", wat tot groot verdriet dan allemaal vrij snel stuk gaat of voor speelgoed waar ze nog veel te jong voor zijn. Niet om ondankbaar te zijn, maar een 4 jarige een Lego pakket voor 8+ geven is niet erg handig..

Verder spelen ze het liefst met zand, steentjes, wc rollen, plaids, touw, slakkenhuisjes, het konijn, klimtoren à la mama.. En dat gaat niet op een lijstje

 

Ik herken je gedachten... Alleen laa t ik et wel daarbij, hier dus geen lijstje of dergelijke. ALs mensen vragen wat geschikt is als cadeau geef ik opties mee.. maar idd men doet toch wat ze zelf denken leuk is.

Mensen veranderen... ik steek er geen tijd in.
En dat is ook wat ik mijn kinderen meegeef.. Je krijgt iets, daar ga je netjes mee om, al is het niet eens iets wat je leuk vindt.
Zo is et leven.. mijn dochter begreep het heel snel en kon mij al gauw op me vingers tikkken met dr 4 jaar en zei me. maar mama dat is het leven soms..

hahaha..

nee ik ga me er dus niet druk om maken...

Ondankbaar wil ik het niet noemen, want je wenst je kinderen de mooiste dag ever... Maar verwacht niet dat iedereen het zal snappen Ik zeg, zorg gewoon voor een mooie feestje, en alle aandacht.. dat is het mooiste cadeau wat kinderen kunnen krijgen

 

Uhmmm ik ben totaal niet ondankbaar maar voor het kind gaat het er toch ook om om leuke spulletjes te krijgen op je verjaardag? We kunnen wel allemaal heiliger dan heilig gaan doen, maar voor een kind draait een verjaardag om cadeautjes en taart.

Een kind dat zegt geen cadeautjes te hoeven en al blij is met visite kan ik mij weinig bij voorstellen. Ik bedoel mijn kinderen zijn ontzettend blij met iedereen die komt en de oudste bedankt daar uit zichzelf ook iedereen voor...maar hee cadeautjes

 

Dit eigenlijk wel. Voor andermans kinderen koop ik ook gewoon wat ze zelf vragen, creatieve kadootjes koop ik wel voor volwassen vrienden enzo.
Vorig jaar kreeg onze zoon van iemand een pot snoep en geen lego, want hij kreeg altijd al lego. Ja, omdat hij dat LEUK vindt. En waarom, waarom, waarom in vredesnaam vind iemand een pot snoep dan een beter alternatief?