Ik zou graag een bewust thuis blijf clubje oprichten. Vanaf vandaag mijn eerste dag thuis. Zijn er nog dingen waar jullie tegen aan lopen?
Hoi! Ik weet niet of ik ook mee tel, want 2.5 dag werk ik als gastouder, heb dan een oppaskindje. Leuk, zo'n clubje. Soms hebben mijn man en ik wel wrijving. Ik denk dan 's avonds, jeee, alles is gedaan, huisje schoon, ml thuis, wat zullen we gaan doen, naar de stad? En hij denkt alleen maar aan bankhangen, want hij is de hele dag al buitenshuis geweest. Dat soort dingetjes. Verder is het zo fijn. Nooit je kind weg hoeven te brengen, heerlijk! Hoeveel kinderen heb je zelf? En wat deed je hiervoor?
Hoi gezellig dat heb ik dus ook met ml. Haha of als de kleine vervelend is zoiets van alsjeblieft haha ook geen goed idee. Wij hebben 1 kleine meid en hiervoor werkte ik in de apotheek
Ja, soms idd als het alleen maar jengelen is en er van koken weinig terecht komt, ben ik blij dat ml thuis komt. Krijgt ie haar gelijk in z'n armen gedrukt. Hoe oud is ze? Wij hebben ook een meisje, bijna 1 jaar.
Ik ben 4 weken geleden bevallen van onze derde zoon. En heb nu ook mijn baan opgezegt. Het onregelmatig werken en oppas regelen was ik beu. Ik wil zelf mijn kinderen opvoeden en er voor ze zijn. Ik vind het een erg leuk idee om contact te hebben
Ja mij lijkt het ook leuk om contact te hebben vandaar dat ik dacht ik maak een clubje aan. Onze kleine is 5 maanden. Krijgen/kregen jullie nog rare reacties toen je zei dat je thuis blijf mama bent/werd?
Hoihoi! Leuk zo'n clubje Ik ben alweer bijna 2 jaar thuis met ons zoontje. Vind het nog steeds super (meestal). De laatste tijd merk ik wel dat het wat pittiger is dan in het begin. Ons zoontje is echt toe aan de PSZ (en ik ook )
Mijn oudste wordt bijna 7, ben haar eerste jaar thuis geweest...daarna nog 2 jaar gewerkt dus ben nu inmiddels al weer 4 jaar thuis. En een zoontje gekregen in de tussentijd. Ik werk wel 3 dagen per week als gastouder, maar doe dat dus omdat ik het kan combineren met het thuis zijn bij mijn kinderen, anders had ik niet gewerkt. Waar ik tegenaan loop: - mensen denken dat je geen sociaal leven of uitdaging meer hebt in je leven - men denkt dat je letterlijk de hele dag thuisZIT - discussie met mijn man die vindt dat we de uren s avonds en in het weekend 50/50 moeten verdelen. Waar ik het niet mee eens ben, ik ben de hele week met hen bezig met spelletjes en activiteiten en vind dat in het weekend het grootste gedeelte voor zijn rekening kan zijn....niet dat ik dan op mn kont zit, maar dan kan ik op mn gemakje poetsen zonder dat er steeds kinderen tussendoor komen.
Hier ook bewust thuis, 4 kinderen van 7, 5, 3 en 1 jaar. Overigens denkt mn man ook weleens dat ik iedere dag maar lekker zit te chillen.
Tsja, misschien ben ik dan de enige die dit heeft, maar zo extreem druk vind ik het (nog) niet. Zal ook wel ermee te maken hebben dat ik maar 1 kindje heb en dat hij nog niet naar school of naar de peuterspeelzaal gaat, maar over het algemeen kan ik alles lekker op mijn gemak doen. Dat vind ik juist ook zo fijn aan het thuis zijn: gewoon dingen in het ritme van ons zoontje doen. Soms zie ik mensen zo gehaast rondrennen om alle ballen maar in de lucht te houden..... Ik hoef me niet druk te maken als dingen eens wat langer duren. Tobias mag desnoods elk takje, beestje enz. wat hij tegenkomt bestuderen, want we hebben er de tijd voor.... Maargoed, nogmaals: 1 kindje en geen aspiraties om huisvrouw van het jaar te worden
Hier bewuste TBM. Weet niet of dit in de toekomst altijd zo kan blijven (we hebben er financieel behoorlijk voor moeten inleveren en nu met bib op komst...) In elk geval... het enige waar ik af en toe tegenaan loop is het feit dat ik mezelf weleens een duwtje moet geven richting een sociaal netwerk. Ik kan namelijk prima alleen, maar wil voor peuter toch sociale contacten en wil zelf uiteindelijk aan 't eind van de rit toch ook nog weleens over iets kunnen praten dan "Dikkie Dik en Nijntje". Verder vind ik het heerlijk en ik geef toe, de meer dan uitgesproken support van ML helpt hier ook bij. Die is een groot voorstander van onze gezinssituatie zoals het nu is, spreekt regelmatig zijn waardering uit over mijn inzet en helpt ook gerust een handje mee in huis en met peuter, want vindt zelf ook dat het leven van een TBM eigenlijk een 24/7 job is... Dus ja, ik voel mij geliefd, gewaardeerd en erkend in mijn rol als TBM, door de mensen die er voor mij toe doen, en wat de rest van de wereld denkt... kan me eerlijk gezegd geen biet schelen
Oh wat goed zeg katenhond. Nee die van mij denk dat het hier elke dag vakantie is ofzo. Vandaag Had ze last van tandjes nou heb niets gedaan kwam er gewoon niet van
Ben ik ook heel blij mee, eerlijk is eerlijk. Anderzijds is zijn mening enigszins proefondervindelijk tot stand gekomen hoor. In mijn zwangerschap heb ik bijna 3 mnd platte bedrust gehad. ML kwam toen al tot de ontdekking dat het huishouden vééél meer tijd vergde, dan hij ooit had gedacht ( "en dan lig jij ook nog de hele dag, en ik werk,dus hoe komt 't hier elke keer weer smerig...."). En peuter was een heel bewerkelijke baby (reflux) en toen ik eens een weekje met zeer hevige griep geveld was en hij de honeurs moest waarnemen... (was hij daarna heel blij dat hij weer op zijn werk mocht gaan uitrusten...)
Hier ook een bewuste TBM mijn man kreeg de kans om een universitaire studie te doen naast zijn werk en met onze druktemaker was toen een baan vinden op de dagen dat mijn man moest leren niet handig. Waar ik nu tegenaan loop is dat zoon al vanaf zijn geboorte heel pittig is en ik dus serieus nergens aan toe kom thuis ja hooguit de keuken en de huiskamer en benden de wc maar even naar boven een was ophangen lukt niet of hij gilt F wakker of hij breekt beneden de tent af. Met F zou mij dat wel lukken die is heel rustig en speelt uren zoet alleen als het zou moeten. Ik ben dus nu aan het twijfelen om weer te gaan werken juist om G uitdagingen te geven op een KDV of gastouder en dan ook te kunnen spelen met andere kinderen. Maar aan de andere kant wil ik F hetzelfde kunnen geven als G een mooie basis thuis.
Hier ook een bijna fulltime tbm; mijn dochtertje gaat dagdeel naar oppasgrootouders ivm paar uurtjes werk bij een net opgestart bedrijfje. Ik vind 't heerlijk zo en merk dat 't mijn dochtertje goed doet. Ik vind het tot nu toe ook nog niet zo zwaar (misschien ook omdat ik hiervoor een superstressvolle baan had). Heb ook wel een heel makkelijk, rustig kind; misschien dat 't pittiger wordt als ze nog meer geentertained moet worden. Hier helpt 't ook dat man (werkt min. 60 uur per week, veel in buitenland) het super vindt dat ik thuis ben met de beebs en dat ik dus inderdaad wel die waardering van hem voel. En dat ie niet het schoonste huis ter wereld verwacht... Ik merk wel dat ik het lastig vind als anderen 'kritiek' hebben. Ben de enige in vriendinnengroep met een kind en de rest is vooral bezig met carriere maken. Vanuit hun is er wel eens onbegrip en dat steekt soms toch wel.