Wij hebben het campingbedje op zijn kamer gezet. Als hij uit bed komt, gaat hij linea recta daarin. Hij vind het niet erg, maar ik zie na 2 dagen wel al verbetering.
dingen als opsluiten enz zou ik dus nooit aan beginnen....wat een onveilig gevoel moet een kind daarvan krijgen. Ik ben ervan overtuigd dat een kind je niet voor de gek houdt oid. En probeer aan zijn behoeftes te voldoen. Hier een jongetje dat niet alleen in slaap kan vallen. Van baby af aan trouwens niet..en wij blijven dus bij hem tot hij slaapt. Als we de strijd aan zouden gaan dan duurt het uren en nu slaapt hij binnen 5-15 minuten...nou die tijd hebben we wel hoor.
Waarom een onveilig gevoel? Ik ga terug naar mijn kind om hem te laten weten dat ik er voor hem ben en dat het tijd is om te slapen. Juist op deze manier geef ik hem wat hij op dat moment nodig heeft: een knuffel en kus van mama. Hem het gevoel geven dat hij niet alleen is. Hij kan prima alleen in slaap vallen, hij probeert alleen uit. Wat gebeurd er als ik heel hard ga huilen? Nou, mama komt terug en geeft me even aandacht en gaat weer weg. Het is niet gezellig, we gaan niet spelen, het blijft donker op mijn kamer....ok het is dus tijd om te slapen.
Wij zijn al meer als een half jaar bezig he.. En daarvoor sliep hij als roosje tis gewoon sinds hij uit bed begon te klimmen.. En alles is al geprobeerd maar na 3 weken iets stug volhouden en zonder enige verandering ben je er ook een keer klaar mee.. Op kamer blijven zonder iets te zeggen werkte ook niet hij blijft gewoon kletsen wil spelen houd hij gewoon vol... Dus hebben we later op bed tijdje geprobeerd maar dan hadden we dag erna mega chaggie ventje en hij sliep er niet eerder door.. Als ik hem vraag krijg ik als antwoord dat hij gewoon wil spelen.. Opsluiten zou ik ook nooit doen maar blijf nu wel bij de deur staan(uit zicht) tot hij slaapt en leg dit ook uit. dit werkt tot nu het beste dus blijf dat toch weer even volhouden
hier zelfde probleem, wij hebben ons ledikantje opgehoogd met platen maar zelfs daar klom hij over een, wat we nu dus elke avond doen, (we hebben sinds kort een trampoline) en daar maken we hem heel erg moe mee, heletijd samen spelen, en dan is hij nog vol energie, dan stop ik hem in bad met rustgevende geuren, (denk aan: lavendel, rozemarijn (check: aroma therapie).) dan lees ik een verhaaltje voor uit een boekje wat hij mag uitkiezen en dan maak ik een soort van afspraak. het lampje gaat nu aan, dat betekend dat je in je bed blijft tot het lampje uit gaat. Mama en papa zijn nu ook moe en gaan ook zometeen slapen, en dan soms keet hij nog even en als hij weer de speen van ze broertje eruit haalt (zelfde kamer) dan ga ik weer naar hem toe en herhaal wat ik zei, leg hem in bed maar ben dan kort af, : We gaan nu slapen, morgen mag je verder spelen. komt hij er dan nog uit, dan ga ik naar hem toe, leg hem weer in bed en zeg niks. en dan komt hij er weer uit en dan leg ik hem er weer in zonder iets te zeggen, Want als ik elke keer wat zeg, krijgt hij weer aandacht. zo laat ik merken dat ik er ben voor hem, en hij het ongezellig vind want ik zeg niks. en naja het houd dan daarna vaak wel op, omdat hij dan ook écht heel moe is. hoe laat doe je hem op bed?
Zo ging het hier ook maar 5-15 minuten is inmiddels ruim 1.5 uur. En dan is het echt niet leuk meer, Wij gaan nu, na werkelijk ALLES te hebben geprobeerd naar een slaapcentrum waar ze onze zoon letterlijk gaan leren te slapen. Ik moet er wel bij zeggen dat zoon een verleden heeft van ruim een half jaar ziekenhuis opname en daar dus heeft aangeleerd in te slapen met ons ernaast. Als hij 's nachts wakker word moeten wij ook weer bij hem zitten om opnieuw in slaap te vallen. Maar zo simpel van, hup afbouwen met erbij zitten zo werkt het helaas echt niet altijd
je zegt het idd zelf al...ik kan mij wel goed voorstellen dat jullie zoontje met zijn geschiedenis anders is dan een gemiddelde peuter. Wat het natuurlijk niet minder vervelend maakt Hopelijk helpt het slaapcentrum.
Natuurlijk speelt het mee maar ik denk niet dat je altijd maar simpel kan stellen van dit moet je doen of dat. Ik vind dat er echt onderschat word wat een groot probleem het is als kinderen lastig gaan slapen en hoe moeilijk dit ritueel te doorbreken is
ik snap het probleem hoor...het is gewoon bedtijd. Ik ben van mening dat kinderen die moeilijk inslapen of uit bed klimmen oid dat dat een achterliggende reden heeft. Vaak de nabijheid willen voelen. Een kind dat uit bed komt en steeds teruggestuurd wordt door zijn ouders voelt zich ws niet serieus genomen en zal die strijd blijven voeren omdat de woorden: ga nu maar slapen geen oplossing zijn voor zijn probleem. De strijd zal dus ook blijven duren. daarom zijn jullie ws al een half jaar bezig met je zoontje. Ik vermoed (maar ken hem niet) dat hij graag in slaap valt met het veilige gevoel dat jullie in de buurt zijn. Beneden is te ver. Als hij onrustig wordt wanneer je naast zn bed zit dan is dat geen oplossing idd. Maar wat je nu doet: op de gang blijven, dat vind ik wel een goede oplossing. Hij voelt dat papa of mama binnen handbereik is en jullie hebben je zoontje in bed...dat is win win. Ik zou het wel een poosje volhouden..niet verwachten dat hij binnen 3 weken in zn bed blijft als jij weggaat. Maar je kan bv wel een was opvouwen ofzo...dan "kost" het geen tijd. Hier werkte het op een gegeven moment ( na een maand of wat) om te zeggen: papa/mama gaat even douchen je hoort het water dus weet dat ik er nog ben en dan ga jij alvast lekker liggen. En als ik klaar was met douchen was hij lekker in dromenland.
O nee elk kind zal een ander aanpak nodig hebben...maar een kind opsluiten nee...daarvan ben ik overtuigd dat dit voor geen enkel kind goed is.
Ik lees nergens over opsluiten hoor! Opsluiten is als je je kind aan zijn lot overlaat en bij wijze van zegt: doei ik zie je morgen wel weer! De kruk omhoog doen en vervolgens gewoon naar je kind toegaan om de zoveel minuten en er voor hem zijn, is geen opsluiten!
daarin verschillen wij dan van mening...een kind dat niet meer alleen uit zn kamer kan zit opgesloten vind ik. En ook al komt er steeds iemand, het lijkt mij als kind heel onveilig en eng als je niet je eigen kamer uit kunt.
Een baby en dreumes kan toch ook niet zelf zijn kamer uit? Mijn dochter kon tot 2 jaar qua lengte niet zelf de deur open maken, en daar vond ze niks engs aan hoor, ze weet niet beter dat als ze roept/huil ik eraan kom en dat ik er voor haar ben als er iets is. En ja, hier zit nu als jonge peuter de deurkruk nu ook rechtop, maar ik zie dat niet als opsluiten, ik zie dat als verlenging van de periode dat een kind niet bij de deurkruk kan. Als ze 2 centimeter kleiner was geweest had het geen opsluiten geheten. Ik zie het als een begrenzing net als dat een ledikant ook een begrenzing kan zijn. Mijn dochter sliep altijd prima in peuterbed tot ze net had ontdekt dat ze zelf de deur kon openen en dat vond ze toch wel erg leuk. Aantal nachten dat ze telkens naar de woonkamer toe kwam omdat ze wilde spelen en niet slapen (haar woorden). Praten en blijven terugleggen werkte niet. Nu met de klink omhoog dan gaat ze soms wel haar bed uit, maar pakt dan een boek (want ze kan weinig anders spelen), neemt het boek mee in bed en valt vrolijk kletsend in slaap. Nooit meer voorgekomen dat ze zelf de kamer uit wil. I don't see the problem. Lijkt me anders als je een ouder kind, of een kind wat al wel gewend is zelf deuren te kunnen openen dat ontneemt. Of als hij/zij huilend achter de deur zou zitten bij wijze van spreken. Maar ik zou niet generaliseren dat iedereen met een klink omhoog zijn kind opsluit. Een baby/dreumes in ledikant zetten is ook geen opsluiten. Ik zie het niet zo zwart-wit. Denk dat elk kind een eigen oplossing heeft.
Wij zeggen niet ga maar slapen altijd eerst naar reden gezocht... Was opvouwen doe ik dan idd vaak maar dan komt hij eruit om te vragen om mee te helpen ook douchen dan staat hij ook op de badkamer.. Ons zoontje heeft gewoon alle stilte nodig.. Dus hij moet juist niet horen dat we in de buurt zijn anders is hij te nieuwsgierig wat we aan het doen zijn.. Ook als ik dat heb uitgelegd.. Was het maar zo makkelijk.. Maar stil zijn achter de deur werkt nog steeds ene avond beter als de andere.. Maar komt vast een keer goed
Wij hebben een deurhekje geplaatst (geklemd) in het deurkozijn van onze dochter. Misschien is dat een idee? Kan hij niet de kamer uit, maar is er ook geen opgesloten gevoel. Ik zou ook eens proberen de middagslaap eraf te halen. Onze dochter sliep 's middags ook nog als een blok, maar ging 's avonds lopen spoken (vaak tot 22.00 uur). Na de kraamweek toch eens geprobeerd de middagdut over te slaan. Was de eerste paar weken even wennen en vaak viel ze 's middags rond 16.00 uur nog even in slaap op de bank. Nu komt ze prima de dag door en valt ze om 19.30 uur als een blok in slaap . En soms zegt ze dat ze nog niet wil slapen. Dan zeggen we dat ze nog even met haar Nijntje (knuffel) mag kletsen, maar dat ze wel in bedje moet blijven liggen. Duurt meestal zo'n 30 seconden voordat ze alsnog in slaap valt . Of we horen echt hele verhalen door de babyfoon van de dingen die ze mee heeft gemaakt die dag...hihi.
Juist, een begrenzing is het....niet meer niet minder. En idd voor ieder kind werkt weer iets anders.