De komst van een baby kan dat zeker veranderen hoor. Hier goede band met sm maar sinds kindje er is, is er wel degelijk iets veranderd. Het ligt alleen niet aan sm, maar het ligt ook aan mij. Ik ben zelf immers ook veranderd.
Als ik dit zo lees mag ik heel blij zijn. Mijn sm bemoeit zich nergens mee. Ze is alleen maar heel trots. Geeft soms advies maar dramt niks door. Adem in adem uit to. En probeer het te negeren of maak gewoon een x heel duidelijk hoe je erover denkt. Of laat je vriend met haar praten misschien dat het werkt.
Ik had ook wel een beetje angst voor sm met zwangerschap. Toen we gingen samenwonen (8 jaar geleden) had ze overal een mening over. Kleuren waren niet goed, gordijnen waren niet mooi, opstelling meubels, enz. Het loslaten van haar zoon was toch lastig (ook al vind ik dat je met 27 jaar onderhand wel het huis uit mag , ik was 22). Ik liet toen alles maar een beetje gaan voor de lieve vrede, maar ze bemoeide zich overal mee. Hoe ik kookte, hoe ik mijn werkdagen indeelde, welke spullen ik gebruikte om mee schoon te maken, ik werd er gek van en mijn vriend (inmiddels man) nam het vaak wel voor mij op, maar werd erg fel, waardoor er, voor mijn gevoel, door mij ruzie ontstond tussen hem en zijn moeder... Inmiddels kan ik een stuk beter mijn grenzen aangeven en ging het de afgelopen jaren best goed. Daardoor ging ik uit mijzelf ook wat vaker langs en ik denk dat ze wel doorhad dat het contact prettiger is zo. Nu ik zwanger ben, komen soms haar oude neigingen weer naar boven (kleur van de kinderkamer was niet goed, thuisbevalling vond ze niet verstandig). Ik heb gelijk hier grenzen in aangegeven en ik zie dat haar moeite kost om zich in te houden, maar ze doet haar best. Ik probeer dit dan ook te belonen. Ze is een keer mee geweest naar de verloskundige en ik heb haar keer meegenomen naar Ikea voor laatste babyspullen en dat gaat goed. Ben wel weer benieuwd hoe het zal zijn als baby er is, maar ik weet dat ze het goed bedoeld en heb inmiddels haar gebruiksaanwijzing een beetje gevonden (fijn na 11 jaar ). Succes met jouw sm. Ik hoop dat je haar gebruiksaanwijzing ook vindt.
Hier wel een lieve schoonmoeder, maar bij de eerste drong ze zich mega op. Ik wildegraag m'n moeder bij de bevalling en m'n partner toen vond zij dat ze er ook mocht zijn. Dat vond ik van niet en partner ook niet. Toen ik lag te bevallen is ze naar binnen gestormd de verloskamers op, ondanks meerdere malen weg sturen bleef ze binnen komen en was ze er op moment suprême er helaas dus bij.... Ik heb het haar heel kwalijk genomen. Wij zullen dus nu ook niet vertellen wanneer ik lig te bevallen of ingeleid wordt. In m'n kraamweek stond ze te pas en te onpas aan de deur.. Ik heb haar daardoor wat op afstand gehouden deze keer en daar voel ik me goed bij.
Ik heb werkelijk een geweldige schoonmoeder. Heel lief en behulpzaam, dringt niets op maar geeft ruimte dat ik om advies kan vragen. Ze steunt me tijdens de zwangerschap door lekker voor mij te koken en te kletsen over haar zwangerschap van mijn man. Zij gaat een dagje in de week oppassen, ik heb zelf warme herinneringen aan mijn oma en hoop dat onze kleine dat ook gaat krijgen met haar oma. Zij is de moeder van mijn man die zij met veel liefde heeft opgevoed en ik vertrouw haar onze kleine maar al te graag toe. Ja bij oma zal de kleine straks veel meer mogen dan bij ons, daarvoor is zij nu oma om de teugels lekker te laten vieren. Ik ben mijzelf absoluut bewust dat er ook andere situaties zijn dan die van ons. Belangrijkste is denk ik om naar elkaar te luisteren en met elkaar te praten, hopelijk lost dat wat op voor de gene die niet een leuke schoonmoeder hebben.
Wat ben ik blij dat ik een goede band met mijn schoonouders heb! Niemand gaat over grenzen heen en we respecteren elkaar. Sinds de geboorte van onze dochter komen de (schoon)ouders vaker langs, heel logisch. Meestal bellen/appen ze even van tevoren en anders staan ze in elk geval niet op de vreemdste tijdstippen voor de deur, zoals ik hier op het forum weleens lees. Ts, geef duidelijk je grenzen aan. Mijn (schoon)ouders vonden het bijvoorbeeld wat streng dat wij onze dochter geen suiker wilden geven voor haar 1e verjaardag (en nog steeds krijgt ze het niet zo veel), maar door daarin duidelijk te zijn, heeft niemand haar snoep of andere zoetigheid opgedrongen. Sterker nog, vaak werd en wordt ons gevraagd of ze iets mag hebben. Verder snap ik niet zo goed waarom je een moeder of schoonmoeder mee zou nemen naar de verloskundige of bij je bevalling zou willen hebben. Dat hebben mijn man en ik samen gedaan, meer mensen hoefden we er niet bij. We hebben ook pas ruim na de geboorte gebeld, geen gedoe met mensen die al in het ziekenhuis zaten te wachten, dat leek mij helemaal niets. Maar goed, dat moet iedereen natuurlijk zelf weten .
Omdat het voor mijn moeder een prachtige belevenis/moment was dat haar dochter haar kleinzoon op de wereld zetten dat is 1 van de redenen ☺️
Ik heb een bps/ptts schoonmoeder. Die al vervelende ervaringen had met een schoondochter en dat op mij ging projecteren. Al snel probeerde ze ons uit elkaar te halen. In mijn gezicht deed ze poeslief. Maar als vl terug kwam dan twijfelde hij telkens of we uit elkaar moesten of niet. Toen werd ik zwanger. En heb ik geprobeerd om het contact toch goed te houden. Dat was best een uitdaging. Ze hadden al hele plannen over het opa en oma zijn en mij werd niks gevraagd. En als ik dan aangaf dat er wel een beetje grenzen waren kon ze daar 3 uur op doorgaan en me van alles en nog wat beschuldigen terwijl ik bijv alleen maar de opmerking had gegeven dan geen groente opeten ook geen toetje betekend. Ik zou heb volgens haar gaan volproppen tot hij er alles uit zou kotsen etc...Toen ze in het ziekenhuis belande terwijl ik over mijn uitgerekende datum was heb ik vl nog meegesleurd om bij haar op bezoek te gaan. De bevalling ging goed maar was heftig voor me. Dag 3 nodigde ik hun uit om te komen kijken. Toen waren ze boos dat ik had gezegd dat het wel een paar weken kon duren voor ik bezoek ging ontvangen (had ik gezegd om niet om de haverklap gebeld te worden). Terwijl ik ze al op dag 3 voor ik er echt klaar voor was uitgenodigd had. Vl had aangegeven dat ik nog niet klaar was om de kleine uit handen te geven (aan geen enkel bezoek). Toen zeiden ze dat ze niet zouden komen zolang ze de kleine niet vast mochten houden. Half uur later werd hij teruggebeld. Dat hij zich als een vent moest gedragen en de kleine uit mijn armen moest rukken. Pech voor die ouders dat ik het gesprek hoorde. Ik belande al snel in het ziekenhuis door een infectie en ik had een begrafenis van een familielid kort na de bevalling. Dus opnieuw uitnodigen schoot erbij in. uiteindelijk met 1 maand opnieuw uitgenodigd. Ze zeiden dat ze niet konden en niet gingen kunnen. Nou ik vond het basta! Vl is nog vaak langs gegaan en dan telkens als hij terug kwam dan was er weer ruzie. Telkens werd alles verdraaid. Twee maanden geleden uitgenodigd nogmaals om uit te praten. Kwam weer gedoe van. Vl is er nu klaar mee. Hij gaat daar ook niet meer op bezoek. Ik vind het wel best zo.
juist ook die schoonmoeders zijn moeders geweest. dan weten hun toch ook hoe het voelt om een kindje te krijgen. en dat het voor hun niet altijd makelijk geweest is. dan kunnen hun toch ook begrijpen hoe wij ons voelen in zwangerschap . dan moet dat toch juist een onderwerp zijn waar fatsoenlijk over gepraat kan worden. Noujaa ik ga me voornemen dat als ik een zoontje krijg (dus ooit ook een schoondochter) om het heel anders te gaan doen. ik heb iig wel afgesproken met me vriend hoe en wat wij willen. daarbij ook dat ik verlopig even niet meer naar ze ouders mee hoef om even rustig na te denken en te onspannen (aangezien het daar voor onwijs veel stress zorgt) en dat als er wat afgesproken word dat dat gewoon met ze 4e gedaan word dus ook met mij erbij. zodat we geen halve of omdraaiverhalen meer krijgen. hopen dat dit werkt. verder bedankt voor alle verhalen en tips en ik hoor graag hoe het bij jullie gaat. meer tips en ervaringen zijn natuurlijk altijd welkom
Ik zie dat verschil zo erg tussen mijn schoonouders en me moeder. Ik heb heel slecht contact gehad met mijn moeder. Er is ook heel veel gebeurd. Maar juist zij weet goed het balans te vinden. Van toch regelmatig afspreken maar zich niet opdringen. Ik merk dat ze heel enthousiast is. Maar ze is daarbij ook heel oplettend in wat ze wel en niet kan verwachten.
Wel dus! Ik "heb" m'n schoonmoeder inmiddels al ruim 15 jaar, maar die modus operandi moet steeds bijgesteld worden. Voor m'n zwangerschap hadden ze weinig interesse in ons. Gingen liever naar haar andere kind, want die had kinderen. Dat heeft ze bijna letterlijk gezegd Nu ineens zijn ze heel geïnteresseerd. Maar voor m'n man is het te laat, die heeft heel duidelijk de stelling dat als wij niet interessant waren voor m'n zwangerschap hun interesse nu alleen ons zoontje betreft. Leuk, maar zo werkt het niet.
Ik was ook bang dat het too much bezoekjes etc zouden worden als ik eenmaal was bevallen. Maar bij ons gebeurde er iets heel verdrietigs... Mijn schoonmoeder kreeg 1 dag voor mijn uitgerekende datum een hartstilstand en overleed uiteindelijk 2 mnd er na. Dat gun je niemand en het zette voor mij eea in perspectief. Wat ikje als advies wil geven: maak duidelijke afspraken. Geef op tijd dingen aan. Maar probeer ook te blijven zien dat het mooi kan zijn dat ze deel uit wil maken vh leven van je kindje.
Ja, hier ook zo. Mijn sm lijkt helemaal niet zo enthousiast te zijn over de komst van een kleinkind (het wordt haar 4e). Maar voor ons is het ons eerste kindje. Natuurlijk wil je dan alles graag delen en ik wil niet dat zij achter blijven. Helaas krijg ik ook vee opmerkingen. Laatst hadden we het over duiken (mijn vriend heeft al z'n brevetten en wilde dat ik het ook een keer ga doen). Ik zei toen tegen hem: laten we daar nog maar even mee wachten, het lijkt mij nu niet zo'n goed idee. Mijn sm: ja je moet je niet achter een zwangerschap verschuilen! Ik had echt zoiets van mens waar vemoei jij je mee?! En wel meer van dat soort dingen. Ik heb nu wel geleerd om mijn grenzen aan te geven, want ze banjerd er gewoon overheen. Heel vervelend maar vooral vermoeiend!
Nou ja Rachel! Duiken wordt gewoon hartstikke afgeraden als je zwanger bent. Laat haar maar mooi zelf gaan duiken
rachelle was ze bij de eerste wel meer betrokken? of ging ze voor je zwangerschap anders met je om? of is ze altijd al zo naar jouw geweest en is daar niets in veranderd?
Oh het schoonmoeder topic! Ik hou me hart vast haha! Voor mijn schoonouders is het hun eerste klein kind, voor mijn ouders hun 3e. Mijn SM bemoeid zich ook vaak al met dingen.. " waarom zet je het bedje niet zo? Waarom de box niet daar? Waarom een Gastouder etc". Ik dan heel duidelijk het antwoord dat we het daarom zo doen en zo willen klaar. Ze accepteert dat dan gelukkig wel. Laatst zei ze " wwl bellen als je naar het ziekenhuis gaat rijden he? Ik wil niets missen!" Ik zeg dan ook duidelijk dat mijn vriend en ik dut samen doen en niemand erbij willen dus wwl bellen als het is geboren. Dat accepteert ze dan ook haha. Maar ben heel bang dat ze straks als ie is geboren de deur hier plat loopt en zich overal mee gaat bemoeien, daar heb ik echt geen zin in.( mijn vriend ook niet). Mijn vriend en ik hebben afgesproken dat we het aan kijken , want wie weet valt het wel mee met de deur plat lopen. Maar doet ze dit wel, dan wil ik duidelijke afspraken maken.
Was ik ook maar echt hier het tegenovergestelde en ze komt 3x in het jaar Verjaardag Sinterklaas En een keer zomaar 👏🏼 Ik vind het prima en mij maakt het niet uit maar voor mijn kind en man vind ik het erg jammer en lullig