Iemand tips? Mijn moeder is echt een lieverd, maar soms echt té eerlijk. Als ze iets niet mooi vindt zegt ze dat ook gelijk. Nu heb ik bijvoorbeeld nieuwe gordijnen gekocht voor in de woonkamer en het enige wat ze erop zei was: ja, ik hou niet zo van groen.... Aan de ene kant denk ik: tsja, had ik ze maar niet moeten laten zien. Ik moet haar goedkeuring minder belangrijk maken. Maar aan de andere kant voelde ik me zó teleurgesteld dat ze het niet leuk vond.... Mijn zusje is trouwens net eender, die zit ook elke keer haar mening overal over te geven. Hoe snoer ik ze de mond zonder bitchy te zijn?
Niet meer naar hun mening vragen.. als ze die ongevraagd geven: vriendelijk vragen die voor zich te houden, omdat je alleen nog maar positieve dingen wil horen. Maak er iets grappigs van.. jaar vd positiviteit oid
Mijn zusje kan er soms ook wat van. Als de kleine jouw kledingstijl aan krijgt, zal ze er ook beschaamd bij lopen. Krijgt ze gewoon terug. Nee jij trekt volle zalen (denk aan stijl a la Barbie(/Samantha))
Maar even serieus. Soms is een opmerking in dezelfde trant terecht, soms levert dat ook meer wrijving op. Dan kun je beter zeggen dat je die opmerking niet op prijs stelt. En ze moet maar leren om opmerkingen te maken die te maken hebben met jouw smaak ipv de hare. Zou zelf zeggen: De kleur groen vind ik persoonlijk niet zo geweldig, maar het past wel kei goed bij het interieur en jullie smaak. hoppa. dr mening gegeven en een compliment er over heen.
Terugdoen, maar niet verbaasd zijn als ze dan beledigd zijn. Mijn zusje heeft daar ook een handje van. (Ze zei dat ik dikke bovenbenen had gekregen, toen ik daarop reageerde met dat zij een onderkin had, was ze zwaar beledigd).
Een keer bitchy zijn moet toch ook eens mogen, maar binnend e lijntjes.. misschien kun je er eens even een open gesprek over voeren dan...
Mijn schoonmoeder is ook zo.. Ik had van het weekend een bruiloft en had mijn haar en make up laten doen door de kapper en visagist. Ik kwam bij schoonmoeder aankleden omdat vl al weg was voor de bruiloft.. Kom ik binnen zegt ze eerst over m'n haar; oh ja.......... Het zit wel laag... (Zij is type; getoupeerd tot aan het plafond) en toen over m'n make up (het was echt helemaal met foundation ed opgemaakt, om 1 uur 's nachts zat het nog steeds goed!) had je dat niet gewoon zelf kunnen doen? Er zit bijna niks op! (Het heeft me 4 wattenschijfjes gekost om mn ogen schoon te krijgen) zij kan nou nooit zeggen; je ziet er mooi uit...*punt*
Ik had er een grapje van gemaakt denkt ik: "Oh, dus als ik ze zat ben hoef ik er geen jurkje van te maken voor jou?" Of: "Is het zo erg dat ik de bank er voor moet omdraaien of hou je het wel 2 uurtjes vol?" En dan lachend zeggen natuurlijk. Dat ze iets niet mooi vindt, wil niet zeggen dat ze jouw keuze verkeerd vindt. Als zij had mogen kiezen had ze alleen wat anders gekozen. That's it. Veel mensen zien het dan toch als een persoonlijke afwijzing en dat is het niet.
Heel eerlijk ik vind haar ik hou niet zo van groen erg tactisch . Ze vond het waarschijnlijk dus spuuglelijk maar wist dat ze je daar mee zou kwetsen en koos dus voor een tactische opmerking over dat het niet haar kleur is. Dat zegt niks over jouw smaak of over dat je het niet goed zou doen, zij vind het gewoon niet haar ding. Zelf zou ik us inderdaad nog een opmerking hebben gemaakt over maar het past wel helemaal bij jullie vloer of zoiets. Eigenlijk vind ik dit niet zo schokkend wat ze heeft gezegd, als ik iets niet mooi vind zou ik ook inderdaad een het is niet mijn kleur maar past mooi bij, of het is helemaal jullie stijl of het past echt bij jullie, zelf zou ik het dan dus nooit kopen of in mijn huis halen maar dat zou ik niet zo uitspreken maar dus ook met een in mijn ogen tactische opmerking als dat af doen . En weet je soms moet je dingen ook gewoon kunnen zeggen, mijn zusje en ik hebben een compleet andere kledingstijl en weten precies van elkaar wat we voor de ander aan kunnen dragen als die aan het passen is, een verkoopster maakte eens een opmerking daarover dat het toch wel handig was dat we zo goed wisten wat de ander mooi vond, hoe we dat toch wisten, onze gemeenschappelijke opmerking was ik trek iets uit het rek dat ik zelf spuuglelijk vind en nooit zou kopen dan vind zij het geweldig, verkoopster geschokt en wij de grootste lol
Ik voel me nu een heel slecht mens, want ik zeg ook heel vaak dat iets niet mijn smaak is als mij om mijn mening wordt gevraagd. Ik vind de opmerking van je moeder ook helemaal niet raar of grof. Ik zou gewoon zeggen:"dan is het maar goed dat ze in mijn huis hangen en niet in het jouwe!" Dat je moeder je gordijnen niet zo mooi vindt zegt niks over wat je moeder van jou vindt, het is idd geen persoonlijke afwijzing zoals teddy zegt.
Ja ik zou het ook niet vragen als ik het antwoord niet had willen horen. Bij bepaalde dingen die ik geweldig vind, vraag ik gewoon om niemands mening maar doe ik toch zelf wat ik wil zodat niemand er iets van hoeft te zeggen. Bij andere dingen die minder belangrijk voor me zijn op gevoelswaarde vraag ik wel eens om meningen. Zoals bijvoorbeeld kleding voor naar een bruiloft. Dat vind ik wel belangrijk, maar het interesseert me eigenlijk weinig; ik wil gewoon niet voor aap staan. Dan vraag ik het meestal wel aan vriendinnen. Maar voor de rest gewoon niet vragen. Het is jullie huis en jullie moeten het mooi vinden! De rest telt niet.
Liever dit dan dat ze zou zeggen: 'ow wauw wat prachtig!!' Dan hoor ik liever gewoon eerlijk iemands mening. Smaken verschillen nu eenmaal, dus zou me ook worst wezen eigenlijk of mijn moeder of wie dan ook mijn gordijnen niet mooi zou vinden. Het is mijn huis, ik moet erin wonen. Zo hebben mijn ouders een knalrode bank die ik foeilelijk vind, dit weten zij ook, maar slapen er geen nachtje minder om hoor. Het past wel bij de rest van hun inrichting.
Ik zeg dan altijd zoiets van; hee mams, je mag ook gewoon zeggen dat je ze mooi vind hoor! Meestal snappen ze het dan gelijk. Ik zelf ga ook niet tegen iemand anders zeggen dat ik iets lelijk vind, omdat ik weet hoe ik mezelf voel als ze dat tegen mij zeggen!
Weet je wat het is? Zelfs als ik het niet zou laten zien van tevoren zouden ze hun mening geven. Ik probeer wel eens om me op de vlakte te houden... Mijn zusje is bijvoorbeeld anti tweedehands en ik had een tweedehands jasje voor ons zoontje gekocht. Vraagt ze: waar heb je hem gekocht? Dus ik zeg heel neutraal: hij komt bij de We vandaan. Ik denk: dan houdt ze er wel over op. Maar nee, gaat ze dus vragen: ja, ok, maar heb je hem daar ook gekocht?? En ik hou niet van liegen dus dan zeg ik nee, tweedehands. En dan zegt ze niks, maar zie wel aan haar blik hoe ze erover denkt. Of met die gordijnen. Vraagt ze: hoe zien ze eruit? Dus ik omschrijf ze zonder de kleur te noemen. Vraagt ze ernaar. En zegt dan alsnog dat ze het niks vindt...
Misschien lukt het je om je niet zoveel aan te trekken van hun mening? Het klinkt ook als een stukje onzekerheid. Jij vind die gordijnen toch wel mooi, daar gaat het toch om? "ik houd niet zo van groen" "dat kan, ik wel" Ik snap wel dat het leuker is als zij het ook leuk vinden, maar ja smaken verschillen. Dit vind ik niet zozeer een persoonlijke mening geven maar schofferend. Als ze nou zegt ik houd niet van je kledingstijl dan geeft ze haar mening.
Dat wat MoniekJ noemt dat is dus ook wel eens tegen mij gezegd. Dat ons zoontje zal worden gepest, omdat ie wel eens tweedehands kleding aankrijgt. Terwijl ze weten dat ik vroeger zelf ook ben gepest en dat het dus een grote angst van mij is. Maar ik kies er liever voor om ons zoontje weerbaar te maken ipv alles te doen wat "hoort" om maar angstvallig te zorgen dat hij niet wordt gepest.