Tja, ik snap je man wel, zeker als hier blijkbaar afspraken over gemaakt waren. Ik zou een gesprek aangaan met z'n allen, deze dingen op tafel leggen en duidelijke afspraken maken. Ik zou het ook niet leuk vinden als iemand dochter voor het eerst meeneemt in de trein zonder dit eerst te overleggen. Logeren gebeurt hier ook niet voor ze het zelf kan aangeven dat ze het wil, dus daarin snap ik je man ook. Reactie is misschien wat overdreven, maar het klinkt alsof er meer speelt.
Ik vind reactie bovenstaande wel tikkeltje naar je man toe. Ik kan mij voorstellen dat hij een vader-zoon dagje treinen kijken als eerste had willen doen. Zeker als dat al bekend is in het gezin. Kan mij voorstellen dat hij teleurgesteld is, alleen denk ik dat hij even moet praten met jou ouders, want die zijn "gewoon opa en oma" en leuke dingen aan het doen. Communicatie en afstemming is denk ik wel handig. Uiteindelijk is het allemaal emotie, van beide partijen.
Bedankt voor jullie reacties! Ik heb er nog even een goed gesprek over gehad en we gaan het van de week met mijn ouders uitpraten.
Sjonge, moeten opa en oma dan als maar thuis blijven zitten op de bank en niets ondernemen..? Ik zou het fantastisch vinden als opa en oma ons popje een weekendje mee weg namen. Dan kunnen wij ook lekker bijtanken haha!!
Dan zou zoiets dan wel begrijpelijk zijn?? Want eerlijk gezegd heb ik hier op zp tig onderwerpen voorbij zien komen waarbij moeders een hoop stront over [meestal] de schoonmoeder gooien omdat ze iets in haar hoofd heeft gehaald en daarmee blijkbaar de moeder voorbij heeft gelopen. Vaak zijn het net zulke onbenullige dingen, en dan komt wel een hoop begrip voor. ot: je zult inmiddels snappen dat je man erg doordraaft. Je kunt nou eenmaal niet ALLES met het kind voor het eerst doen, aangezien het kind zelf ook een persoon is met een bepaalde dynamiek. Een ouder kan uit eigen zelfzucht [wat daar gaat het om] zijn kind juist beperken met zulke 'principes'. Een kind heeft ook een relatie met opa en oma, en in deze relatie ontstaan bepaalde gebeurtenissen die voor het kind heel waardevol zijn om met opa/oma te delen. Voor een kind eindigt de wereld immers niet bij mama en/of papa. Hoewel sommige ouders dat wel graag zouden willen blijkbaar. Mijn zoontje ging vanaf 3 jaar bijv met opa vissen. En dat heeft ie nooit met papa gedaan, want gaan vissen hoort bij opa in zijn belevenis. Had papa deze relatie tussen opa en kleinzoon moeten verbieden dan?
Dat is dan echt voor iedereen anders. No way dat mijn dochtertje (18 maand) met opas en omas een weekendje weggaat hoor. Dat doen ze later maar als ze groter zijn. Bijtanken doe ik het liefst met mijn dochtertje Maar ik vermoed dat er idd iets meer speelt bij je man. Wel sneu dat hij het daar zo lastig mee heeft. Ik ben zelf ook een enorme control freak, en had laatst ook een post over opas en omas, maar dit vind ik ook wel ietsje te ver gaan. Al hangt het wel af van wat er zich daarvoor heeft afgespeeld. Succes!
Het is toch ook gewoon een kwestie van vertrouwen hebben in de opa's en oma's. Mocht er geen vertrouwen zijn dan lijkt het me logisch dat je je kind geen weekend meegeeft. Ik vertrouw de opa's en oma's voor 200% en weet zeker dat alle partijen het erg leuk zullen vinden en ze zich er prima mee redden.
Naast het vertrouwen speelt vaak ook de gunfactor een grote rol hoor. Als veel ouders eerlijk in de spiegel kijken zouden ze beseffen dat het 'niet willen afgeven' ook deels veroorzaakt wordt door het gevoel dat ze opa's en oma's geen individueel plezier willen gunnen met HUN kind. Daar komt dat ook 'eerste x erbij willen zijn' behoefte. Want stel je voor dat het kind met iemand anders een speciale lach deelt, of een bijzondere herinnering? Dat het kindje ook enorm veel plezier beleeft met opa en oma, dat het getroost wordt door oma, of (horror) een speciale band mee krijgt? Wat vaak niet beseft wordt, is dat ze deze dingen hun eigen kind dus ook niet gunnen.
zoooooooooooo dan. Even een psychologische alles over 1 kam analyse van de mensen die hun kinderen niet graag uit handen geven! Chappeau!
Ik gun de opa's en oma's best individueel plezier met kleinkind en mijn dochter gun ik dat ook. Maar er zijn bepaalde dingen waar ik graag zelf bij wil zijn, het is tenslotte wel mijn kind. Dat heeft niks met gunnen of niet kunnen afgeven te maken. Niet laten logeren heeft ook niks met vertrouwen te maken, mijn ouders vertrouw ik 200%, en mocht de nood aan de man zijn laat ik mijn dochter daar gerust achter snachts. Maar alleen voor het logeren wil ik pas als dochter zelf aan kan geven dit graag te willen, niet zodat papa en mama kunnen uitslapen. Op zo'n jonge leeftijd zou je het alleen voor ouders en grootouders doen, ik wil dat het ook iets leuks en bijzonders is voor dochter. Ik vond het vroeger fantastisch om bij opa en oma te logeren, dit was ook altijd op eigen verzoek en nooit een verplichting. Het voorbeeld van het vissen vind ik anders, als mijn ouders een hobby hebben dan mag dochter daar van meegenieten, ook al ben ik daar zelf niet bij. Maar zoiets gaat in overleg. Bepaalde dingen wil ik wel heel graag zelf bij zijn, ik zou het bijvoorbeeld niet willen dat dochter met anderen naar de Efteling gaat de 1e keer, ik was en ben daar zelf gek op, dus wil dat graag met dochter delen.
Tja, je kunt niet alles zelf voor het eerst meemaken. Die van ons rolde voor het eerst om op het kdv waar hij twee dagen p.w. is. Werd me in groot enthousiasme verteld door de leidsters. Vond ik eigenlijk heel leuk, dat zij zo trots op hem waren . De eerste keer bij mama en papa komt dan wel een keer.
Ik lees hier over 'het is MIJN kind'. Wat een onzin. Wij hebben kinderen op deze wereld gezet, ze een leven gegeven. En ja, wij zijn deels verantwoordelijk om onze kinderen te laten ontpoppen tot zelfstandige volwassenen, maar 'It takes a village to raise a child!'. Het is toch prachtig dat een kind van meerdere mensen leert en liefde ontvangt. En buiten het vertrouwen om, zeker een kwestie van gunnen!! Ben ik dan echt de enige die het me aan mijn reet zal roesten, of ons popje bij opa en oma voor het eerst rolt? Of voor het eerst een Dora koekje krijgt? Dat het gebeurd is toch geweldig!
Ik vind het overigens geweldig om te zien hoe ons popje met alle opa's en oma's een hechte band opbouwt. Dat is toch heel waardevol?
Zo beleef ik het leven en ouderschap ook, en het is voor velen haast niet te begrijpen. Ik krijg spontaan jeuk als ik mensen hoor praten over 'mijn kind en ik bepaal' enz, Het lijkt net eigendom met alleenrecht of zo. Er zijn genoeg moeders die deze houding zelfs naar de vader hebben, laat staan overige familie.
En ik soms maar twijfelen of ik een harteloos en hard ben.. haha. Je moet je kind los kunnen laten toch?
Dit dus En echt fantastisch dat kinderen een mooie band opbouwen met opa en oma he, daar ben ik echt niet op tegen. Maar opas en omas hebben vroeger zelf kinderen gehad en daar zelf ook eerste keren mee gefietst/hapjes gegeven/pretparken bezocht. Nu het het de tijd voor HUN kinderen om dat zelf te doen en mee te maken. Soms lijkt het wel of opas en omas (tegenwoordig) alles willen doen met hun kleinkinderen wat ze ook met hun eigen kinderen hebben gedaan, een soort herbeleving ofzo. Het is een prachtige gebeurtenis om opa en oma te worden maar dat wil niet zeggen dat je dat als het ware automatisch allemaal rechten verschaft. Ik werk zelf ft en spendeer de weekenden dan ook graag voltijds met mijn dochtertje. Als ze later groot is en kan zeggen ik wil met opa en oma mee voor een weekend dan wordt het een ander verhaal.
Maar gaat het bij ouderschap om 'recht hebben op'?? Ik kan maar niet snappen hoe er gekeken wordt naar kinderen, het zijn toch geen dingen waar 1 meer recht op heeft dan de ander? De ouder heeft verantwoordelijkheid om zijn kind groot te brengen, maar je hebt er toch geen eigendomsrecht op neem ik aan? Ik heb als kind mijn eigen relatie gehad met mijn grootouders, tantes, ooms enz. Dat is toch MIJN familie, en ik ben als kind geen middel dat mijn moeder kan inzetten als gunst in HAAR relatie met de familie. Ik zit als moeder ook niet tussen de relatie van mijn kind met zijn familie, ik speel hierin voornamelijk de faciliterende en verzorgende rol in.
Overigens... ik vind niet dat je je kind als het nog geen 2 is moet los kunnen laten maar daar zal iedereen anders over denken. Ze worden al zo snel groot en papa en mama zijn het allerbelangrijkste in de wereld van een kind.
Ik vind de reactie van je man - als een van de weinige - niet overdreven. Principe is principe en naast dat weegt een afspraak nog zwaarder. Ik vind dat de dames hier ook heel snel over zijn gevoel heen stappen. Hij vindt dit een belangrijk onderwerp in de opvoeding/verzorging van zijn kind. (Jazeker, *zijn* kind. Niet omdat het jochie zijn eigendom is, maar zeker wel omdat het jochie niet van elke idioot op de wereld is.) Of zijn principe komt door gebeurtenissen uit zijn eigen opvoeding of verleden doet er niet toe. Maakt dat zijn gevoel hierbij minder belangrijk? Omdat jij het overdreven vindt is het dus overdreven? Ik persoonlijk zou ook graag willen weten wat mijn (schoon)ouders gaan doen als ze mijn kleine meenemen op een uitje. Maar meer omdat ik graag weet waar ze uithangen en omdat ik mijn kind nog steeds mijn eindverantwoordelijkheid vind. En als ze dan iets van plan zijn wat ik graag zelf als eerste samen wil beleven - om welke reden dan ook - dan zal ik dat ook niet goed vinden.