Uiteindelijk is dat kindje wel mijn eindverantwoordelijkheid. En als primair veranwoordelijke ben je wel degene die bepaalt wat er wel of niet met je kind gebeurt. Nogmaals ouders zijn echt de belangrijkste personen in het leven van zo'n kleintje. En het is top dat ze goede relaties opbouwen met opas en omas en andere familie, helemaal mee eens. En als ik zeg het is mijn kind, bedoel ik niet mijn eigendom. Wel mijn eindverantwoordelijkheid en mijn primaire taak om ervoor te zorgen dat alles oke gaat. En als ik me niet prettig voel bij een logeerpartij of een weekend weg, lijkt het me ook niet in het voordeel van een kind. Overigens logeerpartijen en weekendjes weg als kindjes zo klein zijn is enkel voor de fun van opas en omas. Kind heeft het vast naar de zin, maar thuis met papa en mama net zo goed. Opas en omas die zonder overleg kinderen bijv iets te eten geven zonder dat het van de ouders mag (want als hoofdverantwoordelijke bepaald ik of ze wel of geen eisje niet, niet de opa of de oma) , of ermee gaan fietsen, een dagje pretpark etc, dat voelt voor mij als toe eigenen van.
Nee je bent niet de enige. Met sommige dingen wil ik wel zelf inspraak maar ik laat mijn kinderen gerust logeren en dagjes weggaan. Ik snap dat claimerige ook niet zo goed, wat maakt het uit dat je kind logeert of dingen met anderen onderneemt? Ik vertrouw mijn moeder en schoonouders voor 100% (mijn vader is alcoholist dus is een ander verhaal). En ik kan me ook helemaal niet druk maken als mijn kind voor het eerst met zijn tante een ijsje eet, voor het eerst op de schommel zit ipv met mij. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik dat claimerige gedoe bij mijn turkse schoonfamilie helemaal niet zie.
Zolang die anderen mensen zijn die je vertrouwt is het niet JOUW kind maar als het wildvreemden zijn dan?
De cruciale vraag is juist of alle beslissingen puur genomen worden kijkend vanuit het belang, veiligheid, ontwikkeling van het kind. Het hele 'ik wil dit als eerste doen' heeft in de meeste situaties niks met het kind te maken, maar met de ouder. En dit geldt voor de meeste beslissingen die de ouder neemt, beginnend met IK. Het is niet in het belang van een kind dat ouders het kind gebruiken om eigen gevoelens te bevredigen, eigen belangen naar voren te drukken of eigen principes hard te maken. En dat gebeurt bijv in deze topic, en in nog veel meer gevallen. Ouder is verantwoordelijk om te handelen in belangen van het kind, maar het kind is geen middel om belangen van ouder te vervullen.
Ja er zit toch een groot verschil tussen familie en wildvreemden. Natuurlijk laat ik mijn kinderen niet bij vreemden, lijkt mij vanzelf sprekend. Ik snap deze opmerking dus ook niet zo goed...
Dat je man het jammer vind kan ik begrijpen maar witheet? Nee dat vind ik persoonlijk wat overdreven.. misschien voor in de toekomst betere afspraken maken dan kan zoiets ook niet meer gebeuren
Het gebruik van en het begrip MIJN kind en hoe hierover gevallen wordt is dus ook maar relatief. Als iemand wil bepalen wat er met ZIJN kind gebeurd bij familie wordt dat gezien als overdreven, want het is geen bezit is dan het argument. Zou het gaan om wildvreemden is het ineens wel bezit en mag je wel bepalen wat er gebeurd met JOUW kind?
En als de ouder nou een andere mening heeft over veiligheid, ontwikkeling en belang van het kind dan de (schoon) ouders? En als het kind ouder is, en het heeft een eigen mening over zijn belang, veiligheid & ontwikkeling?
Nee. In het geval van vreemden komt die verantwoordelijkheid weer piepen: jij bent verantwoordelijk voor het welzijn van je minderjarige. Zolang die gewaarborgd is, met name doordat je kind bij iemand is die je vertrouwt, gaat het... alweer om het welzijn van je kind. En daar kan een opa of oma perfect op toezien. Dat is geen alleenrecht voor ouders.
Maar nu ben je uitzonderingen aan het zoeken om je punt te bewijzen. Het ging er toch over dat een opvoeder waar je je kind aan toevertrouwt, ook leuke dingen kan doen met dat kind zonder dat de ouders daar steeds een ok voor moeten geven. Als die personen er andere meningen over veiligheid etc op nahouden, dan gaat het niet over een 'opvoeder waar je je kind aan toevertrouwt'.
Maar nu heb je het over iemand die je vertrouwt en stel je dat opas en omas perfect te vertrouwen zijn. Dat is een aanname die in de situatie van ts misschien waar is, maar in het algemeen kan je die nergens op baseren.
Ik denk persoonlijk dat iemand aan wie je je kind toevertrouwt er andere opvattingen over opvoeding op na kan houden dan jij. Dus daar zal je dan toch afspraken over moeten maken.
2 dingen: 1: jouw man moet niet zo moeilijk doen over een ritje met de tram. 2: het is MIJN man, MIJN kind en MIJN vader en niet ME man, ME kind en niet ME vader.
Uiteraard. Maar toch niet over de belangrijke dingen? Dan laat ik mijn kind daar namelijk niet achter.
En beslissen om kleine kinderen een weekend mee te geven aan de opa en oma is toch ook in het belang van opa en oma en niet Vh kind? Het kond snapt het niet en heeft thuis met papa en mama evenveel plezier. Dan kies ik inderdaad voorlopig voor mezelf want opa en oma hebben hun tijd gehad met hun eigen kinderen om weekendjes weg te gaan.
Blijkbaar vindt de man van ts het belangrijk om (bepaalde?) eerste keren met zijn zoon te beleven. Dus ook over wat wel en niet belangrijk is kunnen opvattingen verschillen. hoe bepaal je dan wiens opvatting het belangrijkste is?
Een leidster op psz, kdv en dadelijk de juf op school zijn 'wildvreemden' waar we onze kinderen aan toe vertrouwen. En die hanteren vaak best andere regels dan thuis, en kinderen beleven tig 'eerste keren' bij deze wildvreemden waar ouders niet bij zijn. Als een kindje op psz zit en voor het eerst mee kan doen met het wc-rondje, belt de juf ook eerst naar de moeder om te vragen of deze daar bij wil zijn? Of een 4jarige die zijn naam voor het eerst opschrijft in de klas? Natuurlijk niet.. Het kind wordt daar niet beter van. Dat zijn pas mijlpalen in het leven, en vaak inderdaad ' bij wildvreemden'. Inijn beleving is een kind nooit eigendom, en daarnaast zijn er talloze gevallen waar de uitgangspunten van de ouders helemaal niet het beste zijn voor het kind qua veiligheid en welzijn. En uiteraard gaat het bij deze gevallen (en bij alle gevallen) wat in het algemeen het beste is voor het kind, en niet alleen wat de ouder heeft verzonnen wat het beste is.
Zolang ze dit niet zelf kan zeggen ben ik inderdaad degene die bepaalt (uiteraard samen met man, zijn stem telt even zwaar). Als ze straks praat en zelf kan aangeven of ze iets wel of niet wil, laat ik haar daar uiteraard wat vrijer in. Als ze dan graag bij oma wil logeren is dat prima. En in overleg kan ze dan ook prima wat doen wat ik zelf nog niet met haar gedaan heb, maar sommige dingen wil ik graag zelf mee maken. Overigens valt het 'mijn kind' in deze bij mij reuze mee hoor, ik kan heus wel loslaten. Voorbeeld: ik eet zelf vegetarisch, maar voed mijn kind niet zo op, ik wil dat ze die keuze zelf bewust kan maken later (zoals ik die zelf ook gemaakt heb op mijn 12e), als ik haar nu vegetarisch op voedt kunnen haar darmen straks geen vlees meer verteren en ben ik degene die haar de keuze oplegt en dat wil ik dus niet. Dus bepaalde regels stellen en sommige dingen graag zelf voor de eerste keer doen heeft echt niet te maken met alles zelf willen bepalen.
Ik heb gekozen voor een gastouder en die beschouw zeker niet als een wildvreemde. Juist om die reden heb ik daar voor gekozen. Natuurlijk doet een kind allerlei eerste keren bij de opvang of oppas, maar daar heb je niet altijd invloed op. Er zit nog altijd een verschil tussen een kind dat ergens aan mee doet (wc-rondje oid) (of bij baby's als het ineens omrolt ofzo) dan om als opa of oma te zeggen 'kom laten we nu ineens gaan leren om zonder zijwieltjes te proberen te gaan fietsen'. Maar zoals al eerder gezegd, misschien vindt die man het wel superbelangrijk om (bepaalde) eerste keren zelf met zijn zoon mee te maken. Hoe respectloos is het van opa&oma om daar dan geen rekening mee te houden met als argument dat het kind geen bezit is? Opa's en Oma's kunnen net zo goed zelf verzonnen hebbben wat goed voor een kind is. Hoe (&wie) bepaal je dan wat daadwerkelijk het beste voor je kind is?