Denanja, gefeliciteerd!! wat fijn! Skatjekim, jeetje, is je relatie voorbij? Sinds kort nog maar? Knap dat je gewoon doorgaat met dit traject, petje af en ik hoop voor je dat het snel raak is!
Denanja, wauw! Gefeliciteerd! Skatjekim, je relatie voorbij... En toch doorgaan met ZI. Veel succes en respect.
Dank jullie. Ja, het ging al een tijdje niet goed, maar we waren zo'n 7 jaar samen en wilden samen oud worden, we wilden er samen proberen uit te komen. Maar helaas is haar gevoel niet meer wat het hoort te zijn in een relatie, meer zoals bij beste vrienden, wel heel hecht en liefde, maar niet als in verliefdheid. En dan houdt het gewoon op. Dus na een kleine week elkaar met rust laten en veel nadenken, hebben we gisterenavond de knoop doorgehakt. We willen wel proberen vrienden te blijven, ook voor haar dochtertje van 3,5. Maar ik heb het er wel heel zwaar mee. Ze vond het in eerste instantie wel moeilijk dat ik alleen door wil met deze ZI, maar snapt het wel en zal me ook steunen waar ze kan. Tuurlijk heb ik nagedacht of ik het wel of niet moet doorzetten. Maar weten jullie, we hadden samen zoveel plannen, deels ook concreet. Samen wonen in nieuwbouwwoning, trouwen, ik haar kleine 'adopteren en erkennen', en natuurlijk dit grote ZI avontuur. Al die toekomstplannen zijn nu gesneuveld. Ik ga wel verhuizen, maar nu alleen en (als het nog mogelijk is) naar een kleinere woning dan we gekozen hadden. Trouwen... ja, misschien ooit, maar niet meer met haar. Adopteren... nee dus. En deze baby... Ja, mijn eierstokken rammelen al vanaf mijn 14e, ik ben nu 28. Ik wilde wachten tot ik alles netjes op orde had: nieuw huis, stabiele relatie, baan met een lekker inkomen, je kent het wel. Maar weet je, het is crisis en de ideale situatie is zeldzaam. Dus dat had ik aan de kant geschoven en we hadden besloten gewoon voor deze droom, mijn droom (ook wel de hare, zij wou ook nog een kleine, maar ik wou ook echt een keer zwanger zijn en alles wat erbij komt kijken), te gaan. Dus ja, nu bijna een jaar verder sinds we donoren zijn gaan 'bekijken' en stonden we op t punt om echt te gaan beginnen. En dan eindigt je relatie en verlies je heel je toekomst zoals je die samen aan het plannen was. Maar waarom zou je meer opgeven dan nodig is? Dat huis? Ja, daar kan ik ook zonder hun gaan wonen. Is een mooi project, zelf indeling vh huis mee bepalen etc. En sociale huur, dus betaalbaar. Dus dat laat ik niet schieten. Het trouwen, ja, dat gaat niet alleen. En adopteren terwijl onze relatie juist is gestrand is ook niet logisch en verstandig denk ik. Maar dit kind, waarom zou ik dat moeten opgeven? Ja, alleenstaande moeder zijn is zwaar, dat besef ik heel goed. Mijn moeder was vanaf mijn 11e alleenstaand, en mijn (inmiddels) ex in principe ook, want wij hadden ttv de geboorte en daarna, een LAT-relatie. En om mij heen zie ik het ook veel. Maar er zijn wel zo ongelooflijk veel alleenstaande moeders. En het meerendeel van hen lukt het ook om fatsoenlijk een kind op te voeden. En er zijn ook genoeg stellen die hier juist enorm in falen. Ik sta wel zo 200% achter de beslissing dat ik moeder wil zijn, een kind wil dragen, baren, opvoeden, liefhebben en koesteren. Als iemand dit nu kan, ben ik het. Daar ben ik van overtuigd. Daarnaast heb ik een grote familie met een groot hart, waarvan ik zeker weet dat 95% hiervan, mij zonder twijfel zou helpen waar nodig als ik echt in de problemen zou komen. Met bovenaan het lijstje mijn moeder, die toen ik vertelde dat ik had nagedacht of ik hiermee door zou gaan, onmiddelijk riep dat ik dat gewoon moet doen, dat ik er gewoon zo klaar voor ben, dat ze weet dat ik het kan en dat zij ten aller tijden voor me klaarstaat als ik ook maar ergens hulp bij nodig ga hebben. Heb haar toen snel gerust gesteld. Dus, ja, ik ga er gewoon voor, nu nog hopen dat de donor deze nieuwe situatie ook ziet zitten en het ook nog (snel) gaatl lukken. Lief dat jullie allemaal met me meeleven, dat geeft ook kracht. En @Denanja: sorry dat ik je momentje pikte, maar bij deze heb je m weer terug. Genoeg over mijn relatieleed, we gaan ons nu weer lekker allemaal richten op onze huidige en toekomstige kinderen! 😉
haha meis jij mag mijn moment pikken hoor leef momenteel op een roze wolk haha ben zo blij. maar vind t super dat je je verhaal hier deelt. fijn even je hart te kunnen luchten. je bent een sterke meid zo te horen die weet wat ze wilt. ik wens je heeeeel veel succes met alles iig!! en als je wat kwijt wilt kan dat hier altijd natuurlijk.
Lieve dames Ik heb hier al een hele poos niet meer geschreven maar ben jullie wel blijven volgen.. Even een kort berichtje, er zijn in de tussen tijd een aantal pracht babytjes geboren, gefeliciteerd meiden, echt geweldig! Maar ook even in het bijzonder Denanja, wat ontzettend fijn om te lezen dat je zwanger bent, het is je heel erg gegund! Veel liefs voor jullie allemaal!
Blijf vooral maar heerlijk zweven en delen, misschien zweef ik dan ook een beetje omhoog uit mijn dal. Wat ik vragen wil, voor degenen die met een bekende donor werken, hebben jullie een donorcontract, en zo ja, is dit ook bij de notaris ondertekend? En waarom wel of niet?
Wat een geweldig nieuws Denanja, gefeliciteerd! Skatjekim; wat een heftig verhaal. Wat betreft je vraag; wij zijn via ZI bezig met een bekende donor, een van onze beste vrienden. Wij hebben een donorcontract op laten stellen om zoveel mogelijk dicht te timmeren. Belangrijkste is dat wij ouder zijn, en niet hij. Als je het contract bij een notaris ondertekend, zal een rechter het minder snel vd tafel schuiven, want; wie zegt dat jij de handtekening niet hebt nagemaakt? Het kostte ons 450 maar dat vind ik het meer dan waard, ik slaap er goed door! Ik kan je onze notaris aanraden, zij is hierin gespecialiseerd. Wij moesten 1,5 uur rijden maar ik ben blij dat we voor iemand hebben gekozen die er zoveel verstand van heeft. Misschien is deze notaris ook wat voor jou Feitsma | Verhagen - Lesbisch ouderschap, partneradoptie en donorcontract Hier helaas een flinke domper. De hormonen zijn bij mijn lief niet aangeslagen (ze heeft PCOS). Nu overwegen hoe verder. Opties zijn hormooninjecties of operatie waarbij een groot aantal follikels worden weggebrand (follikels produceren testosteron en een teveel hiervan staat vruchtbaarheid in de weg). Nadeel vd injecties is dat de kans bij haar niet heel groot is dat het werkt, nadeel vd operatie is wachtlijst en daarna 6 mnd afwachten of het lichaam het goed oppakt... En dan duurt het wel heel lang voor je het überhaupt weer kunt gaan proberen. M'n vrouw is verdrietig, we weten nog niet goed hoe we het willen. Laatste optie zou zijn dat ik eerst probeer zwanger te worden, zij ondertussen de operatie ondergaat en we het daarna met haar weer gaan proberen. Maar ze wil het zo graag.. dat dit niet direct optie 1 is, het moet niet gaan steken! Ook zou ik enorm aan het idee moeten wennen, geen idee of ik daar zelf al klaar voor ben. 6 okt gesprek in het zhuis.
Bedankt! Het zit namelijk zo: ik ben in dubio: Ik heb info ingewonnen bij een notaris hier in de buurt, en met hem aan de telefoon mijn verhaal gedaan en situatie uitgelegd. En hij zei zelf dat als wij bepaalde dingen in het contract zelf vastleggen (wat we hebben) en dan in combi met dat onze donor vaker donor is geweest voor anderen, dat een notarisbemiddeling ntte perse nodig is. volgens hem ging het er voornamelijk om dat: 1. een donor niet kan zeggen dat hij niet wist waar hij aan begon en wat het inhield 2. een donor niets kan eisen omdat er een band is tussen hem en het kind 3. we goed vastleggen dat het kunstmatig gebeurt en dus om een donor gaat en niet om een verwekker. nou, onze donor is vaker succesvol donor geweest en als het moet weet ik via via wel enkele ouders van zijn donorkinderen op te sporen, dus hij weet waar we aan beginnen. en daarnaast is er uiteraard het contract. ook staat in het contract duidelijk wat er van de donor en mij verwacht wordt en dat het via kunstmatige bevruchting gaat gebeuren. Bovendien wil ik het contact minimaal houden, waardoor er geen echte band tussen hem en het kind kan ontstaan en waarmee dat punt ook van tafel wordt geveegd. Dus de punten die de notaris noemde zijn ingedekt. En als hij zelf zegt dat het dan niet echt nodig is... Ik neem aan dat hij ook geld wil verdienen en dus bij twijfel eerder zal aanraden het wel te doen dan niet. Maar goed, op internet las ik dat het wel verstandig is. dus vandaar dat ik benieuwd was. Ik hoop op nog meer reacties! Vandaag eindelijk weer ongesteld geworden, dus zodra dat voorbij is ga ik testen met de sensitests. hopelijk werken die wel en kan mijn eerste ZI poging eindelijk plaatsvinden
Ik vind dat wel een hele grote gok. 450 was voor ons ook geen losgeld maar ik ben zó blij dat we dit zo hebben geregeld. Succes met de beslissing!
Het is voor mij ook niet iets wat ik licht opneem, vandaar dat ik niet blind vertrouw op het advies van de notaris, en hier ook nog advies inwin
Ellen, ik heb zo'n operatie ook gehad en kan het aanraden! Had daarna super goede cyclussen! Neem er gewoon even de tijd voor zodat jullie allebei met je gevoel het beste erin staan. Kim, ik zou het ook laten vastleggen. Toen wij alles gingen bekijken, mogelijkheden ed, heb ik verhalen gelezen van donoren die contact eisten en zelfs zijn ouders die erachter kwamen 'opa en oma' te zijn en dus rechten opeisten. Met donorcontract vastgelegd bij notaris zelfs.. Wat dat betreft ben ik blij met een voor ons nu onbekende donor, dat alles wat dat betreft in de handen van onze Reva ligt. Hij kan ons niet zoeken, wij hem niet maar Reva hem wel als zeestrand oud genoeg is. Ik zou het niet aandurven met een eigen bekende donor denk ik maar ik ben gewoon slecht van vertrouwen. Ik vertrouw niet gauw iemand dus tis maar net hoe je daar met je gevoel in staat. Gewoon je eigen gevoel volgen, dan doe je het nooit fout! Genoeg meiden hier met een eigen donor waar het allemaal prima gaat! Overigens voor de geïnteresseerde, we hebben een roze ouders groep op fb 'roze papa's en mama's, pink parents''. Voor diegene die dat leuk vinden.
Nee wij mochten meteen aan de slag dus begrijp niet zo goed waarom dat nu is. Was met mijn ex-man hoor en daarna gescheiden maar heb het idee dat de operatie toen nu nog steedsechger heeft (was in 2009).
Denanja, gefeliciteerd! Wat een fijn nieuws zeg! Skatjekim, wat een heftige situatie zit je. Het is niet niks om je relatie te verbreken en te beslissen alleen met het traject door te gaan. Wat ik me wel afvraag; jullie zijn 7 jaar samen geweest, en ze heeft een dochter van 3,5. Jullie hebben haar dan toch samen gekregen? Waarom wil je haar niet erkennen of adopteren? Of heb ik iets over het hoofd gelezen? Veel succes met de eerste ronde z.i. Ik heb zo'n enorme babykriebels. Maar partner vind twee kinderen genoeg.
We zijn tussendoor even uit elkaar geweest. De kleine is wel geboren toen we weer samen waren. Ik wilde die kleine wel adopteren/erkennen, maar zij wil dat niet. Ze heeft moeite met de opvoeding uit handen geven of delen. Ze wil het op haar manier doen, en dat is niet altijd mijn manier. Ik ben bereid me aan te passen en hier en daar een middenweg te zoeken, maar zij niet. Dus ik heb geen keus...
Skatjekim, Bijzondere situatie. Fijn dat jullie daar beide in hebben kunnen vinden. Ellennn84, Wat eendomper. Mijn vrouw werd ook maar niet zwanger. Vele in de omgeving opperde ook dat ik dan maar eerst moest proberen. niet wetende dat dat voor mijn vrouw erg kwetsend was. Ook zij had een wens om een kindje te dragen. Wij hebben daarom niet opgegeven en na twee jaar dokteren konden we eindelijk ons geluk niet op. De jongste is door mij gedragen en ik was zwanger na de tweede IVF poging. Wat ik hiermee wil zeggen; ik begrijp jullie frustratie en verdriet maar probeer ook te relativeren en naar elkaars gevoelens te kijken.
Tja, ik heb niets te eisen, ik moet me erbij neerleggen. Beter iets dan niets... Jeetje, heftig... Heel veel sterkte eb succes!
@ Ellennn, zou voor jullie eiceldonatie een optie zijn? Dus dat jij eicellen aan jouw partner doneert? Misschien kan zij zo een kindje dragen zonder dat de PCO en andere hormonen een invloed spelen. Onze grote kleine meid werd vandaag al weer drie. De tijd vliegt. Het voelt zó kort geleden dat we haar voor het eerst in onze armen hadden.
@ chybou dat zou misschien ook wat kunnen zijn inderdaad, lijkt me heel bijzonder. Ik moet zeggen dat ik daar nog niet zoveel van weet! Heb jij daar ervaring mee? Ben benieuwd hoe dat te werk gaat en of dat wordt vergoed door de zorgverzekeraar. Wij neigen er nu naar om eerst met injecties te gaan proberen, lukt dat niet, dan is die operatie misschien wat. @ Tiem je hebt helemaal gelijk. Het is zo belangrijk om naar elkaars gevoel te kijken. Het moet absoluut niet gaan steken en 'een ding' worden tussen ons.