Titel zegt het al ik ben nu bijna 29 weken en heb tot nu toe niks aangeschaft. Niet begonnen aan babykamer geen baby kleding helemaal niks. De angst zit er nog erg in... Zoals je bij mn onderschrift kan lezen heb ik vorig jaar mn tweeling verloren. Wie heeft dit ook meegmaakt en hoe ben je ermee omgegaan? En wanneer was je begonnen met spulletjes kopen etc.
Wij hebben dit helaas ook meegemaakt. Maar ik ben wel al voorzichtig ea aan het kopen, na de 20 wk echo. Meer onder het mom van dit kindje verdiend eigen spulletjes, en hopelijk gaan we het gebruiken. Heb tot nu toe een paar rompers, een jasje en een truitje en een broekje gekocht. En wat knuffel dingetjes. Grote dingen hebben we nog niet besteld, maar gaan dit na de 24- 25 weken wel doen. Als ik jou was zou toch zo langzamerhand ea gaan bestellen. Je zit al in de levensvatbare periode, en op veel spullen zit toch wel een levertijd. Bij zo'n beetje alle grote winkels mag je kosteloos afbestellen mocht er toch nog wat mis gaan. Probeer het positief in te zien, je bent al zo ver! Er kan natuurlijk altijd wat mis gaan, maar probeer er niet van uit te gaan. Dit zeg ik tegen jou, maar vind het zelf ook heel moeilijk hoor. Alles wat je moet regelen voelt als een drempel. Maar wij proberen wel de drempels over te gaan. Uiteindelijk voelt dat dan ook wel weer goed. Sterkte!
(Deels) herkenbaar, na meerdere vroege mk's en een operatie begin tweede trimester heeft het voor mij vrij lang geduurd voordat ik het echt geloofde dat het nu wel zou lukken. Pas rond de 34 weken ben ik pas echt spullen gaan kopen voor de kleine. Dit dankzij mijn moeder die me iets daarvoor meesleepte naar Ikea omdat er toch echt een kamertje moest komen. Toen dat stond ging het makkelijker al had ik uiteindelijk niet veel qua kleertjes omdat het zo lastig is met de maten en mijn schoonmoeder ons dat graag wilde geven. Had zelf uiteindelijk alleen een setje rompers en het eerste pakje gekocht daardoor haha.
Het is echt een grote drempel....probleem bij mij is dat mijn man heel angstig is en daardoor ik ook, ik moet hem overtuigen en mezelf.... En je hebt gelijk dit kindje heeft ook recht op zn eigen spulletjes, ik had met tweeling al wat rompertjes, broekjes en sokjes gekocht en die kan ik nu wel voor dit kindje gebruiken. Maar toch voelt het raar om echt nieuwe kleding aan te schaffen.....
Dormouse... het is toch een trauma wat we hebben meegemaakt lichamelijk ga je door maar mentaal zit je af en toe vast en klopt je hebt dan iemand nodig die je doorheen sleurt.... ik heb dat niet zo helaas( misschien durven ze niet)... mn zusje zegt soms heel voorzichtig haal alvast dit of dat en dan ziet ze dat ik terug houdend ben en dan houdt ze op(wat ook logisch is)
Wat vreselijk wat je overkomen is! Snap dat je niks durft te kopen hoor! MAAR: je kindje moet toch kleren hebben en verzorgingsspullen en een bedje? Wat als je bevalt op de uitgerekende datum en je hebt nog niks in huis? Nog geen rompertje om hem aan te trekken of een fijn bedje? Bestel desnoods over een paar weken het hoognodige via internet maar dit kindje heeft er ook recht op dat er spulletjes voor hem zijn als hij geboren wordt. Dikke knuffel!
Ik ken het hoor. Alleen ik heb voor mezelf de knop omgezet op een gegeven moment. Wij willen hierna geen kindjes meer ( tr zwaar traject geweest) en ik kan het straks niet meer over doen. Het is moeilijk, maar voelt wel bevrijdend als je je over de drempel heen zet. Mijn man is ook nog steeds heel angstig hoor. Ik wilde afgelopen weekend ea gaan kopen ivm mama mazzeldagen bij prenatal, maar hij wilde het jog niet. Ook prima. We hebben de afspraak dat we met 24-25 weken gaan beginnen met het kamertje en dan ook gaan shoppen. Zo heeft hij wat meer tijd om te wennen aan het idee. Vandaag is er weer een pakketje binnen gekomen hier met een muziek knuffel en een rammelaartje van Franck en Fischer. Daar kan ik nu toch wel heel erg blij van worden . Het wordt echt makkelijker als je eenmaal over je eerste angst heen bent.
Ik kan je angst ook wel begrijpen. Je wapent je toch op een bepaalde manier. Op zich heb je spullen binnen no time gekocht, hebt eea liggen en in het begin hebben ze niet veel nodig. Dus ik denk dan vooral je nog niet te druk maken erover. Babykamer...kan veel tijd kost om die op orde te maken. Je zal toch minimaal een slaapplek nodig hebben, plekje om te verschonen en plek voor verzorgingsspullen/ wat kleding. Is het een optie om met iemand anders dan je man, iemand die meer vertrouwen dan jullie zelf hebben naar een winkel te gaan/ mp af te speuren of het in ieder geval het er eens over te hebben wat je nog nodig hebt?
Ach lieverd...ik snap heel goed dat je bang bent, maar het kindje wat nu nog in je buik zit gaat er toch echt komen! En die heeft dan toch echt een kamertje en kleertjes nodig! Dus ik ga je nu een virtuele schop onder je kont geven: hoppetee shoppen jij! Kan ook voor een groot deel via marktplaats, dat scheelt weer levertijd. Dit kindje komt er en je mag nu gewoon genieten van alle spulletjes kopen! Doen!
Heel goed te begrijpen en ik sluit me aan bij wat hierboven al staat. Er zullen toch echt spulletjes moeten komen. Misschien helpt het ook te bedenken dat de overlevingskansen op jouw termijn zo ontzettend veel groter zijn (als het al mis zou gaan, waar je niet vanuit hoeft te gaan). Je kindje moet op zijn minst kunnen slapen en warmgehouden worden, dus een wiegje, wat lakentjes, twee kruiken, een paar setje kleertjes en een thermometer moet je toch echt ergens in de komende 11 weken gaan kopen..
Hey lieve meis Heel herkenbaar helaas Ik heb nog niks gekocht, maar heb wel al alle baby kleertjes van Norah uitgezocht, gewassen en klaar gelegd. Met name de hele kleine dingetjes maat 44. Ik hoef in principe ook niks nieuws te kopen, maar durf het ook niet. Als ik in bv de zeeman iets voor Norah ga kopen, sta ik even bij de lieve baby kleertjes te kijken, maar loop ook weer snel door. Zo hebben we bij Norah ook pas de geboortekaartjes gemaakt, besteld en verstuurd toen ze thuis was. Niet eerder. Mensen vroegen al of we ze waren vergeten...( Norah heeft twee weken op de neo gelegen,) Dat gaan we bij deze baby ook doen. Denk dat ik pas weer gerust ben als ze thuis in haar bedje ligt. Siem is pas na een aantal maanden naar huis gekomen, in zijn kleine urntje.... Mijn lieve kleine vriendje.
Ik ben pas twee weken geleden begonnen en ook alleen maar vanwege de levertijd, nog steeds niet van harte.
Wat mij hielp, was juist spulletjes kopen voor de nieuwe baby. De spullen die ik heb van mijn dochter*, zijn me zo dierbaar! Stel dat het weer mis was gegaan, dan had ik van die baby ook dierbare spullen gehad. Het meeste van mijn dochter* heb ik trouwens niet gebruikt. Dat was wel allemaal redelijk unisex, maar toch vond ik dat het van haar was. Dus dat ligt allemaal veilig in een mooie doos en daar kijk ik af en toe in. Dat wilde ik voor een andere baby ook, mocht het mis gegaan zijn. Misschien ook wel een beetje een pessimistische gedachtegang van mij hoor, maar het is heel moeilijk om positief te blijven zoals je zelf ook weet En ik merkte dat ik gaandeweg steeds positiever werd en het steeds leuker vond om spulletjes te kopen en het kamertje af te maken. Zo erg 'leuk' (hormonen, angst, stress etc) zelfs, dat ik met 25 weken aan het stampen en huilen was, want het kamertje moest zsm af! En mijn zoontjes hebben nog geen nacht in dat kamertje geslapen haha, altijd bij ons op de kamer. Lekker dicht bij ons. Zo hard heb je dat kamertje dus niet nodig. Maar ga zeker wel wat dingen kopen, wie weet helpt het. Dikke knuffel!
Ach meid, ik kan m'n je angst erg goed voorstellen!! Snap dat het vreselijk moeilijk is... Maar: je kleintje komt er wel aan! En deze zal toch op z'n minst ergens moeten slapen en wat kleertjes moeten hebben... Maak je niet druk om een complete babykamer of iets dergelijks, maar zorg wel dat je kleintje straks ergens kan slapen en voor twee of drie dagen kleertjes heeft. De rest is zo bijgekocht! Oh en een kruik, thermometer, paar luiers en een pak billendoekjes. Meer heb je echt niet nodig de eerste paar dagen! En wie weet, misschien wordt het wat makkelijker als jullie eenmaal iets gekocht hebben...
ik ben nu 30 weken en heb ook nog niks gekocht ik geloof het nog steeds niet dat er een baby gaat komen ik stel het uit tot in verlof heb, want dan zal het toch echt moeten... eerst was ik bang voor miskraam,toen voor vroeggeboorte en nu dat er alsnog iets misgaat bij de bevalling lekker negatief, i know,maar ik kan er niks aan doen Heb een hele makkelijke zwangerschap zonder klachten,maar kan er niet van genieten omdat ik alleen maar onzeker erover ben. Ik snap je heel goed hoor
Hallo dames.... al die adviezen en begrip doen me echt goed ☺ Ik heb nu een plan hhh volgende week (30 weken)ga ik beginnen met kleine dingetjes kopen die nodig zijn.... en ga het vanavond ook met mn man bespreken...die knoop moet doorgehakt worden...en wat meer genieten.
Ik snap je angst zeker, maar bedenk ook dat je straks alles op korte termijn gereed moet hebben en niet echt meer kan genieten van de tijd ik krijg een kindje! de kans is zo klein dat er nu nog wat mis gaat met de uk.. ik zou per week wat aanschaffen kan je er langzaam aanwennen en toch genieten!
Hee meis, Ik snap je ook enorm goed, aangezien wij ons zoontje zijn verloren met 15 weken Ik was/ben ook erg negatief ingesteld. Tot vorige week opeens, wij zijn pas verhuisd en heel ons huisje is lekker op orde aan het komen behalve de babykamer, het was 1 grote bende. Ik durfde er echt niet in te kijken, laat staan iets te doen. Tot ik vorige week gewoon de rommel beu was. Toen zijn we het in elkaar gaan zetten en ben ik voorzichtig met mijn lieve schoonzus wat baby dingetjes gaan halen. Nu ben ik weer gestopt, vind het genoeg voorlopig. Iedere keer fluit mijn hoofd me terug, misschien gaat het nog fout en dan? De box wil ik nog niet beneden hebben en echt kleertjes kopen bij prenetal durf ik gewoon niet echt. Ik ben blij dat de kamer er mooi uit ziet en wacht nu weer af.. het beginnen is gewoon zo moeilijk, maar als je het dan doet voelt het wel heel erg fijn. Het gemis blijft en bij mij ook een soort schuldgevoel, maar dit kindje heeft er recht op. Super goed van je dat je nu een lijn hebt getrokken. Heel veel succes en hopelijk erg veel geluk! Dikke knuffel en sterkte voor alle dames die zich in dit zelfde schuitje bevinden.
Zo herkenbaar allemaal. Ik ook een tweeling verloren bij 16 weken (door tts). De zwangerschap erna heel anstig geweest, ook al was het maar 1 kindje en er in feite niets aan de hand was. Ik ben toen pas begonnen bij zo'n 23 weken. Er kan altijd wat gebeuren, ook na de geboorte, maar ik heb achteraf wat spijt dat ik niet meer genoten had toen. Goed dat je een plan hebt getrokken, veel plezier met de voorbereidingen.