Ik ben zelf een tijd geleden begonnen met de pabo en ik heb inmiddels heel wat scholen meegemaakt. Daarbij ben ik actief binnen sommige scholen en leer ik daarbij leerkrachten goed kennen. Ik moet toch ook echt concluderen dat er te veel leerkrachten voor de klas staan die ik zelf echt niet capabel vind en ook niet voor mijn kinderen zou willen. Ik kan wel begrijpen dat er ouders zijn die graag thuis onderwijzen en dit ook voor de geboorte van hun kind al besluiten.
Ik ga eerst maar eens achter een IQ-test aan. Dat is nu nog een eigen conclusie o.b.v. haar zus die wel getest is en dat ik zie dat zij toch wel zo ongeveer hetzelfde 'kan'. Als ze dan hoog genoeg scoort, gaan we kijken naar externe plusklassen of Leonardo-onderwijs of zo. Het punt is (en ik sta zelf ook voor de klas en begrijp precies wat je in je volgende post zei): de school is echt niet slecht en de leerkrachten hebben ook echt wel hart voor hun werk, maar ik weet ook gewoon dat het zoveel beter kán. En mijn kleine meisje is gewoon het allerliefst bij mij. Aangezien ik haar minstens net zo goed kan leren lezen en rekenen als haar juf, voelt het dus soms een beetje dubbel om haar weg te brengen... Maar praktisch gezien zie ik mijn kinderen niet op 2 verschillende scholen zitten. Bovendien hoor ik niet echt verhalen die beloven dat het hier in de buurt op een andere school nou zoveel beter is...
Ik vrees werkelijk voor de generatie kinderen waarbij het ultieme streven van de ouder is om de wereld aan te passen aan individuele behoeften, wensen en zwakten van hun kroost. Ik zou me juist vanuit andere optiek afvragen waarom kinderen geen idee hebben wat ze willen.. Daar heeft zelfs de generatie van de jaren 90 heel erg veel last van, laat staan deze generaties. Hoe moeten deze kinderen voorbereid zijn op een hele harde wereld en het vechten voor fatsoenlijk leven, mocht de tij keren komende decennia? Ja, ze MOETEN inderdaad veel, dat is het leven. Ik ben heel erg dankbaar dat mijn kinderen überhaupt de kans krijgen om zoveel leuks te moeten in het leven, en kan alleen maar hopen dat het zo blijft.
Dan zou unschoolen wel eens veel beter kunnen werken voor je dochter. Er zijn veel kinderen die daar echt zóveel meer motivatie door krijgen. Maar dat wil uiteraard niet zeggen dat dit voor ieder kind geldt.
Maar waarom móet een kind in bv. groep 1 al een cito-toets maken? Waar is dat nodig voor en kweek je dan per definitie verwende ettertjes als je het met dergelijke zaken niet eens bent?
Dit inderdaad. Wat ik ook alleen maar altijd hoor en merk op school is dat het ouders zijn die weerstand hebben tegen de toetsen, terwijl vrijwel alle kinderen het geweldig leuk vinden even apart met juf 'een werkje' te mogen maken. Hier genoten ze er juist heel erg van haha die echte 1 op 1, verder is het toch vaak minstens met zijn tweetjes en een juf.
Onze overbuurjongen krijgt thuisonderwijs, hij heeft wel op regulaire basisschool gezeten, maar dit paste niet bij hem😐 hun andere kinderen hebben wel regulier onderwijs gedaan. ( ondertussen volwassen) Hoe ze dit doen, hij staat ingeschreven op een school in engeland Hij moet 1 week per schooljaar ook werkelijk aanwezig zijn op deze school en toetsen afleggen. Verder via skype kan hij extra begeleiding krijgen. Mede is het hier ook de keuze hun geloof, hier in nederland de wijnstok genoemd, de school in engeland valt onder hetzelfde geloof. Daarbij zijn z'n ouders celgroepleiders in de regio, dwz dat ze regelmatig naar congressen gaan over de wereld. Door deze schoolkeuze kan hij overal mee naar toe. Zijn moeder is van 9 tot 16.00 bezig met zijn lefstof te behandelen. En hij zit nu op voortgezet onderwijs Let wel tis hoe ze het verteld hebben dus als er hier of daar iets niet helemaal klopt, kan zijn dat ik dat niet goed begrepen heb
Ik merk dat die Cito-toets zorgt voor tunnelvisie. Kleuters horen te spelen, te spelen en te spelen. Spelend leren verdwijnt te veel en dat komt mede door het toetsen van jonge kinderen. Er ligt druk op die uitslagen en daar zijn leerkrachten mee bezig, in plaats van kinderen begeleiden in het spel. Ik vind het zo onzinnig dat kleuters bezig zijn met werkbladen, waarom gebeurt dat? Kinderen leren het meeste door te ervaren, niet door werkbladen in te vullen. Maar ja, dan moet je breed onderwijs faciliteren en dat lukt op veel scholen te weinig. Ik hoor veel ouders roepen dat hun kind graag verder leert en werkjes maakt. Ik snap dat kinderen daar enthousiast van raken maar ik zou het zo veel beter vinden als het onderwijs anders wordt ingericht dat kinderen die werkjes niet nodig hebben maar echt leren door spelen. Bijvoorbeeld veel meer echte creatieve vakken (geen voorbedachte knutselwerkjes), veel muziek, dans, zang, heel veel buiten spelen en de natuur in, heel veel vrij spelen, beschikking van goed materiaal enzovoorts. Het zo bijvoorbeeld mooi zijn als kinderen echte bouwwerken maken aan de hand van 'opdrachten' in plaats van tellen op papier. Leren door te doen. Dat hebben kinderen nodig, geen werkblad. Kinderne horen uitgedaagd te worden door een leerkracht en het materiaal. Dat zie ik weinig gebeuren.
He-le-maal mee eens! Het punt is, de meeste leerkrachten zijn dit met je eens en willen niks liever! Ze zitten alleen in spagaat. De overheid denkt anders en eist anders, helaas.. Maar of je wat jij beschrijft wel bereikt in thuisonderwijs, dat denk ik niet. Kinderen leren vooral ook van elkaar, door te kijken, na te doen en vooral door interactie met elkaar. Leren lezen en rekenen, ja denk dat de gemiddelde ouder een heel eind komt, maar (gelukkig) biedt het onderwijs toch wel iets meer dan alleen lezen en rekenen. Ik werk zelf in het onderwijs en ik weet ook welke knelpunten er zijn. Dat is best een nadeel soms. Ook al zal ik het straks niet altijd eens zijn met de school van mijn kinderen, ik ben er toch van overtuigd dat het voor hen het beste is om wel naar een school te gaan. Het doel daarvan is namelijk niet alleen leren lezen en rekenen. Maar vooral ook op sociaal gebied. Hoe meer en meer we inzoomen op individuele wensen en behoeften, hoe minder sociaal de maatschappij wordt. Ieder individu is belangrijk, maar de ander is minstens zo belangrijk. Ik denk dat je als persoon gelukkiger bent wanneer je dat geleerd hebt. En ik denk niet dat je dat thuis leert als je les krijgt van je eigen moeder.
Ik neem aan dat Islah andere beweegredenen heeft om liever geen cito-toets te laten doen dan dat haar kinderen het vervelend zouden vinden om zo'n toets te maken.
Ik kan me voorstellen dat je het als leerkracht moeilijk hebt nu. Ik zie toch wel onderwijs waar het wel lukt, er zijn echt grote verschillen. Daarnaast zitten er gewoon veel leerkrachten in het onderwijs die totaal uitgeblust zijn, waarvoor de werkdruk te hoog is, die weinig enthousiast zijn en heel weinig pedagogisch inzicht hebben. Dat is een groot probleem vind ik. Dat kan deels komen door de regels vanuit de overheid, maar feit blijft dat de kinderen daardoor minder goed onderwezen worden en 'bijzondere' kinderen buiten de boot vallen. Ik snap dat je dan kiest voor thuisonderwijs, bij gebrek aan beter. Vaak is bewust thuisonderwijs een bedacht plan waar veel rekening wordt gehouden met het sociale deel van ontwikkeling. Ik las al eerder het samenbrengen van kinderen, veel sociale activiteiten e.d. Het hoeft denk ik niet ten koste te gaan van de sociale ontwikkeling. Maar dat niet zomaar iedereen een eigen kind kan onderwijzen ben ik zeker met je eens. Er komt heel veel kijken en daar moeten anderen niet voor niks voor leren inderdaad.
nou dat ligt er dan maar helemaal aan hoe school hier mee omgaat. Wat jij roept herken ik totaal niet van onze school. Cito's worden gedaan door de kleuters, maar een advies voor de volgende groep en de begeleiding van een kind hangt af van wat het kind in de klas laat zien. En in onze kleutergroepen is dat 90% spelen. En een halve ochtend en een halve middag buiten spelen. Nu in groep 3 worden de rekenspelletjes bv gedaan door kinderen te laten bouwen...
Het grote verschil is grenzeloos zijn of passend onderwijs bieden. Het doel moet zijn om het beste uit elk kind te halen en het kind te laten ervaren dat hij op sowieso een gebied floreert. Met gemiddeld onderwijs bereik je dat niet en wat leren kinderen daar van? Ik geloof er helemaal niks van dat kinderen later individualistisch worden als je ze onderwijs op maat biedt, je geeft ze juist vertrouwen om te gaan doen waar ze goed in zijn. Er zijn genoeg kinderen waarvan hun talenten niet naar buiten komen doordat ze zich niet veilig en begrepen voelen in het onderwijs. Dus die moeten maar gewoon mee in de klas terwijl dat duidelijk niet lukt? Wat heeft een kind daaraan? Ik ken echt genoeg voorbeelden waarbij kinderen met kleine aanpassingen in de klas veel beter presteren. Gewoon kijken wat een kind nodig heeft en het beste eruit halen. Dat is de taak van een leerkracht, inspireren en tot leren uitlokken. Niet maar doen omdat het eenmaal moet van een ander.
Dan heb je een goede school gekozen. Ik zie anders op veel scholen. Letters overtrekken, schrijven, werkbladen, knutselopdrachten geven etc.
sommige ouders hier denken dat alle scholen cito '1 op 1' nemen bij de kleuters en dat het heel gezellig is. dat klopt niet. je hebt echt heel veel scholen dat er zelfs gr1 cito achter de computer gebeurt met een kop telefoon aan. Of dat het kind bij een andere juf zijn. of met zijn 5 en in een hokje. en gr2 cito is echt in de klas met zijn alle. dat de opdrachten van cito niet zo anders zijn dan hun gewone werkblaadjes...nou, dat is ook helemaal anders: want bij werk bladjes is er geen sprake van =met de groep mee, bij elk vraag,naar de instructies van de juf luisteren. en wachten totdat iedereen klaar is. Dat is een uitdaging voor een kleuter. en bij werk blaadjes heb je 2 vragen, vaak, nog vaker slechts 1opdrachtje. bij cito per vak 40 vragen. en het duurt 3 dagen of soms 2 dagen. dat de kinderen zeggen dat zij het heel leuk vinden komt volgens mij door brainwash in de klas(sorry hoor) als je ziet hoe de 5 jarigen cito 1 of 2 doen dan heb je echt medelijden hoor voor de kleutertjes. je hebt altijd er 2-3 kindjes die helemaal instorten helaas. huilen, of jongentjes die helemaal gek gaan doen. omdat het niet lukt. ook in gr3. helaas. de juffen hier moeten het wel eerlijk vertellen hoe het gaat, maar ja, zelfs aan de collega's vertellen ze het niet.
Maar dat is toch ook verder leren en werkjes maken? Werkje zijn in mijn ogen op die leeftijd juist geen werkbladen, maar juist uitdagende opdrachten waarbij ze dingen moeten doen. Maar ook dat ontbreekt in mijn ogen op veel scholen. Helaas. Dat is volgens mij ook één van de argumenten voor terugkeer van de oude kleuterschool. Maar ook in de hogere groepen kan er veel meer gedaan worden. Ik was altijd erg anti-cito, maar inmiddels sta ik er redelijk neutraal in. Veel ligt alleen aan de manier waarop scholen/leerkrachten er mee om gaan. En aan ouders en scholen ed die er wel heel veel waarde aan hechten, terwijl het maar een manier is om iets te meten en bovendien een momentopname.
Naar wat ik heb gezien werden de citotoetsen afgenomen in een groep inderdaad. Kleuters zaten in examenopstelling aan tafeltjes in rijen. Behalve met doortoetsen dan, maar dat is logisch want dat doe je met 1 kind.