Hier ook al vanaf de kleuters en ik vind het een goed verschijnsel. Het is een stukje respect, een stukje laten zien dat je er bent en een stukje persoonlijke aandacht
Je kan als leerkracht toch ook verbinding krijgen met je leerlingen zonder zo'n officieel handje te geven? In sommige van voorgaande reacties lijkt het net alsof scholen die dit niet doen, geen persoonlijke aandacht geven aan hun kinderen?
Dit. Ik vind het persoonlijk heel erg overdreven en zeker voor de wat minder extraverte kindjes kan dit heel vervelend aanvoelen, zeker zo in het begin.
Hier wordt het in de groepen 1 en 2 sowieso gedaan bij binnenkomst. Er wordt goedemorgen gezegd en vaak vraagt en/of zegt de juf nog iets als heb je lekker geslapen, wat fijn dat je er weer bent. Kinderen worden niet gedwongen trouwens, als je geen hand durft te geven dan krijg je even een aai over je bol ofzo. Maar na een tijdje zie je dat de kinderen het wel durven en doen. Ik zie het als een stukje aandacht, een warm welkom in de klas. Bij het weggaan hoeven ze geen hand te geven maar lopen ze gezamenlijk naar buiten en als ze papa/mama (of een ander die ze komt ophalen) zien dan melden ze dat bij de juf en dan mogen ze er naar toe lopen. Op de psz (zit in het gebouw van de school) wordt dit ook gedaan. De kinderen oefenden daar ook met een handje geven bij binnenkomst en bij het weg gaan. In groep 3 weet ik niet precies hoe dit gebeurd omdat ze op het plein wachten en dan gezamenlijk 2 aan 2 de school in lopen. Als ouder zie je dus niet wat er bij binnenkomst van de klas gebeurt maar volgens mij gebeurd het daar ook "gewoon". Bij het afscheid heb ik wel gezien dat de kinderen de juf een hand geven. Ik vind het positief dat ze dit doen. Even aandacht, respect voor elkaar.
Bij ons op school gebeurt het ook, handje bij het binnenkomen in de ochtend en handje bij het weggaan in de middag. In de ochtend is het bij ons ook een moment dat de juf de kinderen even in kan schatten, dat zij iets kunnen vertellen. Bij ons op school is het in elke klas en heb eigenlijk nooit gemerkt dat er kinderen zijn die er problemen mee hebben. Eigenlijk alle kinderen doen het.
Ik vind hand geven ook niks, ben lang leerkracht geweest, maar hand schudden is volgens mij; -om je voor te stellen - iemand te feliciteren (of condoleren) -als je iemand lang niet gezien hebt Volgens mij zijn alle drie niet aan de orde elke dag bij een juf en haar leerlingen. Goedemorgen zeggen en hierbij oogcontact maken vind ik wel normaal en fatsoenlijk. Sommige kinderen vinden dat echter heel moeilijk. Sommige hebben het thuis gewoon niet geleerd en worden hierin ook noet gestimuleerd, anderen hebben gewoon moeite met contact maken, soms door verlegenheid, soms een groter probleem. Dwingen doe ik dan niet als leerkracht, wel stimuleren en elke dag weer proberen (goede voorbeeld geven).
Ik hoop niet dat ze dat gaan doen op de school van mn zoontje als hij mag gaan. als hij van mij weg heeft, en dat heeft hij wel op dat gebied. Dan heb ik nu al medelijden met hem. verplicht een hand geven zou hem onzeker maken en hem het gevoel geven dat hij minderwaardig is. Hij zou dat dan zeker niet durven als andere kindjes en mama's naar hem gaan kijken terwijl hij dat moet doen.
Het is bij mij ook niet echt handen schudden, maar even 'vasthouden'. Dan houd je (of in ieder geval: ik) de aandacht ook makkelijk vast. Anders zeggen er een hoop 'hoi!' en lopen ze door. Qua beleefdheid weinig mis mee, maar ik merk dat mijn dag makkelijker gaat als ik met allemaal even écht contact heb gehad en meer heb uitgewisseld dan 'hoi'. En dat gaat makkelijker als ze even stil moeten blijven staan om een hand te geven. En nee, ik geef niet al mijn collega's een hand. Maar ik zeg ze wél allemaal goedemorgen en bij de mensen die er nog zijn als ik naar huis ga loop ik ook even binnen om dag te zeggen. Dat doen wij allemaal. In de kinderopvang, waar ik ook gewerkt heb, was dat ook gebruikelijk. Ik begrijp dat je niet alle 150 collega's in een groot kantoorgebouw dag gaat zeggen, maar ik spreek mijn naaste collega's dus inderdaad ook aan het begin en het einde van de dag.
Hier geen handen schudden op school, op de vorige school ook niet. Alleen de eerste lesdag om je voor te stellen aan de nieuwe juf of meester of als er iemand jarig is. Bij mij op school deden ze dat vroeger ook niet.
Hier staat de juf gewoon bij de deuropening en zegt iedereen goedemorgen, kindjes zeggen dit netjes terug, de ene geeft een hand, de ander knuffelt haar even, de volgende krijgt weer een aai over de bol. Daarna volgt de dagopening en ze sluiten de dag ook af met een gebed Bij mijn zoon beginnen ze met een inloop (sbo) waar ze even iets kunnen gaan doen waar ze rustig van worden (na hun busreizen) Aan het einde van de dag brengt juf ze allemaal persoonlijk naar hun bus en nemen ze afscheid.
Juist voor die kinderen lijkt het me een heel goed leermoment. Lukt het niet, dan morgen weer een dag maar zo kunnen ze hun verlegenheid wel te boven komen
wow wat een reacties.. en wat zijn de tegenstanders écht tegen.. Ik denk dat als je het meemaakt, dat het hartstikke meevalt hoor. Ik moest er ook aan wennen, maar voor de kinderen is het fijn. Juist ook voor de verlegen kinderen. Alle kinderen doen het, ze wennen er snel aan. En ik vind het ook weer érg leuk om te zien, dat zelfs broertjes en zusjes die nog niet op school zitten ook al bij de juf staan te wachten om even dat handje te geven aan de juf . Ze leren ook gelijk om de rechterhand te geven - heel ontspannen allemaal hoor. Bij weggaan is het verschillend per juf. Maar dat hebben de kinderen snel genoeg door en dat is geen probleem. Kinderen die het in het begin eng vinden of spannend, wennen op deze manier snel aan de juf, maar worden niet gedwongen ofzo. Wel wordt er gestimuleerd om het te doen en behalve de hand 'goedemorgen' te zeggen. Ik ervaar het als heel positief, zowel vanuit de ouder als vanuit mijn dochters gezien.
Naar mijn eigen middelste dochter kijkende zou het alleen maar een steeds meer beladen 'ding' worden en er zelfs voor kunnen zorgen dat ze uiteindelijk niet meer de klas in wil. Ze huppelt nu nog op het schoolplein, maar zodra ze in de gang bij haar klas komt gaat ze steeds langzamer lopen, omdat ze weet dat juf bij de deur staat en goedemorgen tegen haar zegt, andere kindjes in de klas zitten met hun ouders etc. Zodra de ouders weg zijn praat ze 100-uit tegen juf en de kindjes, maar dat moment in de gang waarbij je langs juf naar binnen moet, haar even aan moet kijken en begroeten, vindt ze hels. Had ik als kind ook en is best goedgekomen haha. Wij vinden het gewoon niets om een groep binnen te komen en voor ons gevoel 'in de belangstelling te staan' op dat moment. Nog steeds vind ik dat niets en voel ik mij dan ongemakkelijk. Wij moeten gewoon even eerst ons plekje vinden in een grote groep, ook al is dat een groep die je al langer kent. Gepush had het echt heel veel erger gemaakt. Maar goed, zodra men mij probeert te pushen zet ik van kinds af aan al mijn hakken in het zand en doe ik het in ieder geval zeker niet.. Dus of ik zo'n goede graadmeter ben Middelste heeft het in ieder geval niet van een vreemde haha Gelukkig is het hier verder niet aan de orde en doet 1 juf het maar. Zij is binnenkort weg, dus dan hoeft het helemaal niet meer. Hoe langer ik er ook over nadenk, hoe vreemder ik het eigenlijk vind dat formele handje schudden met alleen 'goedemorgen ... '. Maar ik ben ook niet opgevoed met je moet een handje schudden bij begroeten of afscheid, zolang wij iemand aankeken en dan begroette was het ook prima. Onze kinderen hoeven ook niemand een hand te schudden, tenzij het een eerste kennismaking is, feliciteren of condoleren. Ik vind een hand schudden echt heel formeel en juist de afstand duidelijk maken tussen docent en leerling. Contact zoeken en even oogcontact bij begroeting vind ik helemaal goed en juist een pre, maar dat handje geven zo afstandelijk. Leg dan een hand op de schouder, geef een aai over de bol of weet ik wat, voor mijn gevoel veel informeler en ook een teken van waardering. Terwijl die hand geven afstand schept.
Ik noemde het dan ook als onderdeel van verbinding krijgen, zeker niet als enig middel. Ik vraag me af waarom het voor sommige mensen voelt als 'beladen'. En ervan uitgaan dat je kind het vreselijk zal vinden... het zijn echt geen strenge kostschool taferelen hoor, gewoon een mooie gewoonte aan het begin van de dag, het vindt heel erg ontspannen plaats allemaal. Ik werk met kinderen van allerlei niveau, met autisten, hoogbegaafden, gedragsproblematieken, introvert en extravert, moeilijke thuissituaties en met kinderen die uit hele gewone, gezellige gezinnen komen .Voor geen van deze kinderen is het een probleem. Het hoort er gewoon bij.
Hier exact zo. Het kind kan dan ook meteen iets vertellen over een nieuwe fiets of zo, er is vooral bij binnenkomst (daar is tien minuten voor en iedereen komt verspreid) echt relatief veel tijd voor. Heel prettig. En even voor de beeldvorming: hier zit de juf of meester, dus het is niet zo van hoog naar laag, zeg maar, nee, het is juist heel gelijkwaardig, het kind en de leerkracht kijken elkaar echt in de ogen. En natuurlijk mag er geholpen worden als je kind het eng vindt, dan ga je naast je kind op je hurken zitten en doet het samen.
Hier gebeurd het vanaf groep 3. Mijn zoon vond het eerst raar, maar is het nu helemaal gewend. De juf heeft meteen een eerste blik op het kind en ze vraagt ook regelmatig hoe het gaat. Mijn zoon vindt het nu fijn, vertelt meteen of hij een mooie droom heeft gehad of er iets anders is. Daarna gaan ze rustig op hun plek zitten en als iedereen zit is er ook rust. Iedereen heeft al een momentje met de juf gehad. Zelf vind ik het mooi. Het is een sociale omgangsvorm. Ik vind het goed datze het leren. Als ze naar de huisarts gaan, geven ze ook een hand. Nieuwe mensen krijgen ook een hand met voorstellen.
Tja hier is het zo dat je een hand geeft als je met iemand kennis maakt (en de juf ken je al) Bij kennissen als die jarig zijn, vrienden krijgen gewoon een lekkere knuffel en kus. Bij condoleren (en ik mag hopen dat ik juf nooit hoef te condoleren) of bij een bruiloft. Mijn dochter geeft dus elke morgen haar juf een knuffel, omdat ze dit wil en omdat ze dit meent. Is de gewoonte ergens om een hand te geven dan zal ze dit doen wanneer ze dit wil en meent (en ja mijn dochter is eigenwijs genoeg om je geen hand te geven als ze het niet meent en dan kunnen we hoog en laag springen en uitleggen dat het netjes is en het zo hoort ze zal het niet doen) Mijn zoon is autistisch, die zal netjes een hand geven en goedemorgen zeggen omdat dit de regel is en aan regels moet je je houden. Daar houdt het dan ook mee op , het zal niet uit zichzelf komen en gemeend zou het nooit zijn. Zijn spontane knuffels, handjes en dingen die hij zegt zijn zoveel belangrijker dan die verplichte hand in de morgen en ja dat betekend dat juf soms zomaar onder een les in eens een kus krijgt van mijn zoon omdat ze zo lief is