Mijn zoontje is al sinds hij ongeveer 3 maanden is heel erg wild tijdens het verschonen. Nu weet ik dat dit normaal baby (en dreumes) gedrag is. Maar sinds een maand valt het mij op dat hij zich hier bewust van is (het is vanaf de geboorte al een erg bewust mensje). Zodra we hem een schone luier om willen doen probeert hij zich in de meest onmogelijke posities te wurmen. Het is net of hij precies dat moment afwacht. Als ik dan zeg; "hou die beentjes eens rustig, zo kan mama je toch niet verschonen?" kijkt hij me even met een heel ondeugende glimlach aan. Meestal kan ik er wel om lachen. Maar soms, en vooral nu hij écht sterk begint te worden, raak ik een beetje gefrustreerd Nu vraag ik me af of het zin heeft om op een beetje strenge verbiedende toon tegen hem te zeggen wat ik normaal zeg? Zodat hij leert om op het moment van waarheid éven stil te blijven liggen? Of is dat een onbegonnen zaak? Ik heb wel het gevoel dat hij die toon begrijpt (al eens geprobeerd, hij lacht dan een beetje maar stopt wel). Het voelt alleen zo verkeerd om zo tegen hem te praten..
Ik herken wel een beetje wat je zegt. Hier smijt ze altijd haar speen overal heen en maar lachen ik zeg wel met een andere toon "Nee" oid. Ze begrijpen het niet maar ze gaan het in deze maanden wel leren. Rond 8 maanden kunnen ze "Nee" wel begrijpen. Ik hou er gewoon rekening mee dat ze nog niet bewust vervelend is zegmaar. Maar probeer wel al t verschil aan te geven tussen een leuke, blije reactie en een reactie dat iets niet leuk is. Ook "auw" als ze aan mn haar trekt bijv Ze wil hier trouwens ook altijd draaien op de commode. Ik geef haar haar eigen (schone) luier terwijl ik haar verschoon. Die gaat ze dan bekijken, in dr mond stoppen etc en dan snel die omdoen en klaar
Klopt! Ik gaf Finley ook altijd iets in zijn handen wat hij even vast mocht houden: nieuwe tandenborstel in verpakking, haarborstel, luier, potje sudocreme (opletten dat het dekseltje goed vastzit uiteraard!) etcetera. Was hij daar flauw van, dan deed ik gauw een greep naar iets anders.
Ja afleiding is een goeie! @Ijsbergsla; natuurlijk weet hij dat niet, hij weet niet eens wat 'ondeugend zijn' uberhaupt inhoud Maar ik zie wel aan hem dat hij bewust die actie maakt op het moment dat ik zijn vieze luier onder zijn kont heb weggehaald, aangezien hij me dan steeds met een grote grijns aan kijkt op precies die momenten
De meeste baby's vinden het fijn om even 'niks' aan te hebben, dat hij daarbij gaat lachen is logisch. Baby's denken simpel, luier af, vrij gevoel, blij! De truc is geef ze afleiding, iets in de handen drukken waar ze even tien tellen hun aandacht bij houden en rap worden in verschonen!
Hier vindt dochterlief het ook heerlijk om even lekker in de blote kont te liggen, dus inderdaad een grote grijns! We geven haar dan wat in de handen en heeeeel snel verschonen Overigens zeggen wij ook echt wel Nee tegen dr en ook dat ze gedag zegt en zwaaien enzo. Weten best dat ze het nóg niet begrijpt, maar dat voelt natuurlijk ofzo voor ons. Alsof we al jong bepaalde manieren/gewoontes aanleren. Ze moeten het langzaam toch een keer leren zeg maar
Ja inderdaad. En ondanks dat ze de woorden nog niet begrijpen, vóelen ze wel het verschil tussen goedkeurende of afkeurende woorden denk ik. Als je op een verbiedende toon "nee" zegt brengt dat toch een soort beladenheid met zich mee
Wat bij zoontje een tijd goed hielp (was wel op iets oudere leeftijd) was een dikke prrrrrrwft met mijn mond op zijn blote buik. Gegarandeerd een aantal seconden de slappe lach en dus de kans om een luier aan te doen 😜
Doe ik ook. Jurriaan speelt de hele dag op zn buik op de grond. Hij kruipt, klimt en klautert. En wil ook wel eens aan dingen zitten die geen speelgoed zijn. Wij zijn niet van plan om ons hele huis te verbouwen, dus ik benoem nu al dat hij daar niet aan mag zitten en geef hem iets anders om mee te spelen. Net zoals dat ik hem leer om zachtjes te doen met de hond (aai aai) en gedag zeggen/zwaaien.
Je spreekt jezelf hier tegen. Hij weet niet wat ondeugend zijn is, maar doet die actie wel bewust op dat moment? Nee dus. Die grijns leg je echt verkeerd uit. Zorg voor afleiding, want streng toespreken gaat hij echt niet snappen.
Sorry maar een baby kan heus wel bewust iets doen om aandacht van mama te krijgen. Sommige mensen denken echt dat kinderen tot een jaar of 3 achterlijk zijn en niks kunnen begrijpen..
Ja dat is ook mijn opvatting. Ik denk niet dat het zin heeft om nu al heel streng tegen hem te zijn maar ik denk dat het zeker wel zin heeft om, al zijn ze nog jong, te benoemen wat niet helemaal de bedoeling is Een kind kan (misschien nu nog niet) vaak veel meer begrijpen en aanvoelen dan veel mensen denken, denk ik
Erg herkenbaar, hier ook een hele ontdekkingstocht op de commode af en toe. Meestal helpt het even als ik hem plat op zijn "gat" zet, want zitten is het helemaal! (Nu nog zelf kunnen gaan zitten). We proberen ook met "nee" en tot nu toe gaat hij rustig door met wat hij aan het doen is (afstandbediening is populair geworden sinds hij kan buikschuiven). Ben er inderdaad achter gekomen dat een baby (hoe jong deze ook is) deze absoluut niet dom zijn. Niet doel bewust maar wel operationeel reactief.