Mijn dochter ging vanaf dat ze 2 is geworden met veel plezier naar de peuterspeelzaal. Het liefst zou ze elke dag gaan. Maar sinds een paar keer huilt ze steeds als er naar toe moet. Dat begint al als ze wakker wordt. Op een peuterspeelzaaldag zegt ze meteen bij het wakker worden dat ze niet naar school wil en begint tranen met tuiten te huilen als ze wel moet. Op school aangekomen wil ze er weer vandoor gaan, jas wil ze niet uit doen, probeert hem weer van de kapstok te trekken, klampt zich helemaal aan mij vast. Als ik haar weer op haal blijkt ze maar heel kort gehuild te hebben en heeft ze leuk gespeeld volgens de leidsters. Tegen mij zegt ze vaak nukkig dat het 'een beetje leuk' was of niet leuk. Ze kan verder niet echt iets zinnigs vertellen over waarom ze niet wil gaan. Ze zegt dat ze bij mij wil blijven en dat de kindjes maar een beetje lief zijn. Nou vraag ik me af of dit misschien bekend voorkomt? Zou het te maken hebben met dat ze de 4 nadert? Ik herken het niet van mijn oudste, die wilde wel heel graag naar de basisschool, maar ging ook nog met plezier naar de psz. De jongste wil nu niet meer naar de psz, maar ze geeft ook aan niet naar de basisschool te willen. Ik vraag me ook af of ik nu door moet zetten of haar dan maar thuis moet houden? Mijn gevoel wil het eerste als mijn dochter hartverscheurend huilt en zich aan mij vastklampt maar mijn verstand zegt dat ik de problemen dan verplaats naar de basisschool.
Ik zou denken dat ze uitgekeken is bij de peuters. Wel jammer dat ze zegt ook (nog) niet naar school te willen. Zijn er de laatste tijd misschien veel kinderen naar de basisschool gegaan, zodat haar vaste vriendjes verdwenen zijn? Misschien vragen of de juf wat uitdagender werkjes heeft. Of haar meer betrekken als hulp voor de kleintjes? Ik zou haar wel gewoon laten gaan, maar dat is mijn mening
Ik zou haar zeker niet thuishouden. Dan krijg je haar zeker weten met geen mogelijkheid meer naar school straks. En het feit dat ze er eenmaal aangekomen wel leuk gaat spelen en plezier heeft, laat wel zien dat er eigenlijk niet écht een probleem is. Misschien is ze een beetje je grenzen aan het verkennen. Vooral niet aan toegeven zou ik zeggen zolang het op de psz zelf wel gewoon goed gaat. Er niet teveel in meegaan, zelf niet gaan twijfelen of in ieder geval niet je twijfel laten zien aan je kind.
Tja, mijn zusje wilde ook nooit naar de psz. Mijn moeder hield haar thuis en toen zei iedereen ook dat ze nóóit meer naar school zou willen. En de basisschool was vanaf dag 1 geen probleem. Dat was een heel andere aanpak en een heel ander type juf; blijkbaar voor haar veel prettiger. Mijn middelste was een allemansvriendje maar had op de psz wat mindere ervaringen. Ze is nogal uitbundig en kreeg regelmatig de schuld van dingen die ze niet gedaan had, ze schrok van kattige andere kindjes, etc. Op een gegeven moment wilde ze ook niet meer, maar ik was inderdaad bang dat ze dan ook niet meer naar school zou durven. Ik heb haar wel laten gaan, maar nu is ze 7 en wil ze nog steeds het liefst bij mij zijn. Doorbijten heeft het probleem dus niet verergerd maar ook niet opgelost. Ik denk dat als ze aangeeft dat de juffen en kindjes haar niet liggen, je dat dus wel degelijk serieus moet nemen. Niet alles gaat zomaar vanzelf over.
De meeste klasgenootjes van voor de grote vakantie zijn inderdaad naar de basisschool gegaan en daar zijn nieuwe 2 jarigen voor in de plaats gekomen. Uitdagende werkjes doen ze toch nog niet op de peuterspeelzaal? Ze spelen en knutselen dacht ik. Ze zegt dat de kinderen op de basisschool te groot vindt, nou is ze zelf ook letterlijk klein met haar 93 cm maar over haar klasgenootjes zegt ze weer dat ze klein zijn De juffen vindt ze wel lief trouwens. Ik wil haar weerstand wel serieus nemen. Wat niet hoeft te betekenen dat ze niet meer hoeft te gaan maar ik wil ook niet zomaar over haar gevoel heen stappen. Ik ga het daar maar eens bespreken.
Mijn zoontje heeft ook een periode gehad dat hij liever niet ging. Dit kwam doordat er veel nieuwe kindjes in de groep gekomen waren die het huilen best lang vol konden houden. Daar reageerde hij op door zelf niet meer te willen/het niet meer leuk te vinden. Dat heeft een maand of twee geduurd. Hij ging op den duur zelfs meehuilen.
Mijn zoontje heeft ook zo een periode gehad, had toen te maken dat die 4 dagdelen ging en het veelste zwaar voor hem was. Toen weer teruggedraait naar 2 dagdelen. Maar ging alsnog niet van harte naar de psz, basisschool daarintegen juist weer wel... Ik zou het nog even aankijken, misschien een ochtendje meelopen? Kan je gelijk zien hoe het allemaal verloopt binnen de groep. Als ze dan alsnog met tegenzin gaat zal ik haar persoonlijk er wel vanaf halen, psz heeft voor mij niet erg veel toegevoegde waarde.
Het stomme van het geval is, na 3,5 jaar strijd en tranen, gaat mijn oudste dochter eindelijk met plezier naar school, en nou begint m'n jongste dus met tegenzin te gaan 😂
Mijn dochter vindt het ook niet leuk dat ze nu een van de oudste is, al haar vriendinnetjes zijn in de zomervakantie 4 geworden en daardoor zitten er nu heel veel 2-jarigen op de psz. Eerder was er een wachtlijst, nu niet meer, waardoor er nu dus 4 kindjes van allemaal bijna 4 zijn (incl mijn dochter) en de rest is allemaal 2jr en een paar maandjes. Paar weken geleden waren die oudere kindjes ook nog eens allemaal ziek en zat mijn dochter tussen de 'kleintjes'. Vond ze maar saai. Maar ze gaat niet met tegenzin gelukkig, verheugt zich wel enorm op de basisschool. Voor de oudste kindjes hebben de juffen materiaal van de kleuterschool gekregen om ze wat meer aan te kunnen bieden. Gewoon net wat moeilijkere puzzels etc. Dat vindt mijn dochter iig wel leuk!
Hier precies hetzelfde verhaal. Mijn zoontje ging voor de zomervakantie met veel plezier naar de psz maar sinds september is het constant huilen dat hij niet wil en komen we maar moeilijk weg daar. Het afscheid is hartverscheurend. Het schijnt dat dat kort duurt en hij zich prima vermaakt verder maar ook wij weten niet goed wat we ermee moeten.
Aiden had dat met periodes op de PSZ. Wij hebben hem overigens nooit thuis gehouden. Aiden wilde trouwens absoluut helemaal niet naar de basisschool. Hebben wij de hele zomervakantie aan kunnen horen. En....hij gaat er vanaf dag 1met reuzeveel plezier naartoe. Zijn beste vriendje daarentegen wilde heel erg graag naar school. En....het heeft een aantal weken geduurd voordat hij zich prettig voelde op school en zonder tranen heen ging. Zin of geen zin hebben in school zegt dus echt niks over hoe het werkelijk zal gaan!
Dat ze maar kort huilt, zegt wel genoeg: ze vindt het er niet ECHT vervelend. Gewoon door laten gaan, zou ik zeggen dus. Maar: wel een gesprek met de leidsters aangaan. OOK voor kinderen die voorlopen en/of verveeld raken met de werkjes daar, moeten ze dingen aan kunnen bieden die meer uitdaging bieden. Daarvoor moeten ze dan evt even bij de kleuterschooljuffen wat tips halen. Want ja, ze spelen en knutselen, maar dat doen ze op de kleuterschool ook en daar is de moeilijkheidsgraad wel een stukje hoger. Onze jongste loopt ook flink voor, en krijgt extra uitdaging aangeboden op de psz al. Kan dus wel gewoon! Dat de groep veranderd is van oudere kindjes naar jongere, lijkt me wel van invloed en daar zouden de juffen ook iets mee moeten doen. Dat kan evt ook door haar bijvoorbeeld de grote hulp voor de kleinere kindjes te laten zijn.
Dat ze kort huilt wil zeggen dat ze het niet echt vervelend vind ben ik het niet mee eens. Het kan ook dat ze erin berust als ik weg ben omdat het dan geen zin meer heeft ofzo. Mijn oudste kon echt gillen en krijsen, zich weigeren aan te kleden en zich aan de deurpost en lantarenpalen vastklampen. Ik moest haar echt naar school slepen terwijl ze tegenspartelde en als ik haar los liet rende ze weer naar huis. Maar zodra ze over de drempel van de klas kwam werd ze als toverslag weer rustig. De juffen herkenden haar weerstand niet zo erg maar ze bleef thuis aangeven dat ze school niet leuk vond en uiteindelijk zei ze zelfs niet meer te willen leven omdat ze zo veel naar school moest! Ik heb niet het idee dat mijn jongste ver voorloopt. Ze praat niet zo goed en is ook niet bezig met lezen of cijfers. Wel is ze motorisch altijd heel handig geweest en haar ruimtelijk inzicht lijkt sterk te zijn. Ze puzzelt namelijk heel goed en maakt smartgames voor 6+. Dus het zou wel kunnen dat ze zich toch te 'jong' aangesproken voelt doordat er veel jongere kindjes in haar klas zitten, ze erg klein is voor haar leeftijd en onduidelijk praat. Misschien wordt ze daardoor onderschat. Ik ga het in ieder geval bespreken. Nou die puzzels op de peuterspeelzaal verbaasde ik me al over toen ze net 2 was en daar begon. Allemaal insteekpuzzels en 2-4-6-9 stukjes legpuzzels. Ze maakte toen thuis legpuzzels van 50 stukjes.
Dat ze niet op alle gebieden voorloopt, wil niet zeggen dat ze niet voorloopt. Puzzels van 50 stukjes maken als je 3,5 bent, is toch wel duidelijk voor. En smartgames voor 6+ ook. Dat zijn wel signalen die de leidsters moeten hebben. Want als mijn dochter puzzels van 9 stukjes zou moeten leggen de hele tijd, zou ik ook drama in huis krijgen Dat ze haar door haar spraak onderschatten, vind ik niet zo'n handige van de PSZ. Ze horen breder te kijken dan dat. Onze jongste sprak de eerste tijd nauwelijks op de PSZ, maar toch viel haar ontwikkeling de leidsters direct op. Die zagen haar dingen doen met de duplo en bij het knutselen, waarmee duidelijk werd dat ze haar leeftijd een eind vooruit was. En daar werd, ondanks het nauwelijks praten, dus ook direct op ingesprongen