Eh gezien wat je wilde bereiken, wel met je vader contact houden en de kinderen met opa&oma, heb je het denk ik niet zo heel tactisch aangepakt...maar hoop dat het je oplucht en dat het je ouders aan het denken zet, betwijfel het maar wie weet. Succes!
We wonen in hetzelfde dorp. Dus kunnen mijn kinderen op de fiets heen. Eerst met mijn zus erbij, later wanneer zij willen. Mijn vader had mij gisteren een gemene mail gestuurd, daarom was ik heengegaan, om te praten. Maar als hij zegt dat er niks te praten valt en dat hij dan de kamer uitloopt, is het voor mij klaar. Ik was altijd netjes naar ze toe, ik probeerde ze te begrijpen en dacht vaak "ach generatiekloof" maar laten we eerlijk zijn, ze denigreren mij constant. Nee, ik heb geen spijt, ik heb ook geen spijt van mijn uitbarsting!!
Nou dan had je zelf antwoord kunnen geven op je beginpost: gewoon ontploffen en met dingen gooien zodat het voor eens en voor altijd duidelijk is.
Als jij je hier goed bij voelt helemaal prima natuurlijk maar dan snap ik de topic niet helemaal en je beginpost ook niet maar goed, je bent het kwijt en het is gebeurd en nu verder aan jezelf werken...en wie weet komt het nog tot een rustig gesprek, nogmaals succes.
Moeilijk hoor... Ik heb gebroken met mijn mijn man's moeder, mijn dochter komt er één keer in de week en man komt er ook gewoon. Helaas zie ik mijn schoonvader ook niet meer, wat wel een schat is. Maar dit is wel veel makkelijker dan breken met je eigen moeder. Het schoonloeder is ook een heel gemeen mens, ook tegen haar eigen kinderen, maar die pikken dat en ik dus niet en daar barstte hier de bom. Ze denkt ook altijd maar alles te mogen zeggen en verward dit met eerlijkheid. En er is niemand die alle mogelijke ziektes naar mijn hoofd hoeft te slingeren.... Als het jou rust geeft, ga er dan voorlopig niet meer heen, maar houdt de deur op een kier, want het zijn wel je ouders. Misschien krijg jij of zij spijt en dan kan de deur weer open. Krijg je geen spijt, dan 'verwatert' het contact vanzelf en valt de deur vanzelf wel dicht. Succes want dit zijn moeilijke keuzes en zeker in een periode waarin je al niet goed in je vel zit. Neem geen overhaaste beslissingen die niet terug te draaien zijn.
Ik vind dat er wel wat hard op TS wordt gereageerd. Ok, schreeuwen en met dingen gooien is niet het meest verstandige....maar als de emoties je zo hoog zitten en je ouders dat totaal niet erkennen kan de bom barsten. En dan nemen je emoties het over, niet je verstand. En natuurlijk zou het 't beste zijn als er nu alsnog een gesprek zou komen, want nu blijf je met heel veel woede zitten. Ik zou denk ik bellen en zeggen dat je het heel belangrijk vind dat er een gesprek is tussen jullie. Dat het nu natuurlijk niet goed is gegaan en dat jij het graag alsnog op een goede manier wil oplossen. Gaan ze daar niet op in, of gaan ze schreeuwen, enz. dan kun je misschien (rustig) tegen ze zeggen dat jij nu een hand uitgereikt hebt, dat jij het graag op een goede manier wil doen en dat de bal nu bij hun ligt. Zo hou je alsnog dat kiertje open... Heel veel succes meid, lijkt me heel moeilijk dit.
Ik denk dat er een heleboel reacties zijn van mensen die geen idee hebben hoe het is om een slechte band te hebben met je ouders; ouders die je kleineren, doen alsof er niets aan de hand is, nergens over willen praten..... Maar achter je rug om en op de mail of sms dan durven ze in ene wel. Ik begrijp de uitbarsting dus heel goed. Ik zou nu gewoon niet meer reageren op mails of per sms, als ze op een volwassen manier willen komen praten dan zijn ze welkom en anders maar niet. Hoe gaat je zus er mee om? Ben jij het zwarte schaap van de familie of behandelen ze je zus hetzelfde?
Ik snap de uitbarsting ook wel verdraaid goed. Helaas heb ik er zelf ook meer dan genoeg gehad en vice versa. Soms botert het echt niet en bij elkaar in de buurt blijven is gewoon een kruidvat dat wacht op de ontploffing. Dan ga je bij elkaar uit de buurt, kun je elkaar niet meer triggeren en laat je elkaar met rust. Dan is het verder klaar en kun je zelf wat je emoties doen (of niet), maar dan wordt je in ieder geval niet meer uit de tent gelokt.
Ik snap volwassenen die een mail sturen met een boodschap naar elkaar al niet. Als je iets met je kind wilt bespreken dan pak je de telefoon of ga je langs. Heel dapper dat jij er heen bent gegaan, jij lijkt hier de meest volwassene! En dat je dan even niet tactvol reageert op je vader, het zei zo. Je hebt je best gedaan!
Ik snap ts heel goed en haar reactie ook! Ik heb hetzelfde gehad toen mijn dochter 4 maanden was. Ik heb toen ook het contact verbroken en ervoor gekozen dat ze mijn dochter ook niet zien. Er is heel veel aan vooraf gegaan, en dat zal bij jou ook waarschijnlijk ook zo zijn. Dus is het voor anderen makkelijk om iets zeggen, zeker als ze zelf wel een goede band met hun ouders hebben. Verder geen beschuldiging hoor, maar ik denk dat je echt in dezelfde schoenen moet staan. Ik hoop dat je voor jou de goede beslissing hebt gemaakt en meer rust krijgt. Sterkte.
Of de mensen die hierop reageren hebben er juist donders veel ervaring mee en willen ts behoeden voor een pad vol verdriet en onverwerkte emoties?? Aangezien ts VAN TEVOREN vraagt om advies en dat dan vervolgens nog aan lijkt te nemen ook en vervolgens met een totale gtst wending komt van het verhaal lijken de reacties me niet gek. Kennelijk wonen ze ook in hetzelfde dorp, dus elkaar op straat tegenkomen zal ongetwijfeld gebeuren. Betekent niet dat je daardoor alles maar moet slikken maar dat kunnen wel constante triggermomenten zijn.
Nou, ik bedoelde 'hard' omdat de meeste reacties nu meer kritiek gaven op hoe TS reageerde dan wat haar ouders hebben gedaan. En natuurlijk mag je kritiek geven, maar tegelijkertijd snap ik haar reactie wel...ik zou zelf ook zo kunnen reageren als ik echt overvol met emoties zit. Qua verstand weet ik dan wel hoe ik had moeten reageren, maar maar qua emoties kan het dan toch anders gaan. TS zal vast niet naar haar vader gegaan zijn met in gedachten 'laat ik eens lekker heel kwaad worden en met dingen gaan smijten' (tenminste dat hoop ik niet). Alleen zou het vervolgens verstandig zijn (in mijn ogen) om het niet hierbij te laten en het alsnog een kans te geven.
Oh ik weet heel goed hoe het is om niet zo'n beste band te hebben hoor, daarom gaf ik ook aan: creëer afstand. Helemaal uitbannen werkt toch niet, vooral niet als je wilt dat ze je kinderen nog wel gewoon zien. Mijn vader heb ik overigens geen problemen mee, maar mijn moeder staat nogal graag in de belangstelling en geeft graaf op me af (alleen raakt dat me nu al een paar jaar niet meer) Ik heb haar overigens ook wel eens chagrijnig wijf genoemd (nadat ze me voor de zoveelste keer neerbuigend en bijna smerig bekeek van top tot teen) en ben toen boos weggelopen. Kunnen dan wel je ouders zijn waarvoor je zogenaamd respect voor moet hebben, maar als zij jou andersom dat respect ook niet geven... tja
Jongens!! serieus!! gaan we nu onderling ruzie lopen schoppen met elkaar?? Doe toch even gewoon. TS heeft gereageerd zoals zij dacht dat het goed was. Iedereen heeft recht op een mening en mag deze ook uiten. Dat is namelijke het risico wat je loopt als je een topic opent op ZP of elk ander forum. Verschillende mensen met verschillende meningen reageren daar op. Laten we elkaar nu aub niet gaan afbekken omdat meningen niet overeen komen. @ TS doe wat voor jou goed voelt. Niemand van ons kent jouw situatie, we kunnen tips geven maar verder blijft het jouw beslissing. In ieder geval heel veel sterkte en kracht toegewenst
Ruzie? Volgens mij wordt er gewoon een normale en volwassen manier op elkaar gereageerd tot dusver hoor
Even heel iets anders. Als je ouders zo met jou omgaan (denigrerend, gemene mails etc) waarom wil jij je kinderen dan nog wel aan ze blootstellen? Los van wat jouw aandeel in deze situatie is moet je misschien overwegen of je je kinderen zonder supervisie of 'filter' ertussen bloot wilt stellen aan mensen die ofwel geen beheersing ofwel geen gevoel voor fatsoen en inlevingsvermogen hebben. Dat kan niet goed zijn voor kinderen lijkt me.
Hier dacht ik ook even aan, maar in onze familie speelt ook zoiets en tegen de kleinkinderen zijn ze heel anders dan tegen de eigen kinderen. De kleinkinderen zijn daar ook wel wat ouder en willen zelf graag naar opa en oma toe en dan is het ook gewoon goed. In hun geval zijn de opa en oma het niet eens met hoe de kinderen dingen aanpakken maar dat staat dus los van de kleinkinderen.