Dan kan ik je bij deze vertellen dat shettles EN het idee dat sommige vrouwen een bepaald geslacht niet kunnen dragen, beide in de fabeltjeskrant thuis horen Maar er zijn wel degelijk manieren om het geslacht te beinvloeden. Die ik hier wel al her en der gedeeld heb. Maar bij vragen mag men mij een pm sturen
Even van tevoren: heb niet alle reacties gelezen Maar ik begrijp het heel goed! Ik had het een beetje andersom. Ik heb al een zoontje en iedereen dacht dat de tweede een meisje zou zijn, maar ik wilde supergraag nog een klein jongetje toen bleek dat het inderdaad toch weer een jongen is sprong ik een gat in de lucht ! Was zo blij! Als kind had ik al meer met jongens dan met meisjes en als dit een meisje zou zijn geweest had ik echt even om moeten schakelen. Ik werk zelfs in een bedrijf met bijna alleen maar mannen, dus ik kom gewoon uit een compleet andere wereld dan. Zou echt niet weten hoe ik dat met een meisje zou moeten doen. Dus ik snap het gevoel heel goed. Het is gewoon zoals je jezelf ziet en het plaatje dat je hebt bij je droomtoekomst. Alles wat je bedacht hebt voor de toekomst en je dagdromen worden dan gewoon even anders. Zegt idd niets over hoeveel je van je kindje houdt, het is gewoon omschakelen.
Te zien aan het aantal reacties maakt dit onderwerp een hoop los! Mij maakte het echt totaal niet uit, maar ik dacht dat ik zwanger zou zijn van een meisje omdat ik zelf echt heel meisjesachtig ben en helemaal weg ben van het tutten roze shoppen etc etc. Toen ik hoorde dat het een jongetje was moest ik ook even slikken ben ik heel eerlijk in! Maar dat heeft er meer mee te maken met het feit dat ik geen broers heb en ik heb alleen een nichtje geen neefje. het gewoon heel erg wennen voor mij is, meer onzekerheid. Maar dat komt allemaal goed. Ik ben nu hardstikke blij dat het een jongetje is ben al zo verliefd op de kleine vent. En zo ontzetten blij voor mijn man die al zin heeft om samen allemaal leuke stoere dingen te doen. Ik vind dat je je gevoel hierover best mag uitspreken! Buiten het feit om wel geen moeilijkheden met zwanger worden dankbaarheid etc etc etc. We moeten haar niet zo afbranden! Ik voel de teleurstelling zelf niet maar als ik naar mijn schoonmoeder kijk die alleen maar zoons heeft, zie ik hoe ontzettend ze geniet van de vrouwendingen die wij samen doen. En ze zegt dan ook ja ik heb alleen maar zoons. Niets mis mee vind ik ik snap haar! Iedereen zn eigen gevoel en eigen mening
ik herken het wel een beetje, (nou rouw vond ik wel ietwat overdreven klinken daar heb ik andere gedachtes bij) maar ik snap wel wat je bedoelt met het ideaal plaatje, van beide 1 had je eerste een meisje gehad dan had je nu waarschijnlijk een zoontje gewild, ook ik heb dat gehad toen ik zwanger was van de 4e ik had al 3 meisjes en ooo wat wou ik graag een zoontje, dus een vroege geslachtsbepaling laten doen en het werd weer een meisje en ja ik heb echt even gehuild en moest heel erg wennen dat ik dus weer geen zoontje zou krijgen, hier heb ik mij wel snel weer overheen gezet en wat heb ik genoten van mijn zwangerschap en toen ze geboren werd was het ook echt gewoon goed, mijn kindje mijn vierde dochter, en toen kwam nummer 5 en weer wilde ik zoooooooooo ontzettend graag een zoon en ja hoor eindelijk ik zou mijn eerste zoontje krijgen, ik heb de hele zwangerschap naar de bevalling toe geleefd eindelijk een zoon, en toen werd hij geboren en toen ik dacht ik hmm hey je lijkt op je zus niets geen grote blauwe verliefde wolk, nee dit was ook gewoon mijn kind een kind van mij en dat dit nu een jongen was bleek dus totaal geen toegevoegde waarde te hebben ik voelde dus precies hetzelfde als bij mijn 4 meiden, niets extra's geen extra liefde, geen bijzonder ervaring meer of minder gewoon hetzelfde.
Ik snap het wel, is ook best logisch hoor! Ik ben nu zwanger van mijn eerste, een jongetje. En ben er super blij mee. Alleen als ik nog een keer zwanger zou zijn en stiekem had gehoopt op een meisje, en t toch een jongetje zou zijn, zou ik toch ook even teleurgesteld zijn. Ik heb zelfs al het gevoel dat mijn volgende zwangerschap ook een jongetje zal zijn..... Pas de derde een meisje, hahah. En of ik dat wil, ehhh.. Geen idee!!
Ja je kunt natuurlijk altijd hopen op een meisje. En dan ben je misschien extra blij als het een meisje blijkt te zijn. Totdat je beseft dat ze net zo kan zijn als een jongen: Een rauwdouwer. In bomen klimmen. Spinnen mee naar huis nemen, of de buurjongens ermee bang maken. Slakken sparen. Een speelgoedkist vol met autootjes en dinosaurussen. Jurkjes? Kom nou, die tafelkleden trek ik echt niet aan, die zitten niet lekker bij het skelteren. Zo'n meisje was ik vroeger. Je kun natuurlijk altijd hopen op een meisje. Of dat hij jouw blonde haren erft, of dat je het gemakkelijkste kind van de wereld krijgt... Maar kunnen we ook een beetje reeël blijven? Teleurgesteld is zo beladen en rouw is wel een erg groot woord, in deze context misschien wel erg verkeerd gekozen. Dan denk je misschien niet meteen: Yes! Alles zit erop en eraan! Hij is gezond! Dat mag je denken en bespreken met de mensen om je heen. Maar het openen van een topic hierover, waar veel moeders en niet-moeders zitten die dolgraag kinderen zouden willen hebben, ongeacht wat het geslacht is, moeders die al jaren proberen zonder resultaat... is misschien iets waar je een paar dagen langer over na mag denken.
Wauw... Jij verwoord precies wat ik probeerde te zeggen, alleen dan zonder hormonen aanval . Mooi gezegd!
Waarom zou dit niet mogen? Mogen daarom mensen niet klagen over hoe hun kind ze midden in de nacht wakker houdt, of dat hun boter hen het bloed onder de nagels vandaan haalt? Mag iemand die natuurlijk bevallen is niet klagen, want er zijn tig vrouwen die er graag hun keizersnede voor hadden ingeruild etc... Wat een verschrikkelijke onzin! En nee, ik onderschat de verdriet van deze vrouwen niet (ook ik ben iemand met twee kanten aan haar baby-medaille), maar ook ik kan best zeggen dat ik een 'droom' zal moeten loslaten als onze baby wederom een knul blijkt te zijn. Is dit hetzelfde verdriet als bij het overlijden van mijn zoon? Natuurlijk niet! Maar een vorm van rouw kan inderdaad kloppen, al dan niet veel minder heftig dan rouw bij het overlijden van een dierbare. Wat iemand voelt en met wie iemand dit bespreekt is overigens altijd nog heel persoonlijk. Dat TS openlijk haar teleurstelling wil uitspreken vind ik alleen maar bewonderenswaardig, want waarom zou dit niet mogen? Dus nee... absoluut geen amen van mij.
Als je echt een bepaald beeld in je hoofd hebt, en je moet daar afscheid van nemen, kan ik me voorstellen dat dat als rouwen voelt. Al is dat rouwen denk ik niet te vergelijken met een werkelijk verlies van een kindje, maar wel het verlies van een heel gewenst toekomstbeeld. En ik vind dat je dat op een forum moet kunnen bespreken.
Pfffff wat een klinkklare onzin zeg!!! Dus wij mogen geen gevoel en meningen hebben omdat er vrouwen zijn die kinderloos zijn of jaren erover moeten doen. Dat doet me pijn in me hart en wat ik ervoor heb kunnen doen heb ik gedaan, MVM heb ik aan mee gedaan beide keren. Maar ga mijn gevoel er niet voor uit schakelen
Toen ik deze topic openende had ik niet zoveel reacties verwacht. En ja tuurlijk zijn er mensen die mijn gevoel niet herkenen, maar ik heb inderdaad openlijk me telleurstelling getoont en wil daar ook helemaal niemand mee kwetsen. Als ik sommige reacties lees vindt ik het wel erg wat er gezegt wordt, ik ben zelf namelijk ook geen vrouw die makkelijk zwanger is geworden dus weet ook heus wel hoe dat voelt, een toen ik eenmaal een kindje had ging dat ook niet van een lijdedakje aangezien hij meerdere openhart operaties heeft gehad dus ook daarmee weet ik hoe zwaar het is en hoe dankbaar we moeten zijn dat ik nog een kindje mag krijgen. Maar ondanks het ook voor mij een lang traject is om zwanger te worden had ik toch een voorkeur en dat had meer te maken omdat ik altijd droomde over een meisje krijgen. Dat ik openlijk dit heb gezegt wil niet zeggen dat ik niet van me 2 zoontjes hou en dat de gezondheid voorop staat want dat staat zeker op nummer 1. Het is gewoon wenne dat een droom geen werkelijkheid wordt.
Laat jezelf alsjeblieft geen rotgevoel aanpraten. Dat sommige meiden zich niets kunnen voorstellen bij jouw teleurstelling, zegt niet dat jij raar bent of over hoe makkelijk je zwanger wordt. Je zegt zelf al dat het 'het idee' is waar je aan moet wennen. Nergens zegt iemand dat een ander geslacht betekend dat dit kindje minder geliefd zal zijn. De dames die nu moeite hebben met zwanger worden kunnen zich er nu inderdaad niets bij voorstellen. En dat begrijp ik ook. Uiteindelijk is het zo waardevol om een gezond kindje in de armen te krijgen en dat is iets wat deze dames nu niet eens mogen krijgen. Laat staan dat ze een voorkeur hebben voor geslacht. Echter is dat ook een stukje verdriet wat je hier voornamelijk leest. Ik geloof echt wel dat deze dames, onder de verontwaardiging die ze nu voelen, echt wel snappen dat teleurstelling ook een emotie is die je mag voelen. Of het nu is om het geslacht, om de haarkleur van je schoonmoeder, of omdat een zwangerschap/bevalling/ of het moederschap niet altijd gaat zoals je zelf voor ogen had.
Ja, helemaal dit. Sommige vrouwen zitten nog te diep in hun eigen rouw/verdriet en kunnen zich daarom moeilijk in een ander verplaatsen. Je kunt het ze niet eens echt kwalijk nemen, zij hebben er meer last van dan jij uiteindelijk. Overigens wil ik geen dochter vanwege de jurkjes, vlechtjes, paard rijden of nageltjes lakken. Ik wil een dochter omdat ik het mee wil maken hoe dat is, een dochter hebben. Ik weet zeker dat als ik twee meisjes had nu en ik eerder een zoon verloren had, ik net zo hard een wens voor een zoon zou hebben. En mijn kinderen voldoen absoluut niet aan het stereotype jongens. Wat ik alleen maar toejuich, aangezien ik helemaal niet van hokjes denken hou. Een dochter is voor mij een individu, die helemaal goed is zoals ze ook maar zal zijn. Net zoals mijn jongens dat zijn. Welke keuze ze ook maken in het leven, welke voorkeuren ze ook mogen hebben. Dus zo simpel als het gesteld wordt, is het voor mij en veel andere vrouwen absoluut niet.
Ik word behoorlijk moe van dit soort spuit 11 reacties. Heb je het hele topic gelezen? En toen nog gedacht dat jouw reactie van enige toegevoegde waarde is? Jammer zeg, want ik vond het net zo'n fijn draadje, waar men elkaar begreep en steunde. Een fijne plek om veilig je gevoel te kunnen bespreken. Maar daar is weer zo'n pedante dame die het denkt beter te weten. denk je dat jij met je vooroordelen onze gevoelens gaat veranderen? Dan heb je het echt niet begrepen. En nee, ik ga mij niet verontschuldigen voor mijn toon, als je hier niets te zoeken hebt of alleen maar olie op vuur wil gooien: open dit draadje gewoon even niet. En nog beter; druk gewoon niet op reactie versturen. Niemand wil je mening horen als het zo ongenuanceerd en veroordelend is. En jaa, de pot verwijt de ketel en meer van die blabla. Open dan gewoon je eigen draadje en spui daar lekker. Ik beloof dat ik er niet zal reageren.
Daar heb je helemaal gelijk in. Nu had ik bij mijn jongste zoon dat ik graag een meid wilde, omdat ik bang was dat ik gevoelsmatig de zwangerschappen teveel zou vergelijken. Nou... ik wil hem nog voor geen tien meiden ruilen. Oké... het is wel een stereotype knul. Met zijn auto's, vrachtwagens, blokken etc. Maar wat ik niet had verwacht is dat ikzelf alles behalve een stereotype meisjes-mama zou zijn. Sterker nog; ik geniet net zo goed van alles wat hij mooi vindt. Bij mij is het echt de wetenschap dat dit mijn laatste zwangerschap gaat zijn. Dan hoop je ergens toch op een 'compleet' plaatje. Een jongetje is hierom niet minder welkom. Waarom? Een mannenhuishouden heeft ook zijn charme, maar zoals ik al eerder zei: het is wel een bepaald 'beeld' wat ik los zou moeten laten. Misschien wel een beeld van vlechtjes, Barbies, paardrijden en ballet. Of misschien eerder het beeld van de 'band tussen moeder en dochter'. Ik heb geen idee. Het is maar een gevoel .