even daar op terug komend. Als ik naar mijn eigen situatie kijk met 2 volwassen en 2 kinderen ben ik toch al gauw 100 euro pw aan boodschappen kwijt. Daarnaast moeten er 2 auto's rijden die bijna wekelijks getankt moeten worden a 65euro per tank. Dan ben ik al aan het bedrag wat hun over houden. Nu had ik van de week de pomp van de ruitensproeier kapot en versleten ruitenwisser hup 250 euro lichter. Dan zouden zij dus op dat moment al tekort komen. Daarnaast heb je dan niks extra's zoals nieuwe kleren schoenen of een geurtje tussendoor. Ik bedoelde meer krap in die zin.
Ik vind persoonlijk dat de financiën echt wel mee spelen in de beslissing om voor een tweede te gaan. In iedere bij ons speelt dit zeker mee. Ik vind dat je een eventuele tweede ook net zoveel moet kunnen bieden als de eerste. Natuurlijk hoef je niet te overdrijven met wekelijks nieuwe dure kleren of wekelijks een uitje naar de dierentuin etc. Maar een goede financiële basis vind ik persoonlijk wel belangrijk. Een kind heeft er niks aan als je toch in de financiële problemen komt of net je hoofd boven water kan houden. Als je dan ook geen buffer hebt voor als de wasmachine of nog belangrijker de auto het begeeft tsja, dan zou ik het nog eens goed overwegen. Maar dit is mijn mening en er zullen er heus mensen hier niet met mij eens zijn.
Denk inderdaad ook dat dit is waarom mensen in de problemen komen en dat het niet zo zeer van kosten van de kinderen komt. Via de weggeefhoek kun je best wel wat kleren bemachtigen. En inderdaad tweedehands spulletjes ipv nieuw. Mocht de hoofdverdiener zijn baan wegvallen en de kinderen zijn er al dan zal er ook de terung naar de nering gezet moeten worden en dat is in ts zijn geval ook zo. Ts: ik denk dat het kan. Je bent bewust bezig met geld. Niet bang om je aan te passen aan een financiële mindere periode en je bent slim genoeg om eerst je schulden weg te werken.
O jeetje, ik vind het ook krap hoor! Met vier personen can 2000 leven. Tuurlijk moet het kunnen en het is een keuze, maar mijn keus zou het niet zijn. Het woord zekerheid zal ik niet gebruiken, want dat hebben weinig mensen in deze tijd, maar ik zou het niet kunnen. Ja, het is maar wat je gewend bent, luxe hoeft niet en kinderen hoeven niet duur te zijn. Maar... 1000 spaargeld vind ik heel erg weinig! Je bent een wasmachine,een te hooguitgevallen eneco rekening en gemeentelijke belastingen af van niets meer hebben. Kdv, zwemles, peutergym, ballorig, dagje weg, vakantie, etentje etc zit er dan allemaal niet meer in.
Merkwaardig genoeg heeft de financiële gezondheid van een huishouden slechts zelden met geld te maken. Je beschrijft de huidige stand van zaken. Dan is het weer anders. Andere keuzes, prioriteiten. Waar een wil is is een weg. Mogelijkheden en bedreigingen, het is maar net hoe je het bekijkt. Het kan best verfrissend zijn ook om op een (vrijwillig!) minimaal budget te leven een tijdje en eens te zien wat dat oplevert. Succes!
Voor mij zou ook mee spelen of de situatie tijdelijk is en binnen een paar jaar zou kunnen verbeteren. Want als ze klein zijn kosten ze nog niet zoveel, maar naarmate ze groter worden steeds meer. En bij ts zijn daar zeker mogelijkheden, het is niet zo dat ze nooit meer kan werken, haar partner groeit nog in salaris, schulden worden afbetaald. De kleine buffer zou ik persoonlijk ook kriebels van krijgen, maar ik zie veel gezinnen om me heen die dit of nog minder hebben en ook voor alles een oplossing hebben. Van de kringloop of marktplaats kan je ook een wasmachine halen voor een fractie van de nieuwwaarde.
Misschien val ik in herhaling want heb niet alles gelezen. Maar tip: leef nu alsof je al in die situatie zit. Leef met zijn 3 tjes van 2000 euro. Zet jou slaris op de spaarrekening zolang je nog werk hebt. Zo weet je hoe het echt is en ondertussen vul je je spaarrkening vast.
Ik vind het makkelijk kunnen. Na aftrek van de vaste lasten hebben wij ongeveer hetzelfde over (ons salaris is hoger maar de lasten ook evenredig hoger) en leven van 100 per week met twee volwassenen, kind van 3 en twee kinderen van 1. Boodschappen, kleding, cadeautjes alles zit erin. Ook flesvoeding en luiers. Sparen zien wij als een vaste last en hebben daarom ook gewoon een buffer van een aantal duizend euro. Van de zomer de tuin ook opnieuw kunnen aanleggen bijvoorbeeld. Het is maar net hoe je leeft. Je kunt ook vast en zeker besparen op je lasten. Zo hebben wij geen loterijen, geen abonnement op een tijdschrift, geen dure telefoonabonnementen (die staan sowieso op de zaak dus geen privelast). Geen schoonheidspecialiste, een paar schoenen pp etc. Het is gewoon niet nodig om allerlei luxe dingen te doen, kasten vol kleren etc. En geloof me je mist het echt niet als je het een tijdje niet doet. Het is niet zo dat je niet meer kan werken maar tijdelijk geen werk hebt. Je gaat dus niet structureel met dit budget leven.
Wij krijgen op dit moment minder en zijn ook bezig voor een tweede, nou hebben wij geen auto of benzinekosten, maar ik vind het heel goed te doen. De 300 euro per maand aan boodschappen is voor ons eigenlijk al te veel en dan kopen we nog veel A merk en regelmatig lekkere dingetjes. Luiers zijn wel prijzig, maar ik geef borstvoeding dus dat scheelt alweer in de kosten. Wij sparen momenteel nog best redelijk in verhouding tot ons inkomen.
Sommige dingen heb je nooit geheel in de hand. Stel je hebt nu beiden een goede baan en kiest ervoor om voor een 2e te gaan, dan kan dat over 4 jaar anders zijn. De eerste paar jaar is het prima rond komen met 2000 euro en 2 kinderen. Kinderen kosten dan nog niet zo heel veel. Het ligt er wel aan wat je eigen eisen zijn, wil je alles nieuw uit de winkel dan gaat het lastig worden, maar 2e hands kan je ook overal goed aan komen. Daarbij zul je waarschijnlijk ook nog wel toeslagen of iets dergelijks krijgen. Van de kinderbijslag zou ik niet uitgaan, dat zie ik zelf meer als een spaarpot voor later( in de toekomst misschien geen studiefinanciering meer enz.) Sowieso zou ik goedkoper proberen te gaan wonen en je eigen kansen op een baan gaan vergroten ( solliciteren na 2e kind of evt. opleiding uitbreiden), zodat je over een aantal jaar wanneer er sprake gaat zijn van zwemmen, hobby's, je goed uit de voeten kunt en meer te besteden hebt. Waarschijnlijk kan je zwemles nog wel betalen met die 2000 ( als je goed op je centen let en veel 2e hands koopt),maar hobby's enz. zal lastig worden. Dat je nu 100 euro overhoudt kan nog beter, wij hebben het een aantal jaar met een paar honderd minder gedaan. Je zou nu al kunnen beginnen met minder dan 1900 te leven( probeer de grens op te zoeken tot hoeveel je kan besparen per maand), zorg dat je geld overhoudt en je je buffer op bouwt, want leven met de gedachte dat je slechts 1000 achter de hand hebt levert wel stress op. 1 dikke rekening en het geld is op.
Wauw, wat duur! Ik heb even gekeken, ik betaal 69 euro per 2 maanden voor 1 x per week een uur zwemmen. Dat is 414 euro per jaar... Zwemt jouw dochter dan meer? Anders vind ik het een heule dure zwemschool! Oh en mijn kids gaan ook niet zo vroeg op zwemles. Ik zie ze vaak met 4 al komen. Vind ik persoonlijk heel erg jong. Mij zoon is bijna 6 als hij gaat zwemmen. Mijn dochter was ook 6 toen ze begon. Zijn ze wat groter en sterker. (uitzonderingen daargelaten )
Inderdaad, struisvogel politiek noem ik dat. Dus nee TS ik vind jullie inkomen met één kleintje al krap (die wordt natuurlijk aanzienlijk duurder wanneer ze straks ouder is), laat staan met twee kinderen. Ik zou wachten tot je zelf een vaste baan hebt en dan gaan proberen, niet eerder.....
Ik vind dat je juist een goede basis moet hebben voordat er kinderen komen. Hiermee bedoel ik een goede basis in je relatie en goede financiële basis. Baby's kosten niet zoveel, maar deze worden ook groot, naast zwemles kosten de kleren ook meer naarmate ze ouder worden en schoenen. Hobby;s of clubs, sporten of muziekles, dat zijn ook dingen die bij de opvoeding horen (niet allemaal tegelijk ) Fietsen en later ook boeken en scholing. Je kan niet alleen naar het nu kijken, het nu is makkelijk maar de toekomst is ook erg belangrijk. (hiermee bedoel ik niet dat je het geld nu al moet hebben, maar wel hoe je in die tijd aan het geld komt..)
Een kindje wordt niet groot van de lucht en liefde alleen. Zelfs aan bv zitten kosten verbonden (pads, zalfjes, kolf, eventueel lk consult). Het lijkt me dus zeker wenselijk om wat geld achter de hand te houden en maandelijks goed rond te kunnen komen. Als je op dit moment of weet dat je in de nabije toekomst een kindje niet kunt bieden wat het nodig heeft, dan lijkt het me verstandig om de wens nog even uit te stellen.
Maar in hoeverre is je financiele toekomst te plannen? Toen wij besloten voor onze tweede te gaan proberen werkten we allebei fulltime. Hadden een fijn inkomen, losten onze schulden (oa studieschuld) flink af. 8 maanden na het stoppen met de anticonceptie verloor mijn man onverwachts zijn baan en begon een maandenlang proces van rechtszaken en de daarbij horende kosten. We zijn helemaal back to basic gegaan wat betreft ons uitgaven patroon en bleven stug aflossen. Afgelopen januari, man nog steeds thuis en werkloos, bleek ik toch zwanger te zijn van ons tweede kindje. Maanden hebben we getwijfeld, letterlijk geruzied of het niet beter was dit kindje te laten gaan maar uiteindelijk toch samen de sprong durven te wagen. In mei vond man een nieuwe baan, die beter betaalde, kregen we na 3,5 jaar weer een eigen (tweedehands) auto en nu lossen we bijna een heel maandsalaris af om over een paar maanden echt schuldenvrij te zijn. Wij hadden wel de mazzel dat we zo ongeveer alles nog hadden, tot aan het peuterbed aan toe straks en dat we wederom een zoon kregen. De kosten van luiers ed heb ik over de zwangerschap uitgesmeerd dus nu onze kleine er is heb ik voor twee tot drie maanden luiers en doekjes op voorraad, overige aankopen hebben ons nog geen 200 euro gekost totaal. Uiteindelijk is het ene keuze die je zelf maakt, net als wel of niet tweedehands. Mijn kinderen komen echt niks tekort, zijn zelfs eerder een beetje verwend. Over een paar maanden kunnen we een maandsalaris sparen maar echt niet dat we onze kinderen dan in ene enorm gaan verpesten, eerder sparen voor een mooi huisje met tuin.
Nee dat is ook niet te plannen natuurlijk. Maar in bepaalde situaties kun je er wel voor kiezen om nog even te wachten.
Je hoeft echt niet veel geld achter de hand te hebben, maar ik vind 1000 gewoon echt weinig. Als je maar iets aan je auto hebt, of alle 2 ineens je eigen risico van de zorg moet gebruiken (2x375!!!!), dan heb je toch een probleem of niet? Dan is een 2 kindje wellicht verstandiger over een jaartje, als je van de schulden af bent en je wat meer gespaard hebt. Maar dat is mijn mening
Bij de 1e werkte ik alleen, fulltime. Man had nog geen baan (lees eigen onderneming). Een keuze gemaakt op gevoel. En het is helemaal goed gekomen. Bij de 2e werkte ik. Man nam een onderneming over (lees: met flinke lening). Op mijn werk ging het financieel ook niet geweldig. Ondanks alle onzekerheden toch naar ons gevoel geluisterd. Het is helemaal goed gekomen. Nu: grote wens voor een 3e. Ik ben na 17 jaar mijn baan kwijt (v.a. 1 januari). Er komt nog een rechtszaak. Maar hier durven wij dit keer de knoop niet door te hakken. Heel raar. Maar al met al, luister na je gevoel zou ik zeggen. Het komt wel goed
Als het zo blijft is het wel krap. Maar tijdeljjk kan het best. Ik zou kijken of je oo vaste lasten wat kunt besparen en als de baby er eenmaal is kun je toch wel hewoon weer gaan werken? In de tussentijd misschien ww? Sja geld is belangrijk. Maar als t even kan zou mn kjnderwens toch voorgaan.