Wil het toch eens van me afschrijven, want het zit me dwars. Onze oudste dochter trekt sinds een tijdje heel erg naar mijn man toe. Voorheen was het vooral nog om te spelen (ik speel ook wel met haar, maar mijn man kan dat net wat leuker denk ik ), maar tegenwoordig vraagt ze alleen nog maar om papa. Als ze gevallen is, moet papa haar troosten. Als ze uit bad komt, moet papa haar aankleden. Boekjes lezen wil ze met papa, nog even kletsen in bed wil ze met papa. Ik word er verdrietig van . Ik denk dat het ook te maken heeft met de komst van haar zusje, want ze heeft het steeds over papa en I (zij zelf) en mama en M (zusje). M 'mag' ook eigenlijk nooit bij papa op schoot van haar (tuurlijk doen we dit wel). Maar als het aan I ligt alleen bij mama. Maar ik wil ook graag tijd doorbrengen met mijn oudste. Op dagen dat ik thuis ben, doen we dat ook wel, maar zodra mijn man dan thuis komt, ben ik afgedaan. Gisteravond zei ze, 'ik wil dat mama gaat werken, en dat papa thuis is'. Nou, die kwam binnen bij me... Terwijl ik denk ik toch best een leuke mama ben. Onderneem veel met haar, zeg lieve dingen, ben niet te streng (maar ook niet soft), ik geef haar de ruimte, erken haar. Ik zie nu zo'n doemscenario voor me dat de jongste dit straks ook gaat doen (omdat ze haar zus altijd bij papa ziet zitten). En dat ik er mag zijn om de boel te verzorgen en eten te koken. Wel de lasten, maar niet de lusten. Wellicht wat zwart/wit gezegd, maar ik krijg deze gedachte niet uit mijn hoofd. Voor de grap zei ik al tegen mijn man dat een broertje nog wenselijk zou zijn, omdat die meestal aanhankelijker zijn bij hun mama. Alsof je dat überhaupt voor het zeggen hebt natuurlijk, maar de gedachte kwam bij wel bij me op, terwijl ons gezin eigenlijk compleet is nu. Is dit een fase? Overdrijf ik? Of zou ze gewoon echt een papa's meisje zijn? Ik merk dat ik het onbewust ook mijn man kwalijk ga nemen... Kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Alvast bedankt voor het lezen...
Vervelend zeg.. Ik denk dat het gewoon een fase is hoor. Mijn zoontje heeft het ook best wel de laatste tijd, maar dan andersom.. Mama moet alles doen, en papa moet weg.. het eerste wat hij smorgens vraagt als papa de deur open doet 'is mama er?'.. allemaal dingetjes.. voor mijn man ook niet leuk.. maar voor mij ook vermoeiend! Zeker nu ik weer zwanger ben.. en al moeier ben We gaan er maar vanuit dat het een fase is.. even doorheen..
Werkt de papa veel en ben jij veel meer thuis? ik ben 4 volle dagen bij mijn zoontje, werk er maar 3. De papa werkt 5 dagen. zodra hij thuis is is het ook papa papa en papa hij zegt ook 'mama weg' hij bedoelt ermee dat hij dan met papa brandweerman sam wil kijken voordat hij gaat slapen Ik denk dat het komt omdat hij de papa minder ziet.
Mijn man is op maandag thuis voor de meiden (ouderschapsverlof). Hij werkt nu dus 4 dagen, ik 3. Hij werkt van 07.00 tot 15.30 uur dus altijd op tijd thuis (ik om 17.30 uur). En de weekenden zijn we met z'n allen. Effectief brengen we evenveel tijd met ze door denk ik.
De eerste 5 maanden was ik de belangrijkste persoon hadden we h4t idee. maar nu is dat echt andersom. Ik ben dan ook 2 werkdagen bij m'n kind en mijn man 1. Sweekends is t vaak wel verdeeld maar je merkt dat hij gewoon meer naar papa trekt. Komt papa thuis van het werk dan gaat hij in een sprint naar papa toe om te knuffelen. Kom ik thuis van het werk dan kijkt m'n zoon even om en gaat verder met z'n boekje. Tja niet leuk maar ik hou het erop dat het een fase is.
Ik denk een fase hoor. Mijn zoontje is ook gek met papa. Ik snap het wel: papa speelt zo leuk met hem. Ik speel ook wel maar ben meer van de boekjes, toren bouwen en dingen gáán doen. Stoeien, met de bal, autootjes etc...niet zo'n mijn ding. (ik verheug me dat we straks kunnen knutselen en bakken of zo dat is mijn ding Dus ja, als mijn man thuis is trekt hij ook naar mijn man. Ik vond het soms ook lastig maar ja...
Hier ook een heel erg papa's meisje. Ik werk minder dan papa (24 uur) en denk dat het daarmee te maken heeft. Als ik mijn dochter optil strekt ze meteen haar armpjes naar haar vader uit (ze is pas 1 dus wat jonger). Terwijl ik elke week met haart zwem en met haar op gym zit en haar hoofdzakelijk verzorg. Af en toe steekt het me. Mijn partner krijgt haar ook alleen rustig in de nacht bijv...geen idee wat ik verkeerd doe...
Wij hadden dit heel erg op vakantie. Als we met ze alle in het zwembad waren was die leuk met papa aan het spelen , als ik hem dan over pakte omdat papa even met zus van de glijbaan ging begon die gewoon te huilen en te wijzen naar papa. En als papa hem overpakte gelijk aan hem hangen en mij niet aan kijken. Eigenlijk met alles op vakantie. De eerste week was het het ergst , tweede week was ik weer in beeld . Maar goed papa werkt veel en komt periodes pas thuis als hij al slaapt en gaat al om 5.10 de deur uit. Dus papa thuis (op vakantie bijvoorbeeld) is feest. Nu nog met vlagen hoor , alleen merk dat het periodes zijn. Ik denk dus echt fase
Hmm. Bij ons is het niet omdat ik meer thuis ben. We werken beide 32 uur. Ik op woensdag thuis hij op vrijdag. Mijn man is wel vaak zaterdag overdag weg (sport) dus ben ik ook vaak alleen met hem. Ik zit wel met hem op babyzwemmen. Verdere verzorging is exact gelijk. Dus dat is het bij ons niet...
Is echt een fase, ik heb zowel hier als op andere fora het exacte verhaal gelezen. Ook vooral dat het komt na de komst van een nieuwe baby. Maak je geen zorgen want het gaat vanzelf weer over, bij de een na een paar maanden en bij sommige wat langer maar het is wel heel normaal. Vooral bij meisjes ook, die trekken in de kleuterfase heel erg naar papa.
Ik herken het wel maar zit er niet mee eigenlijk.. Ik begrijp het wel, papa's spelen gewoon heel anders dan moeders, trekt de meeste kinderen aan. En dan wil je ook gewoon graag andere dingen met hem doen, best logisch. Ik ben altijd zijn beste vriend als papa werkt, als hij ziek is of eng gedroomd heeft, geen probleem toch? Weet zeker dat hij echt niet minder van mij houdt
Hebben wij ook gehad.. Eerst was papa alles.. Op t moment juist compleet andersom.. Mama Moet alles doen en papa mag niks
Mijn dochter is altijd al een enorm papa's kindje geweest. Ik denk zelf dat het komt omdat hij de ochtenden vaak met haar en is verder heel veel werkt en haar weinig ziet. qua verzorging proberen we het zo eerlijk mogelijk te verdelen maar ik ben toch meer thuis. (ik 4 man 5)
Herkenbaar. Bij ons is (was?) het een fase. Mijn oudste trok een aantal maanden ook heel sterk naar mn man toe, ook vooral wanneer ik bezig was met haar zusje. Nu mn man weer wat meer met de jongste doet, trekt zij weer wat meer naar mij toe- gelukkig . Is het bij jullie geen optie dat je man zich even wat meer met de baby en jij met de oudste bezig gaat houden? Ik kan me goed voorstellen dat dat genoeg is om het weer te doen omdraaien.
Ik denk dat het deels een fase is en deels ook omdat meisjes meer naar hun vader trekken. Ik heb drie jongens en daar is het net omgekeerd, vooral bij de jongste van 2,5. Die trekt heel erg naar mij en doet bij mijn man precies wat jouw oudste bij jou doet. De andere twee hebben dat ook wel een periode gedaan. Ook zij trekken momenteel weer erg naar mij, maar ik vind dat dat komt omdat mijn man erg afgeleid is, momenteel. Hij is veel weg, en als hij thuis is zit hij vaak op zijn telefoon, achter de computer of de tv. Hij heeft gewoon niet zoveel aandacht voor ze en dan halen ze dat bij mij. Eigen schuld dikke bult, denk ik dan, haha. Als hij ze wel aandacht geeft, dan trekken ze ook weer meer naar hem.
Ohh mijn oudste zoontje is vanaf dag 1 een echte papa's kindje, dus ik herken je verhaal helemaal! Ik heb ook periodes waarin ik twijfel aan mezelf, of ik wel leuk genoeg ben en of ik überhaupt wel belangrijk voor hem ben. Ik ben zeg maar de 'strenge' ouder, papa is echt om te spelen want grenzen aangeven doet die zelden helaas. Ik heb er nu geen problemen meer mee, hij is nu 4 jaar dus het is gaan wennen. Mijn jongste is weer een mama's kindje, erg gezellig vind ik dat haha Zolang ik een goede band heb met mijn oudste, en hij er ook van kan genieten als we samen iets ondernemen voelt het goed. Uiteraard met periodes dat ik soms toch wat verdrietig ben, als ik de 'shit' over me heen krijg zoals driftaanvallen etc en papa leuk aan het spelen is. Leuk om natuurlijk altijd de vriend uit te hangen van je kinderen, maar ik besef me goed dat ouder zijn op nr 1 komt. Daar heb ik het wel voor over
Hier is papa ook alles Ik zorg meer voor haar, dus ben als het ware vanzelfsprekend. Papa corrigeert haar ook wat minder en is vooral voor de leuk.. ach ja, verandert vanzelf.
Hahaha precies dit ik ben ook geen echt speelmaatje Maar onderneem wel veel met hem en ik vind het ook leuk om idd een boekje te lezen of torens te bouwen!! en ja papa is lekker gek met hem dus ja hier is het ook papa dit en papa dat!! en soms heb ik er ook wel veel moeite mee!! Maar als we hem samen ophalen bij de creche wilt ie echt eerst Mama knuffelen