Wat ik niet had aan zien komen, opa en mijn oudste zoontje, altijd 2 handen op 1 buik, hadden gisteren knallende ruzie. Situatie was als volgt: Zoontje was boos om over het eten (hij lustte het niet) en dat zei hij op nogal luide toon. Mijn vader reageerde daar (in mijn ogen vreselijk overdreven) op door tegen hem te staan schreeuwen dat hij dat gedrag niet wilde zien en dat hij moest opflikkeren uit zijn huis (kende hem niet terug). Mijn zoontje schreeuwt vervolgens "hou toch op, *^&*^&*^*". Enorm uit de hand gelopen en opa is woest vanwege het scheldwoord. Zegt meteen dat hij niet meer op hem wil passen etc. Thuis met mijn zoontje over gehad dat dat soort woorden absoluut niet kunnen (heb ik thuis gelukkig nog nooit gehoord), maar hij geeft aan dat opa als eerste te ver ging en hij is heel erg boos (en heel erg gekwetst denk ik). Eigenlijk, heel eerlijk, heb ik begrip voor mijn zoontje. Tuurlijk had hij nooit mijn vader mogen uitschelden, maar kind is net 8 jaar en mijn vaders reactie was totaal overbodig en overdreven. Mijn ouders zijn boos op mij dat ik niet strenger heb opgetreden. Ik heb inderdaad even afgewacht om hem wat te laten bekoelen en thuis de situatie besproken. Mijn vader kennende is het niet goed voordat zoontje zijn excuses heeft aangeboden. Ik snap dat, maar ik vind dat het van beide kanten moet komen. Zoontje wil niets meer met opa te maken hebben. Pff. We hebben al zo'n leuke grote familie (maar niet heus).
Misschien zat je vader al iets dwars? Zou eerst even alleen naar hem toe gaan om te praten en dan kan je altijd daarna nog met je zoontje komen. Klinkt alsof er mee aan de hand is
Nou als eerste had mijn dochter zo niet hoeven te reageren. Als ze bij opa en oma gaat eten eet ze wat de pot schaft. Mijn moeder hoeft niet apart iets te gaan koken. En ten 2de op het moment dat mijn vader zo tekeer gaat tehen mijn dochter. Trek ik mijn mond open. Gaat ie door dan hup pak onze jassen en ga weg. Hun moment van opvoeding hebben ze gehad met ons opvoeden dit is ons kind en wij schreeuwen niet. Dan opa al helemaal niet. En als mijn dochter dan ook nog terug schreeuwt tegen hun. Sorry allemaal dingen die wij totaal biet toleren. Dat is een fase die al te ver is gegaan eigenlijk. En daarom laten wij de opa en oma ook niet oppassen. Puur omdat ze dan een bepaald soort zeggenschap denken te hebben.
Beiden hebben schuld; ik zou dus per definitie mijn zoontje daar afzetten en tegen opa en zoontje zeggen: jullie gaan het ook maar weer samen goed maken. Bel me maar als het weer goed is. Doeg! *trekt snel met piepende banden op en is weg geracete*
Bijzondere situatie zeg. Ik vind persoonlijk de reactie van opa nogal overtrokken en onvolwassen. We hebben het hier over een kind van 8 met een grote mond. Corrigeren natuurlijk, maar wel op een volwassen manier lijkt me. Door nu te gaan roepen dat je zoontje maar "moest oprotten uit zijn huis" geef je niet echt een lekker voorbeeld en aanleiding voor je zoontje om te gaan schelden. Dat is niet goed te praten, maar wel begrijpelijk. Nogmaals, we hebben het over een kind dat zich nog niet op goede manier verbaal kan uitdrukken. Maar net als hierboven staat denk ik ook dat er meer aan de hand is. Wel bespreken lijkt me.
Eerst face to face een gesprek aan gaan met je ouders. Hun verhaal aanhoren. Het verhaal van je zoon ken je al. Passen ze vaak op omdat opa zegt ik pas niet meer op? Zijn ze er vaak? Zijn het irritante punten die al langer spelen.? Wij als ouders zijn de kids ook wel eens zat een reageren wel eens verkeerd? En opa mag best ook wel eens uit zijn slof schieten. Je zoontje zal zulke woorden wel leren op het schoolplein. Legt ook aan welk scheldwoord als het k geweest is vind ik dat zoon zijn excuus wel mag aanbieden. En Tja soms loopt het zo. Even afkoelen beide kanten. Vind wel dat kinderen respect moeten hebben een houden voor hun grootouders. En als ze vaak oppassen mogen ze ook wel eens iets zeggen toch. Succes,
Ik zou samen met je zoontje een mooie kaart maken met daarin een mooie boodschap. Iets in de trant van "opa, het spijt me dat ik je uitschold, ik wil het graag weer met je goedmaken, kunnen we praten?" Of iets dergelijks. En dan samen aan opa geven. Zo leert je zoontje om de eerste stap te zetten bij een conflict. Dat is niet zwak, dat is juist heel sterk!
Ziet opa in dat hij ook fout zat door zo tekeer te gaan tegen kleinzoon, of vindt hij dat hij in zijn recht staat? Ik vind dat hij ook fout zit en hij de volwassene is in deze situatie en als eerste zijn excuses moet aanbieden. En jou zoon natuurlijk ook aan opa. Ga naar opa toe, zeg dat je thuis je zoon duidelijk hebt gemaakt dat zijn gedrag niet ok is. En geef aan dat de reactie van opa ook niet ok is en dat ze beide naar elkaar toe excuses moeten aanbieden. Maar misschien speelt er iets anders bij opa?
Serieus?! Je zoontje is net 8. En die moet opflikkeren uit zijn huis? Ik snap dat je zoontje schrok, wellicht dat hij daarom iets naars zei? Ik zou even niet meer langsgaan
Ik vind dat schelden terecht. Wie zegt er nou dat je moet opflikkeren uit zn huis? Dan kan je zo'n reactie verwachten. Hij is al 8, geen 2 dus ik zou ook niet zo tegen me laten praten door een opa.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik volledig achter jou zoontje sta, ik ben dan ook van mening dat jou vader als eerste te ver is gegaan, hoe durf je tegen een kind van 8 te zeggen dat hij dan maar moet opflikkeren, de reactie van jou zoontje is dus erg logisch, desalniettemin moet hij uiteraard wel zijn excusse maken voor het scheldwoord, maar vind ik dat opa als eerste de stoute schoenen mag aantrekken, als volwassenen heeft hij een voorbeeld functie en niet jou zoon.
Je zoontje is 8, opa is al lang en breed een volwassen man! Ik zou achter mijn zoon blijven staan, aangeven dat je het heel rot vind wat er is gebeurt naar beide toe, maar je zoontje was duidelijk erg geschrokken. Ik zou opa even laten als ik jou was en me richten op mijn zoon. Vooral luisteren naar wat hij wil zeggen en kijken of je samen een oplossing kunt vinden. Iemand dwingen tot een excuus werkt namelijk averechts: zo leert hij niet alleen liegen, maar voelt het voor hem ook nog eens onterecht, hij reageerde namelijk op opa's heftige reactie, waardoor hij zich nog rotter zal voelen en meer af kan gaan zetten. Jij bent alleen verantwoordelijk voor je zoon, niet voor opa, die moet proberen zich volwassen te gedragen.
Wow heftig, dat een opa tegen zijn eigen kleinkind zegt dat hij moet opflikkeren uit zijn huis?? Ik kan mijn eigen voorstellen dat jou zoontje uit schrikreactie een weerwoord geeft. Als ik heel eerlijk ben vindt ik niet dat jou zoontje zijn excuses hoeft aan te bieden. Een beetje een overdreven reactie, mijn dochters zeggen zo vaak iets dat ze iets niet willen eten. Mijn ouders en schoonouders worden dan niet eens boos, die zeggen dan, je eet wat er is, en anders maar niks. Is er misschien iets vooraf gegaan?
Vind ik heel mooi! Ik hoop dat ik dat zou doen. Wat ik er persoonlijk van denk zeg ik dan wel een op een tegen mijn zoon/vader.
Ik kan me voorstellen dat je zoontje erg geschrokken is van de reactie van zijn opa. Het jochie is pas 8. Schelden zou ik nooit goedkeuren dus voor het schelden zou mijn zoontje wel zijn excuses aan opa moeten aanbieden. Maar..... Opa heeft ook niet leuk gereageerd dus vind ik dat opa als de volwassene ook best zijn excuses daarover mag aanbieden tegen je zoontje. Misschien kan je eerst even met je vader praten en kan je vader misschien thuis met je zoontje komen praten? Je geeft aan dat ze 2 handen op 1 buik zijn, dus een incident als deze zou toch niet het einde van die band betekenen neem ik aan?
Hij at daar niet hoor, hij had het notabene tegen mij. En ja, ik heb mijn spullen gepakt en ben weggegaan.
Je verwoordt het zoals ik het ook voel. Dwingen sorry te zeggen ga ik zeker niet doen. Mijn zoontje is heel erg gevoelig, voelt haarfijn stemmingen aan en scheldt normaal nooit (hij is echt heel erg lief, beleefd en netjes en dit is echt helemaal niks voor hem). Hij is denk ik echt heel gekwetst.