wat een rare reaktie weer.... trek je het in twijfel of xbabyxdx iemand bij de woningbouw kent? wat is daar nu zo raar aan?? mijn vader kent ook iemand bij de woningbouw. niks vreemds aan. hij had dezelfde ervaringen. vluchtelingen uit (dacht) eritrea. man, zwangere vrouw en een klein kindje. kreeg een 3 kamer flat en liepen te zeuren dat het te klein was em dat ze eem flat kregen. ze wilde een "gewone" woning hebben. nou sorry, daar breekt echt mn klomp van. en dat is hetzelfde dat ze nu lopen te klagen over de opvang. als ze werkelijk gevlucht zijn voor oorlog, dan knijp je in je handjes dat je uberhoupt ergens onderdak gekregen hebt. dan ga je niet zeuren over nare luchtjes, dat je te weinig geld krijgt whatever. maar goed, was niet voor niks op tv dat er toch heel erg veel gelukszoekers waren. ook onder de echte vluchtelingen. ze zijn niet voor niks 7 landen door gereisd. ze hadden ook daar asiel aan kunnen vragen maar dat hebben ze niet gedaan. perse naar oa nederland omdat hier van alles geregeld word aan huis enz. tja, dat valt nu vies tegen natuurlijk... ik zeg, lekker versoberen en diegene die het er niet mee eens is die gaan lekker verder zoeken naar een ander land waar ze het wel naar hun zin hebben
Lekker versoberen gaat niet lukken aangezien vluchtelingen dezelfde rechten hebben als medelanders. Is geregeld door o.a. EU-verdragen. Lees maar: Vreemdelingen korten op voorzieningen? Dat gaat dus niet - Elsevier.nl
vast niet en ik meldde dat omdat er zo gezeurd werd. Maar ik wordt zo moe van ja ik weet wel waar ik het over heb want.....en ik ken iemand die.....voegt helemaal niks toe
Jammer dat jij dat zo ziet want ik denk dat dat absoluut iets toevoegd. Misschien niet voor jou omdat jij er blijkbaar geen waarde inziet of niet in wilt zien, maar ervaringen zijn juist heel belangrijk daardoor worden namelijk meningen gevormd. Dat zal bij jou niet anders zijn neem ik aan...
Ik vind het al bijzonder dat die vluchtelingen blijkbaar opgehaald werden bij een azc om samen met iemand van woningbouwvereniging diverse woningen te gaan bekijken? In azc waar ik hielp kregen gezinnen gewoon een melding dat ze ge plaatst werden in een bepaalde woonplaats en daar een woning kregen. Het kon vanuit Emmen ook naar Maastricht zijn, en die mensen gingen echt niet op en neer naar Maastricht om huizen te bekijken. Die treinreis konden ze echt niet betalen van 30e per gezin dat ze kregen in azc. Nee, ze kregen een brief met een datum dat ze naar een woning konden, en op die dag kregen ze een treinticket en een adres en mochten vertrekken. Punt. Maar ik begrijp dat jouw vader mensen ging ophalen aan andere kant van het land om huizen te bekijken en ze vervolgens telkens terugbracht?
een ervaring van een (ex) medewerker van vluchtelingenwerk vind ik echt wel iets toevoegen, maar je hoeft dat niet 100 keer te benoemen, er zijn nl ook nog steeds medewerkers bij vluchtelingenwerk die het ontzettend goed vinden wat zij doen. En ik vind het hier overkomen alsof iedereen bij vluchtelingenwerk het allemaal fout vindt gaan en niet meer achter staat wat ze doen.
waar lees jij dat ze opgehaald en weer terug gebracht werden? en waar lees jij dat ze met de woningbouw diverse woningen gingen bekijken? nergens. ik zeg dat ze de woning KREGEN. was dus al toe gewezen. en toen ze er voor het eerst kwamen was het gezeik. ze hadden wat anders voor ogen dan een flatje...
Als je niet achter het werk staat wat je doet dan stop je er mee lijkt mij zo. Als ik vanuit mijzelf mag spreken: ik heb 2 jaar gewerkt voor Vluchtelingenwerk i.v.m. een maatschappelijke opleiding. Ik heb geweldige mensen mogen ontmoeten en heb het met veel plezier gedaan. Maar inderdaad er zit ook een keerzijde aan die ik geleerd heb door middel van de ervaring die ik heb opgedaan. Ik heb lieve en dankbare mensen ontmoet maar ik heb ook met heel veel ondankbare mensen gewerkt die hun handje ophielden en precies wisten waar ze moesten wezen en op welke manier ze er een slaatje uit konden slaan. Ook heb ik gezien hoe moeilijk het is om als vluchteling te moeten integreren in een maatschappij zoals deze en dat er velen hier gewoon niet capabel voor zijn. Mensen die nog geen woordje Nederlands spraken na 2 jaar begeleiding en vele jaren verblijf in Nederland, sommige die geheugenverlies lijden door PTSS maar ook velen die het gewoon niets interesseerden en nergens op kwamen dagen of moeite deden om er iets van te maken. Het blijft gewoon een lastige kwestie omdat uiteraard niet iedere vluchteling hetzelfde is maar soms is het gewoon vermoeiend als je ontzettend veel tijd en energie in dit soort mensen steekt en het dan uiteindelijk een gebed zonder einde is. Dit is niet alleen mijn ervaring maar ook de ervaring van mijn collega's waar ik toendertijd mee samen heb gewerkt. Wat ik hiermee wil zeggen is dat ik juist het idee heb dat de hele procedure van vluchtelingen als sommige gezien wordt als rozengeur en maneschijn, zolang wij ze maar met open handen ontvangen komt het allemaal goed en is iedereen tevreden maar dat is niet zo, hoe graag ik dat ook zo had gezien! Jij zal vast weer ontzettend moe worden van dit bericht maar dan raad ik je toch echt aan om een poos bij Vluchtelingenwerk zelf te gaan werken want misschien dat jij er dan ook iets anders in gaat staan.
Ja dat kan, maar er wordt geïnsueerd dat deze mensen een keuze hebben. Dat ' ze een woning komen bekijken'. Erbij vermelden dat ze wel iets over kunnen roepen, maar verder niks te kiezen hebben zou een heel ander licht werpen op het verhaal van die kennis, vind je niet?
Ja daarom! Al snap ik wel dat tenten niet een ideale oplossing is, en zeker niet met deze kou. Nee, deze mensen kregen geen keus. Maar het was in ieder geval iets. Maar goed, iets toevoegen aan een discussie mag natuurlijk niet op het forum.... Want dan schijn je dingen te verzinnen.... Altijd het zelfde gezeur.
Ik ben woonconsulent bij een woningcorporatie en verhuur dus huizen. Bij ons is het zo dat vluchtelingen niks te kiezen hebben. Vanuit het AZC krijgen ze een woonplaats toegewezen. De gemeente van die woonplaats en de woningcorporatie gaan samen om tafel om voor die gezinnen een passende woning te zoeken, dat is de zogenaamde taakstelling. Bij ons werken ze met loting en reageert de gemeente met voorrang op die huizen voor de gezinnen. De gezinnen zelf hebben dus niks te kiezen en mogen ook niet weigeren. Ik heb 1 keer meegemaakt dat er toch geweigerd werd maar dat kwam omdat het huis zo ontzettend uitgeleefd was dat het echt niet kon. Ik doe dit werk al 5 jaar en heb nog nooit gemaakt dat ze niet tevreden waren over de woning. Soms viel het onderhoud tegen maar dan nog waren ze blij met een dak boven hun hoofd. Ik hoor ook hun verhalen wat ze allemaal hebben meegemaakt in hun land van afkomst en tijdens hun vlucht en dan ben ik oprecht heel erg blij dat ik hier woon en het zo goed heb. Sta maar eens in hun schoenen dan piep je wel anders. Wij hebben ook wel onze zorgen als we straks nog meer vluchtelingen moeten huisvesten, hoe gaat dat dan? Blijven er wel genoeg woningen over voor de andere woningzoekenden. Ik hoop dat daar goed over wordt nagedacht maar alle mensen hebben recht op een veilig bestaan dus ook vluchtelingen is mijn mening.
Nataly, Wat ik hier in mijn omgeving hoor komt sterk overeen met wat jouw ervaringen. En ik ben het helemaal eens met je laatste alinea!
Cookies op AD.nl Verhaal van een insider. Lijkt me toch wel waarheidsgetrouw, al zal elke vluchteling het weer anders beleven. Schrok toch wel wat van de houding van de Security, die zouden misschien toch wel wat strenger kunnen zijn.
Ik ben zelf vluchteling geweest (nu bijna 20 jaar geleden) en het is inderdaad, zoals al eerder gezegd, dat je niets te kiezen had wat betreft de huisvesting. Je krijgt een brief waarin staat waar en wanneer je ergens verwacht wordt en de keuze heb je niet. Dat is de woning die jou en je familie is toegewezen en daar moet je het mee doen. Wij (mijn moeder, broer en ik) waren blij met ons huis en dankbaar voor alles wat men voor ons deed. Maar waar ik me aan stoorde is dat men van ons verwachte dat we helemaal ondersteboven zouden zijn van onze doodnormale, jaren 70 tussenwoning, we moesten iedere keer benadrukken hoe geweldig we het vinden dat we eindelijk een huis hebben, ieder eigen kamer... Maar voor ons (een gemiddeld Bosnisch gezin) was dat ook niet meer dan normaal, we hadden al een huis (dat 3x zo groot was als het huis in Nederland), we hadden eigen kamers, wasmachine, telefoon, TV...noem maar op. Dus ik was niet ondankbaar, maar had geen behoefte aan om steeds te roepen hoe geweldig mijn nieuw huis niet is
Dat begrijp ik helemaal, zou ik ook niet zo'n behoefte aan hebben. Wat me nu stoort is dat ze wel benoemen wat ze niet aan staat, maar ze kunnen ook eigenlijk nog niets anders melden omdat ze nog geen plek voor zichzelf hebben. Hopelijk waarderen ze wel wat er op dit moment gedaan wordt. En wat ik ook vervelend vindt is dat hier op t forum het woord onwil is genoemd. Het ging over de verschillen tussen de vluchtelingen en de hulpverleners. Dat vond ik een hele vervelende opmerking. Waarom wordt het gelijk als onwil bestempeld? Alsof elke hulpverlener gelijk begrijpt wat een vluchteling nodig heeft.. Als iedereen nu eens probeert om in te zien dat er met een goede intentie wordt geprobeerd om te helpen, dan zou er misschien een stuk minder negativiteit zijn.
Dan nog, als er in jouw land echt oorlog is en je niet veilig bent. Denk ik dat je HEEEEL blij bent met het feit dat je nu wel veilig en warm zit met al je 10 levende kinderen in een twee kamer flat hoor!!! Tenminste, als je geen gelukszoeker bent en wel echt vlucht voor oorlog.