Ik heb het niet gedaan. Ik heb te vaak gezien dat mensen een verhoogde kans kregen, vervolgonderzoek lieten doen, weken in de stress zaten voor de uitslag en het kindje gewoon gezond bleek. Al die stress voor niks is ook niet goed. Daarnaast de kosten: 169 euro. Had het echt meerwaarde voor me gehad, in de zin van grote kans op een kindje met een afwijking die niet levensvatbaar zou zijn bijvoorbeeld, dan had ik het geld er wel voor over gehad. Maar zolang ik jong en gezond ben en er in de familie niets voorkomt is de kans op zo'n extreme afwijking zo klein dat de kans heel groot is dat die 169 euro weggegooid geld is. En dan vond ik dat ik het nuttiger kon gebruiken voor de aanschaf van babyspulletjes. Dat was mijn reden om het niet te doen.
Nee, wij hebben daar 3x niet voor gekozen. Ik kan niets met een kansuitslag, dat zou waarschijnlijk hoe dan ook voor stress hebben gezorgd.
Wij wilden het graag weten als er iets zou zijn. Of en zo ja wat voor actie er zou volgen waren we nog niet uit, maar we wilden in ieder geval een keuze hebben.
Wij gaan het niet doen. Het is maar een kansberekening wat volgens mij alleen maar meer onzekerheid en onrust geeft dan dat het wat oplevert. Daarbij maakt het voor ons niet uit, wij hebben allebei de sterke mening dat we nooit een kindje weg laten halen. Dus mocht het kindje wel syndroom van down hebben of wat anders mankeren horen we dat wel bij de 20-weken echo. Of niet want gebeurd nog steeds dat het via echo gewoon niet gezien wordt.
Ja wij hebben het wel gedaan. Niet vanwege leeftijd of omdat het in de familie zit. Maar meer omdat we voorbereid wilde zijn als het eventueel zo zou zijn.
Ik heb het wel gedaan vanwege mijn leeftijd. Wilde direct een punctie maar dat mocht helaas niet. Uitslag 1:4 maar de eerste uitslagen tot nu toe goed. Voorlopig wel 2 weken in de stress gezeten door die rottest.
Wij hebben het niet gedaan. Wel samen goed over gehad en ook met mijn tante (mijn nichtje heeft downsyndroom). Bij mijn nichtje hebben ze geen combinatietest gedaan maar dat ze bij een volgende zwangerschap er wel voor gekozen zouden hebben (die zwangerschap is er nooit gekomen. Tante was 42 toen mijn nichtje geboren werd). Haar reden, niet om de zwangerschap af te breken maar om voorbereid te zijn. Wij hebben uiteindelijk gekozen geen combinatietest te doen. Hebben andersom beredeneerd. Zouden we een kindje met down weg laten halen: nee, zou ik een vlokkentest willen (nipt toen nog geen optie): nee. Dus meerwaarde combinatietest zagen we niet. Succes met de keuze!
Downsyndroom zie je niet met de 20 - weken echo. Evt zware hartafwijking die bij het syndroom van down voor kunnen komen kunnen wel gezien worden. Hier had mijn tante een super goede 20 weken echo maar wel een dochter met down syndroom.
Wij hebben het wel gedaan. Ten eerste omdat ik 33 ben maar ook omdat ik zelf met gezondheidsproblemen loop en bang ben dat ik die zorg niet aankan. Al zou ik niet weten wat ik had gedaan als de uitslag slecht was.. of ik de zwangerschap af had kunnen breken.. moeilijk hoor! Gelukkig was de test en de 20 weken echo perfect!
Wij hebben het wel gedaan. Niet zo zeer voor het down syndroom maar wel voor Edwards en Patau syndroom. Bij beide aandoeningen heeft het kindje bijna geen overlevingskans. Bij de ene overlijden de meeste kindjes nog voor de geboorte bij de ander de meeste kindjes al voor eerste of tweede levensjaar. En dat is ziekenhuis in ziekenhuis uit. Nou is en blijft het een kansberekening. Met wen verhoogde kans kan je nog steeds een gezond kindje krijgen. De vraag is wil je verdere onderzoeken laten doen als er een verhoogde kans is? Als je dat niet wilt en het kindje zo wie zo geboren wilt laten worden dan zou ik geen combinatietest laten doen.
Nee klopt alleen mogelijke kenmerken. Alleen een vlokkentest kan meer zekerheid geven. Ik ken inderdaad ook een verhaal vanuit m'n werk 20 + 30 weken echo prima toch echt duidelijk down na geboorte.
Bij de tweede zwangerschap dus een combinatietest laten doen en daar scoorde ik 1:24! Mijn zwangerschap is daardoor nog erger in de stress geraakt, ik ben zo bang geweest dat er wat mis was, Mijn zoon is doodgeboren met 26 weken en toen die uitslag kwam bij mijn dochtertje,raakte ik in paniek en durfde ik geen punctie of vlokkentest te doen. Bang voor een miskraam, terwijl ik van te voren had gezegd dat ik dat zeker wel zou doen als de uitslag mis was..... uhh niet dus, ik durfde het niet.Met 20 weken had dochter wat markers, maar dat bleek gewoon normaal voor haar. Ze is kerngezond geboren!! Ik doe hem nu dus niet, want het heeft echt een stempel gedrukt om mijn toch al beroerde zwangerschap!
moet er wel bij zeggen dat de nipt mij toen totaal onbekend was, als ik de garantie heb dat ik na een slechte uitslag een nipt mag doen, zou ik het misschien nog wel overwegen..... maar dan blijft het een kansberekening. Vriendin van mij kreeg een zoontje met down, terwijl alles 1:5000+ was..... dus tja
Ik heb 3x geen combinatie test gedaan. Ik wil geen zwangerschap afbreken. Als ik geen risico wil op een kind met een beperking dan kan ik beter niet kiezen voor een zwangerschap. De derde heeft Down . Hij is het beste wat mij overkomen is en soms zou ik hem achter het behang willen plakken , net zoals de andere 2
Wij wel, we wilden het gewoon weten. We zijn ook nog jong, geen afwijkingen in de familie etc maar we wisten van te voren al dat we dit wilden weten. De kansberekening dan.
Nee bij ons is ieder kindje welkom en sowieso zijn we tegen het afbreken van een zwangerschap, dus daarom vonden wij die test niets toevoegen. We hebben wel de 20 weken echo laten doen, maar hier ging het ons eigenlijk enkel om het geslacht.
Ik heb bij de eerste vrij gedachteloos gedaan, vanuit idee dat ik 'het van te voren wel wilde weten waar ik aan toe was' , maar ik ben me later pas gaan realiseren dat de combinatietest je daar niet perse mee helpt. Het blijft een kansberekening, geen feiten en er zijn nog zoveel (andere) dingen die mis zouden kunnen gaan in zwangerschap, bevalling en daarna. Je hebt geen garanties in het leven. Bij tweede hebben we hier heel, heel lang over gediscussieerd. En we voelden ons uiteindelijk het prettigst om gewoon te kijken wat de natuur voor ons in petto had. Wel de 20 wkn echo, om eventuele afwijkingen vroegtijdig te kunnen bekijken (om bijvoorbeeld rekening mee te kunnen houden tav bevalling, kraamtijd e.d.). Bij de derde was dat gevoel nog sterker. Mijn oudste had inmiddels al een diagnose met grote impact en tja, dat had ook niemand kunnen voorspellen. En illustreerde voor mij dat er altijd iets op je pad kan komen. Bij de tweede en derde dus niet gedaan.
Wij hebben alle drie keren geen combinatietest gedaan. De eerste zwangerschap hebben we er wel inhoudelijk over gesproken met de verloskundige. Het leek mij destijds wel fijn om een inschatting van de kans te kunnen krijgen. Maar daarna wilden we geen vervolgonderzoeken laten doen ivm met de gevaren daarvan en omdat we de zwangerschap sowieso wilden uitdragen. Tijdens dat gesprek hebben we besloten om dan maar helemaal geen combinatietest te doen. Het zou immers niet van invloed zou zijn op onze beslissing over de zwangerschap en een kansberekening was nog steeds slechts een kansberekening die eventueel alleen (onnodig) voor extra stress zou zorgen. Na bovenstaande overweging hebben we voor de twee daarop volgende zwangerschappen ook besloten om geen testen te laten doen.
Wij hebben het nooit laten doen. Wel de 20-weken echo om voorbereid te zijn, mocht er iets ernstigs aan de hand zijn. De testen zijn kansberekeningen en kunnen veel stress en onzekerheid geven, dat wilden wij niet.
Ik zit zelf ook heel erg te twijfelen.. woensdag praat ik er ook over met de verloskundige.. wij zijn beide jong en niks in de familie behalve dat mijn broer een geboren hartafwijking had (waar hij gelukkig overheen is gegroeit) maar wat ik heb gelezen is dat ze ook een hartafwijking kunnen zien met de combinatietest.. en dat ik dan toch de hele zwangerschap in de stress zou zitten is het nou een afwijking of toch misschien wat anders.. ik voel me zowiezo al ontzettend gezegend of ik nou een kindje met down zou krijgen of niet maar eerlijk gezegt ben ik toch ontzettend bang dat ik het niet aan zou kunnen... maarja of het kindje nou down zou hebben of niet zou ik het nog niet over mn hart kunnen verkrijgen om het weg te laten halen.. dus ik zit hier ook echt nog heel erg te twijfelen..