Hoe eerlijk ben jij in je mening over een tattoo...

Ik zou zeggen dat je niet zo van tattoo's houdt en vervolgens een compliment geven over het idee, waar de tattoo voor staat of het kleurgebruik of de plaats van de tattoo of hoe deze gezet is.
Er is vast wel iets goed gelukt aan

Ik heb een keer iemand gevraagd wat ze van mijn tattoo vond. Ze was erg enthousiast en zei dat ze zelf ooit een keer één wilde en noemde een aantal onderwerpen waar ze dan aan zat te denken.

Een tijdje later kwam ik ergens een paar van die tattoo ideeen tegen en ik moest gelijk aan haar denken dus stuurde ik haar daar wat foto's van toe.
Bij de eerste foto was ze enthousiast en hadden we er een gesprekje over maar bij de derde foto kwam de aap uit de mouw.
Ze vond tattoo's juist helemaal niet mooi

Ze had het niet durven zeggen omdat ik lang bij die artiest op de wachtlijst had gestaan en ik er echt trots op was.

Maar ze had best kunnen zeggen dat ze er niet van hield, ieder zijn eigen mening

 

Toen ik 16 was hebik een klavertje 4 laten tatoeëren. Klein en op de onderkant van het schouderblad zodat het niet echt in het zicht kwam. Puur als een soort afsluiting van alle narigheid die ik m'n ergste vijand niet toe wens. Het was voor mij zeg maar een symbool. Grote opzichtige tatoeages vind ik persoonlijk ook niet mooi. Toen mijn broertje m'n mening vroeg over zijn tribal heb ik gewoon eerlijk gezegd ik niet van grote opzichtige tattoos ben maar dat het mooi is hij er zo blij mee is

 

Oke hiervan lig ik wel in een deuk
Nee dat soort tattoo's kan ik ook weinig moois in vinden dus dan zou ik gewoon iets zeggen als ik houd niet van tattoo's maar volgens mij is ie wel strak gezet! (en dan maar hopen dat dat zo is).

 

Mijn gezicht spreekt boekdelen, dus als ik iets echt niet mooi vind dan kan ik er moeilijk over liegen.

 

Ik hou er niet van iemands geluk te bederven. Dit doe ik dan dus ook niet.

Daarbij zit ik zelf onder, dus zou heel gek zijn als ik daar een rare mening over zou geven.

 

Ik heb geen tattoos en wil het ook echt niet. Maar een vriendin van me heeft echt ontzettend veel tattoos, zit enorm veel werk in, uren op de stoel liggen. Mja, ik heb er niks mee, echt niet. Maar voor haar heeft het heel veel betekenis, ook de sessies zelf. Als we over tattoos praten, is het dus over haar gevoel erbij en de symboliek. Ik zou nooit zeggen dat ik het lelijk vindt, maar wel dat ik het zelf niet zou doen.

 

Je moet gewoon eerlijk zijn.

Als ik kijk naar mezelf... ik heb kleine tattoos maar ook een halve sleeve en ik heb dit gedaan omdat IK dat mooi vind en het is ook nog een speciale betekenis. Sommige mensen zeggen ik vind het echt niet mooi. Prima hoor, daar vind ik hem echt niet minder mooi van en ik trek me daar echt helemaal niks van aan. Veel mensen houden niet van tattoo's en dat is toch prima. Als ik een tattoo niet mooi vind zeg ik dat gewoon. En ook al kan het kwetsend over komen. Als ze naar een mening vragen zou ik hier niet om gaan liegen.

Maar goed.. hoe was het haha en wat heb je gezegd?

 

Mee eens!

 

Zoiets ja. Ze is gewoon hardstikke trots! Ik zou haar geluk niet willen bederven. Je hoeft ook niet te liegen en je kan best zeggen dat het niks voor jou zou zijn maar ik zou me wel geinteresseerd opstellen en wat positieve opmerkingen maken. Zoals.dat het stoer is dat ze dit durfde. Hoe lang ze moest zitten of dat het mooi strak is gezet.

 

Ik zou als ik jou was iets zeggen in de trant van:" ik ben heel blij voor je, maar je weet het is niet zo mijn ding."

Je bent dan eerlijk, maar he laat haar wel in haar waarde.
Moet zeggen zelf kan ik me niet voorstellen ooit een tattoo te nemen. Ik kan het bij sommige types prachtig vinden, sterker nog waanzinnig zelfs, maar ik blijf lelieblank op dat gebied, omdat het ook iets is wat voor altijd blijft, en dat is niks voor mij

 

Maar waarom moet je zeggen dat het jouw ding niet is? Dat weet/ziet die persoon ook wel; anders had je wel op Ben Saunders geleken ofzo.

Het hoeft je ding toch ook niet te zijn om gewoon blij voor iemand te zijn en enthousiast te reageren? Wanneer iemand mij verteld dat hij/zij dit weekend wil gaan parachutespringen, reageer ik ook uitbundig met: WOW, HARTSTIKKE GAAF! Zonder dat ik de behoefte heb om mezelf uit een vliegtuig te storten.

Ze kwam het nieuws delen; laten zien, niet vragen of je interesse hebt om lid te worden van de tatoeage-Getuigen van de vuurtoren.

 

Ik vind het niet nodig over zoiets permanents onaardig/eerlijk te zijn. Je zou ook een beetje mee kunnen praten. Eerlijk zeggen dat je zelf niet zo van de tattoos bent maar ziet dat ze er helemaal blij mee is en dat je dat fijn vind voor haar..!

 

Ik probeer er toch iets aardigs van te maken.. Als ik het ontwerp gruwelijk vind, zeg ik dat hij erg mooi gezet is, ofzo. Als hij echt ontzettend slecht gezet is, maar die persoon is er wel heel gelukkig mee, zeg ik dat ik het idee erachter mooi vind. Meestal weet ik er wel iets van te maken zonder heel erg beledigend en lullig te zijn

 

Ik heb een neef die met gigantische koeienletters zijn eigen naam op zijn onderarm heeft getatoeëerd. Ik vroeg of ie bang was dat ie z'n naam zou vergeten. Toen was hij wel lichtelijk gepikeerd.

Dus: lieg.

 

Maar je kan toch gewoon zeggen 'wow die is groot! Het is niet mijn ding maar hij past echt bij jou!'
Dat is toch voldoende ik neem aan dat ze hem niet voor jou gezet heeft maar voor zich zelf.
Ik hou erg van tattoo's en heb ook zichtbare op mijn arm. Soms krijg ik leuke reacties soms geen en soms negatieve. Nou prima iedere z'n mening als ik ze maar mooi vind toch? Leven en laten leven

 

Ik vind tattoo's ook niet mooi en zie er het nut niet van in iets voor altijd op je huid te laten zetten maar als bijvoorbeeld mijn nichtje komt met een nieuwe tattoo zeg ik gewoon dat het speciaal is, bij haar past (is ook zo), een mooie tekening is, etc. Ik probeer er altijd iets moois of positiefs uit te halen. Het is tenslotte haar keuze en wie ben ik om haar slecht te laten voelen over iets waar zij trots op is?

 

Ik zou niet ronduit zeggen dat ik hem hartstikke mooi vind als dat echt niet zo is. Ik heb hetzelfde als jij: ik kan soms de afbeelding wel waarderen maar ik vind het gewoon ècht niet mooi om dat op een lijf te zetten. Ik probeer dus meestal gewoontes positiefs over de afbeelding te zeggen. Een vriendin van mij heeft er ook meerdere, waaronder ook een hele grote op haar rug. Tja, ik vind dat niks en ze weet dat ik er niet van houd. Ik vind het dan huichelachtig om ineens super blij en enthousiast te gaan doen terwijl ze toch weet dat ik er heel anders over denk. Ze zou daar zo doorheen prikken.
Ik neem wèl de moeite om hem te bekijken. Ik vind bij die tattoo op haar rug de afbeelding eigenlijk ook niet mooi. Maar de schaduw is wel heel mooi aangebracht. Dan zeg ik daar dus iets over. En zoals iemand anders al zei; ik stel er wat vragen over..Dan laat je wel belangstelling en waardering zien, zonder dat je ronduit liegt. Mijn vriendin kan prima tussen mijn regels lezen, dus ze weet wel wat ik echt bedoel, haha. Maar we respecteren elkaars mening en keuzes en ze waardeert geloof ik wel mijn pogingen om gepast te reageren. Ik namelijk ook best onaangepast en bot zijn. Deze aanpak heeft mij nooit een scheef gezicht opgeleverd. Ook niet bij een andere vriedin / kennis (leuk contact, iets minder hecht) los ik het op deze manier op en dat gaat prima.

Bij iemand die ik niet goed ken en zelden zie, zou ik wel makkelijk zeggen 'Mooi man.' (ander onderwerp). Maar als iemand mij goed kent en we een goede band hebben, ga ik niet lopen huichelen en liegen. Maar dat betekent ook weer niet dat je iemand moet beledigen en kwetsen. Er zit daar nog best iets tussenin. Dus in plaats van 'Ik vind tatoeages echt superlelijk.' (wat werkelijk mijn eerlijke oprechte mening is) zeg ik 'Je weet dat ik er geen liefhebber van ben, maar ik vind deze wel kunstig / goed gezet / mooie kleuren hebben / whatever. En dan wat vragen: hoe lang duurde het om hem te zetten? Heeft hij een speciale betekenis voor je? Bij een eerste: viel het mee of tegen wat betreft pijn. Bij een volgende: ben je weer bij dezelfde artiest geweest? Wat het ook wel goed doet, is : "Fijn dat je er zo blij mee bent, ik kan aan je zien hoe trots je bent."

Dat een ander ergens trots op is, betekent niet dat iedereen het geweldig moet vinden. Dat zou leuk zijn, maar is niet de realiteit. Maar als iemand trots is, vind ik het wel sympathiek als je daar in ieder geval een stuk 'erkenning' voor geeft. Dan vind ik na een korte opmerking (die misschien niet eens waar is) snel van onderwerpen veranderen eigenlijk vervelender dan een beetje eerlijker zijn, maar wel de tijd nemen en echte aandacht eraan geven.

 

Smaken verschillen en dat is helemaal geen probleem. Tattoos op zich en de ontwerpen zijn heel persoonlijk dus als de persoon in kwestie er blij mee is dan is het fijn toch. Ik kan alleen niet zeggen dat het een leuke tattoo is als hij slecht gezet is want dat vind ik echt lelijk, besparen op iets wat je leven lang op je lijf staat.

 

Helemaal mee eens. Over onbelangrijke zaken hoef je echt niet altijd eerlijk te zijn. Zij is er helemaal blij mee, het enige wat je bereikt met eerlijk zijn is dat je een domper op haar blijdschap zet. Zeg gewoon 'goh, wat mooi gemaakt/staat je goed/enzv' en daar mee klaar. Als je toch iets kwijt wil kun je er altijd nog een 'ik zou het nooit doen, maar bij jou vind ik het erg mooi' ingooien.