Mijn man snapt ook niet zo veel van gevoelens en dat was bij ons nogal een frustratie punt. Niet dat ik op een gegeven moment boos was om wat er gebeurd was maar meer om de acceptatie van mijn gevoel. Als of ik iets niet op een bepaalde manier iets mocht ervaren. Ik heb hem toen heel duidelijk uitgelegd dat het gewoon een feit is dat ik mij zo voel. Dat hij het kan ontkrachtten/stom vinden wat hij wilt maar het feit zal daardoor niet veranderen. Mensen hebben gewoon andere gevoelens over bepaalde dingen. Toen snapte hij het dus . Verder zou ik zeker bespreken wat jullie fijn vinden als je ruzie hebt. Zeker om het voorval te voorkomen! Ik zelf heb bij een ruzie op een gegeven moment mijn rust nodig omdat ik het emotioneel niet meer aankan wat zich kan uiten in spullen kapot maken en zeer heftig trillen. . Als ik dit dan aangeef dan weet mijn man dat hij mij absoluut niet moet achtervolgen naar een andere kamer.
Wat jij zegt klopt ook wel aan de ene kant gaat het ook niet eens meer perse omdat hij toch ging gamen maar meer omdat hij mijn gevoel dat ik het niet leuk vond meteen bestemmeld als dat ik me aanstel of zeur oid. Terwijl ik gewoon toch ook een gevoel er bij mag hebben?
Ik vind niet dat wij kunnen oordelen of jij zeurt of niet; we zijn er namelijk niet bij geweest en we weten niet hoe je het in eerste instantie gebracht hebt. Daarnaast kan het gevoel dat je niet gezien/begrepen wordt heel vervelend zijn en dat zorgt er vaak voor dat men toch graag zijn/haar punt wil maken, in de hoop alsnog begrip te krijgen en dat wordt vaak door de ander als doordrammen ervaren. Waar die ander dan ook wel een punt heeft. Feit is, dat wanneer twee mensen ruziën ze vaak ook beiden een punt hebben. De kunst is om je in de ander te verplaatsen. Ik snap jou, je had je verheugd op tijd met je vriend, en ik snap je vriend, hij had bij nader inzien zin in tijd voor zichzelf. In een relatie is het belangrijk te weten wat de ander nodig heeft, en geef hem/haar daar zoveel mogelijk van. Je vriend wil o.a. geen gezeur en tijd voor zichzelf en jij wil aandacht en begrip van je vriend. Dat klinkt op papier natuurlijk leuk, maar dan het in de praktijk brengen. En daar is het gigantisch fout gegaan. Slaan hoort niet, dat weet je waarschijnlijk zelf ook. En dat in combinatie met de kwetsende woorden maakt veel kapot. Het feit dat hij bij zijn standpunt blijft is ook wel een dingetje. Ik zou ook idd even afstand nemen en jezelf de vraag stellen wat jij hiermee wil. En ook eerlijk zijn, kan hij je dat geven waar jij behoefte aan hebt, en andersom. Want als jij iets blijft verwachten wat hij toch niet kan/wil geven dan wordt het van kwaad tot erger. Dan blijf jij zeuren en raken jullie nog verder van elkaar verwijderd. Maar ook ik kan van alles roepen, ik was er niet bij en ik kan jullie niet persoonlijk, dat zou het toch anders maken. Hoe dan ook, sterkte hiermee.
Omdat ze waarschijnlijk erkenning wenst. Begrijpelijk wel. Zou het ook niet bijzonder kunnen waarderen als mijn man mijn gevoelens zou bestempelen als aanstelleritis. Hij hoeft het er echt niet mee eens te zijn maar begrip tonen zou al heel anders zijn dan schreeuwen dat ik gestoord ben en naar de psychiater moet.
Tuurlijk mag je er een gevoel bij hebben, en dat kun je ook best benoemen. Maar zodra je dat dan hebt gezegd HOEF je er niet zo over door te gaan toch? Je kunt ook droog zeggen dat je ergens moeite mee hebt zonder meteen op de verwijtende toer te gaan.
het klopt wat jessy zegt ik zou als ik mijn gevoel deel, niet willen horen dat ik me aanstel, zeur of dat ik naar een psychiater moet. Ik wil enkel wat meer begrip voor mijn gevoel. als dat was gebeurd dan was ik er ook niet zo op doorgegaan
Eerste klap is begin van vele die volgen of je wel of niet zeurt je mag daarom niet geslagen worden waarom zou je deze relatie willen houden als je al 1.5 jaar gevoel heb dat er aan jou gevoel voorbij gegaan word wil jij je de rest van je leven zo blijven boeken. ?iedereen verdiend een relatie met respect en liefde jij ook en Ook als je eens zeurt
hij heeft haar niet verrot geslagen toch. Lekker stoer om te roepen dat je bij de eerste klap al weg bent. Je moet ook kijken in welke context die klap is gegeven. slaan is niet goed maar iemand het bloed onder de nagels vandaan halen ook niet. En gezien de reacties van to snapt ze het nog steeds niet want ze blijft erover doorgaan dat zij toch ook wel mag zeggen dat ze het niet leuk vindt. Ja meid dat mag je maar je blijft er maar over dooremmeren.
Kort maar krachtig: klinkt mij een beetje in de oren dat je het bloed onder de nagels van je vriend hebt gehaald, door erover te blijven doorgaan. Een klap is nooit terecht en hij had er van mij geheid 1 terug gekregen. Heeft je vriend niet aangegeven; genoeg is genoeg? Om van deze gebeurtenis nu een hele gevoelskwestie te maken vind ik een beetje overdreven. Dat je je daar al langer in tekort vind komen staat los van deze gebeurtenis, al was dit waarschijnlijk de druppel voor jou. Deze gebeurtenis over het gamen vind ik trouwens helemaal niet raar. Laat hem toch lekker. Het zou niet eens in me opgekomen zijn om daar zo'n issue van te maken.
ja hij heeftt aangegeven dat het genoeg was. en dat ik bloed onder zn nagels vandaan haalde ook. ik snap dat er over door blijven gaan irritant is maar onbegrepen worden je gevoelens om laag halen zorgt bij mij ook voor irritatie
Misschien toch beter naar elkaars signalen luisteren? Als hij aangeeft dat het genoeg is, neem dan even afstand en praat het later uit. Misschien eens kritisch naar jezelf kijken, want als je echt zo'n big issue maakt, dat hij op zijn avondje toch liever dan een spelletje speelt met je broertje... wellicht maak je het jezelf heel moeilijk. Het feit dat hij je geslagen heeft, vind ik persoonlijk wel een probleem.
Ik heb niet alle reactie terug gelezen, maar ik denk dat jij jezelf een aantal dingen moet afvragen: - Wat vind jij belangrijk in een relatie? - Je voelt je onbegrepen door hem en niet gezien, hoe zou je vriend in je ideale wereld reageren zodat jij je wel gezien voelt? En vraag jij jezelf dan af of dit ook echt zal gebeuren en hoe onoverkomelijk het is als dit niet het geval is. -Vind jij het acceptabel dat je vriend je geslagen heeft? Zou het weer kunnen gebeuren? Gezien het forum waar je op schrijft denk ik dat er een kinderwens in het spel is?? Hoe zou je het vinden als er een risico is dat je vriend een kind iets aan doet? Want geloof me, kinderen kunnen soms pas echt het bloed onder je nagels vandaan halen. - Hoe komt het dat je geen vriendschappen meer hebt overgehouden? -Tot slot: zoek een hobby en sluit nieuwe vriendschappen! want het klinkt mij een beetje in de oren dat je te afhankelijk bent van je vriend en dat is echt niet goed! Ik wens je veel wijsheid!
Genoeg is genoeg toch. Mijn kinderen leren van begin van aan al dat stop hou op..stoppen is. En dan toch doorgaan maak je het alleen maar erger van. En dat is wat er nu gebeurd is. Jij wilt kosten wat het kost je gelijk halen. Ook al is de situatie zo dat het op dat moment niet kan. Had gewacht en was op een later en rustig moment erover begonnen dan was het zeer waarschijnlijk niet zo uit de hand gelopen en hadden jullie een rustig gesprek erover kunnen voeren.
Je blijft doorgaan he. Je zegt eerst iets en dan komt er een maar. Een maar betekent gewoon± vergeet alles wat ik eerst heb gezegd hier komt hoe ik er echt over denk. Dat betekent een maar.
Zou mijn een worst wezen in welke context een klap is gegeven. Al zou ik bij wijze van doordrammen totdat ik een ons weeg dan nog heeft iemand van mij af te blijven. Geen enkele context geeft je een vrijbrief om met je tengels aan een andere te zitten, of het nou een duwtje is of een blauw oog. Kan je het gedram niet handelen dan trek je je jas aan en ga je een blokje om van mijn part. Hier trouwens wel iemand die na de 1e klap haar ex naar de deur heeft begeleid en zijn spullen erachter aan heeft gemieterd, doei en welterusten. En dan waren we echt wel iets langer dan 1,5 jaar samen. Ik tolereer zulk gedrag nl niet, respecteer mezelf daarvoor te veel.
Op het een vent eruit gooien na een klap (nog nooit meegemaakt namelijk) helemaal met jou eens! Wat maakt t uit als ik t bloed onder de nagels van mijn man haal? Is het dan toegestaan om me te slaan? Nope!
Ten eerste: slaan is echt een grote no-go. Hoe gefrustreerd of wanhopig je ook bent. Dus die reactie van je vriend keur ik absoluut niet goed. Hij had gewoon even weg kunnen lopen en een blokje om kunnen gaan. Ten tweede: TS, ik lees heel veel "ik" in jouw antwoorden. Ik keur het gedrag van je vriend niet goed, maar ik keur jouw gedrag net zo min goed. Lees even terug en kijk ook eens naar hoe jij zelf hebt gereageerd. Was het nodig om zo door te blijven gaan? Dat je je gevoel wilt uiten naar je vriend heb je alle recht toe, maar erover door blijven gaan als een plaat op de repeat stand (zeker nadat je vriend heeft aangegeven dat je moest stoppen) is niet de manier om door te dringen bij iemand. Zeker niet als diegene boos en gefrustreerd aan het raken is en het letterlijk niet begrijpt. Jullie hebben dit veel te hoog laten oplopen en mijn advies zou zijn om de boel nu te laten bedaren en daarna een goed, volwassen gesprek met elkaar aan te gaan. En dan echt praten, dus niet met de vinger naar elkaar wijzen.
wat ik nodig heb is een beetje begrip voor mijn gevoel. en niet dat mijn gevoel altijd negatief bestempeld hoeft te worden.