als je het weet waarom blijf je dan doorgaan. Je blijft hier ook doorgaan over jezelf. Want ik krijg het idee dat je vindt dat je zelf in het volste recht stond met hoe je gereageerd hebt.
Nou inderdaad.... TS Waarom wil je nou zo graag je gelijk halen? Agree to disagree zou ik zeggen... * Je vriend vindt dat je je aanstelt en door aan het drammen bent. * Jij vindt dat hij geen begrip heeft voor je gevoel. Dat begrip is er niet en dat gaat er ook echt niet komen hoor! Mijn man vindt regelmatig dat ik overdrijf en ik vind regelmatig dat hij me niet begrijpt. Dat spreken we dan uit en dan is het klaar. Prima, we zijn verschillend en denken en voelen nou een aal niet allemaal hetzelfde. Denk dat je echt moet leren dat drammen geen zin heeft. Je zegt dat je teleurgesteld bent, vriend denkt er nog eens over na maar gaat toch liever gamen. Klaar. Beter zo als dat hij met tegenzin naast je op de bank gaat zitten denk ik dan. Die klap en het geschreeuw waren hopelijk een eenmalige (hele foute) actie? Of zijn dit soort escalaties vaker voorgekomen?
Jeetje wat een aanval ineens op TS Ts ik begrijp je wel. Ik herken mezelf heel erg in jou. Ik betrek ook veel op mezelf en voel me soms ook onbegrepen. Het gaat niet zozeer om de actie maar om het gevoel. Je hebt geaccepteerd dat hij niet met jou op de bank tv wilt kijken maar je vind het vervelend dat hij niet wilt inzien dat jij je aan de kant voelt gezet omdat hij jou nu afwimpelt om met zijn broer te gamen. Ik heb laats een voorval met mijn man gehad waar ik vanwege herkenning niet openbaar op in kan gaan. Het kwam er in het kort op neer dat mijn man iets deed (absoluuts niets verkeerds!) maar het gaf mij om bepaalde redenen wel een vervelend gevoel. Heb meer dan een week met een knoop in mijn maag gezeten. Uiteindelijk veel gepraat en hem duidelijk gemaakt dat ik niet boos was om de "situatie" an sich maar om het feit dat ik al een week lang een knoop in mijn maag heb en hij die situatie dus boven mijn gevoel stelt. Hij wilde de situatie zo houden terwijl ik me k*t voelde en dat waarschijnlijk voorlopig ook nog zo zou blijven. Dan voel ik mij op een tweede plaats gezet en niet begrepen.
Meid, NIEMAND heeft het recht om jou te slaan! En ik snap dat je het niet fijn vond dat hij alsnog ging gamen. Je had het misschien wel los kunnen laten, maar als hij jouw gevoel niet erkende kan ik begrijpen dat je ermee Door ging. Hij heeft nu heel wat goed te maken, want slaan is nooit goed te praten!
Knapie, maar jij bent bewust van dit feit en weet dit dan ook zo te communiceren naar je man.... Denk dat ts haar proces hiermee begint dan.. Balen trouwens je situatie...
Je zegt de woorden "mijn gevoelens" "mijn gevoel" en "ik" zoooooo opvallend vaak. Ik kan wel begrijpen waarom je vriend vindt dat je hulp moet zoeken. Je blijft er maar op doorhameren dat er rekening met jou gehouden moet worden.
ja ik schrijf hier veel vanuit ik omdat het over mijn gevoelens gaat. ik hield toch ook rekening mee al met het feit dat hij wel gewoon in eerste instantie zou gamen deed ik daar vanaf toen moeilijk over nee. Het veranderde gewoon omdat hij mij blij maakte met niks dus en daar dan ook nog neerbuigend op reageer als ik dat benoem. Het is nou ook niet zo alsof hij nooit gamed en ik nooit rekening met hem hou.
en ik weet dus ook wel dat het niet iets super ergs is dat heb ik ook geprobeerd te benoemen maar het klopt wel wat knapie zegt dat er dan voor mijn gevoel aan de situatie voorbij word gegaan en ik mij onbegrepen blijf voelen.
Maar hoeveel begrip wil je dan precies? Is een 'ja sorry' genoeg? Sommige dingen hebben naar mijn idee niet zoveel energie en tijd nodig.
Ik vraag me af hoe hij je geslagen heeft.. Was het meer in de richting jij raakt hem aan en hij 'slaat' je weg. Of je staat tegenover elkaar en slaat je dan. Dat zou voor mij namelijk wel iets uit maken. Daarnaast mijn man kan ook uren doorgaan over iets simpels.. Dat is echt bloed irritant! Om van iets kleins iets heeel groots te maken en dan ineens over 'gevoelens' te praten.. En ja in de heetst van de stijd toen mijn man ineens lief kwam doen en door bleef gaan naar 100x gezegt te hebben dat hij moest kappen (willen knuffelen/kussen enzo) heeft hij ook een knal gehad. En als ik sla heb je het heel bont gemaakt en maakt het mij echt niet uit wie het doet (behalve mijn kind natuurlijk) Ik beschrijf hier een voorbeeld uit mijn situatie. Ik zeg niet dat dit bij jou het geval was ts.
Ok, maar het is niet alleen jouw gevoel wat telt denk ik? Jij gaat net zo goed voorbij aan zijn gevoel. En heel eerlijk? Ik erger me nu hier al een beetje aan dat je er zo over door gaat en blijkbaar niet begrijpt wat jouw aandeel hierin is geweest, ik kan me best voorstellen dat je als partner het ook een keer gehad hebt met aaaaal die heftige gevoelens en teleurstelling die voortkomen uit iets heel kleins. (klinkt rotter dan ik het bedoel hoor, maar ik persoonlijk heb niet heel veel geduld met dit soort dingen ) Wat had je van hem gewild? Hoe had hij dit zo kunnen oplossen zodat 1. hij gewoon zijn ding kon doen en 2. jij je niet onbegrepen en niet niet serieus genomen voelde?
Eens. Hij heeft al gezegd dat hij zijn excuses niet gaat aanbieden, behalve voor de klap. Wat verwacht je dan nog? Jullie zien de situatie verschillend. Punt.
Als ik ts een beetje goed inschat dan denk ik dat een simpele 'ik begrijp dat je het vervelend vind, sorry daarvoor, maar toch wil ik graag gamen met mijn broertje' had volstaan ipv van 'ach mens, je bent hartstikke gestoord, ga hulp zoeken'. Veel commentaar op ts maar ik vind zijn manier van communiceren nou ook niet echt geweldig hoor.
Ja absoluut. En ik weet ook dat het niet prettig is voor hem dat mijn gevoelens soms zo onzeker zijn etc. dus daar probeer ik aan te werken. Maar ik zal ten alle tijden wel eerlijk over mijn gevoelens zijn ookal is het voor hem misschien vervelend of al de zoveelste keer dat hij het moet horen. Dankjewel trouwens, het is inmiddels opgelost Mijn mag zag hoe zeer ik er mee zat en dat dit gevoel niet snel zou veranderen. Hij heeft uiteindelijk uit zichzelf besloten dat hij dit heel vervelend voor mij vond en heeft de situatie verholpen.
Precies wat ik ook dacht! Volgens mij sporen jullie geen van beiden helemaal...jij komt over als een klein kind wat zichzelf niet kan vermaken en veel te kinderachtig is en je 'vriend' als een onvolwassen agressief mannetje.
Ik heb een dochtertje uit een vorige relatie. Deze nieuwe relatie is eigenlijk direct er uit voort gevloeid. en ja klopt dat ik me moeilijk kan vermaken alleen. ik vind het leuk om dingen samen te doen. in mijn vorige relatie die overigens bijna 10 jaar heeft geduurd deden we vrijwel niks samen. Mijn ex had asperger en gaf ook gewoon aan dat ik er voor erbij was de gezelligheid en meer niet. Samen dingen doen? Daar heb je toch vriendinnen voor of je bent volwassen vermaak je zelf. Mijn vriend nu, merk ik ook echt verschil. We doen ook graag dingen samen, ook uit zich zelf. Toch is het idd een teleurstelling voor mij als we iets zouden doen samen en het niet doorgaat. Het is ook niet mijn bedoeling om er zo fel over te doen en dat ik hem zijn eigen ding niet gun en dat weet hij.
Dit. Je bent net 1,5 jaar samen met hem, en eerder dit soort ruzies gehad, en nu voor het eerst met fysiek contact. Ga weg bij hem, Of laat hem weg gaan, wiens huis het ook is. Dit gaat gewoon niet werken.