Ben benieuwd waar jullie je voor schamen... Het mag van alles zijn (iets wat je gedaan hebt/ doet, iets in je karakter, iets wat met je uiterlijk te maken heeft, of juist hoe je denkt over bepaalde zaken). Ik schaam me voor mijn stiekeme en vooral rare snoepgedrag. Het zijn bij mij geen pakken koek en zakken chips, maar lepels pindakaas, plakken kaas, likjes boter met hagelslag erop. Verder kan ik jaloers zijn en soms een klein beetje gierig (terwijl ik dat juist meen te verafschuwen).
Uiterlijk, voor m'n borsten waar niets meer van over is als een paar zakjes pickwick van voor de oorlog. Soms vorm ik te snel een mening over iemand die geheel dan niet terecht is. Ik vind echt niet alle kinderen leuk. Heb ook niet altijd zin andermans kinderen over de vloer.
Dat ik mijn vroegere buurmeisje heb verteld dat de Sint niet echt is... Een jaar of 25 geleden. Als ik eraan denk voel ik echt nog schaamte.. Leuk topic trouwens!
Uhmm..voor mijn 'mannentrekjes'. Als ik hier op het forum wel eens lees waar jullie je aan ergeren bij jullie mannen, denk ik; goh, alsof ze het over mij hebben mijn man is dan juist het tegenovergestelde van mij.. Zal er verder niet te specifiek op ingaan
Ik schaam me soms kapot voor m'n dochter. Soms vliegt ze als een tornado een winkel binnen en pakt alles uit de stellingen of als ze in de winkelwagen zit steelt ze vaak. Laatst liep ik bijvorbeeld al uit de supermarkt toen ik zag dat ze een blok pestokaas van 400 gram in d'r handen had en aan het eten was Ik schaam me nu ook best voor m'n uiterlijk. Ik stond bekend als goedverzorgd en slank. Dat is nu wel anders... Ik he na de bevalling nogal wat meegemaakt waardoor ik er gewoon geen puf meer voor heb. Als ik een bekende zie weet ik niet hoe snel ik een winkel in moet duiken
Meiden wat zijn we eerlijk, respect. Ik schaam me trouwens behalve de bovengenoemde dingen ook voor mijn theezak-borsten en dat meisjes van 11 soms 'grotere' hebben, daar kan ik van balen. Is wel iets waar ik me voor schaam...
Ik schaam voor het feit dat ik echt overal iets van vind en dat dan ook nog moet ventileren. Met name andere mensen hebben het zwaar en ja, ook over vrienden denk ik niet altijd even lief. Verder schaam ik me dat ik nu nog mijn opleiding niet heb afgerond. Ik zou het wel even doen. Ondertussen tikt de tijd door en kan ik geen goede smoes meer verzinnen waarom ik nog niet klaar ben.
Ik vind t moeilijk en schaam me voor t feit dat ik eigenlijk nergens goed genoeg in ben, weinig doorzettingsvermogen heb en daardoor nooit vooruit zal komen. Vaak probeer ik iets al niet eens omdat ik te overtuigd ben dat ik teveel fouten maak, het toch niet kan enz. Zelfkritiek is dan ook een vast stemmetje in mijn hoofd. Het enige waar ik echt goed in ben is het huishouden en mijn oude beroep, wat ik helaas niet meer kan doen. Dat icm met een gemeten hoog IQ is het voor veel mensen in mn omgeving volledig onbegrijpelijk. Incl mezelf Dat en mn theezakjes die ik zeker ga opvullen als we klaar zijn met baby's.
Ik schaam mezelf voor mijn uiterlijk. Alleen mijn haar vind ik wel mooi. En voor mn faalangst. Het idee dat ik iets toch niet kan, niet slim genoeg ben.
Voor zoveel dingen die ik mij kan bedenken... Maar ik bedenk er dan ook gelijk maar bij dat schaamte te weinig zin heeft in mijn geval. Mijn gehele jeugd is gebaseerd op schuldgevoel of gevoelens van schaamte. Daardoor schaam ik me voor de meest onbenullige dingen waarbij zelfs spelfouten uit groep 3 nog boven komen drijven (ik schreef een keertje 'trug' in plaats van terug of een keertje een D/T-fout op Facebook toen ik moe was). Dat soort dingen blijven 30 jaar hangen bij mij - en puhlease, ik heb daar zo geen trek meer in. Als ik alles moest geloven wat mij aangepraat werd vanuit huis, zou ik een verschrikkelijk vreselijk mens zijn dat niks of niemand verdient en al zeker geen gelukkig leven. Dus ja, voor mijn uiterlijk, mijn innerlijk, voor mijn leven, alle uitspraken die langer dan een jaar geleden zijn gedaan, voor foto's, voor dingen die ik wel gedaan heb, niet gedaan heb, half gedaan heb, voor hoe ik mensen heb behandeld/niet heb behandeld, hoe ik dingen anders had kunnen aanpakken, onhandigheid, vergeetachtigheid... En sorry dat ik besta en zulks Pffffff, ik kan echt alles overanalyseren. Beter blijf ik bij de alles of niets - op sommige dagen heb ik het gevoel alsof ik door de grond wil zakken en schaam ik me voor alles; op de meeste dagen schaam ik me voor niets, want dat weiger ik dan zodat ik constructief vooruit kan blijven denken Ik doe gewoon mijn best en als dat niet goed genoeg, tja, dan niet. Morgen weer een dag.
Ik schaam me omdat mijn huwelijk inmiddels naar de knoppen is, dat ik daar keihard voor gevochten heb, dat ik geen kans had omdat hij al bezig was met meerdere andere vrouwen , maar vooral omdat ik diep in mijn hart hoop dat het toch nog goed komt tussen ons.(helaas is liefde niet in 1 x over)
Ik schaam mij voor mijn huidziekte (mijn lichaam maakt abcessen aan) die ik heb. Mijn hele lichaam zit onder de littekens of bulten. Echt als ik daar toch vanaf kon komen maar helemaal niets helpt Af en toe schaam ik mij voor mijn zoon als hij de zoveelste driftbui heeft en niemand hem eruit kan halen, en tevens doet het mij ontzettend veel pijn dat hij dat heeft omdat ik hem zo graag wil helpen. En zoals Sue schrijft nergens echt goed in zijn ( hier zelfs niet in het huishouden helaas!) Ik had zo graag doorgestudeerd maar helaas door enorme faalangst durfde ik niet.
Wat een oprecht topic! Ik schaam me ook voor mijn theezakjes. Alhoewel ik het stug probeer te negeren door toch die bh/bikini uit te trekken. Maar leuk? Nee echt niet. En ik schaam me voor het feit dat ik niet zo intelligent ben. Ik mag dan wel hoogopgeleid zijn, toch ben ik geen intelligent persoon. Ik merk het vaak in het dagelijks leven. Ergens ben ik trots dat ik toch mijn papiertje heb en een redelijke baan. Maar tegelijkertijd kan ik me ook zo schamen. Uit een psychologisch onderzoek is ook gebleken dat mijn intellectuele vaardigheid laaggemiddeld wordt geschat
Dat ik m'n studie nog niet heb afgemaakt. Mastervakken allemaal in een keer snel afgerond, nu al bezig met scriptie vanaf februari. En nog bij hfd. 1.
Wat een mooi topic. Respect en knuffel voor alle eerlijke dames. Ik schaam me voor genoeg dingen. Het is me bijvoorbeeld nooit gelukt een baan te vinden. Nu met veel moeite ben ik gastouder van welgeteld één gastkindje. Ik ben altijd streberig geweest tijdens opleiding en ging voor het maximale en behaalde dat ook. Als ik nu mensen spreek van vroegere stages, schaam ik me zo om te vertellen dat ik niet aan de bak ben gekomen. De rest hou ik maar voor mezelf..
@ allemaal. Wat zijn jullie eerlijk. Ik startte dit topic met een lepel pindakaas in mijn mond. Met de gedachte dat ik dat altijd stiekem doe omdat mijn partner er een hekel aan heeft en ik me er dus wel een beetje voor schaam... En dan krijgt het topic toch wel een kwetsbare lading met al jullie bekentenissen. Heerlijk om online zo open te kunnen zijn.