@: Dikke knuffel aan iedereen! Ik schaam me voor mijn jeugd en wat voor schade ik hieronder heb geleden. Ik ben opgegroeid in een ongelukkig huwelijk met veel ruzie, geweld en bedreigingen. Ik weet niet beter dan dat ik me altijd maar moet aanpassen aan een ander. Hierdoor kom ik nooit op voor mezelf en heb ik me hierdoor ook nooit gewild gevoeld. Wekelijks hoorde ik wel wat voor een nietsnut en ellendeling ik was. Hierdoor ben ik in het dagelijks leven enorm onzeker en faalangst! Discussies ga ik uit de weg op werk omdat, ik bang ben dat ik niet uit me woorden kom of dat ik dom over kom. Ondanks alles in me jeugd heb ik me willen bewijzen en heb een HBO diploma behaald en ook werkzaam op dat niveau. Iedereen van me collega's vindt me wijs, lief en sociaal maar diep van binnen voel ik me superdom en eenzaam! Heb geen vriendinnen of sociaal netwerk waardoor ik letterlijk alles alleen doe (winkelen, ergens wat gaan drinken etc). Ik heb de kans gekregen om via werk een leidinggevende cursus te gaan volgen maar heb dit afgeslagen, omdat ik het toch niet kan. En bang ben dat ik ga falen waardoor ik mensen in me omgeving teleurstel. Ook schaam ik me dat ik het lastig vindt om iemand lief te hebben (dit heb ik niet bij me kinderen). Soms hoor ik verhalen om me heen over mensen die stapel verliefd zijn op iemand en kapot van verdriet zouden gaan als de relatie verbroken zou worden. Ik voel dat absoluut niet. Mijn man weet dit ook en we praten hier ook open over. Ik hou van hem en ben blij dat we samen zijn, maar ik zou er niet om huilen als hij me zou verlaten. Ik heb door me verleden een hechtingsproblematiek ontwikkeld en dat voel en ervaar ik ook enorm. Heb nooit gehoord van me ouders dat ze trots op me zijn, dat ze van me houden, een kus gekregen, een knuffel gekregen of getroost. Op de dag van vandaag niet eens en ik ben 32 jaar! Pas sinds ik me eigen kinderen heb weet ik hoe verdomd eenzaam ik me heb gevoeld en ik ben enorm alert dat mijn kinderen dit nooit zullen ervaren. Haha, heb even me verhaal gedaan zie ik .
Ik schaam me voor het feit dat Ik nu pas de juiste opleiding heb gevonden en hem nu ook doe met mijn bijna 30 jaar .. Dat ik soms met mijn handen in het haar zit betreft mijn oudste zoon .. En ik hem niet zo kan helpen zoals ik zou willen .. En niet altijd de juiste hulp kan vinden en/of aanbieden .. Hier door ervaar ik het moederschap als zeer zwaar als de kids ouder worden .. Ik blijf hierdoor mijn andere 3 kids klein kijken en hopen dat hun het makkelijker gaan krijgen .. Moeilijk uit te leggen .. Ik hou van ze maar steek graag of soms mijn hoofd gewoon in het zand en wil niks zien .. (Dat doe ik niet hoor ) Maat ben er wel achter kleine kids kleine zorgen, grote kids en grote zorgen .. Ik kan er echt van wakker liggen .. En schaam mij dus voor mij gevoel .. Ik spreek het ook nooit uit .. En ga mijn oudste ook naar kinderpsycholoog sturen .. Ook schaam ik mij voor het feit dat mijn oudste zo'n vader heeft .. En dat mijn eerste relatie dus op de knippen liep .. Dat ik getrouwd ben maar wel al een oudere zoon heb uit een eerdere relatie ..
Jemig want ontzettend vervelend! Ik hoop dat je toch ooit nog eens echt gelukkig met jezelf kan zijn, want ook jij mag er zijn!
Ik ook! En mijn tanden vind ik niet mooi. Ben zo bang voor tandarts dat ik al trots ben dat ik gewoon op controle ga en onderhoud laat doen. Dus om voor "de mooi" te gaan durf ik gewoon echt niet..
Ik schaam me voor 3 dingen: Mijn overtollig vel na het verliezen van 80 kilo overgewicht, ziet het er niet meer strak uit..Maar aan de andere kant als ik niet was afgevallen dan zou ik ook nooit zwanger kunnen worden (als ik te dik wordt gaat mijn pcos opspelen en stopt mijn menstruatie) dus kwa gezondheid is het top en daar deed ik het voor maar uiterlijk nee, was ik met mijn 132 kilo knapper..Maar ik geef niet veel om mijn uiterlijk, maar hoor vaak dat ik knap ben zal dus wel.. En nog iets waar ik mij voor schaam is dat ik aseksueel ben, dit is vaak moeilijk om uit te leggen als mensen vragen waarom heb je geen vriend of wil je niet trouwen? ik wordt nooit seksueel opgewonden NOOIT, dit is een geaardheid net zoals hetero of homoseksueel zijn, aangeboren dus,ik ben altijd zo geweest b.v als je met een man bent wil die vaak meer dan alleen handje vast houden,dat is nou eenmaal zo en het hoort in een relatie denk ik dan, alleen ik walg ervan en zou het dus tegen mijn zin in moeten doen,dat weiger ik en ben dus bewust alleen (en ik mis niks),het is ook 1 van de redenen dat ik een bewust alleenstaande moeder ben. krijg ook vaak te horen of ik wat ergs heb meegemaakt seksueel of wat is er mis met je of mis je ''het'' niet...nee wat ik niet voel kan ik ook niet missen en heb nooit wat erg meegemaakt zoals misbruik want het is een geaardheid toch kan ik wel verlieft worden maar zodra het op seks aan komt voel ik niks,het is heel verwarrend soms ... Last but not least: ik heb ook nog eens pcos, waardoor ik haar heb op plekken overal behalve waar het hoort!! :x:x:x schaam me er ook echt voor vooral als ik naar een gynaecoloog moet en zou ik het niet bijhouden dan ben ik letterlijk 1 uur bezig om mij te scheren en de volgende dag zit het er weer,het zijn geen dons haartjes maar echt stugge haren en op mijn hoofd wordt het juist dunner en heb zwart haar dus bedenk maar hoe ik eruit zou zien als ik mij niet zou scheren alá planet of the apes... xoxo
Ik schaamde mij voor mijn afgekloofde nagels, sinds een jaar bijt ik niet meer en heel veel mensen denken dat ik nep nagels heb terwijl het mijn eigen zijn! En daar ben ik vet trots op! En ik schaam mij nog wel voor mijn buik/romp. Maar daar ben ik nu keihard mee bezig, en het ziet er al zoveel beter uit.
Nee joh?! De foto die ik van je gezien heb, daar zag je er prima uit! Wel heel rot dat je dat zo voelt. Knuf!
Ik schaam me ten eerste voor de eczeem plekken op mijn enkels. Die ik jaren had/heb. Door toedoen van een rot-mug!! Heb het al die jaren steeds meer kapot gekrabt(tot bloedens toe). Paar keer hormoonzalf gebruikt maar het kwam steeds terug. Laatst was ik er zo zat van dat de dokter het ingesmeerd heeft en afgeplakt, dit moest daarna nog keer herhaald worden. Helaas bleven die dingen waar het mee afgeplakt was niet goed zitten en heb ik het met leukoplast vastgeplakt, met gevolg; daar een allergische reactie van!!! eczeem plekken bijna weg(de korsten en de jeuk, het is nog wel rood), maar nu dus lelijke jeukplekken van leukoplast!!! Gelukkig is het winter want ik schaam ze zo erg voor mijn benen dat ik zelfs in de zomer met 35 graden nog in een lange broek loop! Ik durfde zelfs niet naar het zwembad! En ik schaam me voor mijn stem...Als ik mezelf terug hoor op een filmpje, iehhhhh!!! Oja, en mijn korte lontje en snelle gestrest zijn. Heel verschrikkelijk, en niet leuk met een puberende peuterdochter van 2!!
Ja natuurlijk! Veel van dat alles zelfs... Maar daar betaal ik bijvoorbeeld niet mijn studieschuld mee af. Ik bedoel meer te zeggen dat ik vroeger vreselijk ambitieus was, de wereld aan mijn voeten lag, maar ik gewoon net of het verkeerde moment afstudeerde... En ik heb geloof ik nogal wat pochende mensen om me heen Dan vind ik het vervelend te vertellen dat ik na zoveel jaar nog steeds 'op dezelfde plek' ben. Maar neemt niet weg dat ik inderdaad beretrots ben op mijn kind en de baby in mijn buik. Ik verlies mezelf letterlijk in het moederen.. Dus niet NIKS bereikt, maar carriere-gewijs gewoon al tien jaar een pas op de plaats aan het maken. Misschien moet ik andere vrienden zoeken
Ik schaam me voor mijn borsten en buik helemaal uitgepakt. Ik schaam me omdat ik zo verlegen ben. Ik schaam me omdat ik (bijna) geen vrienden heb en niet weet hoe ik ze moet maken. Ik schaam me omdat ik af en toe een kort lontje heb tegenover mijn zoontje als ik moe ben.
Ik schaam me er soms voor dat er thuis zo weinig uit mn handen komt. Ik heb 2 kinderen die zich prima zelf vermaken, dus daar hoef ik niet de hele dag bovenop te zitten. Dan zou je zeggen, pak eens de stofzuiger, of ruim de vaatwasser in... Maar nee, ik zit dan liever met mn ipad op de bank
Ooh zoveel genoemde zijn herkenbaar maar waar ik mij het meest voor schaam Is mijn gebit, is wel verzorgt maar staat boven iets scheef. Zit dan ook sterk aan een beugel te denken. En voor mijn overbeharing door de pcos vooral aan de binnenkant van mijn benen) vreselijk! Voor mijn onzekerheid ( door jaren gepest te zijn) word wel beter gelukkig En soms een klein beetje voor mijn zoon, die laatst in de winkel zei "Wat een dikke kont ja!!! En die mevrouw mij kwaad aankeek...oeps... heb maar gezegt " Kinderen he" wist me eigen geen houding aan te nemen en onze kleine draak maar gniffelen.
Voor mijn te grote neus, Scheve tanden (ondanks jarenlang een beugel), Mijn bril (droeg altijd lenzen maar kan dat sinds kort niet meer verdagen), Mijn verwachte theezakjes straks na de borstvoeding, Dat ik eeuwig kan twijfelen over vanalles, Dat ik trots ben en sterk overkom maar me vanbinnen zo onzeker ben en eenzaam voel. Mijn trotse sterke kant foetert regelmatig mijn slappe zielige kant uit. De ene dag wint de ene kant, de andere dag de andere. En dus schaam ik me ook weer voor dat wisselvallige .
Heb niet alles gelezen Maar ik schaam me omdat ik best veel lichaams haar heb een elke dag moet scheren nu epileer ik naar zelfs dat moet elke week
O ja, dit heb ik soms ook. Ik moet mezelf soms echt een schop onder de kont geven. Iemand had het over blozen: dat heb ik ook. Het is de laatste jaren minder erg, misschien ben ik minder onzeker geworden. Maar o wat irritant, mensen krijgen mij soms zomaar aan het blozen. Verder ben ik ook wel onzeker over mijn uiterlijk (borsten, minder mooie huid van m'n benen), maar daar weiger ik me voor te schamen. Nee, ik ben niet meer zo strak als toen ik twintig was, maar ik vind dat ik er nog best prima uitzie. En ouder worden hoort er ook gewoon bij, vind ik.
Dit dus. Ik moet ook werkelijk altijd het laatste woord hebben en subtiel is een woord dat niet in mijn woordenboek staat